Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 23 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.6.2023.2.BS

1. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu stanowią koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty bezpośrednie bądź też jako tzw. koszty pośrednie powinna decydować przyjęta polityka (zasady) rachunkowości w Spółce; 2. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu tj. zarówno w okresie odchowu jak i w okresie nieśności, tj. wydatki określone w punktach (2-8) wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) potrącalne w dacie ich poniesienia; 3. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu na samym początku, tj. określone w punkcie (1) wydatki na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (ze sprzedaży drobiu nieśnego do ubojni).

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 stycznia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu stanowią koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty bezpośrednie bądź też jako tzw. koszty pośrednie powinna decydować przyjęta polityka (zasady) rachunkowości w Spółce;

- wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu tj. zarówno w okresie odchowu jak i w okresie nieśności, tj. wydatki określone w punktach (2-8) wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) potrącalne w dacie ich poniesienia;

- wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu na samym początku, tj. określone w punkcie (1) wydatki na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (ze sprzedaży drobiu nieśnego do ubojni).

Uzupełnili go Państwo pismem z 14 lutego 2023 r. (wpływ 17 lutego 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest:

1. spółką prawa handlowego,

2. posiada siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski oraz

3. posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku CIT.

Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku VAT. (…).

(…) Spółka planuje działalność polegającą na reprodukcji drobiu, gdzie proces produkcyjny będzie wyglądał następująco:

 1. tzw. odchów - czyli okres ok. 24 tygodni od momentu wstawienia piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) na fermę do uzyskania przez nich zdolności nieśnych (czyli składania jaj wylęgowych),

 2. tzw. okres nieśności - składanie jaj wylęgowych przez drób nieśny, który zazwyczaj trwa ok. 50 tygodni, okres ten może być jednak wydłużony o kolejne tygodnie oraz

 3. tzw. ubój drobiu nieśnego - po okresie nieśności, drób nieśny jest przeznaczony do uboju.

W związku z powyższym Spółka będzie ponosiła następujące koszty:

 1. zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego; ponoszony na samym początku),

 2. zakup pasz drobiowych (specjalne mieszanki paszowe dla drobiu nieśnego potrzebne do odchowu piskląt nieśnych oraz bieżącego karmienia drobiu nieśnego),

 3. zakup usług weterynaryjnych (ponoszone przez cały proces produkcyjny: reprodukcji drobiu),

 4. zakup energii (przede wszystkim energia elektryczna/energia cieplna/gaz),

 5. bioasekuracji (czyli przede wszystkim dezynfekcji, zwłaszcza w celu przygotowania fermy drobiu nieśnego a później w celu utrzymania odpowiednich warunków bioasekuracji na fermie),

 6. wynagrodzenia pracowników,

 7. utrzymywania infrastruktury na fermie (naprawy/remonty) oraz

 8. amortyzacji urządzeń na fermie.

W momencie uzyskania nieśności przez drób nieśny Spółka będzie sprzedawała jaja wylęgowe osiągając z tego tytułu przychód w podatku CIT; sprzedaż jaj wylęgowych będzie odbywała się przez cały okres nieśności (cyklicznie w okresie nieśności). Dodatkowy przychód w podatku CIT powstanie z tytułu sprzedaży drobiu nieśnego do ubojni.

Pytania

 1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, o tym czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu stanowią koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty bezpośrednie bądź też jako tzw. koszty pośrednie powinna decydować przyjęta polityka (zasady) rachunkowości w Spółce?

 2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w przypadku nie udzielania odpowiedzi na pytanie 1) powyżej bądź też w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe do pytania 1) powyżej; wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu, tj. zarówno w okresie odchowu jak i w okresie nieśności tj. wydatki określone w punktach (2-8) wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) potrącalne w dacie ich poniesienia?

(pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 14 lutego 2023 r.)

 3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w przypadku nie udzielania odpowiedzi na pytanie 1) powyżej bądź też w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe do pytania 1) powyżej; wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu na samym początku, tj. określone w punkcie (1) wydatki na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (ze sprzedaży drobiu nieśnego do ubojni)?

(pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 14 lutego 2023 r.)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, o tym czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu stanowią koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty bezpośrednie bądź też jako tzw. koszty pośrednie powinna decydować przyjęta polityka (zasady) rachunkowości w Spółce.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że jednostki prowadzące księgi rachunkowe, na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości, są zobowiązane do opracowania dokumentacji opisującej przyjęte zasady (politykę) rachunkowości. Zasady (polityka) rachunkowości to zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości wybrane i stosowane przez jednostkę rozwiązania dopuszczone ustawą o rachunkowości, w tym także określone w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości, zapewniające wymaganą jakość sprawozdań finansowych. Dodatkowo, wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Z powyższej regulacji wynika, że ustalając podstawę opodatkowania dla potrzeb podatku dochodowego należy odwołać się do ewidencji księgowej prowadzonej zgodnie z odrębnymi regulacjami prawa. Odrębnymi przepisami w rozumieniu powołanego art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT są przepisy zamieszczone w ustawie o rachunkowości. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym w ocenie Wnioskodawcy ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych zgodnie z przyjętą polityką (zasadami) rachunkowości przesądza o dacie poniesienia kosztu podatkowego. Dodatkowo należy wskazać, iż ma to szczególne znaczenie w przypadku gdy nie wiadomo do końca czy dany koszt powinien być kosztem bezpośrednim czy pośrednim dlatego powinna o tym decydować przyjęta polityka (zasady) rachunkowości, która odzwierciedla najdokładniej sytuację gospodarczą podatnika.

Ad. 2 (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 14 lutego 2023 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w przypadku nie udzielania odpowiedzi na pytanie 1) powyżej bądź też w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe do pytania 1) powyżej; wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu, tj. zarówno w okresie odchowu jak i w okresie nieśności tj. wydatki określone w punktach (2-8) wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Odnosząc się do powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

- zostały poniesione przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku muszą zostać pokryte z zasobów majątkowych podatnika,

- są definitywne (rzeczywiste), tj. wartość poniesionych wydatków nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów, oraz

- nie znajdują się w grupie wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu, tj. zarówno w okresie odchowu jak i w okresie nieśności, tj. wydatki określone w punktach (2-8) wniosku bezsprzecznie stanowią koszty uzyskania przychodów w Spółce, wiążą się one bowiem z przychodami z tytułu sprzedaży jaj wylęgowych oraz sprzedaży drobiu po okresie nieśności. Jednocześnie przedmiotowe wydatki nie są wymienione w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Jeśli zaś idzie o moment zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca uzależnił moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów od jego rodzaju, tj. czy dany wydatek stanowi koszt bezpośredni czy koszt pośredni.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowię koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z powyższego wynika, że przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskania określonego przychodu, zaś kosztami pośrednimi są wszelkie inne koszty związane z funkcjonowaniem podatnika, dla których nieuchwytny jest moment powstania przychodu z nimi związanego.

Przekładając powyższe na grunt analizowanego zdarzenia przyszłego w ocenie Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu, tj. zarówno w okresie odchowu jak i w okresie nieśności tj. wydatki określone w punktach wniosku stanowią koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty pośrednie w podatku CIT zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT. Jak bowiem zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego w momencie uzyskania nieśności przez drób nieśny Spółka będzie sprzedawała jaja wylęgowe osiągając z tego tytułu przychód w podatku CIT; sprzedaż jaj wylęgowych będzie odbywała się przez cały okres nieśności (cyklicznie w okresie nieśności), a zatem nie będzie możliwe określenie, z którą konkretnie sprzedażą jaj dokonywaną w okresie nieśności drobiu są związane przedmiotowe wydatki. Co oznacza, iż będą potrącalne w dacie ich poniesienia (zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Ad. 3 (stanowisko sformułowane w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 14 lutego 2023 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w przypadku nie udzielania odpowiedzi na pytanie 1) powyżej bądź też w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe do pytania 1) powyżej; wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu na samym początku, tj. określone w punkcie (1) wydatki na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (czyli ze sprzedaży drobiu nieśnego do ubojni).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Odnosząc się do powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

- zostały poniesione przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku muszą zostać pokryte z zasobów majątkowych podatnika,

- są definitywne (rzeczywiste), tj. wartość poniesionych wydatków nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów, oraz

- nie znajdują się w grupie wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu na samym początku, tj. określone w punkcie (1) wydatki na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) bezsprzecznie stanowią koszty uzyskania przychodów w Spółce, wiążą się one bowiem z przychodami z tytułu sprzedaży jaj wylęgowych oraz sprzedaży drobiu po okresie nieśności. Jednocześnie przedmiotowe wydatki nie są wymieniony w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Jeśli zaś idzie o moment zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca uzależnił moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów od jego rodzaju tj. czy dany wydatek stanowi koszt bezpośredni czy koszt pośredni.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z powyższego wynika, że przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskania określonego przychodu, zaś kosztami pośrednimi są wszelkie inne koszty związane z funkcjonowaniem podatnika, dla których nieuchwytny jest moment powstania przychodu z nimi związanego.

Przekładając powyższe na grunt analizowanego zdarzenia przyszłego w ocenie Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu na samym początku, tj. określone w punkcie (1) wydatki na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty bezpośrednie w podatku CIT zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT, albowiem po okresie nieśności drobiu nieśnego Spółka uzyska przychód z tytułu sprzedaży drobiu nieśnego do uboju, a zatem możliwe będzie przyporządkowanie wydatków do przychodu (przychodu ze sprzedaży drobiu nieśnego do uboju) uzyskanego w następstwie poniesienia wydatków na nabycie piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego). Co oznacza, iż będą potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (czyli ze sprzedaży drobiu nieśnego do ubojni).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodó

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Do ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

 1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

 2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zatem z art. 15 ust. 4 i 4b-c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którymi ich poniesienie jest związane, tzw. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w który zostanie uznany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto przychód. W takim przypadku, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym.

Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy o tym, że wydatki poniesione przez Spółkę podczas reprodukcji drobiu stanowią koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty bezpośrednie bądź też jako tzw. koszty pośrednie powinna decydować przyjęta polityka (zasady) rachunkowości w Spółce.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności wskazać należy, że ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Ponadto wskazać należy, że zapisy dokonywane w księgach rachunkowych nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r. sygn. akt U 2/90).

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy nie można uznać, że o tym czy wydatki poniesione przez Państwa podczas reprodukcji drobiu stanowią koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty bezpośrednie bądź też jako tzw. koszty pośrednie powinna decydować przyjęta polityka (zasady) rachunkowości w Spółce. Jak wskazano wyżej, o tym czy dany wydatek będzie stanowił koszt bezpośredni, czy też koszt pośredni, decydować będzie sposób powiązania takiego wydatku z przychodem uzyskiwanym ze sprzedaży towarów lub świadczeniem usług w prowadzonej działalności gospodarczej, a nie przyjęta zasada polityki rachunkowości podatnika. Przy czym ocena sposobu powiązania wydatku z przychodem powinna być dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zatem nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że o tym czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu stanowią koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty bezpośrednie bądź też jako tzw. koszty pośrednie powinna decydować przyjęta polityka (zasady) rachunkowości w Spółce.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 1 jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości budzi również kwestia ustalenia, czy wydatki poniesione podczas reprodukcji drobiu tj. zarówno w okresie odchowu jak i w okresie nieśności, tj. wydatki określone w punktach (2-8) wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) potrącalne w dacie ich poniesienia oraz czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu na samym początku, tj. określone w punkcie (1) wydatki na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (ze sprzedaży drobiu nieśnego do ubojni).

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że w oparciu o kryterium stopnia powiązania kosztów z przychodami, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) – zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c – oraz

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie) – art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, stanowi, że są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na:

- zakup pasz drobiowych (specjalne mieszanki paszowe dla drobiu nieśnego potrzebne do odchowu piskląt nieśnych oraz bieżącego karmienia drobiu nieśnego),

- zakup usług weterynaryjnych (ponoszone przez cały proces produkcyjny: reprodukcji drobiu),

- zakup energii (przede wszystkim energia elektryczna/energia cieplna/gaz),

- bioasekuracji (czyli przede wszystkim dezynfekcji, zwłaszcza w celu przygotowania fermy drobiu nieśnego a później w celu utrzymania odpowiednich warunków bioasekuracji na fermie),

jako koszty pośrednie powinny być potrącalne w dacie ich poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 4d, ust. 4e ustawy podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem w tej części Państwa stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Natomiast wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, również wydatki poniesione przez niego na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) będą stanowiły koszty pośrednie, bowiem jak wskazał Wnioskodawca, w momencie uzyskania nieśności przez drób nieśny Spółka będzie sprzedawała jaja wylęgowe osiągając z tego tytułu przychód, sprzedaż jaj wylęgowych będzie odbywała się przez cały okres nieśności (cyklicznie w okresie nieśności), ponadto dodatkowy przychód powstanie z tytułu sprzedaży drobiu nieśnego do ubojni. Zatem wskazać należy, że wydatki na nabycie piskląt nieśnych nie są związane z jednym konkretnym przychodem, bowiem przychód powstanie zarówno w momencie sprzedaży jaj jak i w momencie sprzedaży drobiu do ubojni. Tym samym wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) będą stanowiły koszty pośrednie potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zatem w tej części Państwa stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do amortyzacji urządzeń na fermie oraz utrzymywania infrastruktury na fermie (naprawy/remonty) wskazać należy, że moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15 ust. 6 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem,

kosztami uzyskania przychodów są – z uwzględnieniem art. 16 – odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Artykuł 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (...).

Stosownie do art. 16d ustawy o CIT,

 1) Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

 2) Składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 16f ust. 1 ustawy o CIT,

podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Zgodnie art. 16f ust. 3 ustawy o CIT,

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o CIT,

podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W związku z powyższym koszty dotyczące amortyzacji urządzeń na fermie, będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów dotyczących amortyzacji, w zależności od metody amortyzacji przyjętej przez Spółkę. Zatem będą one stanowić koszty pośrednie, jednak nie można zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że wydatki te będą potrącane w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, bowiem do tego rodzaju wydatków będą miały zastosowanie przepisy art. 16a-16m w zw. z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Natomiast odnosząc się do wydatków dotyczących utrzymania infrastruktury na fermie (naprawy/remonty) wskazać należy, że art. 16g ust. 13 ustawy o CIT stanowi, iż

jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy o CIT – jest więc:

- przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

- rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

- rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

- adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

- modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Modernizacją jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Przy czym efektem ulepszenia środka trwałego w rozumieniu omawianego przepisu ma być ponadto zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się przykładowo wydłużeniem okresu jego używania.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia remontu. Określa go natomiast art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem za remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu jest więc przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji – będą to więc wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji niezwiększające jego wartości początkowej, o której mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na modernizację środków trwałych polega głównie na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podwyższenia bądź istotnej zmiany cech użytkowych tego składnika majątkowego.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego.

Mianowicie, jeżeli podatnik poniesie wydatki na remont środków trwałych, to ma prawo zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów jako koszty o jakich mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Natomiast nakłady o charakterze modernizacyjnym należy uznać, za powiększające wartość początkową środka trwałego (przy zachowaniu przesłanek z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT) i podlegające amortyzacji.

W związku z powyższym, jeżeli w istocie, jak wynika z wniosku, wydatki na utrzymanie infrastruktury na fermie (naprawy/remonty) będą miały wyłącznie charakter remontu, to będą one stanowić koszty pośrednie zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Odnosząc się natomiast do wydatków związanych z wynagrodzeniami pracowników wskazać należy, że moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15 ust. 4g oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT.

Podkreślić również należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie.

Wydatki na rzecz pracowników co do zasady są kosztami podatkowymi, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz zwrot kosztów podróży służbowych, zakwaterowania, różnego rodzaju świadczenia dodatkowe.

W myśl art. 15 ust. 4g ustawy o CIT,

należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz.U. z 2021 r. poz. 1082, z późn. zm.19)), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Zatem, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wynagrodzenia pracowników, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów, jednakże moment ich poniesienia regulują przepisy art. 15 ust. 4g w zw. z art. 16 ust. 57 ustawy o CIT. Z powyższych przepisów wynika, że wynagrodzenia pracowników będą kosztem uzyskania przychodu w miesiącu, za który wynagrodzenia są należne, pod warunkiem, że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów. W przypadku uchybienia terminu, stanowić będą koszt podatkowy w dacie ich wypłaty lub przyjęcia do dyspozycji.

Tym samym Państwa stanowisko w ww. zakresie jest nieprawidłowe.

Reasumując Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

- wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu stanowią koszty uzyskania przychodów jako tzw. koszty bezpośrednie bądź też jako tzw. koszty pośrednie powinna decydować przyjęta polityka (zasady) rachunkowości w Spółce – jest nieprawidłowe;

- wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu tj. zarówno w okresie odchowu jak i w okresie nieśności, tj. wydatki określone w punktach (2-8) wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) potrącalne w dacie ich poniesienia w części dotyczącej:

-amortyzacji urządzeń na fermie oraz wynagrodzeń pracowników – jest nieprawidłowe,

-w pozostałym zakresie – jest prawidłowe;

- wydatki poniesione przez Wnioskodawcę podczas reprodukcji drobiu na samym początku, tj. określone w punkcie (1) wydatki na zakup piskląt nieśnych (tzw. materiału rodzicielskiego) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (ze sprzedaży drobiu nieśnego do ubojni) – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00