Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2020-03-21 do 2021-03-16
Wersja archiwalna od 2020-03-21 do 2021-03-16
archiwalny
Alerty
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 270/2011
z dnia 21 marca 2011 r.
w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Egipcie
(ostatnia zmiana: DUUEL. z 2020 r., Nr 86, poz. 3) Pokaż wszystkie zmiany
Alerty
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215 ust. 2,
uwzględniając decyzję Rady 2011/172/WPZiB z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Egipcie (1),
uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Decyzja 2011/172/WPZiB stanowi o zamrożeniu środków finansowych i zasobów gospodarczych niektórych osób, które zostały wskazane jako odpowiedzialne za sprzeniewierzenie egipskich państwowych środków finansowych oraz osób z nimi powiązanych, pozbawiających w ten sposób społeczeństwo Egiptu korzyści płynących ze zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz utrudniających rozwój demokracji w tym kraju. Osoby fizyczne lub prawne, podmioty i organy, o których mowa, są wymienione w załączniku do decyzji 2011/172/WPZiB.
(2) Środki te wchodzą w zakres Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem do ich wdrożenia niezbędne są działania regulacyjne na szczeblu unijnym, w szczególności, aby zapewnić jednolite stosowanie tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich.
(3) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i respektuje zasady określone w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a zwłaszcza prawo do skutecznego środka prawnego i do rzetelnego procesu sądowego oraz prawo do ochrony danych osobowych. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie z tymi prawami.
(4) Uprawnienie do zmiany wykazu znajdującego się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia powinno być wykonywane przez Radę, z uwagi na powagę sytuacji politycznej i sytuacji w zakresie bezpieczeństwa w Egipcie oraz w celu zapewnienia spójności z procedurą zmian i dokonywania przeglądu załącznika do decyzji 2011/172/WPZiB.
(5) Procedura zmiany wykazu znajdującego się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia powinna obejmować powiadomienie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, których to dotyczy, o powodach umieszczenia ich w tych wykazach, tak by dać im możliwość zgłoszenia uwag. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji w sprawie załącznika I na podstawie tych uwag i poinformować odpowiednio daną osobę, podmiot lub organ.
(6) Na potrzeby wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia oraz w celu zapewnienia najwyższego stopnia pewności prawa w Unii, nazwiska i inne istotne dane dotyczące osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, których środki finansowe i zasoby gospodarcze muszą zostać zamrożone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powinny zostać podane do wiadomości publicznej. Każde przetwarzanie danych osobowych powinno przebiegać zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (2) oraz zgodnie z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (3).
(7) W celu zapewnienia skuteczności środków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu powinno wejść ono w życie w trybie natychmiastowym,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
a) „środki finansowe” oznaczają aktywa finansowe i wszelkiego rodzaju korzyści ekonomiczne, w tym między innymi:
(i) gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle trasowane, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze;
(ii) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda na rachunkach, wierzytelności i zobowiązania dłużne;
(iii) papiery wartościowe i papiery dłużne w obrocie publicznym lub niepublicznym, w tym akcje i udziały, certyfikaty papierów wartościowych, obligacje, weksle, warranty, skrypty dłużne i kontrakty na instrumenty pochodne;
(iv) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów oraz wartości narosłe z aktywów lub wygenerowane przez te aktywa;
(v) kredyty, prawa do potrącenia, gwarancje, gwarancje właściwego wykonania umów lub inne zobowiązania finansowe;
(vi) akredytywy, konosamenty, umowy sprzedaży;
(vii) dokumenty poświadczające posiadanie udziałów w funduszach lub środkach finansowych;
b) „zamrożenie środków finansowych” oznacza zapobieganie wszelkim ruchom tych środków, ich przenoszeniu, zmianom, wykorzystaniu, udostępnianiu lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem;
c) „zasoby gospodarcze” oznaczają wszelkiego rodzaju aktywa, rzeczowe i niematerialne, ruchome i nieruchome, które nie są środkami finansowymi, ale mogą być użyte do pozyskania środków finansowych, towarów lub usług;
d) „ zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza zapobieganie wykorzystywaniu tych zasobów do uzyskiwania środków finansowych, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, w tym między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążanie ich hipoteką;
e) „terytorium Unii” oznacza wszystkie terytoria państw członkowskich, do których stosuje się Traktat, na warunkach określonych w tym Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.
Artykuł 2
1. Zamrożone zostają wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze stanowiące własność, będące w posiadaniu lub dyspozycji lub pod kontrolą osób, które – o czym mowa w art. 1 ust. 1 decyzji 2011/172/WPZiB – zostały wskazane jako odpowiedzialne za sprzeniewierzenie egipskich państwowych środków finansowych, oraz powiązanych z nimi osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, wymienionych w załączniku I.
2. Żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych nie udostępnia się, bezpośrednio lub pośrednio, osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku I ani na ich rzecz.
3. Zakazuje się świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie ominięcie środków, o których mowa w ust. 1 i 2.
Artykuł 3
1. W załączniku I wskazuje się powody umieszczenia danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów w wykazie.
2. W załączniku I zamieszcza się również, jeśli są dostępne, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów. W odniesieniu do osób fizycznych informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numery paszportów i dokumentów tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – a także funkcję lub zawód. W odniesieniu do osób prawnych, podmiotów i organów, informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności.
Artykuł 4
1. W drodze odstępstwa od art. 2 właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku II, mogą zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że środki finansowe i zasoby gospodarcze, o których mowa, są:
a) niezbędne do pokrycia wydatków na podstawowe potrzeby osób fizycznych wymienionych w załączniku I oraz członków rodziny pozostających na ich utrzymaniu, w tym opłat za środki spożywcze, najem lub kredyt hipoteczny, leki, leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe oraz opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;
b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów lub zwrot wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem usług prawniczych;
c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów opłat lub prowizji za standardową usługę przechowywania lub utrzymywania zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych; lub
d) niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że dane państwo członkowskie poinformowało wszystkie pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia o powodach stwierdzenia, że specjalne zezwolenie powinno zostać wydane.
2. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję o każdym zezwoleniu wydanym na podstawie ust. 1.
Artykuł 5
1. W drodze odstępstwa od art. 2 właściwe organy w państwach członkowskich, wyszczególnione na stronach internetowych wymienionych w załączniku II, mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków lub zasobów gospodarczych po spełnieniu następujących warunków:
a) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem arbitralnej decyzji wydanej przed datą umieszczenia w załączniku I osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 2, lub są przedmiotem orzeczenia sądowego lub administracyjnego wydanego w Unii, lub orzeczenia sądowego wykonalnego w danym państwie członkowskim przed tą datą lub po tej dacie;
b) środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim orzeczeniem lub uznanych za uzasadnione w takim orzeczeniu, w granicach określonych w mających zastosowanie przepisach ustawowych i wykonawczych regulujących prawa osób posiadających takie roszczenia;
c) orzeczenie nie jest na korzyść osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I; oraz
d) uznanie orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.
2. Zainteresowane państwo członkowskie informuje inne państwa członkowskie i Komisję o wszelkich zezwoleniach wydanych na podstawie niniejszego artykułu.
Artykuł 6
1. Art. 2 ust. 2 nie stosuje się w odniesieniu do dodawania do zamrożonych rachunków:
a) odsetek lub innych dochodów należnych od tych rachunków; lub
b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą umieszczenia w załączniku I osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 2; lub
c) płatności należnych z tytułu orzeczenia sądowego, decyzji administracyjnej lub orzeczenia arbitrażowego, wydanych w Unii lub wykonalnych w danym państwie członkowskim,
pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody oraz płatności zostaną zamrożone zgodnie z art. 2 ust. 1.
2. Art. 2 ust. 2 nie uniemożliwia instytucjom finansowym lub kredytowym w Unii zasilania zamrożonych rachunków środkami finansowymi przekazywanymi im na rachunek umieszczonej w wykazie osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, pod warunkiem że wszelkie kwoty dodatkowe na takim rachunku zostaną również zamrożone. Instytucja finansowa lub kredytowa niezwłocznie powiadamia właściwy organ o takich transakcjach.
Artykuł 7
Na zasadzie odstępstwa od art. 2 i pod warunkiem, że płatność dokonywana przez osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ wymieniony w załączniku I jest należna na mocy umowy lub porozumienia zawartego przez daną osobę, podmiot lub organ lub zobowiązania je obciążającego, zanim ta osoba, podmiot lub organ zostały wymienione w załączniku I, właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku II, mogą zezwolić, na warunkach, jakie uznają za stosowne, na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) właściwy organ ustalił, że:
(i) środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane do dokonania płatności przez osobę, podmiot lub organ wymienione w załączniku I; oraz
(ii) dokonanie płatności nie narusza przepisów art. 2 ust. 2;
b) dane państwo członkowskie co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia powiadomiło pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o takim ustaleniu i o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia.
Artykuł 8
1. Osoby fizyczne lub prawne albo podmioty lub organy lub ich dyrektorzy lub pracownicy, którzy zamrażają środki finansowe i zasoby gospodarcze lub odmawiają ich udostępnienia, w dobrej wierze i w oparciu o przekonanie, że działanie takie jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie ponoszą z tego tytułu żadnej odpowiedzialności, chyba że dowiedziono, że środki finansowe i zasoby gospodarcze zostały zamrożone lub zatrzymane na skutek niedbalstwa.
2. Zakaz zawarty w art. 2 ust. 2 nie skutkuje jakąkolwiek odpowiedzialnością osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, które udostępniły środki finansowe lub zasoby gospodarcze, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogą naruszyć ten zakaz.
Artykuł 9
1. Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy zawodowej osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:
a) przekazują niezwłocznie wszelkie informacje, które ułatwiłyby przestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia, takie jak dane dotyczące rachunków i kwot zamrożonych zgodnie z art. 2 ust. 1, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym wspomniane osoby fizyczne i prawne, podmioty lub organy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę, wskazanemu na stronach internetowych wymienionych w załączniku II, oraz Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem państw członkowskich; oraz
b) współpracują ze wspomnianym właściwym organem przy weryfikacji tych informacji.
2. Wszelkie informacje dostarczone lub otrzymane zgodnie z niniejszym artykułem są wykorzystywane jedynie do celów, dla których je dostarczono lub otrzymano.
3. Ustęp 2 nie uniemożliwia państwom członkowskim przekazywania takich informacji, zgodnie z ich prawem krajowym, odpowiednim organom Egiptu i innym państwom członkowskim, w razie konieczności, w celu wsparcia procesu odzyskiwania sprzeniewierzonych środków.
Artykuł 10
Komisja i państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i wymieniają wszelkie stosowne, dostępne im informacje w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje odnośnie do problemów dotyczących naruszeń i trudności w egzekwowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.
Artykuł 11
Komisja jest upoważniona do zmiany załącznika II na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.
Artykuł 12
1. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu środkami, o których mowa w art. 2 ust. 1, wprowadza stosowne zmiany w załączniku I.
2. Rada powiadamia o decyzji, o której mowa w ust. 1, i uzasadnieniu umieszczenia w wykazie daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając takiej osobie, podmiotowi lub organowi zgłoszenie uwag.
3. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu decyzji, o której mowa w ust. 1, i odpowiednio informuje daną osobę, podmiot lub organ.
4. Wykaz znajdujący się w załączniku I poddawany jest przeglądowi regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy, począwszy od dnia 21 marca 2011 r.
Artykuł 13
1. Państwa członkowskie określają zasady dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia i przyjmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrożenia. Ustanowione sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych zasadach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach w tych zasadach.
Artykuł 14
Adres i inne dane kontaktowe Komisji na potrzeby powiadamiania, informowania lub innego sposobu przekazywania jej informacji w przypadkach, w których wymaga tego niniejsze rozporządzenie, wskazane są w załączniku II.
Artykuł 15
Niniejsze rozporządzenie stosuje się:
a) na terytorium Unii;
b) na pokładach wszystkich statków powietrznych lub wodnych podlegających jurysdykcji państw członkowskich;
c) wobec każdej osoby będącej obywatelem jednego z państw członkowskich, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim;
d) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa państwa członkowskiego;
e) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do wszelkiego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej całkowicie lub częściowo na terytorium Unii.
Artykuł 16
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 21 marca 2011 r.
Alerty
ZAŁĄCZNIK I
A. Wykaz osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 2 ust. 1 [1]
|
| Imię i Nazwisko | Informacje identyfikacyjne | Powody umieszczenia w wykazie |
| 1. | Mohamed Hosni Elsajed Mubarak | Były prezydent Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 4.5.1928 Mężczyzna | Osoba (nieżyjąca), której działania są przedmiotem prowadzonego przez władze egipskie postępowania sądowego lub postępowania o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji. |
| 2. | Suzanne Saleh Thabet | Małżonka Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 28.2.1941 Kobieta | Osoba powiązana z Mohamedem Hosnim Elsajedem Mubarakiem, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji. |
| 3. | Alaa Mohamed Hosni Elsajed Mubarak | Syn Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 26.11.1960 Mężczyzna | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji. |
| 4. | Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech (alias Heddy Mohamed Magdy Hussein Rassekh) | Małżonka Alaa Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, syna byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 5.10.1971 Kobieta | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym orzeczeniem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji; jest ona także powiązana z Alaa Mohamedem Hosnim Elsajedem Mubarakiem. |
| 5. | Dżamal Mohamed Hosni Elsajed Mubarak | Syn Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 28.12.1963 Mężczyzna | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji |
| 6. | Chadiga Mahmud | Małżonka Dżamala Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka, syna byłego prezydenta Arabskiej Republiki Egiptu Data urodzenia: 13.10.1982 Kobieta | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą postępowanie sądowe lub postępowanie o odzyskanie mienia w związku z prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych, na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji; jest ona także powiązana z Dżamalem Mohamedem Hosnim Elsajedem Mubarakiem. |
| 15. | Mohamed Zohir Mohamed Wahed Garrana | Były minister turystyki Data urodzenia: 20.2.1959 Mężczyzna | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą – na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji – postępowanie sądowe w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych. |
| 18. | Habib Ibrahim Habib Eladli | Były minister Data urodzenia: 1.3.1938 Mężczyzna | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą – na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji – postępowanie sądowe w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych. |
| 19. | Elham Sajed Salem Szarszar | Małżonka Habiba Ibrahima Eladliego Data urodzenia: 23.1.1963 Kobieta | Osoba, wobec której władze egipskie prowadzą – na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji – postępowanie sądowe w sprawie sprzeniewierzenia funduszy państwowych; jest ona także powiązana z Habibem Ibrahimem Eladlim. |
B. Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej zgodnie z prawem egipskim:
Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej
Z art. 54, 97 i 98 konstytucji Egiptu, art. 77, 78, 124, 199, 214, 271, 272 i 277 egipskiej ustawy o postępowaniu karnym oraz art. 93 i 94 egipskiej ustawy o prawie do obrony (ustawa nr 17 z 1983 r.) wynika, że na mocy egipskiego prawa gwarantowane są następujące prawa:
– w przypadku każdej osoby podejrzanej lub oskarżonej o popełnienie przestępstwa:
1. prawo do kontroli sądowej każdego aktu lub decyzji administracyjnej;
2. prawo do bronienia się samemu lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę, a jeśli dana osoba nie ma wystarczających środków na poniesienie kosztów pomocy prawnej, do bezpłatnego skorzystania z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości;
– w przypadku każdej osoby oskarżonej o popełnienie przestępstwa:
1. prawo do niezwłocznego otrzymania szczegółowej informacji w języku dla niej zrozumiałym o istocie i przyczynie skierowanego przeciwko niej oskarżenia;
2. prawo do odpowiedniego czasu na przygotowanie obrony i możliwości w zakresie przygotowania obrony;
3. prawo do przesłuchania lub spowodowania przesłuchania świadków oskarżenia oraz żądania obecności i przesłuchania świadków obrony na takich samych warunkach jak świadków oskarżenia;
4. prawo do korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli dana osoba nie rozumie języka używanego w sądzie lub nie mówi tym językiem.
Zastosowanie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej
1. Mohamed Hosni Elsajed Mubarak
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Sprawa
27 czerwca 2013 r. Mohamed Hosni Elsajed Mubarak został oskarżony wraz z dwiema innymi osobami o sprzeniewierzenie środków publicznych, a 17 listopada 2013 r. w Kairze wszczęto postępowanie przed sądem karnym. 21 maja 2014 r. sąd uznał trzech oskarżonych za winnych. Oskarżeni zaskarżyli ten wyrok przed sądem kasacyjnym. 13 stycznia 2015 r. sąd kasacyjny uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. Podczas ponownego rozpoznawania sprawy, 4 i 29 kwietnia 2015 r., strony przedstawiły wystąpienia ustne i pisma procesowe. 9 maja 2015 r. sąd karny w Kairze uznał oskarżonych za winnych, nakazał zwrot sprzeniewierzonych środków i zapłatę grzywny. 24 maja 2015 r. złożono apelację do sądu kasacyjnego. 9 stycznia 2016 r. sąd kasacyjny utrzymał w mocy wyroki skazujące. 8 marca 2016 r. oskarżeni zawarli ugodę z komisją biegłych ustanowioną dekretem premiera nr 2873 z 2015 r. Ugoda ta została zatwierdzona przez Radę Ministrów 9 marca 2016 r. Ugoda ta nie została skierowana do sądu kasacyjnego w celu ostatecznego zatwierdzenia przez prokuratora generalnego, ponieważ komisja biegłych nie była komisją właściwą. Oskarżeni mogą złożyć wniosek o ugodę do komisji właściwej – Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA). W marcu 2019 r. odzyskano kwotę grzywny. Kwota sprzeniewierzonych środków jest w trakcie odzyskiwania w drodze wniosków o wzajemną pomoc prawną wystosowanych przez władze egipskie do dwóch państw trzecich.
2. Suzanne Saleh Thabet
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Suzanne Saleh Thabet w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Suzanne Saleh Thabet i innym osobom zbywania mienia i środków – zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Suzanne Saleh Thabet nie zaskarżyła orzeczenia z 8 marca 2011 r.
3. Alaa Mohamed Hosni Elsajed Mubarak
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Alaa Mubaraka w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Alaa Mubarakowi i innym osobom zbywania mienia i środków – zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Alaa Mubarak nie zaskarżył orzeczenia z 8 marca 2011 r.
Sprawa pierwsza:
Sprawę przeciwko oskarżonemu i jeszcze jednej osobie skierowano do sądu pierwszej instancji (kairski sąd karny) 30 maja 2012 r. 6 czerwca 2013 r. sąd odesłał sprawę do prokuratury w celu dalszego dochodzenia. Po zakończeniu dochodzenia sprawa została ponownie skierowana do sądu. 15 września 2018 r. kairski sąd karny wydał wyrok, na mocy którego: (i) zwrócił się do wyznaczonej komisji biegłych o uzupełnienie sprawozdania biegłych przedstawionego sądowi w lipcu 2018 r.; (ii) nakazał aresztowanie oskarżonych; oraz (iii) zalecił przekazanie sprawy Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA) z myślą o ewentualnej ugodzie. Oskarżeni skutecznie zaskarżyli nakaz aresztowania i, w wyniku wniosku o zmianę składu sędziowskiego, sprawa została odesłana do innego obwodu sądu karnego w celu dokonania kontroli zasadności, który to sąd uniewinnił ich 22 lutego 2020 r. Orzeczenie to nie jest prawomocne i wciąż może zostać zaskarżone przez prokuraturę.
Sprawa druga:
27 czerwca 2013 r. Alaa Mubarak został oskarżony wraz z dwiema innymi osobami o sprzeniewierzenie środków publicznych, a 17 listopada 2013 r. w Kairze wszczęto postępowanie przed sądem karnym. 21 maja 2014 r. sąd uznał trzech oskarżonych za winnych. Oskarżeni zaskarżyli ten wyrok przed sądem kasacyjnym. 13 stycznia 2015 r. sąd kasacyjny uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. Podczas ponownego rozpoznawania sprawy, 4 i 29 kwietnia 2015 r., strony przedstawiły wystąpienia ustne i pisma procesowe. 9 maja 2015 r. sąd karny w Kairze uznał oskarżonych za winnych, nakazał zwrot sprzeniewierzonych środków i zapłatę grzywny. 24 maja 2015 r. złożono apelację do sądu kasacyjnego. 9 stycznia 2016 r. sąd kasacyjny utrzymał w mocy wyroki skazujące. 8 marca 2016 r. oskarżeni zawarli ugodę z komisją biegłych ustanowioną dekretem premiera nr 2873 z 2015 r. Ugoda ta została zatwierdzona przez Radę Ministrów 9 marca 2016 r. Ugoda ta nie została skierowana do sądu kasacyjnego w celu ostatecznego zatwierdzenia przez prokuratora generalnego, ponieważ komisja biegłych nie była komisją właściwą. Oskarżeni mogą złożyć wniosek o ugodę do komisji właściwej – Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA). W marcu 2019 r. odzyskano kwotę grzywny. Kwota sprzeniewierzonych środków jest w trakcie odzyskiwania w drodze wniosków o wzajemną pomoc prawną wystosowanych przez władze egipskie do dwóch państw trzecich.
4. Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech i innym osobom zbywania mienia i środków – zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech nie zaskarżyła orzeczenia z 8 marca 2011 r.
5. Dżamal Mohamed Hosni Elsajed Mubarak
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Dżamala Mubaraka w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Dżamalowi Mubarakowi i innym osobom zbywania mienia i środków zgodnie – z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny podtrzymał zakaz. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Dżamal Mubarak nie zaskarżył orzeczenia z 8 marca 2011 r.
Sprawa pierwsza:
Sprawę przeciwko Dżamalowi Mubarakowi i innej osobie skierowano do sądu pierwszej instancji (kairski sąd karny) 30 maja 2012 r. 6 czerwca 2013 r. sąd odesłał sprawę do prokuratury w celu dalszego dochodzenia. Po zakończeniu dochodzenia sprawa została ponownie skierowana do sądu. 15 września 2018 r. kairski sąd karny wydał wyrok, na mocy którego: (i) zwrócił się do wyznaczonej komisji biegłych o uzupełnienie sprawozdania biegłych przedstawionego sądowi w lipcu 2018 r.; (ii) nakazał aresztowanie oskarżonych; oraz (iii) zalecił przekazanie sprawy Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA) z myślą o ewentualnej ugodzie. Oskarżeni skutecznie zaskarżyli nakaz aresztowania i, w wyniku wniosku o zmianę składu sędziowskiego, sprawa została odesłana do innego obwodu sądu karnego w celu dokonania kontroli zasadności, który to sąd uniewinnił ich 22 lutego 2020 r. Orzeczenie to nie jest prawomocne i wciąż może zostać zaskarżone przez prokuraturę.
Sprawa druga:
27 czerwca 2013 r. Dżamal Mubarak został oskarżony wraz z dwiema innymi osobami o sprzeniewierzenie środków publicznych, a 17 listopada 2013 r. w Kairze wszczęto postępowanie przed sądem karnym. 21 maja 2014 r. sąd uznał trzech oskarżonych za winnych. Oskarżeni zaskarżyli ten wyrok przed sądem kasacyjnym. 13 stycznia 2015 r. sąd kasacyjny uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. Podczas ponownego rozpoznawania sprawy, 4 i 29 kwietnia 2015 r., strony przedstawiły wystąpienia ustne i pisma procesowe. 9 maja 2015 r. sąd karny w Kairze uznał oskarżonych za winnych, nakazał zwrot sprzeniewierzonych środków i zapłatę grzywny. 24 maja 2015 r. złożono apelację do sądu kasacyjnego. 9 stycznia 2016 r. sąd kasacyjny utrzymał w mocy wyroki skazujące. 8 marca 2016 r. oskarżeni zawarli ugodę z komisją biegłych ustanowioną dekretem premiera nr 2873 z 2015 r. Ugoda ta została zatwierdzona przez Radę Ministrów 9 marca 2016 r. Ugoda ta nie została skierowana do sądu kasacyjnego w celu ostatecznego zatwierdzenia przez prokuratora generalnego, ponieważ komisja biegłych nie była komisją właściwą. Oskarżeni mogą złożyć wniosek o ugodę do komisji właściwej – Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA). W marcu 2019 r. odzyskano kwotę grzywny. Kwota sprzeniewierzonych środków jest w trakcie odzyskiwania w drodze wniosków o wzajemną pomoc prawną wystosowanych przez władze egipskie do dwóch państw trzecich.
6. Chadiga Mahmud El Dżammal
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Chadigi Mahmud El Dżammal w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Chadidze El Dżammal i innym osobom zbywania mienia i środków – zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Chadiga Mahmud El Dżammal nie zaskarżyła orzeczenia z 8 marca 2011 r.
15. Mohamed Zohir Mohamed Wahed Garrana
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Mohameda Zohira Mohameda Waheda Garrany w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Sprawa
Dochodzenie dotyczące okoliczności faktycznych w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku. Zdaniem Rady nic nie wskazuje na to, że naruszono prawo Mohameda Zohira Mohameda Waheda Garrany do obrony i do skutecznej ochrony sądowej.
18. Habib Ibrahim Habib Eladli
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Habiba Ibrahima Habiba Eladliego w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Sprawa
Sprawa przeciwko Habibowi Ibrahimowi Habibowi Eladliemu została skierowana przez sędziego śledczego do właściwego sadu z zarzutem sprzeniewierzenia środków publicznych. 7 lutego 2016 r. sąd ten podjął decyzję o zabezpieczeniu mienia Habiba Ibrahima Habiba Eladliego, jego żony i małoletniego syna. Wykonując decyzję sądu, 10 lutego 2016 r. prokurator generalny wydał nakaz zabezpieczenia mienia, zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. 15 kwietnia 2017 r. sąd uznał oskarżonego winnym. Oskarżony zaskarżył ten wyrok przed sądem kasacyjnym, który 11 stycznia 2018 r. uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. W ponownym procesie 9 maja 2019 r. został skazany na karę grzywny. Zarówno prokuratura, jak i Habib Ibrahim Habib Eladli wnieśli do sądu kasacyjnego odwołanie od tego orzeczenia. Sprawa jest nadal w toku przez tym sądem.
19. Elham Sajed Salem Szarszar
Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Elham Sajed Salem Szarszar w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:
Nakaz zabezpieczenia
Sprawa przeciwko mężowi Elham Sajed Salem Szarszar została skierowana przez sędziego śledczego do właściwego sądu z zarzutem sprzeniewierzenia środków publicznych. 7 lutego 2016 r. sąd ten podjął decyzję o zabezpieczeniu mienia oskarżonej, jej męża i ich małoletniego syna. Wykonując decyzję sądu, 10 lutego 2016 r. prokurator generalny wydał nakaz zabezpieczenia mienia, zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo do zaskarżenia orzeczenia sądu wprowadzającego zakaz przed tym samym sądem. Elham Sajed Salem Szarszar nie zaskarżyła orzeczenia sądu.
ZAŁĄCZNIK II
Wykaz właściwych organów państw członkowskich, o których mowa w art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 1, art. 7 oraz art. 9 ust. 1 lit. a), oraz adres Komisji, na który należy kierować powiadomienia
BELGIA
https://diplomatie.belgium.be/nl/Beleid/beleidsthemas/vrede_en_veiligheid/sancties
https://diplomatie.belgium.be/fr/politique/themes_politiques/paix_et_securite/sanctions
https://diplomatie.belgium.be/en/policy/policy_areas/peace_and_security/sanctions
BUŁGARIA
https://www.mfa.bg/en/101
REPUBLIKA CZESKA
www.financnianalytickyurad.cz/mezinarodni-sankce.html
DANIA
http://um.dk/da/Udenrigspolitik/folkeretten/sanktioner/
NIEMCY
http://www.bmwi.de/DE/Themen/Aussenwirtschaft/aussenwirtschaftsrecht,did=404888.html
ESTONIA
http://www.vm.ee/est/kat_622/
IRLANDIA
http://www.dfa.ie/home/index.aspx?id=28519
GRECJA
http://www.mfa.gr/en/foreign-policy/global-issues/international-sanctions.html
HISZPANIA
http://www.exteriores.gob.es/Portal/en/PoliticaExteriorCooperacion/GlobalizacionOportunidadesRiesgos/Paginas/SancionesInternacionales.aspx
FRANCJA
http://www.diplomatie.gouv.fr/fr/autorites-sanctions/
CHORWACJA
http://www.mvep.hr/sankcije
WŁOCHY
https://www.esteri.it/mae/it/politica_estera/politica_europea/misure_deroghe
CYPR
http://www.mfa.gov.cy/mfa/mfa2016.nsf/mfa35_en/mfa35_en?OpenDocument
ŁOTWA
http://www.mfa.gov.lv/en/security/4539
LITWA
http://www.urm.lt/sanctions
LUKSEMBURG
https://maee.gouvernement.lu/fr/directions-du-ministere/affaires-europeennes/mesures-restrictives.html
WĘGRY
http://www.kormany.hu/download/9/2a/f0000/EU%20szankci%C3%B3s%20t%C3%A1j%C3%A9koztat%C3%B3_20170214_final.pdf
MALTA
https://foreignaffairs.gov.mt/en/Government/SMB/Pages/Sanctions-Monitoring-Board.aspx
NIDERLANDY
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/internationale-sancties
AUSTRIA
http://www.bmeia.gv.at/view.php3?f_id=12750&LNG=en&version=
POLSKA
https://www.gov.pl/web/dyplomacja
PORTUGALIA
http://www.portugal.gov.pt/pt/ministerios/mne/quero-saber-mais/sobre-o-ministerio/medidas-restritivas/medidas-restritivas.aspx
RUMUNIA
http://www.mae.ro/node/1548
SŁOWENIA
http://www.mzz.gov.si/si/omejevalni_ukrepi
SŁOWACJA
https://www.mzv.sk/europske_zalezitosti/europske_politiky-sankcie_eu
FINLANDIA
http://formin.finland.fi/kvyhteistyo/pakotteet
SZWECJA
http://www.ud.se/sanktioner
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO
https://www.gov.uk/sanctions-embargoes-and-restrictions
Adres, na który należy przesyłać powiadomienia do Komisji Europejskiej:
European Commission
Service for Foreign Policy Instruments (FPI)
EEAS 07/99
B-1049 Brussels, Belgia
E-mail: relex-sanctions@ec.europa.eu
[1] Załącznik I w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/416 z dnia 19 marca 2020 r. wykonującego rozporządzenie Rady (UE) nr 270/2011 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Egipcie (Dz.Urz.UE L 86 z 20.03.2020, str. 3). Zmiana weszła w życie 21 marca 2020 r.
