Interpretacja indywidualna z dnia 1 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.496.2023.1.JG

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę (Spółkę) w związku z realizacją Porozumienia, tj. płatności na rzecz Gminy, stanowiące realizację zobowiązań Spółki wobec Gminy, stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę (Spółkę) w związku z realizacją Porozumienia, tj. płatności na rzecz Gminy, stanowiące realizację zobowiązań Spółki wobec Gminy, stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) oraz spółki od niej zależne tworzą podatkową grupę kapitałową (…) w rozumieniu przepisów ustawy o CIT. Rokiem podatkowym (…) jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą ww. (…) - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania (…) jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT. (…), ani żadna spółka wchodząca w skład (…), nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

(…) prowadzi działalność w zakresie wytwarzania (…), które produkowane są w (…) Spółki (stanowiących Oddziały Spółki), w przeważającej części z (…) w (…) Spółki. Sprzedaż (…) kwalifikowana jest do przychodów z działalności innej niż przychody z zysków kapitałowych. Oprócz przychodów z powyższego źródła Spółka uzyskuje również przychody, które od początku 2018 r. na podstawie 7b ust. 1 ustawy o CIT, kwalifikowane są do przychodów z zysków kapitałowych. Stanowią one jednak niewielką część przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

Prowadzenie działalności (…) we wskazanym powyżej zakresie - siłą rzeczy oddziałuje na środowisko naturalne, jego walory krajobrazowe, zagospodarowanie przestrzeni, czy też na interesy lokalnej społeczności.

Intencją (…) jest więc:

- ciągłe odkrywanie nowych, zrównoważonych sposobów (…), zgodnych z zasadami dobrego sąsiedztwa oraz współdziałania z regionem i zamieszkującymi go społecznościami,

- minimalizowanie wpływu przemysłu (…) na otoczenie (m.in. poprzez podejmowanie działań ten wpływ rekompensujących).

Powyższe związane jest z dwiema zasadniczymi kwestiami. Po pierwsze - owe działania, czy też inicjatywy są czasami obiektywnie konieczne i w sposób bezpośredni lub pośredni warunkują rozbudowę infrastruktury (…) i produkcyjnej. Po drugie - związane są także z coraz większym znaczeniem kwestii związanych ze społeczną odpowiedzialnością biznesu (z ang. Corporate Social Responsibility, dalej: „CSR”), czyli koncepcją w myśl której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii powinny dobrowolnie uwzględniać interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy.

Aktualna definicja CSR jest zawarta w normie ISO 26000:2021-04, która (str. 14) wskazuje, że CSR to odpowiedzialność organizacji za wpływ jej decyzji i działań na społeczeństwo i środowisko, zapewniana przez przejrzyste i etyczne postępowanie, które: przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, w tym dobrobytu i zdrowia społeczeństwa, uwzględnia oczekiwania interesariuszy, jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami postępowania oraz jest zintegrowane z działaniami organizacji i praktykowane w jej relacjach. Norma ta nie podlega certyfikacji, jest zbiorem praktyk i standardów dających możliwość dobrowolnego ich stosowania przez organizację. Każda organizacja może posługiwać się tą normą, jeżeli postępuje zgodnie z jej zasadami.

Dowodem na istotne znaczenie kwestii związanych z CSR w praktyce gospodarczej Spółki, jest m.in.:

- uwzględnienie ich w „Strategii (…) do 2030 roku z horyzontem 2040”, która wśród aktualnych celów wymienia wzrost w oparciu o ideę zrównoważonego rozwoju i bezpieczeństwa oraz odpowiedzialności społecznej,

- udział Spółki w projekcie (…) zainicjowanym przez Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie, w skład którego wchodzą wyłącznie spółki giełdowe działające zgodnie z najlepszymi standardami zarządzania w zakresie ładu korporacyjnego, ładu informacyjnego i relacji z inwestorami, a także w obszarach czynników społecznych, pracowniczych i ekologicznych.

Praktyczną formą realizacji działań w obszarze CSR - jest zawarcie porozumienia z jedną z Gmin, na terenie której Spółka prowadzi działalność górniczą (dalej: „Porozumienie”, „Dokument”), w preambule którego podkreślono, że:

- (…) działa w zgodzie z zasadami zrównoważonego rozwoju, zachowując równowagę pomiędzy rozwojem firmy a oczekiwaniami interesariuszy, budując swoją przyszłość z pełną świadomością, że jest ona ściśle związana z regionem i zamieszkującymi go społecznościami,

- powyższe zasady stanowią realizację wytycznych określonych w Komunikacie Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu ekonomiczno-społecznego: „Realizacja partnerstwa na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia: uczynienie Europy liderem w zakresie odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw” nr KOM(2006) 136 z dnia 22 marca 2006 r. oraz normy ISO 26000:2021-04,

- realizowana przez (…) budowa (…) może oddziaływać na społeczność lokalną oraz środowisko, stąd też Spółka widzi możliwość podjęcia działań rekompensujących powyższe, poprzez m.in. ograniczenie uciążliwości prowadzonej działalności oraz uwzględnienie potrzeb w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, ekonomicznej i społecznej Gminy.

W konsekwencji, w powyższym Dokumencie, Spółka zobowiązała się do wsparcia Gminy środkami pieniężnymi (w Porozumieniu nazywanymi darowiznami), przeznaczonymi na realizację zadań własnych Gminy [zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 40)] oraz na realizację innych zadań, wynikających z aktów prawa powszechnie obowiązującego. W Porozumieniu ponadto wskazano, że wypłaty kwot na rzecz Gminy następować będą na podstawie uzasadnionego wniosku Gminy, wskazującego kwotę oraz rodzaj realizowanego zadania. Wniosek będzie podlegał weryfikacji, przy czym o ile Spółka uzna, że zakres działalności prowadzonej przez Spółkę, w tym zakres uciążliwości spowodowanej dla społeczności lokalnej, nie uzasadnia wypłaty w danej kwocie, Spółka będzie uprawniona do odmowy wypłaty. W Porozumieniu zastrzeżono także, że żadne ze świadczeń w nim określonych nie powinno być rozumiane jako darowizna z poleceniem w rozumieniu art. 893 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610).

Zgodnie z dalszymi zapisami Porozumienia:

- Gmina zobowiązała się do informowania społeczności lokalnej o otrzymanych od Spółki środkach pieniężnych, wraz z celem i sposobem ich przeznaczenia,

- (…) jest uprawniona do informowania o przekazanych środkach pieniężnych, wraz z celem ich przeznaczenia, bez ograniczeń przedmiotowych, ani podmiotowych.

Pytanie

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę (Spółkę) w związku z realizacją Porozumienia, tj. płatności na rzecz Gminy, stanowiące realizację zobowiązań Spółki wobec Gminy, stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy, płatności na rzecz Gminy, stanowiące realizację zobowiązań Spółki wobec Gminy, winny być rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia takiego wydatku (dacie płatności).

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższy przepis daje więc podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą więc wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy ponadto, zwrócić uwagę na dwie kwestie. Po pierwsze - powołana wyżej definicja, sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego też względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub zabezpieczeniem przychodu, lub realną szansą powstania lub zabezpieczenia przychodów podatkowych.

Po drugie, aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów lub zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Potwierdzenie istniejącego podziału kosztów na bezpośrednio związane z przychodami oraz pośrednio związane z przychodami - znajduje swoje odzwierciedlenie w przepisach ustawy o CIT, regulujących moment ich potrącalności w czasie.

W szczególności:

- zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT - koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c,

- jak stanowi natomiast art. 15 ust. 4d ustawy o CIT - koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (...). Przy czym zgodnie z art. 15 ust. 4e - za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zauważyć przy tym należy, że katalog niezbędnych lub uzasadnionych ekonomicznie kosztów pośrednich jest inny dla każdego przedsiębiorstwa, będąc zarazem pochodną:

- rodzaju i zakresu prowadzonej działalności,

- jej skali (specyfika kosztów międzynarodowej korporacji różni się bowiem od specyfiki wydatków podmiotu gospodarczego działającego lokalnie),

- wpływu danej działalności na szeroko rozumiane otoczenie (zarówno na lokalną społeczność, jak również na środowisko naturalne) i wynikających z tego uwarunkowań oraz zależności.

Na tym tle kosztami uzasadnionymi biznesowo i ekonomicznie oraz mającymi związek z osiąganymi przychodami będą koszty wynikające z zawartego Porozumienia, co szczegółowo uzasadniono w punktach poniżej.

Wydatki objęte Porozumieniem, a odpowiedzialność społeczna biznesu (CSR).

Zaangażowanie biznesu w działania na rzecz środowiska i społeczności lokalnych jest co do zasady wyrazem odpowiedzialności przedsiębiorców za negatywne zmiany, będące konsekwencją ich rozwoju ekonomicznego oraz prowadzonych inwestycji. Jednocześnie, jak wskazuje obserwacja rynku zewnętrznego, działania wiodących na rynku firm (…) na rzecz społeczności lokalnych (podobne do podjętego przez (…)) są powszechną na świecie praktyką, o czym świadczyć mogą realizowane przez te firmy projekty w zakresie wsparcia społeczności lokalnych np. w dostępie do usług medycznych (Źródło: https://www.codelco.com/prensa/2020/codelco-implementa-hospital-anexo-al-carlos-cisternas-en-calama oraz https://www.codelco.com/prensa/2020/un-anexo-del-hospital-carlos-cisternas-con-50-nuevas-camas-entregan), czy też realizacji projektów nawadniających dla drobnych rolników (Źródło: https://www.fundacionmlp.cl/noticias-detalle/2022/04/12/regantes-de-illapel-conocen- experiencias-innovadoras-de-riego-y-produccion-caprina-en-comuna-de-canela oraz https://www.fundacionmlp.cl/noticias-detalle/2022/08/05/programa-confluye-de-somos-choapa-capacita-a-regantes-del-rio-illapel-en-sistemas-de-riego).

Przykładem takiej odpowiedzialności będą z pewnością wydatki poniesione przez (…) w ramach przedmiotowego Porozumienia, polegające na wparciu finansowym Gminy w realizacji jej zadań własnych. W kontekście powyższego zauważyć bowiem należy, że:

- prowadzona przez Spółkę działalność (…) niewątpliwie oddziałuje na środowisko naturalne, zagospodarowanie przestrzeni, intensywność eksploatacji dróg itp., co w konsekwencji wpływa na komfort życia lokalnej społeczności,

- przekazanie przez Spółkę środków pieniężnych, na realizację zadań własnych gminy (do których art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zalicza obecnie 23 rodzaje spraw nakierowanych na zbiorowe potrzeby wspólnoty lokalnej) z pewnością może ten wpływ (działalności Spółki) rekompensować,

- działanie to z pewnością będzie się także wpisywać w powołaną wcześniej definicję CSR, która akcentuje kwestie związane z (i) odpowiedzialnością organizacji za wpływ jej działań na społeczeństwo i środowisko oraz (ii) przyczynianiem się organizacji do dobrobytu i zdrowia społeczeństwa.

Zgodnie z normą ISO 26000:2021-04 (str. 5) postrzeganie organizacji jako społecznie odpowiedzialnej oraz jej rzeczywiste działania w zakresie społecznej odpowiedzialności może mieć bowiem wpływ na:

- przewagę konkurencyjną,

- reputację organizacji,

- zdolność pozyskiwania i zatrzymywania pracowników, konsumentów, klientów, użytkowników,

- morale, zaangażowanie i wydajność pracowników,

- opinie inwestorów, właścicieli, darczyńców, sponsorów i społeczności finansowej,

- relacje organizacji z przedsiębiorstwami, instytucjami rządowymi, mediami, dostawcami, podobnymi organizacjami, klientami oraz społecznością, w obrębie której organizacja funkcjonuje

- co w konsekwencji jest argumentem przemawiającym za tym, aby koszty działań podejmowanych w ramach CSR, takie jak wynikające z Porozumienia, uznawać (mając na uwadze zapisy ww. normy ISO) za koszty podatkowe.

Związek wydatków objętych Porozumieniem z przychodami ze sprzedaży.

Nie bez znaczenia dla możliwości zaliczenia w ciężar kosztów wydatków wynikających z Porozumienia jest kwestia specyfiki działalności produkcyjnej (…).

Jej najważniejszymi etapami są:

- uzyskanie tytułu prawnego do nowych obszarów (…), celem zabezpieczenia funkcjonowania Spółki w długim horyzoncie czasu (wiąże się to nie tylko z zakupem wybranych nieruchomości, ale także z koniecznością uzyskania stosownych pozwoleń, koncesji, zezwoleń itp. od organów administracji publicznej),

- budowa (…) i infrastruktury towarzyszącej, umożliwiającej (…),

- urabianie (…) i transport oraz utrzymanie stateczności (…),

- wzbogacanie (…) (jest to proces mechanicznej przeróbki, który umożliwia efektywne przetworzenie (…) do postaci koncentratów, będących materiałem wsadowym do dalszej przeróbki w (…)),

- produkcja w (…) (z wytworzonych koncentratów) (…),

- sprzedaż ww. (…) nabywcom na całym świecie.

Analiza ww. procesu wskazuje, że dla wykonania danego etapu konieczna jest realizacja wszystkich etapów go poprzedzających (w kolejności jak wyżej). Ewentualne opóźnienia natomiast - wynikające z nieprzychylności podmiotów sąsiadujących z inwestycją, społeczności lokalnych, organizacji społecznych itp. - mogą w konsekwencji ją wstrzymać, lub przynajmniej opóźnić, co skutkować może ograniczeniem poziomu produkcji, wzrostem kosztów, a w konsekwencji ograniczeniem wielkości osiąganych dochodów ze sprzedaży (…).

Powyższe jest istotne, bowiem mimo tego, że intencją (…) jest minimalizowanie wpływu przemysłu (…) na otoczenie, specyfika prowadzonej przez Spółkę działalności powoduje, że wpływ ten zawsze będzie znaczny.

W konsekwencji, konieczne jest utrzymywanie możliwie najlepszych relacji ze społecznością lokalną oraz jej reprezentantami, co w razie zaistnienia takiej konieczności - da Spółce możliwość przedstawienia, w atmosferze konstruktywnego dialogu:

- planów inwestycyjnych Spółki,

- ich roli dla rozwoju regionu,

- działań podjętych w celu zminimalizowania wpływu inwestycji na środowisko,

- korzyści dla społeczności lokalnej, wynikającej z rozwoju (…).

Ponadto w opinii Spółki, w obecnych realiach gospodarczych podejmowanie działań w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu staje się wymogiem społeczeństw na całym świecie, nie będąc już wyłącznie kwestią wyboru. Działalność CSR coraz częściej realizowana jest w oparciu o normy ustanawiane zarówno przez instytucje o zasięgu międzynarodowym, giełdy papierów wartościowych, jak i komitety normalizacyjne. Normy te dotyczą m.in. obszaru transparentności organizacji i obowiązkowego raportowania danych pozafinansowych. Dlatego też postrzeganie Spółki jako społecznie odpowiedzialnej dzięki podejmowanym działaniom w zakresie odpowiedzialności społecznej - może mieć wpływ, m.in. na:

- płynne, bezkonfliktowe i niezakłócone prowadzenie działalności operacyjnej,

- reputację Spółki,

- zdolność pozyskiwania i zatrzymywania kontrahentów i pracowników,

- opinie instytucji finansujących,

- relacje Spółki z innymi przedsiębiorstwami, instytucjami rządowymi, mediami, organizacjami pozarządowymi oraz społecznością, w obrębie której Spółka funkcjonuje.

Spółka pragnie zwrócić uwagę na fakt, że wydatki, które są przez nią ponoszone w związku z działalnością CSR są racjonalne i uzasadnione jako zmierzające do osiągania/zabezpieczenia źródła przychodów w przyszłości. Brak właściwych relacji z kontrahentami oraz społecznością lokalną utrudniałby, a być może i uniemożliwiłby Spółce zarówno realizowanie kolejnych inwestycji, jak i późniejsze prowadzenie działalności gospodarczej. Aktywność w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu skutkuje natomiast tym, że marka Spółki jest rozpoznawana, a sama Spółka identyfikowana jest jako partner zaangażowany w sprawy społeczne i środowiskowe itp., podejmujący działania rekompensujące wpływ jej działalności na otoczenie zewnętrzne. Działalność CSR przynosi zatem wymierne efekty w postaci zwiększania/zabezpieczenia źródła przychodów, zwiększając przewagę konkurencyjną oraz wyróżniając przedsiębiorstwo na tle innych podmiotów gospodarczych.

Zauważyć ponadto należy, że wydatki związane z realizacją zobowiązań w ramach Porozumienia zawartego z Gminą nie mieszczą się w kategorii wyłączeń wskazanych w:

- art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn, gdyż zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez Organy podatkowe (vide: interpretacja indywidualna nr 0114-KDIP2-2.4010.65.2019.1.AS z 4 kwietnia 2019 r.) „podstawowym warunkiem uznania danej umowy za darowiznę jest to, aby obdarowany nie wykonał na rzecz darczyńcy jakiegokolwiek świadczenia, które byłoby dokonane w zamian za otrzymaną darowiznę. Wtedy można bowiem mówić o bezpłatnym (nieodpłatnym) charakterze świadczenia ze strony darczyńcy. Jeśli jednak obdarowany dokona jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, nie można już mówić o nieodpłatności, gdyż darczyńca uzyska jakiś ekwiwalent za swoją czynność. Forma tego ekwiwalentu nie ma przy tym znaczenia dla oceny, czy w konkretnej sprawie doszło do zawarcia umowy darowizny. Nie jest również istotne, czy świadczenie to nastąpi z chwilą zawarcia umowy darowizny, czy też w przyszłości. Istotne jest bowiem, czy świadczenie to ma związek z darowizną otrzymaną przez obdarowanego”. Reasumując - darowizna jest „aktem szczodrobliwości”, na rzecz drugiej osoby, bez gospodarczego ekwiwalentu (W. Czachórski, Zobowiązania..., 1998, s. 388; W. Czachórski, Podstawowe elementy darowizny i jej odwołanie, NP 1968/1, s. 17).

W przedstawionym stanie faktycznym natomiast Gmina zobowiązała się do informowania społeczności lokalnej o otrzymanych środkach pieniężnych, wraz z celem i sposobem ich przeznaczenia. Przyjąć więc można, że w zamian za otrzymane wsparcie - Gmina podejmie czynności (z perspektywy (…)) o skutku promocyjnym, czy też reklamowym. W takim przypadku przekazane środki pieniężne nie będą stanowić darowizny, jako nieprzekazane pod tytułem darmym, lecz w zamian za podjęte przez Gminę działania informacyjne, których celem jest promocja i reklama (…),

- art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, gdyż ich wyłącznym bądź dominującym celem nie jest stworzenie pewnego wizerunku Spółki czy też uwypuklenie jej zasobności, lecz konsekwentne budowanie strategii CSR uwzględniającej interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy, którzy mogą mieć faktyczny wpływ na sukces w działalności gospodarczej.

Wydatki na rzecz CSR w wydawanych interpretacjach.

Potwierdzenie prawa do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych wydatków związanych ze społeczną odpowiedzialnością biznesu można znaleźć także w wydawanych interpretacjach indywidualnych.

Przykładowo:

- w wydanej dla (…) interpretacji indywidualnej nr 0114-KDIP2-2.4010.65.2019.1.AS z 4 kwietnia 2019 r. Organ podatkowy w podobnym stanie faktycznym wskazał, że „opisane we wniosku ORD-IN wydatki związane z realizacją zobowiązań w ramach Porozumienia zawartego z Gminą mają charakter kosztów pośrednich, ponieważ - jak wynika z treści rozpatrywanego wniosku - warunkują one realizację inwestycji i osiąganie w perspektywie kilkuletniej przychodów ze sprzedaży oraz stanowią przykład działań w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu”,

- w interpretacji indywidualnej 0111-KDIB2-1.4010.47.2018.1.BJ z 29 marca 2018 r. Organ podatkowy stwierdził, że „jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, celem realizowanego działania Wnioskodawcy (tj. pobudzanie aktywności kulturalno-rekreacyjno-sportowej) jest zaangażowanie Spółki jako podmiotu społecznie odpowiedzialnego w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego. Powyższe działania Spółki niewątpliwie wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu. Zatem, wydatki takie mogą, stanowić koszty uzyskania przychodów (...). Wydatki te, są bowiem związane z realizacją polityki CSR”,

- w interpretacji indywidualnej nr 0111-KDIB1-2.4010.46.2020.3.BD z 6 maja 2020 r. Organ podatkowy zauważył natomiast, że „jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, celem ponoszonych przez Spółkę wydatków związanych z realizacją założeń CSR jest budowanie długofalowych, konstruktywnych i trwałych relacji z interesariuszami (w tym społecznością lokalną), co umożliwi Spółce płynne i bezkonfliktowe realizowanie działalności operacyjnej. Ww. cele są realizowane poprzez zaangażowanie się Spółki jako podmiotu społecznie odpowiedzialnego w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego. Wobec powyższego stwierdzić należy, że konsekwentne budowanie strategii społecznej odpowiedzialności biznesu uwzględniającej interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy, może wywrzeć faktyczny wpływ na sukces działalności gospodarczej Spółki, co w konsekwencji będzie miało wpływ na osiągane przez Wnioskodawcę przychody”.

Przedstawione powyżej argumenty oraz powołane piśmiennictwo, pozwalają zatem twierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach Porozumienia pozostają w związku z uzyskiwanymi przez (…) przychodami podatkowymi, nie są wymienione w katalogu kosztów negatywnych, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz nie są w sposób bezpośredni związane z uzyskiwanymi przychodami w związku z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Stąd też, jako pośrednio związane z przychodami, winny one stanowić koszty uzyskania przychodu rozpoznawane na podstawie art. 15 ust. 4d, tj. w momencie ich poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji podatkowej. Z uwagi na brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT przesłanka celowości poniesionego wydatku ma fundamentalne znaczenie dla konstrukcji podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Skoro bowiem podstawą opodatkowania zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, to tym samym pomiędzy podatkowym przychodem a podatkowym kosztem istnieje zależność tego rodzaju, iż poniesiony koszt musi w sposób bezpośredni albo pośredni wpływać na przychód podatkowy, jego osiągnięcie zachowanie albo zabezpieczenie. Stwierdzenie braku takiej zależności powoduje, iż wydatek aczkolwiek poniesiony w sensie ekonomicznym i uwidoczniony w rachunku bilansowym, nie będzie na gruncie ustawy o CIT mógł zostać zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: „Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia.” (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, oraz uchwała z dnia 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11).

Poza tym, „przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku” (por. wyrok NSA z 9 września 2011 roku, sygn. akt II FSK 1118/10). Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu (por. wyrok NSA z 1 marca 2016 roku sygn. II FSK 4009/13).

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, ze wymienione we wniosku wydatki nie wypełniają podstawowej przesłanki, jaką jest celowość poniesionego wydatku, czyli nakierowanie na osiągnięcie bądź też zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Wnioskodawca stwierdza, że przekazanie środków pieniężnych na rzecz gminy, które będą wykorzystane przez nią na realizację zadań własnych spełni cel wydatku, jakim jest związek z uzyskiwanymi przychodami podatkowymi (na związek z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów wnioskodawca nie wskazuje), jednocześnie nie wskazując żadnych konkretnych przykładów na to, w jaki sposób przejawia się ten związek, także w sposób pośredni. Uzasadnienie swojego stanowiska spółka opiera na jednym argumencie – wpisania się wsparcia gminy w działania o charakterze społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). Jednak poza szerokim przytoczeniem ogólnych sformułowań odnoszących się do tego pojęcia na gruncie ogólnej definicji zawartej w normie ISO 26000:2012, wskazania na projekty w zakresie CSR światowych firm górniczych (dostęp do usług medycznych, nawadnianie gruntów drobnych rolników) oraz stwierdzeniem, że kwestie związane z CSR w praktyce gospodarczej są uwzględnione w „Strategii Grupy Kapitałowej (…). do 2030 roku z horyzontem 2040” (która wśród aktualnych celów wymienia wzrost w oparciu o ideę zrównoważonego rozwoju i bezpieczeństwa oraz odpowiedzialności społecznej) oraz, że spółki bierze udział w projekcie RESPECT Index zainicjowanym przez Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie (w skład którego wchodzą wyłącznie spółki giełdowe działające zgodnie z najlepszymi standardami zarządzania w zakresie ładu korporacyjnego, ładu informacyjnego i relacji z inwestorami, a także w obszarach czynników społecznych, pracowniczych i ekologicznych) wnioskodawca nadal nie wyjaśnia związku wydatków z uzyskiwaniem przychodów przez spółkę.

Należy zauważyć, że ustawa o CIT nie zawiera przepisu, który pozwalałby na uznanie wydatków ponoszonych w ramach CSR niejako „automatycznie” za koszty uzyskania przychodów. W każdym przypadku ponoszenia takich wydatków podatnik musi wykazać ich związek z uzyskaniem przychodów, zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Konieczność indywidualnej oceny każdego z wydatków ponoszonych przez przedsiębiorcę w ramach przyjętej strategii społecznej odpowiedzialności biznesu podkreślają także sądy administracyjne w wydanych orzeczeniach. Przykładowo, w wyroku NSA z 26 września 2018 roku, sygn. akt II FSK 2500/16 czytamy: „Pojęcie społecznej odpowiedzialności biznesu jako pewnego rodzaju jednolita struktura funkcjonuje w działalności biznesowej oraz jest dostrzegane na poziomie publicznym (np. zdefiniowanie pojęcia CSR przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną w normie ISO 26000 z 2010 roku), to jednak należy podkreślić, że nie jest ono znane jako takie ustawie podatkowej. Nie zostało ono w niej wymienione expressis verbis, brak jest także innej konstrukcji prawnej, która pozwalałaby uznać tego rodzaju wydatki całościowo. To zaś prowadzi do wniosku, że nie jest możliwe, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT dokonywanie oceny wszystkich zagregowanych w strukturze CSR wydatków tak jakby był to jeden wydatek.” W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 2967/22 również czytamy: „Przypomnieć należy, za koszt uzyskania przychodu – w świetle wskazanego przepisu – może być uznany taki wydatek który został poniesiony „w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”. Taki cel poniesionych wydatków winien być wykazany przez skarżącą spółkę, jak bowiem zostało to wyjaśnione, w odniesieniu do wydatków w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu nie działa żaden „automatyzm” uznania ich za koszty uzyskania przychodu”.

Analogicznie wypowiadają się sądy na gruncie ustawy o podatku VAT i możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR: „Podejmowanie przez Spółkę działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest z pewnością pożądane chociażby ze względu na uwzględniany przez firmę interes społeczny. Nie oznacza to jednak, że we wszystkich tego typu inwestycjach przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR. Jest to uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku.” (por. wyrok NSA z 23 marca 2017 roku, sygn. akt I FSK 1458/15).

Wyjaśniając istotę programów CSR na gruncie podatkowym, sądy administracyjne podkreślają, że program CSR jest powszechnie przyjętą metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, działających zwłaszcza w takich szczególnych branżach, w których typowa reklama (telewizyjna, radiowa, internetowa) nie ma zastosowania albo jej zastosowanie nie przynosi spodziewanych efektów. W tym ujęciu wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną (por. wyroki NSA z 2 kwietnia 2019 roku, sygn. akt I FSK 561/17, z 13 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1606/12, z 13 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 1420/16 oraz z 26 września 2018 r, sygn. akt II FSK 2500/16, z 8 marca 2022 r. sygn. akt I FSK 1760/18 ).

Ze złożonego wniosku nie wynika, aby działania Spółki w postaci przekazania środków pieniężnych gminie miały na celu reklamę i promocję Spółki (samo informowanie przez gminę o uzyskaniu środków i ich rozdysponowaniu takiego charakteru nie ma), a przez to skutkowałyby zwiększeniem zainteresowania zakupem (…) w (…) spółki względem innych podmiotów z tej samej branży, co przełożyłoby się na wzrost przychodów.

Zauważyć należy, że tego rodzaju działania – dla uzyskania pozytywnego wpływu na konkurencyjność, a w konsekwencji także przychód – winny być skierowane do (co najmniej) potencjalnych nabywców towarów, czy usług.

W tym miejscu warto wskazać na wyrok WSA w Gdańsku z 23 czerwca 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 89/21, w którym dokonano oceny wydatków w zakresie CSR podważając wskazywany przez podatnika związek ze sprzedażą opodatkowaną na gruncie przepisów ustawy o VAT (uzasadnienie Sądu można odnieść na zasadzie analogii do oceny związku z przychodem w podatku CIT): „Spółka argumentuje, że jej działalność w zakresie udostępnienia Pojazdów Placówkom wpływa na pozytywną opinię o Spółce wśród lokalnej społeczności, a także wpływa na większą rozpoznawalność Spółki i produktów Spółki przez zainteresowanie lokalnej społeczności podejmowanymi przez Spółkę działaniami CSR w tak ważnym obecnie temacie, jakim jest epidemia SARS- CoV-2, co w przyszłości będzie skutkowało, zdaniem Spółki, zwiększeniem sprzedaży opodatkowanej po stronie Spółki. Jak słusznie jednak wskazał organ, przedmiotem działalności Spółki jest głównie przerób ropy naftowej i hurtowa sprzedaż produktów naftowych. We wniosku nie zostało w żaden sposób wykazane jak używanie Pojazdów przez Placówki przełoży się na zwiększenie obrotu Spółki czy też wpłynie cenotwórczo na oferowany przez nią produkt. Ponadto odbiorcami Spółki są wyspecjalizowane podmioty gospodarcze, a nie lokalna społeczność, także i w tym zatem zakresie trudno dostrzec wpływ podjętych działań na wzrost rozpoznawalności marki oraz konkurencyjność przedsiębiorstwa czy też wzmocnienie pozycji na rynku. Brak jest więc bezspornego związku przyczynowo-skutkowego jak również brak jest cenotwórczego charakteru pomiędzy poniesionymi wydatkami na wynajem samochodów osobowych a działalnością opodatkowaną Spółki w postaci sprzedaży hurtowej produktów naftowych. Sąd podziela stanowisko organu, że powiązanie przedstawionego przez Spółkę obszaru realizowanej strategii pomocy Placówkom z czynnościami opodatkowanymi Spółki jest zbyt daleko idące i nie wskazuje na cenotwórczy charakter tych wydatków”.

Składając wniosek w niniejszej sprawie wnioskodawca stwierdza, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy poniesionych wydatków z jego przychodami. Podkreślić jednak należy, że związek ten musi być niewątpliwy, choć niekoniecznie bezpośredni. Istnienie takiego niewątpliwego związku między wydatkami a przychodami jest niezbędnym warunkiem do powstania prawa zaliczenia tego wydatku w poczet kosztów uzyskania przychodu. Dla jego wykazania nie są jednak wystarczające hipotetyczne założenia dokonywane przez Spółkę, w tym wyartykułowane we wniosku przekonanie o korzystnym wpływie postrzegania Spółki jako społecznie odpowiedzialnej na: „płynne, bezkonfliktowe i niezakłócone prowadzenie działalności operacyjnej, reputację spółki, zdolność pozyskiwania i zatrzymywania kontrahentów i pracowników, opinie instytucji finansujących, relacje spółki z innymi przedsiębiorstwami, instytucjami rządowymi, mediami, organizacjami pozarządowymi oraz społecznością, w obrębie której Spółka funkcjonuje”. Jest to założenie czysto hipotetyczne, wynikające z własnej oceny (wartościowania) działań (spółka na podstawie własnych przekonań sądzi, że jej działania w tym zakresie są odbierane pozytywnie), których to hipotez Spółka nie przekłada na żadne konkretne informacje pozwalające przyjąć, iż ów związek rzeczywiście występuje.

Przedstawione we wniosku stanowisko Spółki ma niezwykle ogólny charakter. Nie przedstawiono w nim konkretnej analizy, która potwierdziłaby, że wydatki w postaci środków pieniężnych przekazanych na realizację zadań własnych gminy (i innych zadań, wynikających z aktów prawa powszechnie obowiązującego) zostały poniesione w takim celu, który ma (choćby pośredni) wpływ na przychody Spółki. Uzasadnienie stanowiska sprowadza się w istocie do ogólnych twierdzeń o budowaniu pozytywnego wizerunku, dobrych relacji z kontrahentami oraz społecznością lokalną, minimalizowaniu wpływu inwestycji na środowisko.

Wnioskodawca pisze np., że realizowana przez niego budowa szybu może oddziaływać na społeczność lokalną oraz środowisko, stąd też spółka widzi możliwość podjęcia działań rekompensujących powyższe, poprzez m.in. ograniczenie uciążliwości prowadzonej działalności oraz uwzględnienie potrzeb w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, ekonomicznej i społecznej Gminy. W powyższym stwierdzeniu zawarte są same przypuszczenia: budowa szybu „może” oddziaływać, spółka „widzi możliwość podjęcia”, z wniosku nie wynika więc nawet czy hipotezy te się ziszczą. Ponadto spółka nie podaje jakie konkretnie działania inwestycyjne, czy innego rodzaju, podejmie aby „ograniczyć uciążliwości prowadzonej działalności” oraz „uwzględnić potrzeby (…)”. Następnie tłumaczy ogólnie, że realizacja wszystkich etapów działalności produkcyjnej wymaga „przychylności” podmiotów sąsiadujących z inwestycją, społeczności lokalnych, organizacji społecznych itp. Trudno zaprzeczyć, że protesty tych grup mogą opóźniać, a w najgorszym scenariuszu wstrzymać inwestycję, co w końcowym efekcie może skutkować ograniczeniem poziomu produkcji, i tym samym wielkości osiąganych dochodów ze sprzedaży (…), ale z wniosku nie wynika, że do takich protestów doszło/dojdzie i jak działanie spółki w postaci przekazania pieniędzy gminie je powstrzymało/powstrzyma.

Odnosząc się do opisanego we wniosku „Porozumienia” z gminą należy zauważyć, że wypłata środków dokonywana jest pod tytułem „darowizny” (taki zapis znajduje się w Porozumieniu) przeznaczonej na realizację zadań własnych gminy, określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zgodnie z tym przepisem do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty wymienionych szczegółowo w tym przepisie. Tak więc to nie spółka zaspokaja te potrzeby (z wniosku nie wynika, które konkretnie, np. ład przestrzenny, transport zbiorowy, zieleń gminna, czy inne) tylko gmina, która jest do tego zobowiązana. Ponadto środki mogą być przeznaczone na realizację przez gminę innych zadań, wynikających z aktów prawa powszechnie obowiązującego, przy czym jakie to zdania nie podano.

Reasumując, z powodów wyżej wskazanych wydatki w postaci środków pieniężnych przekazanych gminie nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie spełniają przesłanki związku z przychodem wymaganej przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Jednakże, tytułem oceny całego stanowiska Wnioskodawcy, nie można się zgodzić, że wydatki nie stanowią, wyłączonych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, darowizn. Ze złożonego wniosku, jak już wspomniano, jasno wynika, że w Porozumieniu strony same określiły, że Wnioskodawca przekazuje gminie środki tytułem darowizny. Trudno więc uznać, że strony zgodnie posługując się tym pojęciem mają na myśli inny tytuł prawny niż wymieniony w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego. To, że w Porozumieniu zastrzeżono, że żadne ze świadczeń w nim określonych nie powinno być rozumiane jako darowizna z poleceniem w rozumieniu art. 893 K.c. oznacza tyle tylko, że nie mamy do czynienia z takim właśnie charakterem darowizny, a nie z darowizną w ogóle.

Jak zauważył NSA w wyroku z dnia 13 września 2016 r. sygn. akt II FSK 2186/14: „(…) skoro zgodnie z art. 888 §1 k.c. cel, motyw, pobudka świadczenia darczyńcy na rzecz obdarowanego nie mają znaczenia dla oceny umowy jako darowizny, a art. 16 ust. 1 pkt 14 u.p.d.o.p. wyłącza z kosztów uzyskania przychodów świadczenia m.in. z umów darowizny to cele te, pobudki i motywy nie mają żadnego znaczenia dla wykładni art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Świadczenia z umowy darowizny nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.”

Warto zwrócić uwagę, że darowizna to czynność, której skutkiem darczyńca dokonuje przysporzenia majątkowego na rzecz obdarowanego, nie otrzymując za to ekwiwalentu gospodarczego dokonanej czynności. Świadczenie musi być bezpłatne co oznacza, że nie może mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony. Gdyby po stronie obdarowanego powstał obowiązek określonego zachowania, np. wykonania określonych czynności, byłaby to już nie darowizna, ale umowa wzajemna nazwana bądź nienazwana typu do ut facias (wyr. SA w Katowicach z 29.3.2017 r., I ACa 1026/16, Legalis). W niniejszej sprawie trudno mówić o jakiekolwiek wzajemności świadczenia ze strony gminy. Samo zobowiązanie się do informowania społeczności lokalnej o otrzymanych środkach od spółki i sposobie ich przeznaczenia takim świadczeniem nie jest. Gmina nie świadczy przez to usługi reklamowej na rzecz Spółki, a jedynie informuje lokalną społeczność kto jest darczyńcą, co jest dość powszechną praktyką ze strony obdarowanych.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Końcowo, odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).