Interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.616.2022.2.OS

Zwolnienia od podatku VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego  stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT czynności polegających na dostawie mediów (zimna woda i ścieki) do lokali mieszkalnych będących przedmiotem najmu. Uzupełnili go Państwo pismem z 23 grudnia 2022 r. (wpływ 2 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Towarzystwo Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Spółka działa m.in. w oparciu o ustawę z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 2224 z późniejszymi zmianami). Zgodnie z art. 24 ust. 5 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o społecznej inicjatywie mieszkaniowej - należy przez to rozumieć także towarzystwo budownictwa społecznego utworzone przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 10 grudnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw wspierających rozwój mieszkalnictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 11). Podstawową działalnością Spółki, zgodnie z art. 27 ustawy, jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu. Zgodnie z Aktem Założycielskim Spółki, przedmiotem działania Towarzystwa (Spółki) może być również:

1. nabywanie budynków mieszkalnych,
2. przeprowadzanie remontów i modernizacji obiektów przeznaczonych na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych na zasadach najmu,
3. wynajmowanie lokali użytkowych znajdujących się w zasobach Towarzystwa,
4. sprawowanie, na podstawie umów zlecenia zarządu budynkami mieszkalnymi i niemieszkalnymi niestanowiącymi jego własności.

Spółka wynajmuje Gminie Miastu ... lokale mieszkalne, które są własnością Spółki. Przedmiotowe lokale usytuowane są w budynku mieszkalnym - przy ul. .... Budynki są własnością członków wspólnoty mieszkaniowej. Członkami wspólnoty mieszkaniowej są Towarzystwo Sp. z o.o. i osoby fizyczne, które nabyły od Spółki wyodrębnione lokale. Wspólnoty mieszkaniowe nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Wspólnota mieszkaniowa obciąża Spółkę i pozostałych członków zaliczką na koszty zarządu, której wysokość wynika z podjętych uchwał przez daną wspólnotę mieszkaniową. Ponadto każdy właściciel lokalu (w tym także Spółka) jest obciążany przez wspólnoty zaliczką na pokrycie kosztów mediów (centralnego ogrzewania, zimnej wody i odprowadzania ścieków, opłatą za gospodarowanie odpadami komunalnymi). Wspólnoty nabywają poszczególne media od ich bezpośrednich dostawców, a następnie w oparciu o obowiązujące w danej wspólnocie regulaminy rozliczania mediów obciążają kosztami mediów właścicieli lokali. Co do zasady, ogół kosztów mediów, jakie ponosi każda ze wspólnot mieszkaniowych równa się osiąganym, odpowiadającym tym kosztom przychodom, uzyskiwanym od właścicieli lokali w postaci płatnych zaliczek i kwoty stanowiącej rozliczenie.

Zgodnie z regulaminami właściciele są obowiązani do wnoszenia comiesięcznych zaliczek tytułem pokrycia kosztów mediów, a dwa razy w roku odbywa się rozliczenie wnoszonych zaliczek z faktycznie poniesionymi przez wspólnotę mieszkaniową kosztami dostarczenia mediów do budynku.

Lokale wyposażone są w urządzenia pomiarowe służące do pomiaru danego medium zużywanego w lokalu: ciepłomierze i wodomierze. W każdym przypadku występują różnice pomiędzy zużyciem wody wykazanym przez wodomierz główny (na jego podstawie dostawca wody do budynku wystawia faktury obciążające wspólnotę mieszkaniową), a sumą zużyć wykazywaną przez wszystkie wodomierze zamontowane w lokalach i innych punktach poboru wody usytuowanych w częściach wspólnych. Różnica pomiędzy zużyciem wykazanym przez wodomierz główny, a sumą zużyć wykazaną na wodomierzach „lokalowych” i wodomierzach mierzących zużycie wody w innych punktach poboru (poza lokalami) rozliczana jest proporcjonalnie do zużycia wody wykazanego na poszczególnych wodomierzach. Każdy z właścicieli lokali, pomimo zainstalowania legalizowanych wodomierzy, które mierzą ilość zużycia wody w lokalu, de facto obciążany jest kwotą wynikającą z zużycia wody inną niż faktycznie zużyta w lokalu. Oznacza to, że właściciel lokalu nie ma pełnej kontroli i pełnej możliwości sterowania zużyciem wody, gdyż nie ma on bezpośredniego wpływu na wielkość opisanej wyżej różnicy. Każdy z właścicieli lokali partycypuje w części w pokryciu wspólnocie mieszkaniowej wartości wynikającej z różnicy zużyć wody wykazanej pomiędzy wodomierzem głównym, a sumą zużyć wykazywaną przez wszystkie wodomierze zamontowane w lokalach, która to różnica dotyczy każdego właściciela lokalu fizycznie wyposażonego w punkty czerpalne wody.

Lokale mieszkalne stanowiące własność Spółki, znajdujące się w budynku wspólnoty mieszkaniowej, wynajmowane są Gminie Miasto ... na podstawie zawartej między stronami umowy. W zawartej umowie, najemca (Gmina Miasto ...) oświadczył, że zawarł niniejszą umowę w celu podnajmowania lokali osobom fizycznym.

Zgodnie z § 3 umowy z tytułu najmu najemca (Gmina Miasto ...) płacić będzie Spółce (wynajmującemu) czynsz. Oprócz czynszu najemca obowiązany jest uiszczać m.in. opłatę za dostawę zimnej wody i odprowadzanie ścieków. Rozliczenia mediów będą odbywać się zgodnie z regulaminem rozliczania kosztów ogrzewania budynków, podgrzania wody, zużycia zimnej wody i wywozu nieczystości stałych (śmieci). Zgodnie z § 4 umowy, czynsz najmu i opłaty za świadczenia (m.in. za dostawę zimnej wody i odprowadzanie ścieków) płatne są miesięcznie do 10 dnia każdego miesiąca z góry. W § 5 umowy zapisano ponadto: „Czynsz dla podnajemców ustalony będzie zgodnie ze stawkami czynszu obowiązującymi w zasobie mieszkaniowym najemcy. Najemca zobowiązany jest do informowania o każdorazowej zmianie ilości osób zamieszkujących w lokalach.”.

Opisywane lokale mieszkalne, które Spółka wynajmuje Gminie Miasto ... powstały w ramach rządowego programu wspierania budownictwa mieszkaniowego - finansowego wsparcia, o którym mowa w art. 5a w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych.

Spółka z tytułu świadczonej na rzecz Gminy Miasto ... usługi wystawia fakturę. Na fakturze uwidocznione są pozycje:

‒centralne ogrzewanie,

‒czynsz,

‒opłata stała CO i CW,

‒opłata za gosp. odp. kom.,

‒podgrzanie wody,

‒zimna woda i ścieki.

W uzupełnieniu wskazali Państwo :

1)Lokale mieszkalne wynajmowane na rzecz Gminy, zgodnie z postanowieniami łączącej strony umowy, wynajmowane są wyłącznie na cele mieszkaniowe.

2)Gmina wynajmuje lokale mieszkalne wyłącznie w celu wynajmu na rzecz osób fizycznych na ich własne cele mieszkaniowe.

3)W związku z uzupełnieniem opisu sprawy, stanowisko Wnioskodawcy nie ulega zmianie.

Pytanie

Czy w związku z zawartą umową najmu lokali mieszkalnych, Towarzystwo Sp. z o.o. (Spółka) wystawiając fakturę na nabywcę - Gminę Miasto … będącym najemcą lokali mieszkalnych usytuowanych w budynku wspólnoty mieszkaniowej, których właścicielem i wynajmującym, wymieniona na fakturze pozycja „zimna woda i ścieki” podlega zwolnieniu z podatku VAT.

Państwa stanowisko w sprawie

Dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, na co wskazuje art. 1 ust. 2 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 11) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r. poz. 1983 z późniejszymi zmianami), zwalnia się od podatku czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową lub właścicieli lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową, na rzecz osób używających na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności lokale należące do właścicieli tworzących tę wspólnotę mieszkaniową, za które pobierane są opłaty niezależne od właściciela w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 611) lub opłaty pośrednie w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2356 oraz z 2019 r. poz. 1726), jeżeli lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Bardzo istotną kwestią w zakresie ustalenia, czy w opisywanym stanie faktycznym przedmiotowy przepis będzie miał zastosowanie, pozostaje interpretacja kiedy można uznać, czy „lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe”.

W opisanym przypadku lokale wynajęte zostały Gminie Miastu ..., celem ich podnajmowania osobom fizycznym na ich cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7) Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 z późniejszymi zmianami) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: (...) gminnego budownictwa mieszkaniowego. Oznacza to, że jednostka samorządu terytorialnego jakim jest gmina, ma ustawowy obowiązek zapewnić możliwość zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych mieszkańcom gminy. Gmina realizując ten obowiązek może korzystać z różnych rozwiązań i dostępnych instrumentów wsparcia. Nie musi tworzyć gminnego zasobu mieszkaniowego w sposób bezpośredni, może umożliwiać tworzenie zasobu mieszkaniowego innym podmiotom i następnie korzystać z takiego zasobu na zasadach najmu z prawem do podnajmowania lokali mieszkalnych wybranym osobom fizycznym uprawnionym do uzyskania lokalu mieszkalnego z zasobu, jakim gmina dysponuje.

W opisywanym przypadku mamy właśnie taką sytuację, gdzie gmina nie tworzy własnych lokali mieszkalnych, ale w ramach rządowego programu wspierającego budownictwo mieszkaniowe, gmina umożliwia utworzenie lokali mieszkalnych, których będzie najemcą z prawem do podnajmowania tych lokali wybranym osobom fizycznym, celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych tych osób.

W sposób zatem bezsprzeczny opisywane lokale, które Spółka wynajmuje Gminie Miastu ... wykorzystywane są wyłącznie na cele mieszkaniowe. Oznacza to, że spełnione są przesłanki wynikające z rozporządzenia, aby opłaty niezależne od właściciela, w tym dostawa wody i odprowadzanie ścieków, mogły podlegać zwolnieniu od podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

W oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

‒w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

‒świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5  ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy:

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” usług. W związku z tym nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabywa ją we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej. Jest on traktowany najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie jest świadczeniem usługi w tym samym zakresie. 

Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Aby czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy, podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. W świetle tego przepisu:

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową, która nakłada zarówno na wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki.

W oparciu o art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Wynajmujący oddaje rzeczy do używania a najemca płaci umówiony czynsz. Umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku, a także zwolnienie podmiotowe od podatku dla pewnej grupy podatników.

Przy czym zwolnienia te mogą mieć charakter podmiotowy – dotyczyć wymienionych w przepisach podatników lub grup podatników – albo też przedmiotowy (określony m.in. w art. 43 ustawy).

Według art. 82 ust. 3 ustawy:

W tym miejscu należy odnieść się do przepisów rozporządzenia Ministra finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1983 ze zm.), dalej „rozporządzenie”.

Na mocy § 3 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia:

Podkreślić należy, że zwolnienie od podatku w oparciu o ww. przepisy możliwe jest wyłącznie w odniesieniu do opłat pobieranych przez wspólnotę mieszkaniową oraz właścicieli lokali mieszkalnych tworzących wspólnotę mieszkaniową od użytkowników zamieszkujących w lokalach będących własnością członków tej wspólnoty. Ponadto, zastosowanie zwolnienia od podatku w oparciu o cyt. wyżej przepis uzależnione jest od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru danego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia tego lokalu (cel mieszkaniowy). Zatem, zwolnieniem określonym w ww. przepisie rozporządzenia objęto tylko towary i usługi związane z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi wyłącznie na cele mieszkaniowe. Użyty przez ustawodawcę w ww. przepisie zwrot „wyłącznie” wskazuje, że warunkiem koniecznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wykorzystywanie lokali na cele mieszkaniowe. W związku z tym, zwolnieniu nie podlega dostawa towarów i usług związanych z lokalami innymi niż mieszkalne oraz lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi na cel inny niż mieszkaniowy.

Wskazać przy tym należy zapisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t j. Dz. U. z 2022 r. poz. 172 ze zm.).

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1, 2, 8 oraz 8a ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048):

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Działają Państwo m. in w oparciu o ustawę o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa. Wynajmują Państwo Gminie lokale mieszkalne, będące w Państwa własności. Budynki są własnością członków wspólnoty mieszkaniowej. Jesteście Państwo członkiem wspólnoty mieszkaniowej. Wspólnoty mieszkaniowe nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Wspólnota mieszkaniowa obciąża Państwa i pozostałych członków zaliczką na koszty zarządu, której wysokość wynika z podjętych uchwał przez daną wspólnotę mieszkaniową. Ponadto każdy właściciel lokalu (w tym także Państwo) jest obciążany przez wspólnoty zaliczką na pokrycie kosztów mediów (centralnego ogrzewania, zimnej wody i odprowadzania ścieków, opłatą za gospodarowanie odpadami komunalnymi). Wspólnoty nabywają poszczególne media od ich bezpośrednich dostawców, a następnie w oparciu o obowiązujące w danej wspólnocie regulaminy rozliczania mediów obciążają kosztami mediów właścicieli lokali. Co do zasady, ogół kosztów mediów, jakie ponosi każda ze wspólnot mieszkaniowych równa się osiąganym, odpowiadającym tym kosztom przychodom, uzyskiwanym od właścicieli lokali w postaci płatnych zaliczek i kwoty stanowiącej rozliczenie. Lokale wyposażone są w urządzenia pomiarowe służące do pomiaru danego medium zużywanego w lokalu: ciepłomierze i wodomierze. Lokale mieszkalne stanowiące Państwa własność, znajdujące się w budynku wspólnoty mieszkaniowej, wynajmowane są Gminie na podstawie zawartej między stronami umowy. W zawartej umowie, najemca (Gmina) oświadczyła, że zawarła niniejszą umowę w celu podnajmowania lokali osobom fizycznym. Zgodnie z §3 umowy z tytułu najmu najemca (Gmina) płacić będzie Państwu (wynajmującemu) czynsz. Oprócz czynszu najemca obowiązany jest uiszczać m.in. opłatę za dostawę zimnej wody i odprowadzanie ścieków. Rozliczenia mediów będą odbywać się zgodnie z regulaminem rozliczania kosztów ogrzewania budynków, podgrzania wody, zużycia zimnej wody i wywozu nieczystości stałych (śmieci). Lokale mieszkalne wynajmowane na rzecz Gminy, zgodnie z postanowieniami łączącej strony umowy, wynajmowane są wyłącznie na cele mieszkaniowe. Gmina wynajmuje lokale mieszkalne wyłącznie w celu wynajmu na rzecz osób fizycznych na ich własne cele mieszkaniowe.

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zwolnienia od podatku VAT czynności polegających na dostawie zimnej wody oraz odbioru ścieków do/z lokali mieszkalnych będących przedmiotem najmu.

Analiza opisanej sytuacji prowadzi do wniosku, że spełniają Państwo warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku w odniesieniu do dostawy zimnej wody do lokali oraz odbioru ścieków na podstawie § 3 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia. Są Państwo właścicielem lokali, które są oddane w najem Gminie w celu podnajmowania lokali osobom fizycznym wyłącznie na cele mieszkaniowe, w oparciu o stosowną umowę najmu. Zatem ww. lokale są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe. Lokale wchodzą w skład wspólnot mieszkaniowych, których są Państwo członkiem. W świetle powyższego mogą Państwo korzystać ze zwolnienia od podatku dla dostawy zimnej wody do lokali i odbioru ścieków z lokali.

Podsumowując, wystawiając na rzecz Gminy fakturę, dla dostawy zimnej wody i ścieków powinni Państwo zastosować zwolnienie od podatku VAT.

Tym samym Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).