Interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.391.2023.1.JKU

Ulga na ekspansję (wydatki na: influencerów, portale sprzedażowe, wynagrodzenie pracowników marketingu, nieobowiązkowe certyfikaty, produkcja próbek, linki sponsorowane, koszty uczestnictwa w targach, reklama)

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy:

- Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty współpracy z tzw. influencerami - osobami, które dzięki swoim zasięgom, prowadzą działalność promocyjno-informacyjną w zakresie Produktów Spółki w social mediach, poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży,

- Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty wynagrodzeń pracowników działu marketingu, którzy zajmują się koordynacją, planowaniem oraz realizacją działań związanych z promowaniem Produktów wytwarzanych przez Spółkę - w części w jakiej to ich czas pracy dotyczy prowadzenia działań promocyjno-informacyjnych,

- Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty związane z korzystaniem z platform sprzedażowych typu Allegro, Amazon, Ebay) gdzie prezentowane i promowane są produkty Spółki w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży,

- w zaistniałym zdarzeniu faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty nieobowiązkowych zaświadczeń/certyfikatów potwierdzających pochodzenie, skład i jakość Produktu poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży,

- w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym pozostałe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na promocję Produktów opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią i mogą stanowić koszty kwalifikowane w świetle art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają i będą podlegały odliczeniu od podstawy opodatkowania CIT jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży w rozumieniu art. 18eb Ustawy o CIT - pod warunkiem spełnienia przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi prowzrostowej określonej w art. 18eb Ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca, w dniu złożenia niniejszego wniosku nie posiada i nie posiadał dotychczas statusu centrum badawczo-rozwojowego w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. Wnioskodawca nie korzysta również z tzw. zwolnienia strefowego z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, jak również z tzw. zwolnienia PSI, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Wnioskodawca zajmuje się opracowywaniem i wytwarzaniem produktów kosmetycznych pod marką „Y”, które następnie oferuje do sprzedaży hurtowej i detalicznej. Produkty kosmetyczne można zakupić zarówno na stronie internetowej Wnioskodawcy, jak i w sklepach (drogeriach) podmiotów trzecich, które nabywają ww. towary od Wnioskodawcy.

Przedmiot działalności Spółki, wskazany zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (dalej: „PKD”, jest następujący:

- 20, 42, Z, produkcja wyrobów kosmetycznych i toaletowych - działalność przeważająca,

- 47, 75, Z, sprzedaż detaliczna kosmetyków i artykułów toaletowych w wyspecjalizowanych sklepach i salonach kosmetycznych,

- 46, 45, Z, sprzedaż hurtowa perfum i kosmetyków,

- 47, 99, Z, pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami,

- 68, 20, Z, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

- 63, 11, Z, przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność,

- 47, 91, Z, sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet,

- 46, 76, Z, sprzedaż hurtowa pozostałych półproduktów,

- 46, 90, Z, sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana,

- 46, 69, Z, sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń.

Skrócony opis działalności Wnioskodawcy

Wnioskodawca jest firmą (…), która (…) tworzy innowacyjne kosmetyki (…) (dalej „Produkty”). (…).

Receptury Produktów tworzonych przez Wnioskodawcę opracowywane są w nowoczesnym laboratorium badawczym należącym do Wnioskodawcy.

Spółka nawiązuje także współprace z różnymi placówkami badawczymi, przechodzi szereg restrykcyjnych testów i kontroli jakości. Połączenie wiedzy i doświadczenia pozwala Spółce opracować ponadczasowe formuły, w wyniku których powstają nowe produkty oferowane przez Spółkę.

Codziennością w Spółce jest udoskonalanie i testowanie nowo powstałych formuł w poszukiwaniu coraz skuteczniejszych rozwiązań pielęgnacyjnych. Wieloletnia współpraca z klinikami i gabinetami kosmetologicznymi pozwala tworzyć produkty i receptury kosmetyków stanowiące odpowiedź na współczesne potrzeby zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Wśród linii produktowych Wnioskodawcy można wyróżnić m.in. produkty detaliczne, produkty perfumowane, produkty advanced skin care, produkty profesjonalne, produkty home terapis, produkty expert med care i wiele innych.

Wnioskodawca sprzedaje w przeważającej większości tj. ok 95% wytworzone przez siebie produktów kosmetycznych do podmiotów niepowiązanych. Jedynie około 5% przychodów generowanych jest poprzez sprzedaż do podmiotu powiązanego tj. Spółki Z - która jest spółką dystrybucyjną - odpowiedzialną za dystrybucję wyrobów Wnioskodawcy od niektórych sieci handlowych.

Pytania i opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawione w niniejszym wniosku dotyczą wyłącznie ponoszenia kosztów w celu zwiększenia sprzedaży na rzecz podmiotów niepowiązanych. Wnioskodawca jest świadomy braku możliwości skorzystania z ulgi prowzrostowej w części dotyczącej sprzedaży na rzecz podmiotów powiązanych.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności ponosi i zamierza dalej ponosić wydatki celem uzyskania wzrostu przychodów ze sprzedaży Produktów znajdujących się w ofercie sprzedażowej. Wnioskodawca przewiduje, że osiągnie wzrost sprzedaży produktów w 2022 r. względem roku 2021 lub osiągnie wzrost sprzedaży produktów w 2023 r. względem 2021 r. Koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży Produktów nie zostały Spółce zwrócone w żadnej postaci i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca poszerza swoją ofertę sprzedażową, poprzez opracowywanie i sprzedawanie Produktów, które dotychczas nie były dostępne w jego ofercie. Ponadto, prowadzi działania mające wprowadzenie Produktów na nowe rynki zbytu.

Przychody osiągane przez Wnioskodawcę z prowadzonych działań reklamowych mogą powodować zwiększenie przychodów ogółem lub zwiększenie przychodów z tytułu sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub mogą powodować osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów Wnioskodawcy dotychczas nieoferowanych w danym kraju, lub na danym rynku.

Ogólny opis przebiegu tworzenia nowych produktów przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca systematycznie prowadzi działania mające na celu zapewnienie swoim klientom produktów o wysokiej jakości, przy uwzględnieniu zmieniających się warunków rynkowych oraz preferencji konsumentów.

Celem Spółki jako stale rozwijającego się przedsiębiorcy jest zwiększenie możliwości produkcyjnych, poszerzanie gamy wytwarzanych Produktów poprzez wprowadzanie innowacji produktowych, udoskonaleń do produktów oferowanych już na rynku, jak również procesu wytwarzania wyrobów kosmetycznych. Powyżej opisane dążenie implikuje konieczność prowadzenia przez Spółkę prac badawczo-rozwojowych. Wskazane prace polegają między innymi na wytwarzaniu we własnym zakresie, poszukiwania na rynku oraz testowaniu nowych surowców lub zamienników jako składników Produktów, tworzenia nowych receptur Produktów, ulepszaniu istniejących receptur i technologii, prowadzeniu produkcji prototypowej, przeprowadzaniu badań produktowych oraz wprowadzania nowych lub udoskonalonych produktów na rynek.

Spółka stale podejmuje działania prowadzące do umacniania pozycji na rynku, dokonuje ekspansji opracowanych produktów na nowe rynki i opracowuje produkty pozwalające jej zaistnieć w nowych segmentach rynkowych.

Poza wskazanymi powyżej działaniami, stanowiącymi rdzeń prac badawczo-rozwojowych niezbędnych do realizacji podejmowanych przez Spółkę projektów, przed wdrożeniem konkretnego projektu Spółka:

A. Analizuje zapotrzebowania rynku oraz poszukiwanie innowacyjnych rozwiązań.

Opracowanie każdego nowego Produktu rozpoczyna się od analizy potrzeb klientów dokonywaną przez właścicieli oraz pracowników Spółki. Na bieżąco analizują oni nowe potrzeby rynku wskazujące kierunki poszukiwań w zakresie higieny i kosmetologii, pojawiające się nowe trendy dotyczące wizażu, kosmetologii zachowawczej i leczniczej wskazując w jakim, starając się wykorzystać każdą możliwość, która mogłaby prowadzić do ulepszenia procesów lub produktów. Na tym etapie ustalana jest koncepcja nowego produktu.

B. Wytwarza we własnym zakresie bądź poszukuje na rynku oraz testuje nowe surowce lub zamienniki jako składniki opracowywanych Produktów.

Prace te m.in. polegają na dobraniu:

- odpowiedniego emulgatora,

- składników aktywnych,

- nut zapachowych,

- układu konserwującego,

- modyfikatorów reologii.

C. Dokonuje recepturowania Produktu.

Na tym etapie wykwalifikowani pracownicy Spółki dobierają odpowiednie składniki aktywne w zależności od efektów, które mają zostać osiągnięte. W ten sposób Spółka dokonuje opracowywania nowych receptur lub ulepszania już istniejących.

D. Przeprowadzanie testów laboratoryjnych każdego z nowych składników.

Pracownicy Spółki składają zamówienie na półprodukty znajdujące się w opracowanej recepturze. Po ich dostarczeniu Spółka bada ich właściwości i jakość w wewnętrznym laboratorium. Po pozytywnym zaopiniowaniu przez pracowników laboratorium produkowana jest niewielka ilość nowego produktu, który następnie jest testowany w zakresie gęstości, pH oraz w zakresie właściwości opracowanych podczas prac koncepcyjnych.

Na etapie fazy prototypowania, oprócz testów funkcjonalnych przeprowadza się już pierwsze testy symulujące rzeczywiste warunki używania Produktów. Na podstawie uzyskanych wyników wyrób jest modyfikowany lub dopuszczany do wdrażania do produkcji próbnej. W przypadku jakichkolwiek uchybień związanych z właściwościami nowego Produktu powraca się do etapu recepturowania, a następnie ponownie przeprowadza się testy laboratoryjne.

E. Produkcja próbna.

Po zatwierdzeniu próbek laboratoryjnych przeprowadzana jest wstępna produkcja próbna. Spółka produkuje większą ilość opracowanej substancji i przeprowadza testy przed rozpoczęciem produkcji wielkoseryjnej. W ramach tej fazy przeprowadzane są testy stabilności składników w recepturze. Wprowadzane są zmiany w recepturze w przypadku uchybień od normy. Ponadto przeprowadzane są testy działania produktu kosmetycznego (wewnętrzne).

F. Dobranie odpowiedniego opakowania.

Równolegle do prac nad odpowiednim doborem składników trwają prace nad zamówieniem opakowań do Produktów. Spółka nie produkuje ich we własnym zakresie, są one zamawiane od podmiotów trzecich. W trakcie prac badawczo - rozwojowych testowana jest reakcja opakowań i wytworzonej substancji. Spółka korzysta z wielu innowacyjnych sposobów opakowań m.in. (…).

G. Zamówienie próbek opakowań i testy emulsji z opakowaniem.

H. Przeprowadzenie testów kompatybilności produktu z opakowaniem.

I. Wykonanie projektu graficznego etykiety.

 J. Wykonanie kalkulacji kosztowej produktu i tworzenie ceny ostatecznej produktu.

K. Zamówienie wszystkich części składowych produktu.

L. Opracowanie pełnej receptury wraz ze sposobem produkcji.

Na podstawie przeprowadzonej produkcji próbnej oraz w oparciu o badania i przeprowadzone testy pracownicy Spółki ustalają finalny skład produktu. Pierwsza partia produktu jest ponownie testowana w laboratorium Spółki. Badane są m.in. stabilność produktów oraz ich właściwości.

 M. Wykonanie badań produktu:

Spółka w ramach swoich prac przeprowadza następujące badania:

- badanie dermatologiczne,

- dermatologiczne aplikacyjne,

- badanie mikrobiologiczne,

- badanie obciążeniowe - test konserwacji,

- badanie fizykochemiczne oraz organoleptyczne,

- rejestracja produktu w CPNP,

- wykonanie oceny bezpieczeństwa.

W przypadku uchybień od norm wymaganych prawem lub od koncepcji, skład produktu podlega modyfikacji. Zgodnie z Ustawą o kosmetykach z 30 marca 2001 r. oraz Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego Spółka jako producent wyrobów kosmetycznych jest zobowiązany do posiada raportów z badań: stabilności, kompatybilności z opakowanie, badań dermatologicznych, certyfikatu oceny bezpieczeństwa wraz ze wszystkimi dokumentami, które niezbędne są do wystawienia takiego certyfikatu potwierdzającego filtr słoneczny i wodoodporność (jeśli są deklarowane), wyników z badań challenge test (testów konserwacji) oraz certyfikatów czystości mikrobiologicznej dla każdej szarży produkcyjnej. W przypadku badania aplikacyjnego są one wykonywane celem potwierdzenia działania produktu (np. nawilżenie, wyszczuplenie) oraz potwierdzenia założeń marketingowych.

W tym zakresie Spółka wszystkie ww. wymagania spełnia i posiada stosowną dokumentację projektową.

N. Rozpoczęcie produkcji właściwej i wprowadzenie Produktów na rynek.

Na tym etapie kończy się projekt badawczo-rozwojowy w zakresie prac nad opracowywaniem nowego Produktu.

Reasumując, Spółka wykonuje całościowo prace na etapie działalności badawczo-rozwojowej związanej z opracowaniem koncepcji produktu, jego recepturowania (składu), brandingiem oraz finalnym wyglądem. Wnioskodawca selekcjonuje, wybiera i kontraktuje surowce do produkcji. Spółka dostosowuje opakowania do potrzeb pochodzących z rynku. Spółka bierze całkowitą odpowiedzialność za urynkowienie produktów, rejestrację, sprzedaż, marketing, magazynowanie, logistykę oraz reklamę. Spółka podejmuje czynności związane ze sprzedażą, polityką marketingową, metodami wprowadzania produktów na rynek oraz reklamą wytwarzanych produktów kosmetycznych. Spółka wytwarza finalny produkt w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod własną marką.

Koszty związane z promowaniem Produktów.

W związku z promowaniem produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę ponosi szereg kosztów związanych z wprowadzeniem produktów na rynek. Wnioskodawca ponosi między innymi:

1. Koszty uczestnictwa w targach

Wnioskodawca uczestniczy w różnego rodzaju wydarzeniach branżowych na terenie całego świata.

W trakcie targów, Wnioskodawca za pośrednictwem swojego stoiska targowego promuje oraz prezentuje oferowane Produkty w celu zachęcenia potencjalnych nabywców do nawiązania współpracy.

W związku z organizacją wydarzeń branżowych Wnioskodawca ponosi różnego rodzajów koszty uczestnictwa w tego rodzaju wydarzeniach, tj.:

- kosztów związanych z opłatą za uczestnictwo w targach,

- kosztów wynajmu powierzchni pod stoisko z Produktami Wnioskodawcy,

- kosztów związanych z projektowaniem oraz budową stoiska,

- kosztów usług związanych z obsługą stoiska (np. koszty związane ze zużyciem prądu czy wypożyczeniem potrzebnego w tym celu sprzętu),

- kosztów transportu produktów Wnioskodawcy oraz materiałów promocyjnych w miejsce odbywania się danych targów,

- kosztów zakupu przestrzeni reklamowej oraz materiałów promocyjnych,

- kosztów hostess i obsługi stoiska targowego,

- koszty próbek rozdawanych podczas targów.

Wnioskodawca w tym zakresie nie będzie brał pod uwagę kosztów wynagrodzeń pracowników, ponieważ w zakresie kosztów pracowniczych uczestnictwa w targach, katalog wydatków uprawniających do odliczenia obejmuje jedynie koszty zakwaterowania i wyżywienia pracowników, zatem w ustawie nie wymieniono kosztów wynagrodzeń pracowników za uczestnictwo w targach, co w ocenie Podatnika uniemożliwia odliczenie takiej kategorii kosztów.

2. Działania promocyjno-informacyjne.

Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił koszty związane z prowadzeniem działań promocyjno-informacyjnych zmierzających do wypromowania oraz zwiększenia zainteresowania nowym Produktem.

Aktualnie zaobserwować można trend odchodzenia od tradycyjnych nośników reklamy (telewizja, prasa, reklama zewnętrzna). Dlatego też, Wnioskodawca korzysta w głównej mierze z nośnika reklamy jakim jest Internet, który łączy w sobie cechy medium masowego, jak i kanału komunikacji bezpośredniej. Wnioskodawca prowadzi działalność promocyjno- informacyjną za pomocą następujących sposobów:

Serwisy i portale aukcyjne.

Wnioskodawca korzysta i będzie korzystał z narzędzi umożliwiających m.in.:

- wyświetlanie linków sponsorowanych w wynikach wyszukiwania wyszukiwarek internetowych,

- publikowanie reklam w sieci wyszukiwania, które są płatne za każde kliknięcie reklamy tekstowej lub/i graficznej,

- tworzenie i precyzyjne kierowanie reklam graficznych i tekstowych, które pojawiać się będą na krajowych i zagranicznych portalach informacyjnych, wideo, sprzedażowych, blogach itd.,

- korzystanie z systemów reklamowych opartych o oferty sponsorowane rozliczane jako opłata za wystawienie oferty, a w przypadku reklamy graficznej rozliczane za każde kliknięcie w reklamę.

Co więcej, sprzedaż nowego Produktu Wnioskodawcy odbywać się będzie także za pośrednictwem portali typu Allegro, Amazon, Ebay oraz innych portali na których możliwa jest sprzedaż internetowa. Prowadzenie sprzedaży za pośrednictwem ww. portali może wiązać się z koniecznością poniesienia przez Wnioskodawcę opłat prowizyjnych, której wysokość jest uzależniona od wartości sprzedaży za pośrednictwem danego serwisu. W niektórych przypadkach może również istnieć obowiązek poniesienia opłat za samo wystawienie produktu oraz prowizji od wartości sprzedaży wystawionych produktów. W tym miejscu wymaga zaznaczenia, iż uiszczenie prowizji od sprzedaży jest warunkiem koniecznym do promowania produktów za pośrednictwem niektórych portali.

Jednocześnie Wnioskodawca nie wyklucza korzystania z innych typów kampanii reklamowych w przyszłości. Ewentualne przyszłe kampanie, z których korzystać będzie Wnioskodawca będą spełniać cele tożsame z celami opisanymi powyżej. Kampanie prowadzone są i mogą być prowadzone również przy wykorzystaniu serwisu Facebook, Instagram czy Tik-Tok lub innych podobnych serwisów.

Testy publiczne (influencerzy).

Ponad wyżej opisane koszty związane z działaniami promocyjno-informacyjnymi Wnioskodawca promuje wytwarzane przez siebie Produkty poprzez zlecanie przeprowadzenia testów publicznych. Testy te odbywają się za pośrednictwem platform społecznościowych (m.in. Facebook, Tik-Tok, Instagram, YouTube) a także na branżowych blogach i stronach internetowych.

Testerami są osoby popularne w zakresie publikacji materiałów life-stylowych, kosmetologii oraz popkultury. Testy polegają na przekazywaniu informacji dotyczących Produktów związanych z jego składem, zastosowaniem i założonym działaniem. Testerzy w głównej mierze przekazują informacje zakresie Produktów, oprócz tego informują o swoich osobistych odczuciach związanych z zastosowaniem Produktu. W zależności od rodzaju medium w zakresie, którego tester publikuje swoje materiały mają one charakter filmów, publikacji prasowych na blogach i stronach internetowych. Koszty związane z publicznym testowaniem Produktów stanowią i będą stanowiły w szczególności wynagrodzenie influencerów, blogerów oraz testerów produktów.

W tym zakresie Wnioskodawca nawiązał współpracę z tzw. influencerami - tj. osobami, które dzięki swoim zasięgom, promują produkty Wnioskodawcy. Podejmując współpracę z influencerami, blogerami, youtuberami lub instagramerami Wnioskodawca przekazuje im pakiety testowe swoich produktów. Jednocześnie Wnioskodawca godzi się na publikacje przez nich recenzji produktów Wnioskodawcy. Wnioskodawca przekazuje także im dedykowane kody zniżkowe, które są następnie dystrybuowane wśród odbiorców ww. osób.

W ten sposób wykorzystywany jest potencjał rekomendacyjny influencerów w celu dotarcia do określonej grupy docelowej i potencjalnych klientów. Dzięki zasięgom influencerów Wnioskodawca ma pewność, że jego produkty będą odebrane pozytywnie, gdyż będą one polecone, zaprezentowane i wypromowane przez osobę popularną i w ocenie jej społeczności wiarygodną.

Produkcja próbek produktów.

Wnioskodawca także prowadzi działania promocyjno-informacyjne poprzez przekazywanie potencjalnym odbiorcom próbek produktów m.in. przekazując je na targach, czy też dodając je do zamawianych przez klientów produktów. W ten sposób Wnioskodawca rozbudowuje świadomość konsumentów w odniesieniu, do nowości które wprowadza na rynek i tym samym zachęca potencjalnych odbiorców do zakupu nowych produktów.

W tym zakresie Wnioskodawca ponosi koszty związane z procesem wyprodukowania zaplanowanej liczby próbek, w tym w szczególności:

- koszty materiałów i surowców próbek Produktów związanych z ich wyprodukowaniem i zapakowaniem;

- koszty wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w procesie produkcji próbek – w części w jakiej pracownicy zaangażowani są w produkcję próbek;

- koszty odpisów amortyzacyjnych maszyn i urządzeń wykorzystywanych do produkcji próbek Produktów - części czasu pracy maszyn w zakresie produkcji próbek produktów.

Poniesienie kosztów związanych z wytworzeniem i opakowaniem próbek Produktów jest niezbędne w celu realizacji działalności promocyjno-informacyjnej w zakresie nowości Produktowych Spółki.

Opracowywanie informacji promocyjno-marketingowych przez dział marketingu i usługi specjalistów zewnętrznych.

W ramach prowadzonego przedsiębiorstwa funkcjonuje zespół osób zajmujących się koordynacją, planowaniem oraz realizacją działań związanych z promowaniem Produktów wytwarzanych przez Spółkę.

Spółka podchodzi do opracowywania treści promocyjno-marketingowych dwutorowo:

1) Korzysta z wewnętrznego działu marketingu.

Dedykowani pracownicy Wnioskodawcy są odpowiedzialni m.in. za obróbkę merytoryczną treści reklamowych, wysyłkę paczek reklamowych, tworzenie treści reklamowych na strony internetowe.

2) Współpracuje z agencjami marketingowymi i specjalistami z zakresu tworzenia filmów i zdjęć.

Wnioskodawca współpracuje również z agencjami marketingowymi, fotografami oraz twórcami filmów. Dzięki przedmiotowej współpracy Spółka zakupuje materiały marketingowe w postaci filmów czy zdjęć, które następnie wykorzystuje do promowania nowych produktów.

Certyfikaty dodatkowe.

Produkty wytwarzane przez Wnioskodawcę charakteryzują się najwyższej jakości składem oraz produkowane są przy spełnieniu najwyższych norm. Materiały i surowce będące składnikami wytworzonych przez Spółkę Produktów przechodzić muszą rygorystyczne testy jakościowe, co w konsekwencji oznacza, że są one dostarczane jedynie przez uznanych w baraży dostawców. Produkty wytwarzane przez Wnioskodawcę nie są testowane na zwierzętach, a w ich składzie nie występują produkty odzwierzęce. Produkty wytwarzane przez Wnioskodawcę są opracowywane i produkowane w Polsce.

Oprócz kosztów certyfikacji obowiązkowej, którą musza przejść wszystkie wyroby kosmetyczne w Polsce, Wnioskodawca prowadzi także dodatkowe działania mające na celu poinformowania swoich odbiorców o składzie i jakości wytwarzanych przez siebie Produktów.

Działalność informacyjno-promocyjna prowadzona przez Wnioskodawcę zmierza w tym zakresie do komunikowania wartości przyświecających Spółce podczas wytwarzania Produktów, a także informowania ich o istotnych cechach Produktów (wytwarzanie w Polsce, brak testów Produktów na zwierzętach czy składniki pochodzenia naturalnego).

Sama deklaracja spełnienia cech wydana przez Producenta nie jest wystarczająca, aby przekonać potencjalnego nabywcę o ich spełnieniu. W związku z powyższym, Wnioskodawca ponosi koszty zaświadczeń/certyfikacji swoich Produktów wydawanych przez niezależne podmioty trzecie. Zaświadczenia wydawane przez te podmioty stanowią potwierdzenie deklaracji producenta o spełnieniu przez wytwarzane Produkty cech. Bez poniesienia tych kosztów Wnioskodawca nie może posługiwać się zaświadczeniem/certyfikatem, które informuje potencjalnych klientów o spełnieniu przez Produkt określonych cech lub parametrów.

Pozostała działalność promocyjno-informacyjna.

Spółka ponosi także koszty związane z tworzeniem artykułów sponsorowanych, prowadzi marketing internetowy, ponosi koszty utrzymania strony internetowej oraz prowadzi kampanie reklamowe w telewizji.

W związku z powyższym, Spółka ponosi wydatki na:

a) wynagrodzenia pracowników za czas pracy poświęcony na działalność związaną z promowaniem Produktów Wnioskodawcy, w tym w szczególności na działalność promocyjno-informacyjną tj. prowadzenie i aktualizację strony internetowej, m.in. o nowo wprowadzane wyroby do oferty, przygotowanie bannerów reklamowych na stronę internetową, koordynację działań promocyjnych z podmiotami zewnętrznymi, produkcję próbek Produktów (z ewidencji czasu pracy każdorazowo wynika, ile czasu pracownik poświęcił na tego typu prace),

b) wypłatę należności za świadczone usługi o charakterze promocyjno-informacyjnym na rzecz podmiotów zewnętrznych (influencerzy, obsługa mediów społecznościowych, usługi agencji marketingowych),

c) koszty obsługi strony internetowej Spółki,

d) zdjęcia (wizualizacje) nowych wyrobów wykonanych celem umieszczenia ich na stronie internetowej Spółki (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny lub z ewidencji czasu pracy wynika, ile czasu pracownik poświęcił na tego typu prace),

e) pozycjonowanie strony w wyszukiwarkach internetowych (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

 f) produkcję próbek produktów, która zawiera w sobie następującego rodzaje koszty:

- koszty materiałów i surowców próbek Produktów związanych z ich wyprodukowaniem i zapakowaniem,

- Koszty wynagrodzenia pracowników zaangażowanych przy produkcji (w części czasu pracy pracowników poświęconą na produkcję próbek);

- Koszty odpisów amortyzacyjnych maszyn i urządzeń wykorzystywanych do produkcji próbek Produktów;

- Koszty zakupu maszyn dedykowanych przedmiotowej produkcji.

Wnioskodawca prowadzi zatem działania promocyjno-informacyjne na szeroką skalę, zaś jego celem jest dotarcie do jak największej grupy potencjalnych klientów. Z tego względu podejmowane są działania tradycyjne - takie jak udział w targach, przygotowanie materiałów reklamowych poprzez działania w sieci Internet, które znacznie zwiększają możliwości promocji produktów, skończywszy na działaniach zyskujących obecnie na popularności korzystanie z influencerów i blogerów. W konsekwencji powyższego oczekiwany jest wzrost przychodów Wnioskodawcy ze sprzedaży produktów.

3. Przygotowanie dokumentacji umożliwiającej sprzedaż Produktów w szczególności uzyskania odpowiedniej certyfikacji produktów.

W ramach prac nad wdrożeniem nowych produktów Wnioskodawca zobowiązany jest do przeprowadzenia badań aplikacyjnych produktu w ramach działalności Wnioskodawcy.

Warto podkreślić, że do przeprowadzenia badań aplikacyjnych poszczególnych wyrobów kosmetycznych Wnioskodawca jest zobowiązany do:

a) rejestrowania na podstawie ogólnej normy art. 4 ust. 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych (wersja przekształcona) (Dz. U.UE. L. z 2009 r. Nr 342, str. 59 z późn. zm.) - zwanego dalej: „Rozporządzeniem w sprawie produktów kosmetycznych”,

b) rejestrowania poszczególnych produktów w portalu zgłaszania produktów kosmetycznych (Cosmetic Products Notification Portal - w skrócie CPNP), do czego Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie art. 13 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie produktów kosmetycznych,

c) opracowywanie raportu bezpieczeństwa oraz dossier poszczególnych produktów kosmetycznych na podstawie art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie produktów kosmetycznych.

Powyższe koszty stanowią nieodłączny element związany z wprowadzaniem każdego nowego Produktu na rynek.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do pytania o możliwość zaliczenia wskazanych powyżej (w punktach 1-3) kosztów jako kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 18eb Ustawy o CIT. Innymi słowy, Wnioskodawca chciałby potwierdzić, czy omawiane koszty będą mogły zostać rozliczone w ramach ulgi prowzrostowej (tzw. ulgi na ekspansję), o której mowa w art. 18eb Ustawy o CIT.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów nie zostały ani nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały i nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca nie wyklucza, że oprócz wydatków wymienionych powyżej, będzie ponosić także inne wydatki wskazane w katalogu przykładowym wymienionym w art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że:

1) Wydatki na wzrost przychodów stanowiły/stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

2) Wydatki na wzrost przychodów poniesione przez Spółkę nie zostaną jej zwrócone w jakiejkolwiek formie, ani odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

3) W przypadku uznania stanowiska Spółki za prawidłowe, skorzysta ona z ulgi przewidzianej w treści przepisu art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT. Przedmiotowa ulga zostanie rozliczona w ramach zeznania rocznego za 2022 r. oraz lata kolejne.

4) Ulga zostanie wykorzystana do wysokości dochodu uzyskanego przez Spółkę w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

5) Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

6) Z ewidencji czasu pracy pracowników wynika i wynikać będzie, ile czasu poświęcili na działania marketingowe będące przedmiotem wniosku.

7) Z ewidencji czasu pracy maszyn zaangażowanych do produkcji wyrobów testowych (próbek produktów) wynika i będzie wynikać liczba maszynogodzin przeznaczona na te prace.

8) Wnioskodawca nie korzysta/nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a Ustawy CIT.

Pytania

1. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty współpracy z tzw. influencerami - osobami, które dzięki swoim zasięgom, prowadzą działalność promocyjno-informacyjną w zakresie Produktów Spółki w social mediach, poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży?

2. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty wynagrodzeń pracowników działu marketingu, którzy zajmują się koordynacją, planowaniem oraz realizacją działań związanych z promowaniem Produktów wytwarzanych przez Spółkę - w części w jakiej to ich czas pracy dotyczy prowadzenia działań promocyjno-informacyjnych?

3. Czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty związane z korzystaniem z platform sprzedażowych typu Allegro, Amazon, Ebay) gdzie prezentowane i promowane są produkty Spółki w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży?

4. Czy w zaistniałym zdarzeniu faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty nieobowiązkowych zaświadczeń/certyfikatów potwierdzających pochodzenie, skład i jakość Produktu poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży?

5. Czy w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym pozostałe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na promocję Produktów opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią i mogą stanowić koszty kwalifikowane w świetle art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają i będą podlegały odliczeniu od podstawy opodatkowania CIT jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży w rozumieniu art. 18eb Ustawy o CIT - pod warunkiem spełnienia przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi prowzrostowej określonej w art. 18eb Ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty współpracy z tzw. influencerami - osobami, które dzięki swoim zasięgom, promują produkty Spółki w social mediach, poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty wynagrodzenia pracowników bezpośrednio zaangażowanych w działalność marketingową oraz uczestniczących w targach i wydarzeniach branżowych celem promowania produktów Wnioskodawcy - koszty te bowiem Wnioskodawca ponosi w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty związane z korzystaniem z platform sprzedażowych typu Allegro, Amazon, Ebay gdzie prezentowane i promowane są produkty Spółki w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, koszty związane z otrzymywaniem zaświadczeń/certyfikatów gwarantujących określone cechy produktu poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży.

Ad. 5.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pozostałe koszty opisane w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, stanowią i będą również stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT, a co za tym idzie Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do odliczenia ich do łącznej wysokości 1.000.000 zł w danym roku podatkowym, w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek przewidzianych w art. 18eb Ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1.

Wnioskodawca wskazuje, że ustawowy katalog kosztów poniesionych na działania promocyjno-informacyjne jest katalogiem otwartym. Reklamą, zgodnie ze słownikiem języka polskiego, jest działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Działania promocyjne to zatem wszelkie działania, wykorzystywane do poinformowania klientów (odbiorców) o istnieniu oferty oraz doprowadzenia do zakupu produktu, skorzystania z usługi.

Zgodnie z definicją, promocja oznacza marketingowe przedsięwzięcie przedsiębiorstwa, które ma na celu zwiększenie popytu na dobra i usługi, które są przez nie świadczone. Działania promocyjne wpływają na decyzje klientów i potencjalnych nabywców poprzez dostarczanie informacji, argumentacji, obietnic oraz skłanianie do kupna lub skorzystania z promowanych produktów i usług, wytwarzając przy tym pozytywną opinię o przedsiębiorstwie.

Takie działania prowadzone są przy współpracy z influencerami. Influencerzy są osobami znanymi ze swoich działalności np. tematycznych, które prowadzą i swoich kanałów w Internecie np. na Facebooku, Instagramie, YouTube czy indywidualnych blogach. Osoby te tworzą społeczność obserwujących, którzy chętnie je śledzą i wchodzą z nimi w interakcje w życiu codziennym.

Wnioskodawca podejmuje płatną współpracę z influencerami w celu wypromowania własnych produktów. Influencerzy umieszczają nazwę marki w swoich treściach, rekomendują swoim obserwatorom produkty Wnioskodawcy i zachęcają do ich kupna. W ten sposób Wnioskodawca wykorzystuje potencjał rekomendacyjny influencerów w celu dotarcia do potencjalnych klientów.

W ocenie Wnioskodawcy, są to działania promocyjno-informacyjne, wykorzystywane do poinformowania odbiorców - obserwatorów influencerów o produktach Wnioskodawcy oraz doprowadzenia do ich zakupów.

Działania promocyjne podejmowane przy wykorzystaniu zasięgów influencerów pozwalają na dotarcie do szerszego grona odbiorców i potencjalnych klientów, budowanie wizerunku i rozpoznawalności marki i produktów, a w konsekwencji prowadzą do zwiększenia sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, tego rodzaju wydatki wpisują się w działania o charakterze promocyjno-informacyjnym. W konsekwencji czego Wnioskodawca uprawniony jest do ich zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT - stanowią one bowiem koszty współpracy z tzw. influencerami zagranicznymi - osobami, które dzięki swoim zasięgom, promują produkty Spółki w social mediach na rynkach zagranicznych, poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży. Więc z pewnością wypełniają one definicję działań promocyjno- informacyjnych.

Ad. 2.

Wskazać należy, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty wynagrodzenia pracowników za czas pracy poświęcony na prowadzenie i aktualizację strony internetowej, tworzenie grafik, publikowanie treści m.in. o nowo wprowadzane wyroby do oferty, przygotowanie bannerów reklamowych na stronę internetową, oraz działań polegających na opracowywaniu treści reklamowych, gdzie z ewidencji czasu pracy wynika, ile czasu dany pracownik poświęcił na tego typu prace Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów wymienionych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, jako koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów.

Stwierdzić należy, że mimo braku literalnego odwołania do ponoszonych kosztów pracowniczych w powyższym przepisie, uzasadnione jest, że koszty przygotowania strony internetowej, o której mowa w tym przepisie mogą obejmować również koszty wynagrodzenia pracowników, którzy zajmują się prowadzeniem i aktualizacją strony internetowej - to samo dotyczy pozostałych kosztów publikacji i aktualizacji strony internetowej i innych czynności o charakterze promocyjno-informacyjnym.

W takim przypadku, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek odpowiedniego udokumentowania czasu poświęconego przez danego pracownika na czynności wymienione w ww. art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT - co też Wnioskodawca czyni poprzez prowadzenie odrębnej ewidencji w tym zakresie.

Ad. 3.

Wnioskodawca wskazuje, że korzystanie z platform sprzedażowych daje nie tylko możliwość sprzedaży produktów, ale także ich promocji. Platformy sprzedażowe oferują sprzedawcom funkcje ekspozycji i promocji ofert, co przekłada się na liczbę osób oglądających ofertę i dokonujących zakupów. Poprzez odpowiednie ustawienia w panelu sprzedawcy możliwe jest podejmowanie działań promocyjno-informacyjnych. W tym celu sprzedawca może skorzystać z różnych rodzajów reklam, m.in. z uwzględnieniem podziału na grupy i poszczególne produkty.

Wskazane w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, działania promocyjno-informacyjne obejmują przede wszystkim zakup przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Niemniej jednak przepis ten nie wyłącza innych działań promocyjno-informacyjnych.

Podkreślić należy, że reklamą, zgodnie ze słownikiem języka polskiego, jest działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Działania promocyjne to zatem wszelkie działania, wykorzystywane do poinformowania klientów (odbiorców) o istnieniu oferty oraz doprowadzenia do zakupu produktu, skorzystania z usługi.

W ocenie Wnioskodawcy, takimi działaniami promocyjnymi są działania podejmowane na platformach sprzedażowych w celu pozycjonowania i wypromowania produktu, co w konsekwencji prowadzi do zwiększenia sprzedaży na danej platformie. Wskazać również należy, że podejmowanie działań promocyjnych nie byłoby możliwe bez posiadania konta sprzedawcy. Posiadanie takiego konta jest warunkiem podstawowym i niezbędnym, aby uzyskać dostęp do funkcji i narzędzi promocji oferowanych przez daną platformę.

W ocenie Wnioskodawcy, koszty związane z korzystaniem z platform sprzedażowych wpisują się w kategorię działań promocyjno-informacyjnych (w tym również koszty opłat prowizji od sprzedaży). Na platformach sprzedażowych prezentowane są produkty wytwarzane przez Spółkę. Ponadto, Wnioskodawca regularnie korzysta z narzędzi promowania udostępnianych sprzedawcom w ramach platform sprzedażowych, co pozwala na prezentację i promocję produktów, a w konsekwencji zwiększenie liczby wyświetleń ofert Wnioskodawcy oraz liczby dokonanych zakupów. Zatem działania promocyjne prowadzone w ramach korzystania z platform sprzedażowych prowadzą do zwiększenia przychodu Spółki.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z uzyskaniem nieobowiązkowych zaświadczeń/ certyfikatów mieszczą się w dyspozycji art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT jako koszty działań promocyjno-informacyjnych. Na wstępie Wnioskodawca wskazuje, że certyfikaty/ zaświadczenia, o których mowa w stanie faktycznym nie stanowią dokumentacji, o której mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 4 bowiem nie stanowią dokumentacji umożliwiającej sprzedaż Produktów. Zaświadczenia/certyfikaty, które uzyskuje/zamierza uzyskać Wnioskodawca mają charakter promocyjno-informacyjny bowiem w sposób rzetelny przedstawiają informacje o sprzedawanym Produkcie. Ich celem jest pozyskanie potwierdzenia spełnienia określonych cech, którymi charakteryzuje się Produkt. Uwzględniając fakt, iż zaświadczenia/ certyfikaty wydawane są przez niezależne podmioty ich pozyskanie stanowi bezstronną informację dla nabywcy o określonych parametrach wytworzonego przez Spółkę Produktu. Jednocześnie bez wskazania tej informacji nabywcy mogą zrezygnować z nabycia Produktu na rzecz innego rodzaju kosmetyku.

Ad. 5.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze. zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych.

Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.

Jak czytamy w Uzasadnieniu do ustawy wprowadzającej „celem wprowadzanej ulgi jest umożliwienie podwójnego uwzględnienie w rozliczeniu podatkowym kosztów związanych ze zwiększeniem przychodów ze sprzedaży produktów”.

Ulga prowzrostowa skierowana jest do podatników, u których w następstwie poniesienia określonych wydatków (m.in. związanych z uczestnictwem w targach, na których prezentowane są produkty, działaniami promocyjnymi, a także przygotowaniem koniecznej dokumentacji), doszło do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów ze sprzedaży produktów. Mogą oni odliczyć takie koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi wykażą stosowny wzrost przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia tych przychodów (dokonano odliczenia).

Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do Ustawy o CIT art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 18eb ust. 2 Ustawy o CIT, przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy, przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w ust. 1, rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 18eb ust. 4 Ustawy o CIT, podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Stosownie do art. 18eb ust. 5 Ustawy o CIT, przy ustalaniu spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 tej ustawy, w przypadku, gdy podatnik, który skorzystał z odliczenia, nie spełni warunku, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej.

Zgodnie natomiast z art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1) uczestnictwa w targach poniesione na:

a) organizację miejsca wystawowego,

b) zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c) zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników.

2) działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3) dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4) przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5) przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Zgodnie z art. 18eb ust. 8 Ustawy o CIT, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Zgodnie z art. 18eb ust. 9 Ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Zgodnie z art. 18eb ust. 10 Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Przełożenie powyższych przepisów na stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe Wnioskodawcy:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że z tzw. „ulgi na ekspansję”, o której mowa w przepisach art. 18eb Ustawy o CIT, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 Ustawy o CIT przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. Wskazać należy, że pojęcie „rzeczy” należy odnieść do definicji zawartej w art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny, (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.) w świetle którego „rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne”.

Wymaga podkreślenia, że ustawy podatkowe odwołują się odrębnie do pojęcia „rzeczy” i „praw majątkowych”. Intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb Ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (a zatem przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Wnioskodawcy potwierdza, ze produkty opisane w stanie faktycznych oraz zdarzeniu przyszłym stanowią „rzeczy wytworzone przez podatnika”, o których mowa w art. 18eb ust. 2 Ustawy o CIT. Wnioskodawca prowadzi w ten sposób działalność produkcyjną - nabywa określone materiały (półprodukty) z których mają powstać nowe produkty (tu: wyroby kosmetyczne). W ten sposób powstaje produkt o właściwościach, których oczekuje klient - jest to równoznaczne z fizycznym wyprodukowaniem towaru. Intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb Ustawy o CIT było objęcie przedmiotową ulgą produktów stanowiących rzeczy (przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

W opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie prowadzi działalności handlowej (która polega jedynie na zakupie towarów handlowych, które następnie są odsprzedawane z zyskiem w niezmienionej formie, nawet po zmianie opakowania).

Zgodnie z art. 18eb ust. 7 pkt 1 Ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty uczestnictwa w targach poniesione na:

a) organizację miejsca wystawowego,

b) zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c) zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników.

Zgodnie z art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Zauważyć należy, że użycie w powyższym przepisie sformułowania „w tym” wskazuje na przykładowe wyliczenie kosztów związanych z działaniami promocyjno- informacyjnymi.

Mając powyższe na względzie wskazać należy, że zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN - https://sjp.pwn.pl wg stanu na 15 stycznia 2023 r.) promocja, to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia. Natomiast reklama, to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi. Natomiast pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. (...) (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na promowanie produktów za pomocą m.in. środków wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego mające na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów mieszczą się w katalogu działań promocyjno- informacyjnych, o którym mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej tj. w interpretacji indywidualnej:

a) z 4 stycznia 2023 r. znak: 0114-KDIP2-1.4010.190.2022.2.KW,

b) z 23 grudnia 2022 r. znak: 0111-KDIB2-1.4010.412.2022.1.AR,

c) z 14 listopada 2022 r. znak: 0111-KDIB1-3.4010.366.2022.1.MBD,

d) z 6 października 2022 r. znak: 0111-KDIB1-1.4010.466.2022.2.SG, w której organ wyraził pogląd iż „(...) działania reklamowe Spółki prowadzone za pośrednictwem sieci Internet, tj. (...) - system reklamowy (...), poprzez który odbiorca po kliknięciu w tekst lub baner, zostaje przekierowany na stronę internetową Spółki (stronę główną, podstronę produktową lub oddzielną stronę dedykowaną konkretnemu Urządzeniu) mieszczą się w katalogu działań promocyjno- informacyjnych, o którym mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.p.”,

e) z 30 czerwca 2022 r. znak: 0111-KDIB1-1.4010.188.2022.2.BS.

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest on uprawniony do skorzystania z ulgi prowzrostowej opisanej w art. 18eb Ustawy o CIT w zakresie pozostałych rodzajów kosztów opisanych we wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.

Zauważyć należy, że ulga na ekspansję polega na odliczeniu od podstawy opodatkowania kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów bezpośrednio wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz podmiotów niepowiązanych. Ulga umożliwia odliczenie wydatków dwa razy – zarówno jako koszty uzyskania przychodów, jak i w ramach samej ulgi (do kwoty 1 mln zł).

Podatnik będzie mógł zatem odliczyć wskazane poniżej koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi, w okresie 2 następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia przychodów (dokonano odliczenia):

- zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub

- osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub

- osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że:

Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT:

Przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy:

Przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w ust. 1, rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

Podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Stosownie do art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT:

Przy ustalaniu spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 tej ustawy:

W przypadku gdy podatnik, który skorzystał z odliczenia, nie spełni warunku, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej.

Jak stanowi art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

 1) uczestnictwa w targach poniesione na:

a) organizację miejsca wystawowego,

b) zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c) zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

 2) działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

 3) dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

 4) przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

 5) przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Zgodnie z art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT:

Podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

W myśl art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Zgodnie z art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Projektowana ulga skierowana jest do podatników, u których w następstwie poniesienia określonych wydatków (m.in. związanych z uczestnictwem w targach, na których prezentowane są produkty, działaniami promocyjnymi, a także przygotowaniem koniecznej dokumentacji), doszło do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów ze sprzedaży produktów wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz podmiotów niepowiązanych.

Mogą oni odliczyć takie koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi wykażą stosowny wzrost przychodów ze sprzedaży ww. produktów w okresie choćby w jednym z 2 lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia tych przychodów (dokonano odliczenia).

Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej omawiany art. 18eb ustawy o CIT (druk 1532), proponowana ulga skierowana jest zarówno do przedsiębiorców osób fizycznych, jak i do osób prawnych. Zakłada odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków, będących kosztami podatkowymi w rozumieniu ustawy, poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów (w tym nieoferowanych dotychczas przez podatnika do sprzedaży), jak również związanych z osiągnięciem takich przychodów w przypadku produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju (rynku zbytu).

Wskazać należy, że katalog kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, uprawniających do ulgi, ma charakter zamknięty. Zatem, tylko te wydatki mogą być odliczone jako koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie ocena, czy dany wydatek mieszczący się w powyższym katalogu może być uznany za podlegający odliczeniu, powinna być dokonywana w każdym przypadku indywidualnie.

Z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy dotyczące ulg i preferencje w opodatkowaniu należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni.

Zgodnie z przytoczonym powyżej art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Zauważyć należy, że użycie w powyższym przepisie sformułowania „w tym” wskazuje na przykładowe wyliczenie kosztów związanych z działaniami promocyjno-informacyjnymi. Przy czym podkreślenia wymaga, że w zawartych przykładach ustawodawca wskazał na działania, które w sposób bezpośredni służą promowaniu i informowaniu o produktach podatnika.

Istotne dla oceny tego kosztu jest przywołane wcześniej wyjaśnienie pojęć: „promocja”, „reklama”, „usługa reklamowa”.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN https://sjp.pwn.pl/ „promocja, to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia”. Natomiast „reklama, to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film, itp. służące temu celowi”.

Natomiast pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi. Z kolei, „informacja” zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) to to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś.

Z kolei pod pojęciem „usług reklamowych” rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Ad. 1

Odnosząc się do pytania oznaczonego nr 1 wskazać należy, że Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, koszty współpracy z tzw. influencerami - osobami, które dzięki swoim zasięgom, prowadzą działalność promocyjno-informacyjną w zakresie Produktów Spółki w social mediach, poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży.

Jak sam Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, testerami są osoby popularne w zakresie publikacji materiałów life-stylowych, kosmetologii oraz popkultury. Testy polegają na przekazywaniu informacji dotyczących Produktów związanych z jego składem, zastosowaniem i założonym działaniem. Testerzy w głównej mierze przekazują informacje zakresie Produktów, oprócz tego informują o swoich osobistych odczuciach związanych z zastosowaniem Produktu. W zależności od rodzaju medium w zakresie, którego tester publikuje swoje materiały mają one charakter filmów, publikacji prasowych na blogach i stronach internetowych. Koszty związane z publicznym testowaniem Produktów stanowią i będą stanowiły w szczególności wynagrodzenie influencerów, blogerów oraz testerów produktów. W ten sposób wykorzystywany jest potencjał rekomendacyjny influencerów w celu dotarcia do określonej grupy docelowej i potencjalnych klientów. Dzięki zasięgom influencerów Wnioskodawca ma pewność, że jego produkty będą odebrane pozytywnie, gdyż będą one polecone, zaprezentowane i wypromowane przez osobę popularną i w ocenie jej społeczności wiarygodną.

Zatem, działania testerów-influencerów mają charakter promocyjno-informacyjny, a tym samym koszty poniesione na współpracę z influencerami mieszczą się w katalogu kosztów działań promocyjno-informacyjnych, o których mowa w art. 18ea ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Ad. 2

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wskazać należy, że Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów wynagrodzeń pracowników działu marketingu, którzy zajmują się koordynacją, planowaniem oraz realizacją działań związanych z promowaniem Produktów wytwarzanych przez Spółkę - w części w jakiej to ich czas pracy dotyczy prowadzenia działań promocyjno-informacyjnych.

Zakres przedmiotowy ulgi na ekspansję określa art. 18eb ust. 7 ustawy CIT.

Przywołana regulacja ustanawia katalog wydatków pomniejszających podstawę opodatkowania, określając je mianem „kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów”. Nie ulega wątpliwości, że katalog ten ma charakter zamknięty, co wynika z samej jego konstrukcji jako enumeratywnego wyliczenia. Jednocześnie z uwagi na kontekst funkcjonalny poszczególne pozycje analizowanego katalogu zostały określone rodzajowo poprzez odniesienie do pewnych kategorii wydatków (pkt 3-5) bądź też przykładowe wyliczenie (na co wskazują określenia „w tym” oraz „w szczególności”, którymi posłużono się w treści pkt. 2 i 4).

Tym samym, nie stanowią wydatków możliwych do odliczenia w ramach ulgi na ekspansję koszty zaangażowania pracowników w działania scharakteryzowane w treści art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a oraz pkt 2-5 ustawy CIT, w zakresie, w jakim zostały przeznaczone na sfinansowanie wynagrodzeń pracowników.

Uzasadnienie dla zaprezentowanej kwalifikacji należy wywieść z tego, że znajduje ona potwierdzenie w dyrektywie wykładni wyrażającej powinności ścisłej interpretacji regulacji dotyczących ulg podatkowych, jako unormowań stanowiących odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania.

Argumentem o decydującym znaczeniu wydaje się być jednak okoliczność, iż ustawodawca wyróżnił spośród innych rodzajów kosztów, które mogą potencjalnie odpowiadać kategorii wydatków określanych jako koszty uczestnictwa w targach, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, koszty związane z udziałem pracownika w tych działaniach. Kosztami tymi zgodnie z regulacją ustawową są koszty zakupu biletów lotniczych oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia pracownika (art.18eb ust. 7 pkt 1 lit. b i c ustawy CIT).

Założenie o racjonalności ustawodawcy, które powinno stanowić konieczny element procesu wykładni prawa, nakazuje przyjąć, że wskazane w przywołanym przepisie koszty są jedynymi rodzajami wydatków związanych z uczestnictwem pracownika w działaniach rodzących koszty objęte dyspozycją ulgi na ekspansję.

Skoro ustawodawca w ramach jednej jednostki redakcyjnej zamkniętego katalogu dopuścił możliwość odliczenia wydatków wynikających z zaangażowania pracownika, to należy przyjąć, że dałby temu wyraz w ten sam sposób, gdyby jego intencją było umożliwienie odliczania kosztów wynagrodzeń pracowniczych w ramach pozostałych działań określonych w treści art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a lub pkt 2-5 ustawy CIT.

Tym samym należy przyjąć, że poza zakresem ulgi na ekspansję są wydatki przeznaczone na wynagrodzenia pracownicze, nawet jeśli pracownik danego podatnika dokonywał czynności odpowiadających wprost działaniom wskazanym w treści wyżej przywołanej regulacji.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest nieprawidłowe.

Ad. 3

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 3 wskazać należy, że koszty związane z korzystaniem z platform sprzedażowych typu Allegro, Amazon, Ebay, gdzie prezentowane i promowane są produkty Spółki w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży nie mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT.

Wydatki te wykazują bowiem pośredni związek z kosztami określonymi w art. 18d ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT.

Zatem, ww. koszty nie mogą stanowić kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, bowiem związane są z samym procesem sprzedaży produktów oraz pełnią wyłącznie promocyjną, a nie promocyjno-informacyjną funkcję.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest nieprawidłowe.

Ad. 4.

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 4 Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy o CIT, kosztów nieobowiązkowych zaświadczeń/certyfikatów potwierdzających pochodzenie, skład i jakość Produktu poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży.

Jak sam Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, oprócz kosztów certyfikacji obowiązkowej, którą musza przejść wszystkie wyroby kosmetyczne w Polsce, Wnioskodawca prowadzi także dodatkowe działania mające na celu poinformowanie swoich odbiorców o składzie i jakości wytwarzanych przez siebie Produktów.

Dokonując powyższej oceny, zdaniem Organu, wyłącznie informacyjną – a nie promocyjno-informacyjną – funkcję pełnią wydatki, które ponieśli Państwo na nieobowiązkowe zaświadczenia/certyfikaty.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 jest nieprawidłowe.

Ad. 5

Podkreślić jeszcze raz należy, że dokonując analizy wydatków pod kątem zastosowania ulgi na ekspansję trzeba uwzględnić w procesie wykładni funkcje oraz cele, którym służyło stworzenie interpretowanej preferencji w podatkach dochodowych. W tym kontekście zasadnym jest wskazać, że wprowadzenie przedmiotowej ulgi miało prowadzić nie tylko do zmniejszenia obciążenia podatkowego przedsiębiorców korzystających z ulgi i tym samym poprawienia ich indywidualnego położenia. Przyczyny leżące u podstaw ustanowienia ulgi na ekspansję należy odczytywać w szerszym kontekście, czemu dał wyraz sam ustawodawca w treści uzasadnienia ustawy dającej początek niniejszej uldze. W części uzasadnienia poświęconego analizowanym przepisom wskazano, iż zasadność wprowadzenia projektowanej ulgi należy odczytywać również w aspekcie społeczno-ekonomicznym. Poza walorem zachęty do rozszerzania skali działalności związanej ze sprzedażą produktów, proponowane rozwiązanie może stanowić dla przedsiębiorców niewątpliwe wsparcie w obecnej trudnej sytuacji ekonomicznej związanej (wywołanej pandemią COVID–19). Odwołanie się do celów leżących u podstaw wprowadzenia ulgi na ekspansję dowodzi, że przedmiotowa preferencja miała oddziaływać nie tylko jednostkowo na przedsiębiorców korzystających z ulgi, ale również powinna wywierać pozytywny wpływ na całość gospodarki. Zamierzony przez ustawodawcę, holistyczny efekt zostanie zrealizowany wyłącznie przy założeniu, że beneficjentami ulgi na ekspansję nie są jedynie podmioty korzystające z niej w swym rozliczeniu podatkowym, ale także ich kontrahenci, którzy świadcząc usługi bądź dostarczając towarów, o których mowa pkt 2-5 ust. 7 art. 18eb ustawy o CIT uzyskują w zamian środki na rozwój własnych przedsiębiorstw.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie prawa podatkowego obowiązuje prymat wykładni gramatycznej (językowej). W granicach wykładni obowiązujących przepisów prawa nie mieści się taka ich interpretacja, która prowadzi do wykreowania nowych norm prawnych, niezawartych w przepisach. Każda bowiem wykładnia powinna się sytuować w ramach możliwego sensu językowego danego pojęcia czy wyrażenia (por. np. wyrok NSA z 16 czerwca 2021 r., III FSK 32/21 i z 19 września 2018 r., I GSK 2788/18, CBOSA). Odstąpienie przez interpretatora od sensu literalnego przepisu jest uzasadnione wyłącznie szczególnie ważnymi powodami. Takimi powodami mogą być np. wartości konstytucyjne. Na gruncie prawa podatkowego kierowanie się wykładnią celowościową, to jest z pominięciem woli „historycznego” prawodawcy, w oderwaniu od innych rodzajów wykładni, może prowadzić do wypaczenia rzeczywistych intencji prawodawcy, dowolności w stosowaniu prawa i do związanej z nią utraty poczucia pewności prawnej (R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 112 i n.; por. uchwałę NSA z 29 maja 2000 r., FPS 2/00, ONSA 2001/1/2, M. Podat. 2000/7/3, Pr. Gosp. 2000/10/25, Glosa 2000/10/37, POP 2001/5/131, M. Prawn. 2000/10/643).

Jak już wcześniej wskazano, ulga zawarta w art. 18eb ustawy o CIT stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. W tym przedmiocie znane jest stanowisko sądownictwa, zgodnie z którym wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania, a więc przy wykładni przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Tego rodzaju interpretacja kłóciłaby się bowiem z wyrażoną w art. 84 Konstytucji zasadą powszechności opodatkowania (przykładowo: wyrok NSA z 14 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 94/14).

Nie wszystkie wskazane przez Państwa koszty uczestnictwa w targach zostały wprost zidentyfikowane w pkt 1 art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT. Bowiem koszty próbek rozdawanych podczas targów wykazują pośredni związek z kosztami określonymi we wskazanym przepisie.

Należy zauważyć, że art. 18eb ust. 7 pkt 1 uznaje za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów tylko koszty uczestnictwa w targach polegające na organizacji miejsca wystawowego, zakupie biletów lotniczych oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia pracowników. Zakres tego przepisu nie obejmuje innych kosztów oprócz tych, które zostały w nim wyraźnie wskazane. Zatem koszty nie wymienione wprost w przywołanej regulacji i przeznaczone na realizację działań mających pośredni związek z wydatkami w nim wymienionymi, nie podlegają/nie będą podlegać odliczeniu w ramach ulgi na ekspansję.

Zatem, pozostałe wymienione w pkt 1 wniosku koszty, tj.:

- związane z opłatą za uczestnictwo w targach,

- wynajmu powierzchni pod stoisko z Produktami Wnioskodawcy,

- związane z projektowaniem oraz budową stoiska,

- usług związanych z obsługą stoiska (np. koszty związane ze zużyciem prądu czy wypożyczeniem potrzebnego w tym celu sprzętu),

- transportu produktów Wnioskodawcy oraz materiałów promocyjnych w miejsce odbywania się danych targów,

- zakupu przestrzeni reklamowej oraz materiałów promocyjnych,

- hostess i obsługi stoiska targowego

stanowią koszty uczestnictwa w targach, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy oraz wyjaśnienia Organu wskazać należy, że do kosztów o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, nie można zaliczyć wydatków:

- na produkcję próbek produktów,

- wynagrodzenia pracowników wewnętrznego działu marketingu.

Natomiast, biorąc pod uwagę wyjaśnienia Organu odnośnie rozumienia pojęć promocja, reklama i usługi reklamowe stwierdzić należy, że kosztami działań promocyjno-informacyjnych, które mieszczą się w katalogu kosztów z art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT jako koszty, które bezpośrednio mają na celu informowanie o produktach Spółki oraz ich promowanie są koszty:

- tworzenia i precyzyjnego kierowania reklam graficznych i tekstowych, które pojawiać się będą na krajowych i zagranicznych portalach informacyjnych, wideo, sprzedażowych, blogach itd.,

- wyświetlania linków sponsorowanych w wynikach wyszukiwania wyszukiwarek internetowych,

- publikowania reklam w sieci wyszukiwania, które są płatne za każde kliknięcie reklamy tekstowej lub/i graficznej,

- korzystania z systemów reklamowych opartych o oferty sponsorowane rozliczane jako opłata za wystawienie oferty, a w przypadku reklamy graficznej rozliczane za każde kliknięcie w reklamę.

- pozycjonowanie strony w wyszukiwarkach internetowych (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny).

- wypłaty należności za świadczone usługi o charakterze promocyjno-informacyjnym na rzecz podmiotów zewnętrznych (influencerzy, obsługa mediów społecznościowych, usługi agencji marketingowych),

- obsługi strony internetowej Spółki,

- zdjęć (wizualizacji) nowych wyrobów wykonanych celem umieszczenia ich na stronie internetowej Spółki (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny lub z ewidencji czasu pracy wynika, ile czasu pracownik poświęcił na tego typu prace).

Odnosząc się z kolei do kosztów przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż Produktów w szczególności uzyskania odpowiednich certyfikatów, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że koszty te mogą zostać odliczone w ramach ulgi na ekspansję.

Mając na uwadze powyższe, koszty wskazane przez Wnioskodawcę w pkt 3 wniosku, tj.:

- rejestrowania na podstawie ogólnej normy art. 4 ust. 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych (wersja przekształcona) (Dz. U.UE. L. z 2009 r. Nr 342, str. 59 z późn. zm.) - zwanego dalej: „Rozporządzeniem w sprawie produktów kosmetycznych”,

- rejestrowania poszczególnych produktów w portalu zgłaszania produktów kosmetycznych (Cosmetic Products Notification Portal - w skrócie CPNP), do czego Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie art. 13 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie produktów kosmetycznych,

- opracowywanie raportu bezpieczeństwa oraz dossier poszczególnych produktów kosmetycznych na podstawie art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie produktów kosmetycznych

stanowią koszty, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy o CIT, tj. koszty przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych.

Zatem, stanowisko Spółki w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Końcowo wskazać należy, że w wydanej interpretacji Organ zgodnie z zadanymi pytaniami wyznaczającymi zakres interpretacji nie dokonał oceny, czy opisane we wniosku produkty kosmetyczne stanowią produkty dotychczas nieoferowane.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).