Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 8 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.550.2023.3.PC

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 26 i ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., w zakresie przychodu (dochodu) z nieodpłatnego otrzymania licencji do Modułu Towarowego i Modułu Maklerskiego? 2. Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu usług wykonywanych na podstawie „umowy utrzymaniowej” i inne wydatki związane z funkcjonowaniem Oprogramowania mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- Wnioskodawcy przysługuje prawo do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 26 i ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., w zakresie przychodu (dochodu) z nieodpłatnego otrzymania licencji do Modułu Towarowego i Modułu Maklerskiego;

- wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu usług wykonywanych na podstawie „umowy utrzymaniowej” i inne wydatki związane z funkcjonowaniem Oprogramowania mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 grudnia 2023 r. (data wpływu do Organu, 5 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Z. S.A. (dalej: „Wnioskodawca”) będąc zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług wraz z innymi podmiotami zawarł umowę spółki pod nazwą P. Sp. z o.o. (dalej: „PPCS”) będącą czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca działa jako spółka akcyjna, której akcjonariuszem jest Skarb Państwa, Gmina Miasto X oraz byli pracownicy. Wnioskodawca ma charakter przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, a jego działalność reguluje ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz.U. 2022 poz. 1624 ze zm., dalej zwana „ustawą o portach i przystaniach morskich”). Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 przywołanej ustawy, przedmiot działalności przedsiębiorstwa podmiotu zarządzającego obejmuje w szczególności:

1) zarządzanie nieruchomościami i infrastrukturą portową;

2) prognozowanie, programowanie i planowanie rozwoju portu;

3) budowę, rozbudowę, utrzymywanie i modernizację infrastruktury portowej;

4) pozyskiwanie nieruchomości na potrzeby rozwoju portu;

5) świadczenie usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej;

6) zapewnienie dostępu do portowych urządzeń odbiorczych odpadów ze statków w celu przekazania ich do odzysku lub unieszkodliwiania;

7) koordynację korzystania z infrastruktury portowej, z wyjątkiem kompetencji administracji morskiej;

8) działania zmierzające do rozwoju działalności gospodarczej prowadzonej w porcie oraz promocję takiej działalności.

Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, wykonuje działalność, która w przeważającym zakresie jest działalnością opodatkowaną tym podatkiem – działalność zwolniona lub działalność niepodlegająca opodatkowaniu tym podatkiem stanowi margines obrotu.

Zgodnie z umową spółki PPCS, wspólnikom, na zasadzie art. 159 Kodeksu spółek handlowych, przysługuje prawo otrzymania korzyści, tj. uprawnienie do nabycia w ramach nieodpłatnej, niewyłącznej licencji, prawa do wykorzystywania oprogramowania wytworzonego przez PPCS przeznaczonych do wykorzystywania w ramach systemu PPCS. Przedmiotowe uprawnienie jest niezależne od prawa do udziału w zysku spółki (dywidendy). Zgodnie z umową licencyjną zawartą przez Wnioskodawcę z PPCS (odrębna umowa, dla opisanych szerzej poniżej, modułu maklerskiego i odrębna dla modułu towarowego) stworzone przez PPCS programy komputerowe (dalej również: „Oprogramowanie”), o których mowa powyżej, zawierają rozwiązania informatyczne, które pozwalają m.in. na:

a) skrócenie czasu przygotowywania formalności związanych z realizacją obowiązków armatora lub jego przedstawicieli w zakresie zgłoszenia wejścia statku do portu albo wyjścia statku z portu oraz zapewniają reużywalność danych wprowadzonych przez armatora lub jego przedstawicieli do oprogramowania w Krajowym Pojedynczym Punkcie Kontaktowym administrowanym przez Urząd Morski (tzw. Moduł Maklerski PCS, którego częścią składową jest Moduł Sprawozdawczy i Moduł Raportowy);

b) automatyczną obsługę komunikatów w formacie EDIFACT dotyczących ładunków skonteneryzowanych, polegającą na przesyłaniu i kompilacji informacji zawartych w systemie terminalu działającego w porcie morskim zarządzanym przez Wspólnika z informacjami zawartymi w systemach Krajowej Administracji Skarbowej, które dotyczą objęcia procedurami celnymi zadeklarowanych ładunków skonteneryzowanych w celu uzyskania zwolnienia celnego tych ładunków w ramach odpowiedniej procedury celnej oraz na automatycznym przekazaniu do systemu terminalu działającego w porcie morskim zarządzanym przez Wspólnika informacji o nadaniu przez odpowiedni organ Krajowej Administracji Skarbowej potwierdzenia unijnego statusu celnego zadeklarowanych ładunków skonteneryzowanych i które ponadto wspomagają i koordynują wykorzystywanie infrastruktury portowej oraz wymianę informacji w zakresie logistyki i obsługi statków lub towarów przewożonych w kontenerach, wchodząc w skład infrastruktury portowej w porcie morskim zarządzanym przez Wspólnika zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 24 listopada 2021 r. w sprawie określenia akwenów portowych oraz ogólnodostępnych obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury portowej dla każdego portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej (tzw. Moduł Towarowy PCS).

Zgodnie z umową licencyjną licencja na Oprogramowanie została udzielona nieodpłatnie. Ta sama zasada dotyczy wszelkich aktualizacji, które będą udostępniane bez dodatkowych opłat na zasadach identycznych, jak zasady dotyczące oprogramowania, które zostały określone w treści umowy licencyjnej. Umowa licencyjna została zawarta na czas nieoznaczony. W każdym czasie Strony uprawnione są do rozwiązania umowy licencyjnej na mocy porozumienia Stron sporządzonego na piśmie pod rygorem nieważności.

Strony przewidują odrębne wynagrodzenie należne PPCS, ale z innego tytułu prawnego niż licencja:

a) na podstawie odrębnej umowy dotyczącej utrzymania i rozwoju Oprogramowania,

b) na podstawie odrębnej umowy w przypadku udzielenia „sublicencji”.

Zgodnie z załącznikiem do umowy licencyjnej dotyczącej Modułu Towarowego jego istotą i funkcjonalnością jest ułatwienie procedur celnych związanych z importem, tranzytem i eksportem towarów:

a) automatyczne zwalnianie kontenerów w imporcie,

b) automatyczne zwalnianie kontenerów w tranzycie,

c) automatyczne zwalnianie kontenerów w eksporcie.

W wyniku zastosowania Modułu Towarowego następuje zamiana manualnych czynności klienta terminala kontenerowego i funkcjonariusza celno-skarbowego na operacje zautomatyzowane w zakresie importu, tranzytu i eksportu. W operacjach tych uczestniczą terminale kontenerowe, zgłaszający reprezentujący importerów oraz Krajowa Administracja Skarbowa – nie uczestniczy w nich natomiast Wnioskodawca.

Wnioskodawca będzie mógł pobierać opłaty za korzystanie z Oprogramowania (Moduł Towarowy), czego potwierdzeniem jest ujęcie w ramach taryfy opłat portowych w poszczególnych portach odrębnej pozycji pn. „opłata PCS-MT”.

Moduł Maklerski pozwala na automatyczne pobieranie następujących danych:

a) informacje o zgłoszeniach statków zawijających do polskich portów (w tym at... terminy, wskazanie poprzedniego portu, zajmowane nabrzeże, 31 parametrów samego statku, lista i waga przewożonych kontenerów),

b) obliczone na podstawie danych z Modułu Maklerskiego i Modułu Towarowego – ilość komunikatów przetworzonych przez Moduł Towarowy, ilość deklaracji złożonych za pośrednictwem Modułu Maklerskiego.

Dodatkowo Moduł Maklerski pozwala na tworzenie szczegółowych raportów obrazujących aktualne i historyczne dane dotyczące działalności portu. Oprogramowanie, a także urządzenia techniczne (informatyczne) niezbędne do jego funkcjonowania wchodzą w skład infrastruktury portowej, o której mowa art. 2 pkt 4 ustawy o portach i przystaniach morskich, każdego z portów morskich zarządzanych przez danego wspólnika PPCS, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 24 listopada 2021 r. w sprawie określenia akwenów portowych oraz ogólnodostępnych obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury portowej dla każdego portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej (wydanego w oparciu o art. 5 ust. 2 i 2a ustawy o portach i przystaniach morskich), zwanym dalej „Rozporządzeniem”.

W latach 2021-2022 Wnioskodawca współpracował z PPCS przy testowaniu oraz wdrażaniu Oprogramowania (w zakresie Modułu Towarowego i Modułu Maklerskiego). Podstawą do takiej współpracy była zawarta przez Wnioskodawcę z PPCS tzw. „umowa o współpracy”. Na ich podstawie PPCS świadczył odpłatnie na rzecz Wnioskodawcy usługi czasowego udostępnienia oprogramowania, usuwania wad, aktualizacji oprogramowania, wsparcia użytkowników, a zatem korzystania z Oprogramowania i testowania go.

Wnioskodawca zawarł z PPCS odrębną umowę dotyczącą utrzymania i serwisu Oprogramowania (dalej: zwana również „umową utrzymaniową”).

Zgodnie z treścią tej umowy jej przedmiotem jest świadczenie przez PPCS na rzecz Wnioskodawcy usług utrzymania, serwisu i rozwoju Modułu Towarowego i Modułu Maklerskiego Systemu Port Community System, funkcjonujących w porcie Wnioskodawcy. Na podstawie umowy utrzymaniowej PPCS zobowiązuje się do należytego wykonywania zobowiązań określonych w Umowie, których przedmiotem jest świadczenie na rzecz Wnioskodawcy, za wynagrodzeniem następujących usług:

a) utrzymywanie niezakłóconego działania Oprogramowania, jego modułów i funkcjonalności wskazanych w załączniku nr 1 w środowisku produkcyjnym w konfiguracji w jakiej Oprogramowanie znajduje się w dacie zawarcia Umowy;

b) zapewnienie nieprzerwanej dostępności Oprogramowania i jego funkcjonalności wskazanych w załączniku nr 1 dla użytkowników w zakresie określonym w umowie;

c) utrzymywanie na własny koszt środowiska informatycznego niezbędnego do niezakłóconego działania Oprogramowania i jego funkcjonalności wskazanych w załączniku nr 1 i nieprzerwanej dostępności Oprogramowania i jego funkcjonalności wskazanych w załączniku nr 1 dla użytkowników w zakresie określonym w umowie;

d) nadzór eksploatacyjny nad działaniem Oprogramowania;

e) odpowiednie reagowanie na zgłoszone wady oraz usuwanie zgłoszonych wad na zasadach określonych w treści umowy;

f) wsparcie Wnioskodawcy oraz utrzymanie helpdesk, który zapewni dostęp do konsultantów PPCS za pomocą elektronicznych środków komunikacji na odległość (telefon, e-mail) przez 24 godziny na dobę i przez 7 dni w tygodniu;

g) podejmowanie działań zapobiegawczych dotyczących Oprogramowania.

Świadczenie PPCS będzie obejmowało w szczególności:

a) usuwanie ujawnionych wad przy zachowaniu właściwego czasu reakcji i czasu naprawy, łącznie z odzyskiwaniem danych utraconych lub uszkodzonych w wyniku wad;

b) zdalne doradztwo na rzecz Wnioskodawcy w zakresie obsługi Oprogramowania;

c) usuwanie skutków błędów w działaniach użytkowników;

d) działania zapobiegawcze – tj. wykonywanie czynności mających na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia wad oraz wydłużenia czasu bezawaryjnej pracy Oprogramowania.

Umowa utrzymaniowa przewiduje miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe w oparciu o fakturę VAT wystawianą przez PPCS.

Ponadto, w piśmie uzupełniającym z 4 grudnia 2023 r., wskazaliście Państwo, że:

1. Przedmiot działalności Spółki obejmuje m.in.: koordynację korzystania z infrastruktury portowej, z wyjątkiem kompetencji administracji morskiej, świadczenie usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej oraz działania zmierzające do rozwoju i usprawniania działalności gospodarczej prowadzonej w Porcie (art. 7 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich).

System PCS (Oprogramowanie) będący przedmiotem umowy utrzymaniowej należy do infrastruktury portowej, ponieważ jest ogólnodostępnym urządzeniem związanym z funkcjonowaniem portu morskiego przeznaczonym do świadczenia przez Wnioskodawcę usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej oraz zawiera się we wskazanym w rozporządzeniu ws. infrastruktury portowej: „Zintegrowanym systemie cyfrowym wraz ze sprzętem komputerowym, wspomagającym i koordynującym wykorzystywanie infrastruktury portowej oraz wymianę informacji w zakresie logistyki oraz obsługi statków i towarów, w tym towarów przewożonych w kontenerach”.

W kontekście uproszczenia formalności i obsługi statku w zakresie administracyjnym, informacyjnym i zaopatrzeniowym i uczynienie ich jak najbardziej przyjaznymi i odbiurokratyzowanymi, w porozumieniu ze środowiskiem Maklerów, Agentów oraz Dyspozytorów Portu utworzono rozwiązania, które mają za zadanie skrócić czas przygotowywania formalności związanych z realizacją zadań dotyczących zgłoszenia statku. Dokonano tego poprzez automatyzację procesów, zminimalizowanie ilości informacji wymienianych pomiędzy zaangażowanymi podmiotami (oczywiście z zachowaniem ich jakości) oraz re-używalności danych. Utworzona przez spółkę PPCS. platforma informatyczna została wyposażona w wiele narzędzi wspierających pracę Agenta morskiego. Oprogramowanie to ma na celu wsparcie obsługi statków na wejściu i wyjściu oraz postoju w porcie w zakresie formalności i procedur portowych.

Ponadto, funkcjonalności ww. oprogramowania wspomagają lub koordynują wykorzystywanie infrastruktury portowej, wymianę informacji w zakresie logistyki oraz obsługę statków i towarów oraz wspomagają digitalizację polskich portów morskich.

Dla zapewnienia ciągłości funkcjonowania Oprogramowania oraz jego wykorzystywania przez kontrahentów i interesariuszy Portu w celu utrzymania korzyści płynących z jego funkcjonalności, w tym optymalizacji i digitalizacji wykorzystywania i zarządzania infrastrukturą portową, Wnioskodawca zawarł umowę na utrzymanie oprogramowania komputerowego stworzonego przez PPCS.

2. Opłata teleinformatyczna zgodnie z § 10 pkt 4 Taryfy opłat portowych z dnia 01.05.2023 r. związana jest z korzystaniem przez statki, a tym samym przez armatorów, z infrastruktury telekomunikacyjnej i informatycznej Portu.

Ustawa o portach i przystaniach morskich nie określa struktury oraz wysokości opłat portowych. Przyjęte w dniu 15 lutego 2017 roku rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/352 ustanawiające ramy w zakresie świadczenia usług portowych oraz wspólne zasady dotyczące przejrzystości finansowej portów daje państwom członkowskim swobodę w zakresie prowadzenia własnej polityki handlowej, w szczególności dając niezależność podmiotowi zarządzającemu portem w zakresie kształtowania cen oraz struktury opłat. Umożliwia to wydzielenie opłaty teleinformatycznej dedykowanej temu zagadnieniu, co dodatkowo w opinii Wnioskodawcy zwiększa przejrzystość Taryfy opłat portowych.

Infrastruktura teleinformatyczna w Porcie pozwala na sprawną i bezpieczną komunikację z klientami, rozliczanie przy pomocy systemów komputerowych, automatyzację procesów dotyczących obsługi ładunków, rejestr i ewidencję ruchu statków, zestawień statystycznych, pobytu jednostki w porcie, zdania odpadów, awizacje kolejowe i obsługę składów wagonowych na terenie portu. Portowe środowisko informatyczne na które składają się systemy informatyczne Wnioskodawcy, wraz z różnego rodzaju sprzętem komputerowym tj. serwerownie (fizyczne oraz wirtualne), sieci światłowodowe czy kanalizacja teletechniczna, wspomagają i koordynują wykorzystywanie infrastruktury portowej. Opłata teleinformatyczna ma na celu gromadzenie środków na utrzymywanie i rozwój portowej infrastruktury teleinformatycznej wskazanej w zdaniu poprzednim.

Struktura pobieranych opłat portowych w każdym z portów może być zróżnicowana. Polskie porty morskie opierają system poboru opłat o opłaty tonażowe, przystaniowe, pasażerskie, teleinformatyczne czy też środowiskowe. Dodatkowo porty stosują szereg innych opłat związanych między innymi z przewożonym ładunkiem tzw. opłatą ładunkową zarówno w rozliczeniu przewożonych kontenerów, jak i ton ładunku załadowanego lub wyładowywanego. Istnieją również opłaty manipulacyjne takie jak: nawigacyjna, wodna, kanałowa, za statek (sztukę), za przewożoną jednostkę frachtową, samochód osobowy, za cumowanie (kiedy usługę świadczy zarządca portu), za ochronę itp.

Art. 8 ust. 1 ustawy o portach i przystaniach morskich, nakłada na zarządzającego portem obowiązek pobierania opłat za korzystanie z infrastruktury portowej.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o portach: „Ilekroć w ustawie jest mowa o: (…) infrastrukturze portowej - rozumie się przez to znajdujące się w granicach portu lub przystani morskiej akweny portowe oraz ogólnodostępne obiekty, urządzenia i instalacje, związane z funkcjonowaniem portu, przeznaczone do wykonywania przez podmiot zarządzający portem zadań, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 5”.

Opłaty za usługi portowe ustalane są w sposób przejrzysty, obiektywny i niedyskryminacyjny, proporcjonalnie do kosztu wyświadczonej usługi.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o portach, opłaty portowe należą do źródeł przychodów Wnioskodawcy. Wskazanie opłat portowych właśnie w ww. art. 9 ust. 1 ustawy o portach, gdzie do przychodów Wnioskodawcy zaliczono m.in. opłaty z tytułu użytkowania, najmu, dzierżawy, wprost wskazuje na to, że opłaty portowe należą do należności cywilnoprawnych. Pogląd ten potwierdza również postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 kwietnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Gd 208/17. Nadto w uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich (Dz.U. z 2004 r. Nr 169, poz. 1766) wprowadzającej zmianę m.in. art. 8 ustawy o portach wskazano, że opłaty portowe „mają charakter komercyjny wynikający ze stosunków cywilno-prawnych. Stanowią wyraz udziału użytkowników infrastruktury portowej w kosztach jej utrzymania i rozwoju.”

Za cywilnoprawnym charakterem opłat portowych przemawia również to, że ani ustawa o portach, ani inny powszechnie obowiązujący akt prawny, nie określają administracyjnego trybu dochodzenia opłat portowych. W szczególności nie jest możliwe ich dochodzenie na podstawie przepisów ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).

Zgodnie z art. 2 pkt 9 Rozporządzenia 2017/352 „opłata za korzystanie z infrastruktury portowej” oznacza „opłatę pobieraną bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu zarządzającego portem lub właściwego organu za korzystanie z infrastruktury, urządzeń i usług, w tym z drogi wodnej zapewniającej dostęp do portu, jak również za dostęp do obsługi pasażerów i ładunków, z wyłączeniem czynszu dzierżawnego gruntu i opłat mających równoważny skutek”.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o portach, w zw. z ww. art. 2 pkt 9 Rozporządzenia 2017/352, opłatami za korzystanie z infrastruktury portowej na gruncie polskich przepisów prawnych są opłaty portowe.

3. Wnioskodawca nie jest urzędem obsługującym organ władzy publicznej.

4. Nabycie Oprogramowania oraz usług wykonywanych na podstawie „umowy utrzymaniowej” i innych towarów i usług związanych z funkcjonowaniem Oprogramowania nie jest i nie będzie związane z realizacją zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji zadań, do których Spółka została powołana. Spółka prowadzi w całości działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie wykonuje czynności jako organ władzy publicznej.

5. Czynności wykonywane przez Spółkę w oparciu o Oprogramowanie oraz usługi wykonywane na podstawie „umowy utrzymaniowej” i inne towary i usługi związane z funkcjonowaniem Oprogramowania są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Pytania

2. Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu usług wykonywanych na podstawie „umowy utrzymaniowej” i inne wydatki związane z funkcjonowaniem Oprogramowania mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 26 i ust. 1b i 1e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej zwana „ustawą z dnia 15 lutego 1992 r.”), w zakresie przychodu (dochodu) z nieodpłatnego otrzymania licencji do Modułu Towarowego i Modułu Maklerskiego.

Zgodnie z art. 159 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm., dalej zwana „ustawą z dnia 15 września 2000 r.” lub „KSH”), jeżeli wspólnikowi mają być przyznane szczególne korzyści lub jeżeli na wspólników mają być nałożone, oprócz wniesienia wkładów na pokrycie udziałów, inne obowiązki wobec spółki, należy to pod rygorem bezskuteczności wobec spółki dokładnie określić w umowie spółki. Zapis taki znalazł się w umowie spółki PPCS, a to oznacza, że z prawnego punktu widzenia możliwe jest otrzymanie dodatkowego świadczenia (korzyści) przez Wnioskodawcę od PPCS, która to korzyść jest innym świadczeniem niż dywidenda. W analizowanym przypadku mamy do czynienia z jednostronnym świadczeniem PPCS na rzecz udziałowca (Wnioskodawcy), któremu nie odpowiada wzajemne świadczenie udziałowca na rzecz spółki - z umowy licencyjnej nie wynika wzajemność świadczeń Wnioskodawcy w stosunku do PPCS. Co więcej całokształt zapisów umowy wskazuje, że udostępnienie licencji jest świadczeniem jednostronnym PPCS w stosunku do Wnioskodawcy, a więc ma charakter nieodpłatny.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: „2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie”.

W tym stanie rzeczy analiza przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. prowadzi do wniosku, że nieodpłatne otrzymanie licencji na Oprogramowanie (zarówno w zakresie Modułu Towarowego jak i Modułu Maklerskiego) stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (w tym wypadku nie występują koszty uzyskania przychodu, a więc przychód jest tożsamy z dochodem).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., wolne od podatku dochodowego są dochody podmiotów zarządzających portami lub przystaniami morskimi w części przeznaczonej na budowę, rozbudowę i modernizację infrastruktury portowej oraz na realizację zadań określonych w art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o portach i przystaniach morskich.

W świetle art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., analizowane zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczany i wydatkowany, bez względu na termin, na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Mając powyższe na względzie należy dojść do wniosku, że zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 26 i ust. 1b i 1e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., ma zastosowanie pod warunkiem:

a) podatnik spełnia warunki podmiotowe z art. 17 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. – warunek spełniony: Wnioskodawca spełniając warunek podmiotowy, tj. jest podmiotem zarządzającym portem morskimi;

b) podatnik uzyskany dochód przeznaczy na cele wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. – warunek do spełnienia: o ile Wnioskodawca faktycznie przeznaczy dochód na cele wskazane w cytowanych przepisach,

c) podatnik uzyskany dochód faktycznie wydatkuje na wskazany cel – warunek do spełnienia o ile Wnioskodawca faktycznie przeznaczy dochód na cele wskazane w cytowanych przepisach.

W zakresie warunków wskazanych w lit. b) i c) powyżej należy podkreślić, że Oprogramowanie stanowi element infrastruktury portowej w rozumieniu przepisów ustawy o portach i przystaniach morskich. W świetle natomiast art. 17 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., jednym z celów, na który może być przeznaczony dochód podmiotu zarządzającego, aby mógł korzystać z analizowanego tutaj zwolnienia, jest budowa, rozbudowa i modernizacja infrastruktury portowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie nieodpłatnej licencji na Oprogramowanie, które jest elementem tej infrastruktury oznacza, że otrzymane nieodpłatne świadczenie, stanowiące dochód do opodatkowania, służy budowie (powstaniu) nowej infrastruktury portowej. Innymi słowy, sama licencja – poprzez jej otrzymanie – tworzy / buduje nową infrastrukturę, gdyby bowiem Wnioskodawca jej nie otrzymał, to tym samym nie dysponowałby konkretnym, nowym obiektem infrastruktury portowej.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, dochód z tytułu nieodpłatnie otrzymanej licencji na Oprogramowanie należy uznać za przeznaczony i faktycznie wydatkowany na jeden z celów wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., a tym samym spełniający wszystkie warunki dla jego zwolnienia z opodatkowania.

Warto w tym miejscu podkreślić, że forma uzyskanego dochodu – nieodpłatne świadczenie – nie stoi na przeszkodzie w zastosowaniu do niego omawianego zwolnienia.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. ani ich wykładnia dokonywana przez sądy administracyjne nie wyłączają stosowania zwolnienia wynikającego z art. 17 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. dla dochodu, który ma postać nieodpłatnego świadczenia. Tezę to potwierdzającą wyraził na przykład Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 czerwca 2004 r. (sygn. akt FSK 188/04). Orzeczenie to dotyczyło wprawdzie zwolnienia uregulowanego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., ale sąd dokonał w nim istotnej dla niniejszej sprawy wykładni pojęcia „wydatkowania dochodu”, które to pojęcie stanowi element przepisu art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. – mającego zastosowanie także do dochodu podmiotów zarządzających portami morskimi. W wyroku tym czytamy m.in.: „Oczywistym jest bowiem, że <dochód>, jako wykreowane przez ustawodawcę pojęcie prawne, będące elementem konstrukcji podatku dochodowego, wprowadzone dla prawnopodatkowych potrzeb określenia podstawy opodatkowania, nie może być „wydatkowany”; wydatkować można jedynie środki znajdujące pokrycie w ustalonym dla potrzeb wymiaru podatku dochodzie. Skoro zatem w istocie dochód podmiotów określonych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegał zwolnieniu w sytuacji, gdy pochodzące z niego środki wydatkowane zostały na ściśle określone przez ustawę cel społeczne - to brak jest racjonalnych przesłanek do przyjęcia, że uzyskane przez takich podatników nieodpłatne świadczenie, wykorzystywane bezpośrednio przez nich na te same cele mogły wpływać na wysokość płaconego przez nich podatku dochodowego. Stałoby to bowiem w sprzeczności z zasadą racjonalnego ustawodawcy, który z jednej strony odstępując od zasady równości opodatkowania w przypadku wydatkowania środków z dochodu na preferowane przez niego cele społeczne, dopuszczały z drugiej strony możliwość opodatkowania w sytuacji wykorzystania przez podatnika uzyskanych przez niego nieodpłatnych świadczeń na te same cele. Wniosek taki jest tym bardziej zasadny, gdy uwzględnić, że zakres wydatków mających wpływ na wysokość zwolnienia określony został przez ustawodawcę bardzo szeroko. Obejmował on bowiem nie tylko wydatki bezpośrednio poniesione na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lecz i wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących realizacji tych celów oraz na opłacenie określonych podatków (art. 17 ust. 1b tej ustawy). Niezrozumiałe i nieracjonalne byłoby więc stwierdzenie, że podatnik korzysta ze zwolnienia w przypadku, gdy nabywa on za środki mające pokrycie w dochodzie np. środki trwałe służące bezpośrednio realizacji preferowanych ustawodawcę celów społecznych, natomiast w przypadku, gdy uzyska on możliwość dysponowania tymi samymi środkami dla tych samych celów ale w ramach nieodpłatnych świadczeń, to zmuszony będzie ponosić ciężar podatkowy z tego tytułu.”

Zdaniem Wnioskodawcy, należy w pełni podzielić powyższy pogląd i w konsekwencji postawić znak równości pomiędzy sytuacją, w której podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., generuje dochód w postaci środków pieniężnych, jakie przeznacza następnie na budowę obiektu infrastruktury portowej i sytuacją, w której nieodpłatnie nabywa prawa do obiektu (w tym przypadku Oprogramowania), który jest elementem takiej infrastruktury, ujętym w Rozporządzeniu.

Mając powyższe na względzie, nabycie licencji w formie nieodpłatnej i jednocześnie uzyskanie dochodu z tego tytułu powoduje, że Wnioskodawca może dochód ten potraktować jako zwolniony z opodatkowania.

W uzupełnieniu powyższego stanowiska można także wskazać, że Moduł Maklerski, poprzez funkcjonalność polegającą na możliwości zbiorczego przeglądania i analizowania oraz raportowania danych związanych z ruchem statków w porcie morskim oraz ładunkami przywożonymi albo wywożonymi z tego portu, dostarcza Wnioskodawcy informacji, które mogą posłużyć do przewidywania koniecznych inwestycji czy wytyczać kierunki rozwoju portu. Jednym ze źródeł tych danych, zgodnie z przedstawionym wyżej stanem faktycznym, jest także Moduł Towarowy. Dzięki tym informacjom Wnioskodawca uzyskiwać może dane o rodzaju ładunków i rodzaju statków, które korzystają z danego portu, co stanowi konieczną podstawę do prognozowania, programowania lub planowania rozwoju portu.

Czynności te – prognozowanie, programowanie i planowanie rozwoju portu – stanowią cele, do których odwołuje się art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o portach i przystaniach morskich przywołany w art. 17 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. – a zatem cele warunkujące zastosowanie zwolnienia podatkowego dla podmiotów zarządzających portami morskimi. Można zatem stwierdzić, że dochód z tytułu nieodpłatnego nabycia licencji do Modułu Maklerskiego i licencji do Modułu Towarowego, niezależnie od spełnienia celu, jakim jest przeznaczenie uzyskanego w ten sposób dochodu na budowę infrastruktury portowej, spełnia także przesłanki pozwalające zwolnić ten dochód z uwagi na jego przeznaczenie dla prognozowania, programowania lub planowania rozwoju portu.

Co więcej w zakresie Modułu Towarowego występuje możliwość pobierania opłaty (osiąganie dochodu) za korzystanie z Oprogramowania (Moduł Towarowy) przez odbiorców zewnętrznych – tj. operatorów w poszczególnych portach.

Ad 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki ponoszone z tytułu usług wykonywanych na podstawie „umowy utrzymaniowej” i inne wydatki związane z funkcjonowaniem Oprogramowania mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ze wskazanej definicji wynika, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w art. 16 ustawy, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami lub też służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli podatnik wykaże, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów enumeratywnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub, że wydatek ten jest związany z konkretnym zamierzeniem gospodarczym.

Podsumowując, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodu konieczne jest spełnienie następujących warunków:

a) został poniesiony przez podatnika,

b) jest definitywny, a zatem wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

c) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

d) poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

e) został właściwie udokumentowany,

f) nie znajduje się w katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe regulacje do przedstawionego stanu faktycznego należy dojść do wniosku, że w zakresie Wnioskodawcy spełnione są wszystkie wskazane powyżej warunki pozytywne dotyczące kwalifikacji wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, tj. wydatek związany jest z prowadzoną działalnością gospodarczą i ma na celu osiąganie przychodu, ponoszony jest przez Wnioskodawcę we własnym zakresie, będzie udokumentowany fakturą VAT. Jednocześnie wydatek tego typu nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodu na podstawie przepisu szczególnego ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. Trzeba bowiem zauważyć, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o portach i przystaniach morskich, przedmiotem działalności podmiotu zarządzającego portem morskim jest budowa, rozbudowa, utrzymywanie i modernizacja infrastruktury portowej.

Z kolei w świetle art. 10 ust. 2 ustawy o portach i przystaniach morskich, budowa, modernizacja i utrzymanie infrastruktury portowej znajdującej się na gruntach, którymi gospodaruje podmiot zarządzający są finansowane ze środków podmiotu zarządzającego – przepisy ustawy o przystaniach i portach morskich nie wykluczają uznania oprogramowania za infrastrukturę portową.

Dokonywanie zatem przez podmiot zarządzający wszelkich czynności służących utrzymaniu obiektów infrastruktury portowej oraz finansowanie takich czynności stanowi element jego obowiązków ustawowych.

Skoro więc celem Umowy o Współpracy i Umowy Utrzymaniowej, jest utrzymanie należytego stanu i funkcjonalności Oprogramowania, które stanowi element infrastruktury portowej każdego z portów morskich zarządzanych przez Strony, to uznać należy, że wydatki ponoszone przez Strony na podstawie takich umów są immanentnie związane z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca ma obowiązek je ponosić i służą one możliwości uzyskiwania przychodów z tej działalności.

Nie sposób zatem byłoby uznać, zdaniem Wnioskodawcy, że wydatki takie, do których ponoszenia zobowiązuje Wnioskodawcę bezwzględnie obowiązujący przepis prawa, nie stanowią dla niego kosztów uzyskania przychodu. Ponadto należy wspomnieć, iż z tytułu korzystania z Oprogramowania (Modułu Towarowego) Wnioskodawca będzie uzyskiwać przychody od użytkowników, które ujęte zostały w taryfie opłat portowych u Wnioskodawcy. Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do zaliczenia wydatków dotyczących umowy utrzymaniowej oraz innych wydatków związanych z funkcjonowaniem Oprogramowania do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „updop”),

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Jednocześnie, jak stanowi art. 7 ust. 2 updop,

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast, w myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop,

przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

1) przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;

3) kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

Updop nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 1 updop, można więc stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa. Przy czym, sformułowanie „otrzymane” oznacza, że pieniądze, wartości pieniężne i inne świadczenia muszą wpłynąć na rachunek bankowy podatnika, bądź faktycznie podatnik otrzymał je w inny sposób (np. zapłata gotówką, nabycie prawa). Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Natomiast, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 updop:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Przepisy podatkowe nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciem „nieodpłatne świadczenie”. Jednakże, dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Zatem, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie. Z kolei, warunkiem do stwierdzenia nieodpłatności danego świadczenia jest brak świadczenia wzajemnego. Należy bowiem wyraźnie zaznaczyć, że w świetle przepisów updop każde świadczenie uzyskiwane przez podmiot, w sytuacji, gdy ten podmiot wykonuje analogiczne świadczenie na rzecz podmiotu, od którego uzyskuje świadczenie, nie ma charakteru nieodpłatnego.

Podsumowując, aby można było mówić o otrzymaniu nieodpłatnego świadczenia, muszą zostać spełnione następujące warunki:

1) po stronie otrzymującego musi wystąpić jakiekolwiek przysporzenie, skutkujące powiększeniem jego majątku albo jego niepomniejszeniem, czyli brakiem konieczności wydatkowania jakiejś należności;

2) świadczenie, jakie zostało wyświadczone, powinno mieć charakter jednostronny. Nie powinno istnieć jakiekolwiek zobowiązanie po stronie otrzymującego świadczenie. Innymi słowy - świadczenie nieodpłatne cechuje się brakiem jakiejkolwiek ekwiwalentności.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z jednostronnym świadczeniem PPCS na rzecz Wnioskodawcy (udziałowca), któremu nie odpowiada wzajemne świadczenie udziałowca na rzecz spółki.

Zatem, u Wnioskodawcy powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 26 updop,

wolne od podatku są dochody podmiotów zarządzających portami lub przystaniami morskimi w części przeznaczonej na budowę, rozbudowę i modernizację infrastruktury portowej oraz na realizację zadań określonych w art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz.U. z 2022 r. poz. 1624).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o portach i przystaniach morskich,

przedmiot działalności przedsiębiorstwa podmiotu zarządzającego obejmuje, w szczególności prognozowanie, programowanie i planowanie rozwoju portu oraz pozyskiwanie nieruchomości na potrzeby rozwoju portu.

Z art. 17 ust. 1a pkt 2 updop, wynika, że:

zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Z kolei z art. 17 ust. 1b updop, wynika, że:

zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Powyższe regulacje określają zatem, że poza przeznaczeniem dochodu na cele wymienione w art. 17 ust. 1 updop, istotne znaczenie ma również faktyczne wydatkowanie tego dochodu na preferowane przez ustawodawcę cele.

Ponadto, w art. 17 ust. 1e updop, ustawodawca określił katalog tzw. „pośredniego” wydatkowania dochodu na cele uprawniające do skorzystania ze zwolnienia, który obejmuje jedynie lokowanie dochodu, poprzez nabycie spełniających określone warunki:

1) obligacji Skarbu Państwa lub bonów skarbowych oraz obligacji wyemitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego,

2) papierów wartościowych lub niebędących papierami wartościowymi instrumentów finansowych,

3) jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych działających na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Odnosząc powyższe przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że nie przewidują one zwolnienia przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania licencji. Co do zasady należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że forma uzyskanego dochodu – nieodpłatne świadczenie – nie stoi na przeszkodzie w zastosowaniu do niego omawianego zwolnienia. Analizując możliwość zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia należy ocenić przesłankę dot. przeznaczenia i wydatkowania tego dochodu na cele wskazane w 17 ust. 1 pkt 26 upodop.

Treść ww. przepisów jako dotyczących zwolnienia podatkowego należy rozpatrywać zgodnie z regułą, że ulgi i zwolnienia podatkowe, jako stanowiące wyjątek od zasad powszechności i równości opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle, tzn. ich zakres nie powinien być szerszy niż wynikający z językowego brzmienia przepisów.

Wnioskodawca, aby móc skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 26 updop, powinien przeznaczyć i wydatkować dochód na budowę, rozbudowę i modernizację infrastruktury portowej lub na realizację zadań określonych w ustawie o portach i przystaniach morskich dotyczących prognozowania, programowania i planowania rozwoju portu lub pozyskiwania nieruchomości na potrzeby rozwoju portu.

Realizacja preferowanych przez ustawodawcę celów powinna być dokonywana bezpośrednio przez podatnika chcącego skorzystać z preferencji podatkowej. Nie jest możliwe, by zajmował się tym inny podmiot (Polski PCS z o.o.), a ze zwolnienia z tytułu używania licencji na Oprogramowanie korzystał Wnioskodawca.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z innymi podmiotami zawarł umowę spółki pod nazwą PPCS. (dalej: „PPCS”). Podstawowym przedmiotem działalności PPCS jest produkcja oprogramowania. Zgodnie z umową spółki PPCS, wspólnikom przysługuje prawo otrzymania korzyści, tj. uprawnienie do nabycia w ramach nieodpłatnej, niewyłącznej licencji, prawa do wykorzystywania oprogramowania wytworzonego przez PPCS przeznaczonych do wykorzystywania w ramach systemu PPCS. Oprogramowanie, a także urządzenia techniczne (informatyczne) niezbędne do jego funkcjonowania, wchodzą w skład infrastruktury portowej, o której mowa art. 2 pkt 4 ustawy o portach i przystaniach morskich, każdego z portów morskich zarządzanych przez danego wspólnika PPCS, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 24 listopada 2021 r. w sprawie określenia akwenów portowych oraz ogólnodostępnych obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury portowej dla każdego portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej.

Nie ulega więc wątpliwości, że infrastrukturę portową wytworzyła spółka celowa a Wnioskodawca jedynie z niej korzysta na podstawie nieodpłatnej umowy licencyjnej. W takich okolicznościach, mimo że system został wymieniony w ww. rozporządzeniu Ministra Infrastruktury, to dochód z tytułu nieodpłatnego świadczenia (nieodpłatnej licencji) nie będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 26 ustawy CIT, w związku z przeznaczeniem i wydatkowaniem dochodu na budowę, rozbudowę i modernizację infrastruktury portowej.

Wnioskodawca uzyskując dochód z nieodpłatnych świadczeń nie budował, rozbudowywał, modernizował infrastruktury portowej lecz jedynie otrzymał licencję będącą elementem tej infrastruktury.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem (por. wyrok NSA sygn. FSK 372/04 z 5 sierpnia 2004 r.). Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo. Dotyczy to szczególnie przypadków, w których mamy do czynienia z odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, tj. w przypadku norm prawnych kształtujących zwolnienia od podatku, które należy interpretować zgodnie z ich literalnym brzmieniem.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1, należało uznać za nieprawidłowe.

Przechodząc do drugiego z przedstawionych we wniosku pytań, dotyczącego ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu usług wykonywanych na podstawie „umowy utrzymaniowej” i inne wydatki związane z funkcjonowaniem Oprogramowania mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, należy wskazać, że w myśl art. 15 ust. 1 updop,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z ugruntowanego podejścia prezentowanego w doktrynie i orzecznictwie w zakresie interpretacji art. 15 ust. 1 updop, wynika, że aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

- wydatek musi być poniesiony przez podatnika,

- wydatek musi być definitywny,

- wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- wydatek musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym o jakim mowa w art. 15 ust. 1 updop, lub służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

- wydatek nie może być wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 updop,

- wydatek musi być właściwie udokumentowany.

Z opisu sprawy wynika, że istotą i funkcjonalnością Modułu Towarowego jest ułatwienie procedur celnych związanych z importem, tranzytem i eksportem towarów. W wyniku zastosowania Modułu Towarowego następuje zamiana manualnych czynności klienta terminala kontenerowego i funkcjonariusza celno-skarbowego na operacje zautomatyzowane w zakresie importu, tranzytu i eksportu. W operacjach tych uczestniczą terminale kontenerowe, zgłaszający reprezentujący importerów oraz Krajowa Administracja Skarbowa – nie uczestniczy w nich natomiast Wnioskodawca.

Przy czym, Wnioskodawca będzie mógł pobierać opłaty za korzystanie z Oprogramowania (Moduł Towarowy), czego potwierdzeniem jest ujęcie w ramach taryfy opłat portowych w poszczególnych portach odrębnej pozycji pn. „opłata PCS-MT”. Moduł Maklerski pozwala natomiast na automatyczne pobieranie następujących danych:

a) informacje o zgłoszeniach statków zawijających do polskich portów,

Dodatkowo Moduł Maklerski pozwala na tworzenie szczegółowych raportów obrazujących aktualne i historyczne dane dotyczące działalności portu. Celem zawarcia przez Wnioskodawcę umowy na utrzymanie Oprogramowania stworzonego przez Polski PCS Sp. z o.o. było zapewnienie ciągłości funkcjonowania Oprogramowania oraz jego wykorzystywania przez kontrahentów i interesariuszy Portu w celu utrzymania korzyści płynących z jego funkcjonalności, w tym optymalizacji i digitalizacji wykorzystywania i zarządzania infrastrukturą portową.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że spełnione zostały wszystkie wskazane powyżej warunki pozytywne dotyczące kwalifikacji wydatków jako kosztów uzyskania przychodu, tj. wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu utrzymania, serwisu i rozwoju Oprogramowania (usług wykonywanych na podstawie „umowy utrzymaniowej”) oraz wydatki związane z funkcjonowaniem Oprogramowania związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą i mają na celu osiąganie przychodu, ponoszone są przez Wnioskodawcę we własnym zakresie i udokumentowane fakturami VAT.

Skoro więc celem Umowy o Współpracy i Umowy Utrzymaniowej, jest utrzymanie należytego stanu i funkcjonalności Oprogramowania, które stanowi element infrastruktury portowej, to uznać należy, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na podstawie takich umów są immanentnie związane z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe, przysługuje Państwu prawo do zaliczenia wydatków dotyczących umowy utrzymaniowej oraz innych wydatków związanych z funkcjonowaniem Oprogramowania do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, stanowisko w zakresie pytania numer 2 należy uznać za prawidłowe.

Reasumując Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

- Wnioskodawcy przysługuje prawo do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 26 i ust. 1b updop, w zakresie przychodu (dochodu) z nieodpłatnego otrzymania licencji do Modułu Towarowego i Modułu Maklerskiego – jest nieprawidłowe;

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).

Ulgi podatkowe na innowacje i rozwój

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 8 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.550.2023.3.PC