Interpretacja indywidualna z dnia 27 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.35.2023.2.PK

W zakresie możliwości zaliczenia wydatków na finansowanie nauki dziecka Menadżera do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na finansowanie nauki dziecka Menadżera do kosztów uzyskania przychodów.

Uzupełnili go Państwo pismem z 17 marca 2023 r. (data wpływu 20.03.2023 r. ).

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką akcyjną z siedzibą w Rzeczypospolitej Polskiej, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Podstawowym zakresem działalności Spółki jest produkcja wysokiej jakości urządzeń automatyki przemysłowej, w tym między innymi przetworników, analizatorów parametrów sieci i mierników analogowych. Jednym z elementów strategii rozwoju Spółki jest ekspansja na rynki zagraniczne, w szczególności kraje Bliskiego Wschodu.

Z uwagi na specyfikę rynku bliskowschodniego Spółka pozyskała wysokiej klasy lokalnego menadżera, posiadającego odpowiednią wiedzę oraz doświadczenie. Osoba pozyskana przez Spółkę została zatrudniona na podstawie kontraktu menadżerskiego. Pełni ona funkcję Regionalnego Menadżera („Menadżer”) i zajmuje się promocją oraz sprzedażą produktów Spółki w regionie geograficznym bliskiego wschodu. Menadżer jest odpowiedzialny w szczególności za: sprzedaż eksportową do wybranych krajów, rozwój sieci dystrybucji na poszczególnych rynkach, prowadzenie działań marketingowych, mających na celu promowanie marki Spółki i wygenerowanie sprzedaży we wszystkich kształtach sprzedażowych, inicjowanie i koordynowanie działań w celu zwiększenia potencjału obecnych rynków i zdobywana nowych, budowanie długotrwałych relacji z klientami, a także ścisłą współpracę z właściwymi działami Spółki w celu zbudowania strategii rozwoju firmy.

Z uwagi na wiedzę oraz doświadczenie Menadżera, biorąc pod uwagę przyjęte standardy rynkowe, aby zachęcić go do podjęcia i kontynuowania współpracy ze Spółką, oprócz standardowego wynagrodzenia, Spółka zobowiązała się do sfinansowania dodatkowego świadczenia na rzecz Menadżera w formie zwrotu kosztów nauki jego dziecka w szkole podstawowej w (...) do wysokości ustalonego limitu.

Zwrot kosztów nauki będzie odbywał się po przedstawieniu przez Menadżera dokumentu potwierdzającego poniesienie przez niego rzeczonych wydatków. Menadżer nie należy do katalogu osób wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 38 i 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „Ustawa o CIT”).

20 marca 2023 r. wpłynęła do nas odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia informacji z 17 marca 2023 r. W uzupełnieniu napisali Państwo, że:

‒ W Aneksie do Kontraktu Menadżerskiego Spółka zobowiązała się do pokrycia kosztów kształcenia dziecka Menadżera do czasu ukończenia szkoły podstawowej w formie zwrotu kosztów faktycznie poniesionych,

‒ Limit finansowania wydatków również zapisany jest w Aneksie do Kontraktu Menadżerskiego i wynosi (...) na rok szkolny, liczony od 1 sierpnia do 31 lipca,

‒ Finansowanie to dotyczy jedynie kwoty czesnego opłacanego za szkołę dziecka.

Pytanie

Czy wydatki związane z finansowaniem przez Spółkę edukacji dziecka Menadżera stanowią dla niej koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, wydatki związane z finansowaniem przez Spółkę edukacji dziecka Menadżera stanowią dla niej koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Z przepisu tego wynika, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Innymi słowy, konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, jednym z elementów strategii rozwoju Spółki jest ekspansja na rynki zagraniczne, w szczególności kraje Bliskiego Wschodu. Z uwagi na specyfikę rynku bliskowschodniego, Spółka pozyskała wysokiej klasy lokalnego menadżera posiadającego odpowiednią wiedzę oraz doświadczenie. Menadżer zajmuje się promocją oraz sprzedażą produktów Spółki w regionie geograficznym bliskiego wschodu. Przychody Spółki są więc bezpośrednio uzależnione od pracy wykonywanej przez Menadżera. Konsekwentnie, wydatki związane z zapewnieniem warunków do świadczenia pracy przez Menadżera i przychód Spółki pozostają w kwalifikowanym związku przyczynowo–skutkowym, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Spółka pragnie również zauważyć, iż świadczenia pozapłacowe, takie jak, np. ponoszenie kosztów edukacji dzieci, stanowią rynkowy standard w koncernach prowadzących międzynarodową działalność. Oferta pracy obejmująca dodatkowe świadczenia pozapłacowe zwiększa atrakcyjność zatrudnienia i pozwala na pozyskanie wysokiej klasy specjalistów oraz minimalizuje ryzyko odejścia pracownika do innego pracodawcy. W przypadku braku zapewnienia dodatkowych świadczeń pozapłacowych, pracownik mógłby wybrać ofertę pracy konkurencyjnej firmy, która takie świadczenia gwarantuje.

Pomijając aspekty związane z przekonaniem danej osoby do podjęcia zatrudnienia, Wnioskodawca jest zdania, że zapewnienie Menadżerowi tego rodzaju świadczenia zbuduje jego lojalność i zmotywuje do bardziej wydajnej pracy. To również ma bezpośrednie przełożenie na przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę w związku z działalnością Menadżera.

Należy również zaznaczyć, iż przedmiotowe wydatki (tj. koszty nauki dziecka Menadżera) nie znajdują się na liście wydatków wskazanych w art. 16 ust 1 Ustawy o CIT. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego. Menadżer nie należy do katalogu osób wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 38 i 38a Ustawy o CIT.

Potwierdzeniem dokonania wydatku, będącego przedmiotem zapytania, jest potwierdzenie zapłaty czesnego, wystawione przez szkołę do której uczęszcza dziecko Menadżera. Z potwierdzenia tego wynika za kogo zostało uiszczone czesne, za jaki rok szkolny i w jakiej wysokości.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej argumenty, w ocenie Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez niego w związku z edukacją dziecka Menadżera (który jest osobą o niebagatelnym wpływie na zabezpieczenie interesów biznesowych Wnioskodawcy), pozostają w racjonalnym związku z całokształtem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a tym samym także z osiąganymi przez niego przychodami i jako takie mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 updop podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒ jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒ pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒ poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒ został właściwie udokumentowany,

‒ nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

‒ przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

‒ potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a.„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b.„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c.„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: „Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia”. (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt  II FPS 6/10, oraz uchwała z 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11). Poza tym, „przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku” (por. wyrok NSA z 9 września 2011 roku, sygn. akt II FSK 1118/10). Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu (por. wyrok NSA z 1 marca 2016 roku, sygn. akt II FSK 4009/13).

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że rozszerzają Państwo działalność na kraje Bliskiego Wschodu i, z uwagi na specyfikę tego regionu, zatrudnili Państwo lokalnego specjalistę - menadżera z odpowiednią wiedzą i doświadczeniem. Menadżer jest odpowiedzialny m.in. za:

‒ sprzedaż eksportową do wybranych krajów,

‒ rozwój sieci dystrybucji na poszczególnych rynkach,

‒ prowadzenie działań marketingowych, mających na celu promowanie marki Spółki i wygenerowanie sprzedaży we wszystkich kształtach sprzedażowych,

‒ inicjowanie i koordynowanie działań w celu zwiększenia potencjału obecnych rynków i zdobywana nowych,

‒ budowanie długotrwałych relacji z klientami,

‒ ścisłą współpracę z właściwymi działami Spółki w celu zbudowania strategii rozwoju firmy.

Zawarli Państwo kontrakt menadżerski oraz aneks do niego, w ramach którego, m.in. zobowiązali się Państwo do zwrotu kosztów czesnego za szkołę dziecka menadżera w (...) do wysokości rocznego limitu (...). Rok rozumiany jest tutaj jako okres pomiędzy 1 sierpnia a 31 lipca kolejnego roku kalendarzowego. Zwrot kosztów odbywa się po przedłożeniu przez menadżera stosownych dokumentów potwierdzających poniesienie wydatku.

Państwa zdaniem dodatkowe świadczenia, jak, np. ponoszenie kosztów edukacji dzieci, stanowią rynkowy standard w koncernach prowadzących działalność międzynarodową, a oferta pracy obejmująca dodatkowe świadczenia pozapłacowe zwiększa atrakcyjność zatrudnienia, więc pozwala na pozyskanie wysokiej klasy specjalisty oraz minimalizuje ryzyko odejścia do innego pracodawcy, który by takie świadczenie oferował.

Kontrakt menadżerski jest formą współpracy skierowaną do osób wysoko wykwalifikowanych, pełniących funkcje na szczeblach kierowniczych. Jest to umowa cywilnoprawna, więc nie dotyczą jej regulacje Kodeksu Pracy. Należy do umów nienazwanych i można ją zawrzeć w ramach swobody zawierania umów, o której mowa w art. 353¹ Kodeksu Cywilnego (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.; dalej KC):

Daje to swobodę zawarcia takiej umowy na zasadach ustalonych przez strony, o ile są one zgodne z prawem. Zatem treść kontraktu menadżerskiego może być dowolnie kształtowana z zachowaniem przepisów KC dotyczących zleceń oraz ogólnych przepisów o zobowiązaniach, o czym mówi art. 750 KC:

Kontrakt powinien zawierać zarówno prawa, jak i obowiązki osoby zatrudnionej do zarządzania przedsiębiorstwem. Warto również podkreślić, że w umowie na kontrakt menedżerski, poza standardowym wynagrodzeniem, strony mogą przewidzieć także inne świadczenia, jak np. odprawę czy dodatki socjalne – wynika to z ww. art. 353¹ KC.

W art. 16 ust. 1 updop ustawodawca enumeratywnie wymienia wydatki, które są wyłączone z uznania ich za koszty uzyskania przychodów. W art. 16 ust. 1 pkt 38 i 38a updop wyłącza z kosztów uzyskania przychodów:

Menadżer nie jest więc jedną z osób wymienionych we wskazanych powyżej przepisach, a wydatki związane z opłacaniem czesnego dziecka menadżera nie znajdują się w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów zawartych w art. 16 ust. 1 updop. Oznacza to, że przy odpowiednim udokumentowaniu ww. wydatków i wskazaniu celu ich poniesienia związanego z osiągnięciem przychodu albo z zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.

Podsumowując, wydatki związane z finansowaniem przez Spółkę edukacji dziecka menadżera mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Przemawiają za tym następujące okoliczności: :

‒ koszty czesnego ponosi Spółka i nie są one Państwu zwracane,

‒ zobowiązanie do zwrotu kosztów nauki dziecka Państwa menadżera jest elementem zawartej umowy,

‒ wydatek ten ponoszony jest w celu zwiększenia atrakcyjności zatrudnienia w Państwa Spółce, a tym samym utrzymania stabilności zatrudnienia i zachowania strategii biznesowej,

‒ opłata czesnego dokumentowana jest potwierdzeniem jego uiszczenia,

‒ wydatek nie znajduje się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy, będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).