Interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.651.2022.6.RMA

Brak opodatkowania sprzedaży zabudowanej nieruchomości i brak obowiązku korekty odliczonego podatku od zakupu usług budowlanych i materiałów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 8 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem sprzedaży zabudowanej nieruchomości i braku obowiązku korekty odliczonego podatku od zakupu usług budowlanych i materiałów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 12 stycznia 2023 r. (wpływ 12 stycznia 2023 r. i 16 stycznia 2023 r.) oraz pismem z 31 stycznia 2023 r. (wpływ 31 stycznia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca od roku 2005 nieprzerwanie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości własnych na cele mieszkalne oraz usługowe. Główny rodzaj prowadzonej działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności to 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od towarów i usług oraz płatnikiem liniowego podatku dochodowego - 19%. Księgowość działalności prowadzona jest na zasadach uproszczonej księgowości - prowadzona jest podatkowa książka przychodów i rozchodów.

W roku 1998 Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem dokonał zakupu nieruchomości gruntowej budowlanej z własnych środków. Zakupiony grunt stanowił wspólny majątek prywatny i nie był wprowadzony w późniejszym czasie do środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W roku 2006 postanowiono wybudować na zakupionym gruncie sześć budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie szeregowej. Powierzchnia użytkowa każdego z lokali mieszkalnych jednorodzinnych nie przekracza 233 m². Lokale mają odrębne wejścia, przyłącza mediów i dylatację pomiędzy ścianami nośnymi.

Wybudowane lokale będące w stanie surowym zamkniętym, wprowadzono do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wartość tych środków trwałych oszacowano na podstawie faktur zakupu usług budowlanych i materiałów budowlanych przeznaczonych na tę inwestycję. Od zakupu tych usług i materiałów budowlanych odliczono podatek VAT w całości w roku 2006. Wnioskodawca nie zastosował możliwości zaliczania w koszty amortyzacji tych budynków ani nie dokonywał w kolejnych latach ich modernizacji. Nie dokonywano także zaliczenia w koszty opłat eksploatacyjnych powyższych nieruchomości. Nie dokonano również zasiedlenia w tych budynkach ani wynajmu pod dzierżawy. Nieruchomości te zostały tylko wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

W roku 2012 postanowiono wycofać cztery budynki mieszkalne ze środków trwałych i przeznaczyć na cele osobiste. Obecnie Wnioskodawca w roku 2022 sprzedał dwa (z czterech posiadanych w prywatnym majątku) budynki mieszkalne wraz z przynależnym do nich gruntem składające się z dwóch odrębnych lokali zawierając akt notarialny na poszczególny lokal wskazując, że kwota sprzedaży zawiera podatek VAT w wysokości 8%. Ten podatek zamierza odprowadzić do Urzędu Skarbowego. Powstała tutaj wątpliwość, czy ten podatek powinien być wykazywany w sprzedaży, czy jednak nie, bo minął już okres dziesięciu lat od wyprowadzenia nieruchomości ze środków trwałych.

Uznano, że z podatku dochodowego Wnioskodawca jest zwolniony ze względu na sprzedaż tych budynków po dziesięciu latach od ich wyprowadzenia ze środków trwałych.

W związku z tą transakcją powstały pytania w celu wyjaśnienia i prawidłowego rozliczenia podatkowego wyżej wymienionej transakcji sprzedaży.

Zdarzenie I: dotyczy wyżej wymienionej sytuacji odnośnie podatku od towarów i usług. W związku z tym, że w 2006 roku dokonano odliczenia podatku VAT od zakupu usług budowlanych i materiałów budowlanych, następnie nie ulepszano budynków, nie ponoszono kosztów eksploatacyjnych ani nie amortyzowano budynków przez okres ponad 10 lat. Po tym czasie dokonano wyjęcia ww. budynków ze środków trwałych i przeznaczono je na cele prywatne. W związku z tym Wnioskodawca nie jest przekonany, czy powinien naliczać podatek VAT w wysokości 8% od transakcji sprzedaży nieruchomości i czy powinien korygować podatek VAT odliczony w 2006 r.

Zdarzenie II: Wnioskodawca w ww. transakcji sprzedaży nieruchomości uznaje, że po ponad 10 latach od kiedy wyprowadzono nieruchomości ze środków trwałych przychód ten jest zwolniony z podatku dochodowego. Przychód ten nie stanowi przychodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ nie były one przedmiotem prowadzonej firmy a były majątkiem prywatnym.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W uzupełnieniu z 12 stycznia 2023 r. wskazano m.in. (numeracja zgodna z przedstawioną w piśmie):

k)Przedmiotem sprzedaży były dwa budynki mieszkalne wraz z przynależnym gruntem składające się każdy z nich z dwóch lokali mieszkalnych, niezależnych, posiadających odrębną własność, będących oddzielonych od siebie ścianą dylatacyjną, posiadających odrębne wejścia i przyłącza mediów.

l)Przed sprzedażą budynków Wnioskodawca nie podejmował jakichkolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia. Nie dokonywał żadnych nakładów inwestycyjnych.

m)Nabywców Wnioskodawca poszukiwał dzięki rozwieszeniu na ogrodzeniu budynków baneru informującego o sprzedaży tej nieruchomości oraz umieszczeniu ogłoszenia w Internecie.

n)Wnioskodawca wybudował te budynki z myślą o posiadaniu własnych nieruchomości, aczkolwiek mając na uwadze zabezpieczenie przyszłości jego dzieci i wnuków.

o)Po wybudowaniu i wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych dwóch budynków składających się łącznie z 4 lokali mieszkalnych, nie były one wykorzystywane w żaden sposób w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej ani nie dokonano pierwszego zasiedlenia.

p)Wycofując w 2012 roku cztery budynki mieszkalne, w tym dwa budynki mieszkalne będące przedmiotem sprzedaży, z działalności gospodarczej do majątku osobistego, Wnioskodawca nie dokonywał korekty podatku VAT.

Ponadto w uzupełnieniu z 31 stycznia 2023 r. wskazano, że po wycofaniu w 2012 r. ze środków trwałych i przeznaczeniu na cele osobiste, każdy budynek składający się z dwóch odrębnych lokali wraz z przynależnym gruntem nigdy nie był użytkowany, nie był też dzierżawiony ani wynajmowany.

Pytania

Zdarzenie I:

1.Czy kwota sprzedaży nieruchomości zabudowanej (lokal mieszkalny w zabudowie szeregowej wraz z przynależnym gruntem) stanowiącej majątek prywatny będzie musiała zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 8% zgodnie z art. 2 pkt 12 oraz pkt 14 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług?

2.Czy kwota sprzedaży nieruchomości zabudowanej (lokal mieszkalny w zabudowie szeregowej wraz z przynależnym gruntem) stanowiącej majątek prywatny nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 8% zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług?

3.Czy należy skorygować podatek VAT od zakupu usług budowlanych i materiałów budowlanych zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdarzenie I:

1.Zdaniem Wnioskodawcy, nie musiała zostać ta transakcja opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 8% ze względu na to, iż minęło 10 lat od wycofania tych budynków ze środków trwałych. Wnioskodawca nie dokonuje przedmiotowej transakcji w ramach swojej działalności gospodarczej.

2.Zdaniem Wnioskodawcy, nie musiała zostać ta transakcja opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 8% ze względu na to, iż minęło 10 lat od wycofania tych budynków ze środków trwałych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca sprzedał swój majątek prywatny. W związku z tym uważa, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług może jednak skorzystać ze zwolnienia z tego podatku.

3.Zdaniem Wnioskodawcy, nie trzeba korygować odliczonego podatku od towarów i usług z roku 2006, ponieważ minęło ponad 10 lat od wycofania tych budynków ze środków trwałych.

 Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Pana wątpliwości dotyczą m.in. opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży zabudowanej nieruchomości (lokalu mieszkalnego w zabudowie szeregowej wraz przynależnym gruntem).

Analiza przedstawionej sytuacji prowadzi do wniosku, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takich Pana aktywnościach w przedmiocie zbycia nieruchomości, które byłyby porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Zdaniem Organu nie spełnia Pan przesłanek do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług w związku z opisaną transakcją zbycia nieruchomości. Wybudował Pan te budynki z myślą o posiadaniu własnych nieruchomości, aczkolwiek mając na uwadze zabezpieczenie przyszłości swoich dzieci i wnuków. Po wybudowaniu i wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych dwóch budynków składających się łącznie z 4 lokali mieszkalnych, nie były one wykorzystywane w żaden sposób w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej ani nie dokonano ich pierwszego zasiedlenia. Ponadto przedmiotowa nieruchomość (cztery budynki mieszkalne) w roku 2012 zostały wycofane ze środków trwałych i przeznaczone na cele osobiste. Po tym wycofaniu, każdy budynek składający się z dwóch odrębnych lokali wraz z przynależnym gruntem, nigdy nie był użytkowany, nie był też dzierżawiony ani wynajmowany.

Przed sprzedażą budynków nie podejmował Pan jakichkolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia. Nie dokonywał Pan żadnych nakładów inwestycyjnych. Nabywców poszukiwał Pan dzięki rozwieszeniu na ogrodzeniu budynków baneru informującego o sprzedaży tej nieruchomości oraz umieszczeniu ogłoszenia w Internecie.

Nie podejmował Pan w celu sprzedaży działek czynności wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Nie można zatem stwierdzić, że dostawa (sprzedaż) przez Pana wskazanych nieruchomości będzie transakcją zbycia majątku związanego (wykorzystywanego) w prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowa sprzedaż będzie odbywać się w ramach rozporządzania Pana majątkiem prywatnym.

Tym samym w oparciu o tezy ww. wyroku TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 nie można Pana uznać za handlowca, który podjął aktywne działania w zakresie handlu nieruchomościami, wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem z tytułu sprzedaży zabudowanej nieruchomości nie będzie Pan występować jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym ww. transakcja, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy, nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Z uwagi na ww. rozstrzygnięcie (uznanie, że nie będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonującym odpłatnej dostawy towarów), rozstrzyganie kwestii wskazanej w pytaniu nr 2 jest bezprzedmiotowe. Analiza zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 29a ust. 8 ustawy zasadna jest bowiem do czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co nie zachodzi w ww. sytuacji.

Wątpliwości Pana dotyczą również obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu zakupu usług budowlanych i materiałów w ww. sytuacji stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy:

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 91 ust. 3 ustawy:

W myśl z art. 91 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 6 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 8 ustawy:

Korekta, o której mowa w art. 91 ustawy odnosi się m.in. do takich towarów, które stanowią u podatnika środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Przepisy wskazanego art. 91 ustawy wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywanej z uwagi na zmianę struktury sprzedaży, sprzedaż składnika majątku albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi, z którą związany jest podatek naliczony. Wprowadzenie procedury korekty związane jest z faktem, że we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. W tym momencie czasowym związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowane, zwolnione, niepodlegające opodatkowaniu czy mieszane) ma zazwyczaj charakter planowany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia. Jednocześnie przepisy wprowadzają szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w roku 1998 Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem dokonał zakupu nieruchomości gruntowej budowlanej z własnych środków. Zakupiony grunt stanowił wspólny majątek prywatny i nie był wprowadzony w późniejszym czasie do środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W roku 2006 postanowiono wybudować na zakupionym gruncie sześć budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie szeregowej.

Wybudowane lokale będące w stanie surowym zamkniętym, wprowadzono do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Od zakupu tych usług i materiałów budowlanych odliczono podatek VAT w całości w roku 2006.

W roku 2012 postanowiono wycofać cztery budynki mieszkalne ze środków trwałych i przeznaczyć na cele osobiste. Obecnie Wnioskodawca w roku 2022 sprzedał dwa (z czterech posiadanych w prywatnym majątku) budynki mieszkalne wraz z przynależnym do nich gruntem składające się z dwóch odrębnych lokali.

Jak wyżej wskazano, w stosunku do nieruchomości przepisy art. 91 przewidują 10 letni okres, w którym podatnik jest obowiązany do korekty odliczonego podatku naliczonego w związku ze zmianą struktury sprzedaży, sprzedażą czy zmianą przeznaczenia (sposobu wykorzystania) nieruchomości.

W opisanej sytuacji mamy do czynienia z nieruchomością (dwoma budynkami mieszkalnymi, każdy składający się z dwóch lokali mieszkalnych). Ww. budynki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w 2006 roku, w tym roku odliczono również podatek naliczony od zakupu usług i materiałów budowlanych związanych z wybudowanymi budynkami. Sprzedaży dokonał Pan natomiast w 2022 r.

Minął zatem 10 letni okres, w którym podatnik byłby zobowiązany do korekty odliczenia m.in. w przypadku sprzedaży oddanej do użytkowania nieruchomości czy zbycia towarów i usług nabytych do jej wytworzenia.

Zatem nie ma Pan obowiązku korygować odliczonego w 2006 r. podatku naliczonego od zakupu usług budowlanych i materiałów zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy w związku z dokonaną w 2022 r. sprzedażą zabudowanej nieruchomości (lokalu mieszkalnego w zabudowie szeregowej wraz z przynależnym gruntem).

Jednocześnie podkreślić należy, że w niniejszym rozstrzygnięciu nie analizowano sprawy pod kątem rozliczenia podatku od towarów i usług w związku z dokonanym w 2012 r. wycofaniem czterech budynków mieszkalnych ze środków trwałych i przeznaczeniem ich na cele osobiste (np. kwestii opodatkowania ww. czynności czy dokonania ewentualnej korekty odliczenia) z uwagi na fakt, że problem ten nie został objęty zakresem sformułowanego przez Pana pytania.

Stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawa będzie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).