Interpretacja indywidualna z dnia 8 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.62.2023.4.DM

Uznanie sprzedaży walut wirtualnych za świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, w przypadku, jeżeli miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Polski, oraz uznanie sprzedaży walut wirtualnych za świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, w przypadku, gdy miejsce świadczenia, a zarazem opodatkowania ww. usług znajduje się poza terytorium Polski.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe – w zakresie uznania sprzedaży walut wirtualnych za świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, w przypadku, jeżeli miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Polski, a także jest nieprawidłowe w zakresie uznania sprzedaży walut wirtualnych za świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, w przypadku, gdy miejsce świadczenia, a zarazem opodatkowania ww. usług znajduje się poza terytorium Polski.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lutego 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 6 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT sprzedaży walut wirtualnych. Uzupełnił go Pan pismem z 22 kwietnia 2023 r. (wpływ 22 kwietnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sprzedaje Pan waluty wirtualne z gier komputerowych (gier (...)). Waluty te, po uprzednim ich nabyciu za pośrednictwem internetowych stron typu marketplace, sprzedaje Pan za pośrednictwem Internetu i stron typu marketplace (takich jak (...)). Waluty te wykorzystywane są w odpowiadających im grach jako środek płatniczy, a także są sprzedawane przez graczy za prawne środki płatnicze, bądź też używane do zakupu towarów i usług poza środowiskiem gry. Są one również uznane przez producentów gier (będących emitentami tych walut) za środek płatniczy w odpowiadających im grach. Spełniają też one definicję waluty wirtualnej, zawartą w ustawie AML.

Szukając w Internecie informacji dotyczących rozliczania się z tego typu przychodów znalazł Pan informacje mówiące, że są one zwolnione z podatku VAT (informacja znaleziona w jednej z indywidualnych interpretacji podatkowych, dotyczącej dokładnie takiego samego przypadku jak opisywany przez Pana) oraz, że przychody ze sprzedaży waluty wirtualnych rozliczać należy poprzez PIT-38, jako osoba fizyczna.

Wszelkie płatności i wynagrodzenie za walutę wirtualną opłacane są walutą tradycyjną (PLN). W obrocie gospodarczym są osoby zainteresowane nabyciem walut wirtualnych, o których mowa, a także osoby, które te waluty sprzedają bądź kupują za waluty tradycyjne. Występuje więc możliwość wymiany walut wirtualnych z gier (...) za pieniądz tradycyjny. Reguła ta tyczy się wszystkich gier, do których waluty Pan sprzedaje. Do gier tych zaliczają się następujące tytuły: (…). Wszystkie te gry są grami (...), a osoby w nie grające uznają waluty w nich wykorzystywane za środek, który można zakupić bądź sprzedać poza grą za walutę tradycyjną, przedmiot bądź usługę. Każda z tych walut ma również wyznaczoną przez jej użytkowników określoną wartość w przeliczeniu na prawne środki płatnicze. Każda z tych walut ma również wyznaczoną przez jej użytkowników określoną wartość w przeliczeniu na prawne środki płatnicze. Wartość ta widoczna jest na stronach internetowych typu marketplace, na których te waluty można nabyć (…). Sprzedaż tych walut wymaga również dużego zaangażowania człowieka, gdyż przekazywane są one po zakupie bezpośrednio w grze osobie nabywającej je za walutę tradycyjną. Odbiorcami przedmiotów są kontrahenci krajowi i zagraniczni, którzy wykorzystują je dla własnych celów, przy czym transakcje są pozbawione fizycznej wysyłki przedmiotów.

Sprzedawane wirtualne pieniądze z gier kupuje Pan od graczy, którzy pozyskują je na przykład poprzez wykonanie zadań w grze. Wirtualna waluta sprzedawana jest w stanie nieprzetworzonym. Nabywcami są zazwyczaj osoby prywatne, które dokonują zakupu poprzez portal (...) lub poprzez wpłatę pieniędzy na konto bankowe metodą przelew na telefon, przelew express. Należy zaznaczyć, że sprzedaż tych walut wirtualnych nie jest świadczeniem usług wymiany walut (typu kantor, giełda), a także nie jest to świadczenie usług pośrednictwa w wymianie walut (kantor).

Uzupełnienie oraz doprecyzowanie stanu faktycznego

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Nie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dokonuje Pan sprzedaży na rzecz osób będących użytkownikami portalu (…). Jako sprzedający na tym portalu niestety nie ma Pan dostępu do informacji na temat statusu podatkowego kupujących. Jednak może Pan stwierdzić, na podstawie danych, które (…) udostępnia Panu (tj. m.in. adresów zamieszkania kupujących, imion oraz nazwisk i numerów telefonu), że są oni obywatelami Polski, mieszkającymi na terenie Polski bądź też krajów Europejskich.

Pytanie

Czy sprzedaż tego rodzaju walut wirtualnych zwolniona jest z podatku VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Transakcje sprzedaży wirtualnego pieniądza jako czynności opodatkowane będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Sprzedaż walut wirtualnych ma miejsce głównie na rzecz podmiotów będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej (niepodatnicy), którzy posiadają miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Nie da się jednak wykluczyć, że nabywcami będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (niepodatnicy) posiadający miejsce zamieszkania w innym niż Polska państwie członkowskich UE, a także w krajach trzecich. Tak samo Wnioskodawca nie wyklucza, że w pojedynczych przypadkach nabywcami mogą być również podmioty prowadzące działalność gospodarczą (podatnicy) z siedzibą na terytorium Polski, jak również podatnicy z siedzibą w innych państwach członkowskich UE oraz krajach trzecich.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe oraz w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też należy przyjąć, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „czynność odpłatna”, jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem oceny dokonywanej przez TSUE. W wyroku z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 (ECR 1994/3/I-743) Trybunał zauważył, że świadczenie usług jest realizowane za „wynagrodzeniem” w rozumieniu art. 2 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz .UE L z dnia 13 czerwca 1977 r. Nr 145 poz. 1 ze zm.) i podlega w związku z tym opodatkowaniu tylko i wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego można mówić o wzajemnym świadczeniu polegającym na tym, że wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę za usługę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy.

Z powyższego wynika, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, iż zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Zauważyć przy tym należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca (konsument), odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. A zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Związek pomiędzy otrzymaną płatnością i świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług. Zatem odpłatną dostawę towaru (odpłatne świadczenie usług) identyfikuje się zarówno w sytuacji klasycznej transakcji (pieniądze za towar/usługę), jak również w sytuacji np. wymiany barterowej.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Podatnikiem VAT jest zatem podmiot, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle powyższego mając na uwadze okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do obrotu wirtualnymi walutami z gier komputerowych działa Pan w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Jak wskazano w opisie sprawy, nabywa Pan od graczy a następnie sprzedaje waluty wirtualne z gier komputerowych za pośrednictwem Internetu i stron typu marketplace. Wszystkie gry są grami (...) a osoby w nie grające uznają waluty w nich wykorzystywane za środek, który można zakupić bądź sprzedać poza grą za walutę tradycyjną, przedmiot bądź usługę. Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że działa Pan jako podmiot profesjonalny w odniesieniu do nabywania i sprzedaży walut z gier, a podejmowana działalność prowadzona jest w sposób samodzielny, ciągły, zorganizowany do celów zarobkowych.

Jednocześnie wskazać należy, że wykonywane przez Pana czynności nie stanowią dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ponieważ w opisanym zdarzeniu waluty wirtualne nie stanowią towaru.

Jak wskazano wcześniej, w art. 8 ust. 1 ustawy, przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Zatem opisane przez Pana czynności, polegające na sprzedaży walut wirtualnych, z tytułu których otrzymuje Pan od kontrahentów płatność w walucie tradycyjnej, stanowią świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i ze względu na ich odpłatny charakter podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w sytuacji gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy:

Wskazane wyżej regulacje stanowią odzwierciedlenie krajowego porządku prawnego przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 112”.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy 112:

W myśl art. 135 ust. 1 lit. e Dyrektywy 112:

Potwierdzeniem powyższego jest orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 października 2015 r. w sprawie C-264/14 Hedqvist, w którym TSUE rozpatrywał kwestię opodatkowania czynności wymiany waluty wirtualnej Bitcoin na walutę tradycyjną i odwrotnie.

W ww. wyroku TSUE orzekł, że transakcje polegające na wymianie waluty tradycyjnej na walutę wirtualną „Bitcoin” i odwrotnie dokonywane za zapłatą kwoty marży, którą stanowi różnica pomiędzy ceną, po której nabywana jest waluta, a ceną, po jakiej jest sprzedawana, stanowią odpłatne świadczenie usług. Usługi takie są zwolnione od podatku na mocy art. 135 ust. 1 lit. e Dyrektywy.

Co istotne, tezy wyroku nie ograniczają się wyłącznie do waluty Bitcoin i dotyczą (po spełnieniu warunków wskazanych w wyroku) także innych walut nietradycyjnych. W pkt 49 wyroku TSUE stwierdził bowiem, że: „Transakcje dotyczące walut nietradycyjnych, czyli innych niż pieniądze, które są prawnymi środkami płatniczymi w jednym lub kilku krajach, o ile waluty te zostały zaakceptowane przez strony transakcji jako alternatywny środek płatniczy wobec prawnych środków płatniczych i ich jedynym przeznaczeniem jest funkcja środka płatniczego, stanowią transakcje finansowe”. TSUE stwierdził, że: „Z kontekstu i celu rzeczonego art. 135 ust. 1 lit. e) wynika zatem, że wykładnia tego przepisu, według której obejmuje on transakcje dotyczące tylko walut tradycyjnych, częściowo pozbawiłaby go skutków. (...) jedynym przeznaczeniem wirtualnej waluty Bitcoin jest funkcja środka płatniczego oraz, że jest ona w tym celu akceptowana przez niektórych przedsiębiorców. W konsekwencji należy dojść do wniosku, że art. 135 ust. 1 lit. e) dyrektywy VAT obejmuje również świadczenie usług takich jak w postępowaniu głównym, które polegają na wymianie walut tradycyjnych na jednostki wirtualnej waluty Bitcoin i odwrotnie, dokonywane za zapłatą kwoty odpowiadającej marży wynikającej z różnicy pomiędzy ceną, po jakiej dany przedsiębiorca nabywa waluty, a ceną, po jakiej je sprzedaje klientom” (pkt 51-53 wyroku).

W tym miejscu należy zauważyć, że co prawda powołany wyżej wyrok TSUE w sprawie Hedqvist C-264/14 dotyczy wirtualnej waluty „Bitcoin”, jednakże w ocenie tut. Organu, stanowisko TSUE przedstawione w tym wyroku zachowuje swoją aktualność w odniesieniu do innych walut wirtualnych.

W świetle powyższego należy uznać, że w przedmiotowej sprawie dokonywana przez Pana sprzedaż jednostek wirtualnej waluty, uznanej w środowisku graczy i przez producentów gier za środek płatniczy w odpowiadających im grach i mogącej być przedmiotem obrotu i wymiany, stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która objęta jest zwolnieniem od tego podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, jednak tylko w przypadku, jeżeli miejscem świadczenia a zarazem opodatkowania tej usługi jest terytorium Polski.

Przepisy prawa uzależniają określenie miejsca świadczenia usługi od statusu podmiotu, na rzecz którego usługa jest świadczona. Zatem, aby prawidłowo zastosować przepisy prawa w powyższym zakresie konieczna jest odpowiednia identyfikacja statusu kontrahenta.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia tych usług. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy bowiem, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

W oparciu o zasadę ogólną zwartą w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy,

Z kolei w myśl ust. 3 ww. artykułu:

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami zawarta została w art. 28c ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Stosownie zaś do art. 28l pkt 5 ustawy:

Powyższe przepisy uzależniają określenie miejsca świadczenia usługi od statusu podmiotu, na rzecz którego usługa jest świadczona. Zatem, aby prawidłowo zastosować przepisy prawa w tym zakresie konieczna jest odpowiednia identyfikacja statusu kontrahenta. Pojęcie podatnika zdefiniowane w art. 28a ustawy obejmuje podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, ale również podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w innych systemach prawnych, której definicja odpowiada definicji przyjętej w ustawie. Zatem jako podatnika należy traktować również podatnika podatku od wartości dodanej czy podatku o podobnym charakterze, a w przypadku braku tego rodzaju podatków w danym systemie prawnym, każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą odpowiadającą tej, która została określona w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z wniosku, nabywcami walut wirtualnych są zazwyczaj osoby prywatne które dokonują zakupu poprzez portal (...). Jako sprzedający na tym portalu nie ma Pan dostępu do informacji na temat statusu podatkowego kupujących. Jednak może Pan stwierdzić, na podstawie danych, które (...) udostępnia Panu (tj. m.in. adresów zamieszkania kupujących, imion oraz nazwisk i numerów telefonu), że są oni obywatelami Polski, mieszkającymi na terenie Polski bądź też krajów Europejskich.

Wskazał Pan również, że jako sprzedający nie ma Pan dostępu do informacji na temat statusu podatkowego kupujących, zatem mogą być nimi również podatnicy mający siedziby lub stałe miejsca prowadzenia działalności w Polsce, na terytorium UE bądź poza UE.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że sprzedaż przez Pana waluty wirtualnej w zamian za walutę tradycyjną, w sytuacji gdy Pana kontrahentem jest:

-osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (niebędąca podatnikiem), która posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz na terytorium kraju UE innym niż Polska,

-podatnik mający siedzibę albo stałe miejsce prowadzenia działalności (jeżeli usługa ta jest świadczona dla tego miejsca) w Polsce

– miejscem świadczenia usługi jest terytorium Polski, a usługa ta jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy dokonuje Pan sprzedaży opisanych walut wirtualnych na rzecz:

-podmiotów niebędących podatnikami posiadającymi siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium UE,

-podatników mających siedzibę albo stałe miejsce prowadzenia działalności (jeżeli usługa ta jest świadczona dla tego miejsca), bądź stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza Polską

– miejsce świadczenia tej usługi znajduje się poza terytorium Polski, zatem usługa ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, a tym samym nie jest objęta ww. zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zatem Pana stanowisko, z którego wynika, że sprzedaż walut wirtualnych będzie stanowić świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy jest prawidłowe,jednak tylko w przypadku, jeżeli miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Polski. W przypadku, gdy miejsce świadczenia, a zarazem opodatkowania ww. usług znajduje się poza terytorium Polski – usługa ta nie podlega opodatkowaniu VAT, a jednocześnie nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, i w tym zakresie Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy wydana interpretacja traci swą aktualność.

Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Przedmiotowa interpretacja indywidualna dotyczy podatku od towarów i usług, w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).