Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 17 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.345.2023.1.AK

Opodatkowanie Armatora z siedzibą i miejscem zarządu w Danii, z tytułu wypłacanego mu wynagrodzenia za czarter statków wraz z załogą, w celu transportu przedstawicieli polskiej spółki z o.o. do określonych miejsc na Morzu Bałtyckim

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia :

1.czy Wynagrodzenie należne Armatorowi z tytułu opisanych usług czarteru statków wraz z załogą stanowi opłatę za wywóz towarów i pasażerów przyjętych do przewozu w polskich portach przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

2.czy Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, które będą odbywały się wyłącznie w ramach polskich wód terytorialnych - będzie stanowiło zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora,

3.czy Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, w ramach których statki będą wypływały poza polskie wody terytorialne, ale pozostawały w wyłącznej strefy ekonomicznej Polski - będzie stanowiło zyski z transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy,

4.czy - jeśli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 zostanie uznane za nieprawidłowe - wskazaną w pytaniu nr 3 część Wynagrodzenia należy zakwalifikować do zysków przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 ust 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora,

5.czy Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, w ramach których statki będą wypływały poza wody terytorialne i poza wyłączną strefę ekonomiczną Polski oraz na opłaty mobilizacyjnej i demobilizacyjnej - będzie stanowiło zyski z transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy,

6.czy - jeśli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 zostanie uznane za nieprawidłowe - wskazaną w pytaniu nr 5 część Wynagrodzenia należy zakwalifikować do zysków przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 ust 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora,

7.czy w związku z wypłatą Wynagrodzenia Wnioskodawca obowiązany będzie złożyć informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (informacji IFT-2R) po zakończeniu każdego roku podatkowego, obejmującą całość wypłacanego Wynagrodzenia, tj. należności za czarter statku wraz z załogą oraz koszty dodatkowe takie jak zakwaterowanie i wyżywienie przedstawicieli Spółki, koszty paliwa zużytego podczas rejsu oraz opłatę mobilizacyjną i demobilizacyjną.

Treść wniosku jest następująca.

Opis zdarzenia przyszłego

(…) Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”) planuje rozpocząć świadczenie usług w zakresie badań i pomiarów środowiskowych, geofizycznych oraz geotechnicznych. Spółka będzie dostarczać usługi i rozwiązania dla morskich sektorów (…) na morzach w zakresie (…).

W związku z planowaną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca zamierza nabywać usługi czarteru statków wraz załogą od spółki z siedzibą i miejscem faktycznego zarządu w Danii (dalej jako: „Armator”). Armator nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

Przedmiotowy czarter będzie przebiega w następujący sposób:

1)rozpoczęcie czarteru nastąpi w Danii skąd wybrany statek uda się do jednego z polskich portów, aby zabrać na pokład przedstawicieli Spółki;

2)następnie czarterowany statek będzie realizował rejsy na Morzu Bałtyckim w celu umożliwienia przedstawicielom Spółki wykonywania badań środowiskowych, geologicznych lub geotechnicznych zleconych jej przez podmioty trzecie. Podczas rejsów statek będzie:

a)wypływał z polskiego portu do określonego miejsca na Morzu Batyckim - w ramach polskich wód terytorialnych - gdzie przedstawiciele Spółki będą wykonywali ww. badania, po czym będzie wracał do polskiego portu;

b)wypływał z polskiego portu do określonego miejsca na Morzu Batyckim - poza polskimi wodami terytorialnymi, ale w ramach wyłącznej strefy ekonomicznej Polski - gdzie przedstawiciele Spółki będą wykonywali ww. badania, po czym będzie wracał do polskiego portu,

c)wypływa z polskiego portu do określonego miejsca na Morzu Batyckim - zarówno poza polskimi wodami terytorialnymi jak i poza wyłączną strefą ekonomiczną Polski - gdzie przedstawiciele Spółki będą wykonywali ww. badania, po czym będzie wracał do polskiego portu,

3)w ostatnim etapie statek powróci z Polski do Danii, już bez przedstawicieli Spółki.

W ramach przedmiotowego czarteru statków wraz z załogą, załogi zapewnione przez Armatora będą odpowiedzialne za obsługę statków w trakcie całego czarteru. Zabrani na pokład przedstawiciele Spółki będą uprawnieni do wskazywania załodze Armatora miejsca, w które chcieliby się udać - jednak ostateczna decyzja czy statek popłynie w danym czasie w miejsce określone przez przedstawicieli wciąż będzie należała do wyznaczonych osób z załogi Armatora. Załoga będzie miała zatem możliwość odmówienia rejsu w określonym kierunku (przykładowo, sytuacja taka może zaistnieć, gdyby kapitan statku podjąłby decyzję, że popłynięcie w dane miejsce jest zbyt ryzykowne z powodu warunków atmosferycznych).

Wynagrodzenie należne Armatorowi z tytułu czarteru będzie kalkulowane na podstawie stawki czarterowej ustalonej za każdy dzień czarteru danego statku wraz z załogą; wynagrodzenie będzie obejmowało także koszty dodatkowe, takie jak koszty zakwaterowania i wyżywienia przedstawicieli Spółki, koszty paliwa zużytego podczas rejsu oraz określone ryczałtowo opłatę mobilizacyjną za dopłynięcie statku z Danii do portu w Polsce i opłatę demobilizacyjną za powrót statku z Polski do Danii (dalej łącznie jako - Wynagrodzenie).

Spółka nie posiada własnego personelu, który posiadałby uprawnienia i umiejętności do samodzielnego nawigowania statkiem. Nabywane usługi będą stanowiły kompleksowe świadczenie, w skład którego oprócz czarteru statków będzie wchodził również transport przedstawicieli Spółki do określonych miejsc na morzu wraz z zapewnieniem im zakwaterowania i wyżywienia.

Armator nie prowadzi działalności gospodarczej w Rzeczypospolitej Polskiej poprzez położony w tym państwie zakład, w związku z działalnością którego Armator będzie otrzymywał Wynagrodzenie od Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uzyska:

-certyfikat rezydencji Armatora oraz

-oświadczenie Armatora, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawił Wnioskodawcy.

Pytania

1)Czy Wynagrodzenie należne Armatorowi z tytułu opisanych usług czarteru statków wraz z załogą stanowi opłatę za wywóz towarów i pasażerów przyjętych do przewozu w polskich portach przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT?

2)Czy Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, które będą odbywały się wyłącznie w ramach polskich wód terytorialnych - będzie stanowiło zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora?

3)Czy Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, w ramach których statki będą wypływały poza polskie wody terytorialne, ale pozostawały w wyłącznej strefy ekonomicznej Polski - będzie stanowiło zyski z transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy?

4)Czy - jeśli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 zostanie uznane za nieprawidłowe - wskazaną w pytaniu nr 3 część Wynagrodzenia należy zakwalifikować do zysków przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 ust 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora?

5)Czy Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, w ramach których statki będą wypływały poza wody terytorialne i poza wyłączną strefę ekonomiczną Polski oraz na opłaty mobilizacyjnej i demobilizacyjnej - będzie stanowiło zyski z transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy?

6)Czy - jeśli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 zostanie uznane za nieprawidłowe - wskazaną w pytaniu nr 5 część Wynagrodzenia należy zakwalifikować do zysków przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 ust 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora?

7)Czy w związku z wypłatą Wynagrodzenia Wnioskodawca obowiązany będzie złożyć informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (informacji IFT-2R) po zakończeniu każdego roku podatkowego, obejmującą całość wypłacanego Wynagrodzenia, tj. należności za czarter statku wraz z załogą oraz koszty dodatkowe takie jak zakwaterowanie i wyżywienie przedstawicieli Spółki, koszty paliwa zużytego podczas rejsu oraz opłatę mobilizacyjną i demobilizacyjną?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1)Wynagrodzenie należne Armatorowi z tytułu opisanych usług czarteru statków wraz z załogą stanowi opłatę za wywóz towarów i pasażerów przyjętych do przewozu w polskich portach przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

2)Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, które będą odbywały się wyłącznie w ramach polskich wód terytorialnych - będzie stanowiło zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora.

3)Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, w ramach których statki będą wypływały poza polskie wody terytorialne, ale pozostawały w wyłącznej strefy ekonomicznej Polski - będzie stanowiło zyski z transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy.

4)Jeśli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 zostanie uznane za nieprawidłowe - wskazaną w pytaniu nr 3 część Wynagrodzenia należy zakwalifikować do zysków przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 ust 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora.

5)Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, w ramach których statki będą wypływały poza wody terytorialne i poza wyłączną strefę ekonomiczną Polski oraz na opłaty mobilizacyjnej i demobilizacyjnej - będzie stanowiło zyski z transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy.

6)Jeśli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 zostanie uznane za nieprawidłowe - wskazaną w pytaniu nr 5 część Wynagrodzenia należy zakwalifikować do zysków przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 ust 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora.

7)W związku z wypłatą Wynagrodzenia Wnioskodawca obowiązany będzie złożyć informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (informacji IFT-2R) po zakończeniu każdego roku podatkowego, obejmującą całość wypłacanego Wynagrodzenia, tj. należności za czarter statku wraz z załogą oraz koszty dodatkowe takie jak zakwaterowanie i wyżywienie przedstawicieli Spółki, koszty paliwa zużytego podczas rejsu oraz opłatę mobilizacyjną i demobilizacyjną.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

A. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 - 6

- Wynagrodzenie jako przychody z tyt. należnych opłat za wywóz pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej

Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT „podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT „za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedziby lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia”. Z kolei zgodnie z ust. 5 ww. przepisu „za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4”.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 21 ust. pkt 3 ustawy o CIT (winno być: art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT) „podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów, z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - ustala się w wysokości 10% tych przychodów”.

Regulacja art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy CIT wskazuje na miejsce rozpoczęcia przewozu (port polski), ale nie precyzuje miejsca jego zakończenia. Opodatkowanie wiąże się z opłatą za „wywóz” ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich, bez znaczenia, czy wywóz ten ma zakończyć się również w porcie polskim czy też w innym. Oznacza to, że każda z tych możliwości na gruncie językowej wykładni przepisu jest dopuszczalna.

Przepis przewiduje jednocześnie wyjątek w odniesieniu do ładunków i pasażerów tranzytowych, tj. przewożonych przez terytorium Polski w drodze do innego państwa. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl), „tranzyt” to „przejazd osób lub przewóz towarów przez obszar danego państwa w drodze do innego państwa”. Pojęcie to w przeciwieństwie do pojęcia „wywozu” wskazuje już na miejsce przeznaczenia, które powinno być położone w innym kraju, aniżeli miejsce przyjęcia do przewozu.

Analizując zatem poszczególne pojęcia użyte w badanym przepisie osobno oraz we wzajemnym powiązaniu należy uznać, że opodatkowaniu na jego podstawie podlegają przychody zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugowego z tytułu opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich (niezależnie od docelowego miejsca transportu).

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego zawarty we wniosku o wydanie interpretacji, należy zauważyć, że:

a.przychód ze świadczenia przedmiotowej usługi uzyskany zostanie przez Armatora, czyli zagraniczny podmiot, którego siedziba i miejsce faktycznego zarządu znajduje się w państwie innym niż Polska (tj. w Danii),

b.w ramach świadczenia ww. usługi dojdzie do wywozu przedstawicieli Spółki, którzy będą przyjmowani na statki Armatora w polskich portach,

c.przedstawiciele Spółki nie będą stanowili pasażerów tranzytowych.

Wobec tego, zdaniem Spółki, w niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Wynagrodzenie należy więc zakwalifikować do przychodów z tyt. należnych opłat za wywóz pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, o których mowa w powyższym przepisie.

- Wynagrodzenie jako zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich

Należności wypłacane Armatorowi przez Spółkę będą stanowiły należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Jednocześnie, przepis ten należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, co wynika z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT.

Spółka podnosi, że w przypadku UPO DK zasady opodatkowania zysków z transportu międzynarodowego zostały określone w art. 8 ust. 1 UPO DK, zgodnie z którym „zyski osiągane z eksploatacji statków morskich, statków powietrznych i pojazdów transportu drogowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa”.

Biorąc pod uwagę przytoczony powyżej przepis UPO DK należy zauważyć, że zgodnie wskazuje on, że prawo do opodatkowania zysków z transportu międzynarodowego (komunikacji międzynarodowej) przysługuje tylko temu państwu, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa usługodawcy.

Jednocześnie, pojęcie „transport międzynarodowy” („komunikacja międzynarodowa”) zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1 lit. h) UPO DK jako „wszelki transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego faktyczny zarząd znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski, statek powietrzny lub pojazd transportu drogowego jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie”.

Z powyższej definicji wynika, że transport międzynarodowy (komunikacja międzynarodowa) stanowi m.in. wszelki transport statkiem morskim, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w jednym państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim państwie.

A zatem, jeśli statek będzie eksploatowany między miejscem położonym w drugim państwie, a miejscem znajdującym się poza obszarem tego drugiego państwa (np. miejscem na morzu, poza wodami terytorialnymi tego drugiego państwa), niemożliwe jest uznanie, że jest on eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w tym drugim państwie.

Zdaniem Spółki, w opisanym zdarzeniu przyszłym powyższy wyjątek ma zastosowanie jedynie do sytuacji, gdy rejs czarterowanego statku będzie odbywa się wyłącznie w ramach polskich wód terytorialnych. W pozostałych przypadkach statki nie będą bowiem eksploatowane wyłącznie między miejscami położonymi w Polsce, co Wnioskodawca uzasadnia poniżej.

W rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt b) UPO DK „jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie „Polska” oznacza Rzeczpospolitą Polską, a użyte w sensie geograficznym oznacza cały obszar, na którym stosowane jest polskie ustawodawstwo podatkowe”.

Zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby UPO DK przez „obszar, na którym stosowane jest polskie ustawodawstwo podatkowe” należy rozumieć terytorium zdefiniowane w art. 4 ustawy o CIT. Zgodnie tym przepisem „za terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu ustawy, uważa się również znajdującą się poza morzem terytorialnym wyłączną strefę ekonomiczną, w której Rzeczpospolita Polska na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych”.

Konsekwencją rozszerzenia pojęcia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na wyłączną strefę ekonomiczną jest to, że dochody osiągnięte z eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych, znajdujących się w strefie, uważane będą za dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Opisane stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie, m.in. w: A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, wyd. V, Warszawa 2015. Oraz D. Laszczyk, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2014 (komentarze te dotyczą wprawdzie definicji terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jej brzmienie jest jednak zbieżne z omawianą regulacją ustawy o CIT).

Ustawodawca ograniczył więc sytuacje, w których wyłączna strefa ekonomiczna traktowana jest jako terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na potrzeby podatku dochodowego, tylko do takich, gdy w strefie tej wykonywane są prawa wymienione w tym przepisie.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Armator nie będzie uzyskiwał dochodów z eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych, lecz z czarteru statków. Wobec tego, na gruncie niniejszej sprawy wyłączna strefa ekonomiczna Polski nie powinna być traktowana jako terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Oznacza to, że przedmiotowe czartery statków - jedynie z wyjątkiem przypadku, gdy rejs czarterowanego statku będzie odbywa się wyłącznie w ramach polskich wód terytorialnych - nie będą odbywały się wyłącznie między miejscami położonymi w Polsce, ale do/z miejsc położonych poza Rzeczpospolitą Polską.

Interpretując przepisy zawarte w UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej jako - MK OECD), stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do MK OECD (dalej jako - Komentarz). Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w niej postanowień. MK OECD, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, niemniej stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W efekcie, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz MK OECD wraz z Komentarzem.

Komentarz dostarcza następujących wyjaśnień w kontekście interpretacji przywołanych art. 3 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 UPO:

-z pkt 5 Komentarza do art. 3 MK OECD wynika, że: „definicja określenia „transportu międzynarodowego” jest oparta na zasadzie wyrażonej w artykule 8 ust. 1, zgodnie z którą prawo do opodatkowania zysków z eksploatacji statków morskich i statków powietrznych w transporcie międzynarodowym, z uwagi na specjalny charakter przewozów międzynarodowych, przysługuje tylko temu umawiającemu się państwu, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa";

-w pkt 5 Komentarza do art. 8 MK OECD wskazano, że: „zyski osiągane z czarteru statku morskiego lub powietrznego z pełnym wyposażeniem, załogą i zaopatrzeniem powinny być traktowane tak samo jak zyski z transportu pasażerów lub towarów. W przeciwnym razie poważna część działalności w zakresie żeglugi morskiej i powietrznej nie byłaby objęta stosowaniem przepisu. Jednakże to art. 7, a nie art. 8 ma zastosowanie do zysków osiąganych z dzierżawy statków morskich i powietrznych bez załogi, chyba że stanowią one okazjonalne źródło dochodu przedsiębiorstwa zajmującego się międzynarodową eksploatacją statków morskich lub powietrznych".

Prawo do opodatkowania zysków z eksploatacji statków morskich w transporcie międzynarodowym przysługuje zatem tylko temu państwu, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa. Przede wszystkim przywołany pkt 5 Komentarza do art. 8 MK OECD wprost wskazuje, że zyski osiągane z czarteru statku morskiego lub powietrznego z pełnym wyposażeniem, załogą i zaopatrzeniem powinny być traktowane jak zyski z transportu pasażerów lub towarów, tj. z transportu międzynarodowego.

Stanowisko to jest podzielane również w doktrynie, w której wskazuje się przykładowo, że:

-nie można ograniczyć zakresu przedmiotowego art. 8 Umowy Modelowej OECD wyłącznie do dochodów uzyskanych bezpośrednio z przewozu towarów lub osób. Doprowadziłoby to do znacznego zawężenia i ograniczenia praktycznego zastosowania omawianego przepisu. Komentarz do Umowy Modelowej OECD nadaje temu określeniu znacznie szersze znaczenie i nakazuje traktować - w celu opodatkowania na równi z dochodami z transportu towarów lub osób - także dochody z: 1) dzierżawy środków transportu z pełnym wyposażeniem i z załogą (tzw. czarter statku morskiego lub powietrznego) (Z. Kukulski [w:] Opodatkowanie zysków z transportu międzynarodowego, ABC).

-niewłaściwe byłoby uznanie, że w zakresie art. 8 MK OECD mieszczą się wyłącznie zyski uzyskane bezpośrednio z przewozu towarów i osób. Czarter środków transportu z pełnym wyposażeniem i załogą należy uznawać za klasyczny przykład działalności związanej z transportem międzynarodowym, a tym samym zyski z niej są dochodami z transportu międzynarodowego (J. Banach [w:] Model Konwencji OECD Komentarz, pod red. Bogumiła Brzezińskiego, Oficyna Prawa Polskiego, Warszawa 2010).

Wobec powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że:

I.W okresie czarteru statki w pierwszej kolejności będą miały za zadanie przepłynąć z Danii do Polski i zabrać na pokład przedstawicieli Spółki z jednego z polskich portów. Następnie będą one realizowały rejsy na Morzu Batyckim w celu umożliwienia przedstawicielom Spółki wykonywania badań środowiskowych, geologicznych lub geotechnicznych zleconych jej przez podmioty trzecie. Zatem w przypadku rejsów, w ramach których statki będą wypływały poza polskie wody terytorialne, transport nie będzie odbywał się jedynie na terenie Polski. W związku z tym, opisane świadczenie niewątpliwie spełnia definicję transportu międzynarodowego;

II.W wyniku świadczenia usługi na rzecz Spółki Armator będzie otrzymywał Wynagrodzenie kalkulowane na podstawie stawki czarterowej ustalonej za każdy dzień czarteru danego statku wraz z załogą oraz obejmujące także m.in. koszty zakwaterowania i wyżywienia przedstawicieli Spółki. Z treści Komentarza wprost wynika, że takie należności należy traktować jako zyski z transportu międzynarodowego;

III.Armator posiada siedzibę i miejsce faktycznego zarządu w państwie innym niż Polska, Danii, co znajdzie potwierdzenie w certyfikatach rezydencji i oświadczeniach Armatora uzyskanych przez Spółkę. Wobec tego, przychody z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich, uzyskane przez Armatora, powinny podlegać opodatkowaniu w państwie jego faktycznego zarządu.

W związku z tym, w opinii Spółki, należności Armatora z tyt. świadczenia przedmiotowych usług czarteru statków wraz z załogą - poza ich częścią dotyczącą rejsów statków, które będą odbywały się wyłącznie w ramach polskich wód terytorialnych - powinny zostać opodatkowane zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 8 ust. 1 UPO, tj. w kraju faktycznego zarządu Armatora, jako zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich.

- Wynagrodzenie jako zyski przedsiębiorstw

Zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, które będą odbywały się wyłącznie w ramach polskich wód terytorialnych - będzie stanowiło zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 UPO DK, a w efekcie Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora.

Poniżej Wnioskodawca szczegółowo uzasadnia swoje stanowisko w tym zakresie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO DK, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa może być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Natomiast, według ust. 7 omawianego przepisu, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Jak Wnioskodawca wykazał już w we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia, co do zasady, dochody uzyskiwane z czarteru statków wraz z załogą stanowią zyski z transportu międzynarodowego (co potwierdza m.in. pkt 5 Komentarza do art. 8 MK OECD). Niemniej z definicji transportu międzynarodowego wyłączony został przypadek gdy statek morski jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim umawiającym się państwie.

W przypadku gdy rejsy będą odbywały się wyłącznie w ramach polskich wód terytorialnych, dochody Armatora nie będą stanowiły zysków z transportu międzynarodowego, ponieważ - mimo tego że czarterowane statki będą statkami morskimi - nie będą one eksploatowane w transporcie międzynarodowym. W ramach ww. rejsów statki będą przemieszczały się jedynie w wyznaczonych miejscach w ramach wód terytorialnych, a zatem nie opuszczą one terytorium Polski.

Wobec tego, Wynagrodzenie w powyższym zakresie nie będzie mieściło się w dochodach, które zostały odrębnie uregulowane w art. 8 ust. 1 UPO DK czy w innych artykułach UPO DK. Ponadto, jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego, Armator nie prowadzi działalności gospodarczej w Rzeczypospolitej Polskiej poprzez położony w tym państwie zakład, w związku z działalnością którego Armator będzie otrzymywał Wynagrodzenie od Wnioskodawcy.

Mając to na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Wynagrodzenie - w części przypadającej na rejsy statków, które będą odbywały się wyłącznie w ramach polskich wód terytorialnych - będzie stanowiło zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 UPO DK. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku potrącenia podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora.

Zdaniem Wnioskodawcy - jeżeli jego stanowisko w zakresie pytań nr 3 i 5 zostałoby uznane za nieprawidłowe - analogiczne wnioski będą miały zastosowanie do pozostałej części Wynagrodzenia, tj. w części przypadającej na:

-rejsy statków, w ramach których statki będą wypływały poza polskie wody terytorialne, ale pozostawały w wyłącznej strefy ekonomicznej Polski oraz

-rejsy statków, w ramach których statki będą wypływały poza wyłączną strefę ekonomiczną Polski oraz na opłaty mobilizacyjne i demobilizacyjne.

Jeżeli bowiem te usługi nie zostałyby uznane za transport międzynarodowy w rozumieniu UPO DK, to w zapisach UPO DK nie znajduje się inna odrębna kategoria dochodów, do których należałoby zaliczyć ww. część Wynagrodzenia. Zyski te podlegałyby opodatkowaniu tylko w państwie siedziby Armatora (w rozpatrywanej sprawie w Danii), pod warunkiem uzyskania przez Spółkę certyfikatu rezydencji tego podmiotu.

- Brak możliwości uznania Wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że nabywana przez niego usługa czarteru statków nie będzie sprowadzała się do oddania Spółce statków do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, w tym do ich wynajmu Spółce. Przeciwnie, biorąc pod uwagę zakres ww. usługi, należy uznać, że statki Armatora, co do zasady, nie zostaną przekazane Spółce do używania - przez cały okres czarteru za obsługę statku odpowiedzialna będzie załoga zapewniana przez Armatora. Spółka będzie uprawniona jedynie do wskazywania załodze miejsca, w które chciałaby się udać - jednak w sposób oczywisty czynności tej nie można utożsamiać z oddaniem statku do używania Spółce.

Ostateczna decyzja czy statek w istocie popłynie w danym czasie w miejsce wyznaczone przez przedstawicieli Spółki wciąż będzie należała bowiem do wyznaczonych osób z załogi, które będą mogły odmówić Spółce podróży statkiem w określonym kierunku (przykładowo, sytuacja taka mogłaby zaistnieć, gdyby kapitan statku podjął decyzję, że popłynięcie w dane miejsce byłoby zbyt ryzykowne z powodu warunków atmosferycznych).

W opinii Spółki, przyjęcie rozumowania, zgodnie z którym wyżej opisane usługi czarteru statku stanowią najem, prowadziłoby do nieracjonalnych wniosków. Kierując się taką logiką należałoby zrównać usługi transportu z najmem tego środka transportu, co nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa.

Ponadto, gdyby usługa świadczona przez Armatora polegała na wynajmie statków, to Spółka - w celu uzyskania praktycznej możliwości jego używania - byłaby zobowiązana m.in. do zaangażowania własnej załogi mogącej je obsługiwać. Co więcej, zapewnienie przez usługodawcę obsługi statków, która będzie odpowiedzialna za przetransportowanie pasażerów oraz zapewnienie im dodatkowych świadczeń (jak np. wyżywienie) - które wchodzą w zakres usługi Armatora - są elementami charakterystycznymi dla złożonych usług transportowych, nie zaś dla najmu środków transportu.

Wobec powyższych argumentów, zdaniem Spółki, opisane w niniejszej sprawie usługi czarteru statków w sposób oczywisty nie polegają na ich najmie przez Spółkę (czy też innym rodzaju przekazania Spółce do użytkowania lub prawa do użytkowania statków). Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczenie realizowane przez Armatora powinno być rozpatrywane w kategorii usług transportowych.

Powyższy fakt znajduje potwierdzenie m.in. w dokumencie opracowanym przez Komitet Ekspertów (ONZ) ds. Współpracy Międzynarodowej w Sprawach Podatkowych, w którym zostało wskazane, że do kategorii „ICS equipment” (czyli urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych) zalicza się wprawdzie m.in. statki, ale jednocześnie zastrzeżono, że z powyższej kategorii należy wyłączyć należności objęte art. 8 MK OECD („Neither can equipment include intellectual property, immovable property covered by Article 6, or property covered by Article 8.” Possible Amedments to the Commentary on Article 12 (Royalties), Nowy Jork, 3-6 kwietnia 2017 r., str. 5.), tj. zyski z transportu międzynarodowego.

- Prawo do niepobrania przez Spółkę podatku u źródła od Wynagrodzenia wypłacanego na rzecz Armatora

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT „osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem".

Z przytoczonego art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że niepobranie podatku zgodnie umową o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem: udokumentowania siedziby Armatora dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji, dochowania należytej staranności przy weryfikacji warunków niepobrania podatku, wynikających z UPO DK.

Biorąc to pod uwagę, Spółka uważa, że będzie ona uprawniona do niepobierania od wypłacanego Wynagrodzenia podatku u źródła na podstawie certyfikatu rezydencji Armatora, przy zachowaniu odpowiedniej staranności przy weryfikacji możliwości niepobrania podatku na podstawie UPO (w tym pozyskania oświadczenia Armatora, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawił Wnioskodawcy).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 7

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT „płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b, 2d i 2e pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, albo - w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1)art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,

2)art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze”.

Z art. 26 ust. 3d ustawy o CIT wynika z kolei, że „informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio”.

Jak Spółka wykazała już we wcześniejszej części niniejszego wniosku wypłacane Wynagrodzenie: należy zaklasyfikować jako przychody z tyt. należnych opłat za wywóz pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, będzie stanowiło zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich, podlegające opodatkowaniu tylko w państwie faktycznego zarządu Armatora oraz zyski przedsiębiorstw, podlegające opodatkowaniu tylko w państwie siedziby Armatora. Spółka, będzie więc uprawniona do niepobierania od wypłacanego Wynagrodzenia podatku u źródła na podstawie certyfikatu rezydencji Armatora oraz przy zachowaniu odpowiedniej staranności przy weryfikacji możliwości niepobrania podatku na podstawie UPO DK.

Mając to na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie zobowiązana do złożenia informacji IFT-2R w związku z wypłatą Wynagrodzenia na rzecz Armatora.

Z art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT wynika, że informacja IFT-2R powinna zawierać „informację o dokonanych wypłatach”. Podkreślić również należy, że informacja IFT-2R ma charakter zbiorczy, co oznacza, że wystawiana jest za cały rok podatkowy (po jego zakończeniu) i obejmuje wszystkie należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, wypłaconych podatnikowi w ciągu całego ww. okresu.

Z uwagi na okoliczność, iż kompleksowe Wynagrodzenie należne Armatorowi z tytułu czarteru statków wraz z załogą będzie obejmowało czarter statku wraz z załogą go obsługującą, a także koszty dodatkowe takie jak zakwaterowanie i wyżywienie przedstawicieli Spółki, koszty paliwa zużytego podczas rejsu oraz opłatę mobilizacyjną i demobilizacyjną - zdaniem Wnioskodawcy - Spółka powinna ująć w informacji IFT-2R nie tylko kwotę wynagrodzenia stanowiącego usługę czarteru statku sensu stricto, ale również pozostałą część Wynagrodzenia.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że w związku z wypłatą Wynagrodzenia Wnioskodawca obowiązany będzie złożyć informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2R) po zakończeniu każdego roku podatkowego, obejmującą całość wypłacanego Wynagrodzenia, tj. należności za czarter statku wraz z załogą oraz koszty dodatkowe takie jak zakwaterowanie i wyżywienie przedstawicieli Spółki, koszty paliwa zużytego podczas rejsu oraz opłatę mobilizacyjną i demobilizacyjną.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Należy wskazać, że w świetle art. 4 ustawy o CIT:

Za terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu ustawy, uważa się również znajdującą się poza morzem terytorialnym wyłączną strefę ekonomiczną, w której Rzeczpospolita Polska na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT stanowi, że:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów: z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT. Warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania zgodnie z taką umową jest m.in. udokumentowanie siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatów rezydencji.

W świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b, 2d i 2e pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, albo - w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1) art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,

2) art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

Art. 26 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że:

Informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 22a ustawy o CIT:

Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Mając na uwadze brzmienie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT oraz art. 22a ustawy o CIT, zasadne jest zatem odwołanie się do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (t. j. Dz. U. z 2003 r. nr 43, poz. 368 ze zm., dalej: „UPO”), zmienionej Protokołem podpisanym w Warszawie dnia 7 grudnia 2009 r. (dalej: „Protokół zmieniający”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Danię dnia 7 czerwca 2017 r. (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1369 ze zm.).

Stosownie do art. 3 ust. 1 lit. b) i c) UPO:

W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie „Polska” oznacza Rzeczpospolitą Polską, a użyte w sensie geograficznym oznacza cały obszar, na którym stosowane jest polskie ustawodawstwo podatkowe.

W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie "Dania" oznacza Królestwo Danii, a użyte w sensie geograficznym oznacza cały obszar, na którym stosowane jest duńskie ustawodawstwo podatkowe.

W myśl art. 3 ust. 2 UPO:

Przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w danym czasie w przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja, przy czym znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Natomiast art. 7 ust. 7 UPO stanowi, że:  

Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 UPO:

Zyski osiągane z eksploatacji statków morskich, statków powietrznych i pojazdów transportu drogowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

W świetle art. 3 ust. 1 lit. h UPO:

W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego faktyczny zarząd znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski, statek powietrzny lub pojazd transportu drogowego jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć świadczenie usług w zakresie badań i pomiarów środowiskowych, geofizycznych oraz geotechnicznych. Spółka będzie dostarczać usługi i rozwiązania dla morskich sektorów (…) na morzach w zakresie (…).

Wnioskodawca zamierza nabywać usługi czarteru statków wraz załogą od Armatora z siedzibą i miejscem faktycznego zarządu w Danii. W ramach przedmiotowego czarteru statków wraz z załogą, załogi zapewnione przez Armatora będą odpowiedzialne za obsługę statków w trakcie całego czarteru. Zabrani na pokład przedstawiciele Spółki będą uprawnieni do wskazywania załodze Armatora miejsca, w które chcieliby się udać - jednak ostateczna decyzja czy statek popłynie w danym czasie w miejsce określone przez przedstawicieli wciąż będzie należała do wyznaczonych osób z załogi Armatora. Wynagrodzenie należne Armatorowi z tytułu czarteru będzie kalkulowane na podstawie stawki czarterowej ustalonej za każdy dzień czarteru danego statku wraz z załogą; wynagrodzenie będzie obejmowało także koszty dodatkowe, takie jak koszty zakwaterowania i wyżywienia przedstawicieli Spółki, koszty paliwa zużytego podczas rejsu oraz określone ryczałtowo opłatę mobilizacyjną za dopłynięcie statku z Danii do portu w Polsce i opłatę demobilizacyjną za powrót statku z Polski do Danii.

Na wstępie wskazać należy, że mają Państwo rację, iż opisane we wniosku usługi czarteru statków nie polegają na ich najmie przez Spółkę (czy też innym rodzaju przekazania Spółce do użytkowania lub prawa do użytkowania statków). Świadczenie realizowane przez Armatora powinno być rozpatrywane w kategorii usług transportowych.

Co prawda na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego do kategorii „ICS equipment” (czyli urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych) zalicza się m.in. statki, samoloty, samochody i inne pojazdy, dźwigi (ang. cranes), kontenery, rurociągi, okablowanie - por. Komitet Ekspertów (ONZ) ds. Współpracy Międzynarodowej w Sprawach Podatkowych na 14 sesji – Nowy Jork 3-6 kwietnia 2017 r. „Possible Amedments to the Commentary on Article 12 (Royalties); także wyrok NSA sygn. akt II FSK 1540/16. Natomiast w analizowanej sprawie Wnioskodawca nie wynajmuje statków do używania tylko korzysta z usługi czarteru statku wraz z załogą świadczonej przez Armatora z Danii.

Zatem odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że wynagrodzenie należne armatorowi z Danii z tytułu opisanych we wniosku usług czarteru statków wraz z załogą (wraz z dodatkowymi elementami kalkulacji tego wynagrodzenia), stanowi opłatę za wywóz towarów i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Ustawa o CIT w tym zakresie nie różnicuje składowych należnej opłaty za wywóz pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich, zatem na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego całość opłaty powinna podlegać pod powołany przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Mając powyższe na uwadze, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć należy również, że w pkt 5 Komentarza do art. 8 Modelowej Konwencji OECD wskazano, że „zyski osiągane z czarteru statku morskiego lub powietrznego z pełnym wyposażeniem, załogą i zaopatrzeniem powinny być traktowane tak samo jak zyski z transportu pasażerów lub towarów. W przeciwnym razie poważna część działalności w zakresie żeglugi morskiej i powietrznej nie byłaby objęta stosowaniem przepisu”.

Należy jednak mieć na uwadze, że wymieniony przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT należy stosować z uwzględnieniem właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wskazano powyżej w przypadku świadczenia usług transportu morskiego przez Armatora, mającego siedzibę (faktyczny zarząd) w Danii i podlegającego obowiązkowi podatkowemu w Danii zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

W art. 8 ust. 1 UPO zapisano, że zyski osiągane z eksploatacji statków morskich, statków powietrznych i pojazdów transportu drogowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Warto również powtórzyć, że w UPO z Danią w art. 3 ust. 1 lit. h zawarta została definicja „transportu międzynarodowego”, która oznacza wszelki transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego faktyczny zarząd znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski, statek powietrzny lub pojazd transportu drogowego jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie.

Zauważać należy jednak, że literalne brzmienie wymienionego art. 8 ust. 1 UPO z Danią (w przeciwieństwie do umów zawieranych z innymi krajami np. z Holandią, Niemcami, Szwecją, Belgią, itp.) nie zawiera zastrzeżenia odwołującego się do transportu międzynarodowego. W takim przypadku literalna treść art. 8 ust. 1 UPO z Danią pozwala stwierdzić, że zgodnie z tą umową całość zysku (dochodu) osiąganego z eksploatacji statków morskich (niezależnie czy eksploatowanych w transporcie międzynarodowym czy w innym zakresie) podlega opodatkowaniu tylko w jednym kraju tj. kraju, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu danego przedsiębiorstwa. Drugi kraj w takim przypadku nie ma prawa opodatkowania zysku z eksploatacji statków morskich takiego przedsiębiorstwa, nawet jeśli statki byłyby eksploatowane wyłącznie między miejscami położonymi w tym drugim umawiającym się państwie (jak np. w orzeczeniu sygn. akt I SA/Gd 1186/19 z 25 września 2019 r., na gruncie UPO ze Szwecją).

Możliwość zastosowania UPO z Danią uwarunkowana jest spełnieniem warunków określonych w art. 26 ust. 1 ustawy CIT.

Mając powyższe na uwadze, w świetle art. 8 ust. 1 UPO z Danią przedstawione przez Wnioskodawcę w zakresie pytań 2-6 wniosku rozróżnienia odnoszące się do sposobu opodatkowania w zależności na jakich wodach wykonywany jest transport przedstawicieli Wnioskodawcy przez duńskiego Armatora nie znajdują uzasadnienia. Wynagrodzenie Armatora duńskiego z eksploatacji jego statków morskich w świetle art. 8 ust. 1 UPO z Danią w całości podlega opodatkowaniu w Dani tj. w kraju, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu Armatora. Wnioskodawca od wypłacanego na rzecz tego Armatora wynagrodzenia nie będzie zobowiązany do poboru podatku zryczałtowanego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT m.in. pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Armatora oraz spełniając warunki określone w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 2-6 należało uznać za nieprawidłowe, ze względu na błędne uzasadnienie pomijające literalne brzmienie art. 8 ust. 1 UPO.

Informacje o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium RzeczypospolitejPolskiej IFT-2/IFT-2R w myśl art. 26 ust. 3d ustawy o CIT sporządzają i przekazują podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku.

Zatem z związku wypłatą wynagrodzenia Armatorowi z Danii, Wnioskodawca zobowiązany będzie sporządzić i przekazać do właściwego urzędu skarbowego informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej IFT-2/IFT-2R po zakończeniu roku podatkowego, obejmującą całość wypłacanego wynagrodzenia, tj. należności za czarter statku wraz z załogą oraz koszty dodatkowe takie jak zakwaterowanie i wyżywienie przedstawicieli Spółki, koszty paliwa zużytego podczas rejsu oraz opłatę mobilizacyjną i demobilizacyjną.

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 7 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00