Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.826.2023.2.IK

Podleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży samochodu, który po wykupie z leasingu był przeznaczony do majątku prywatnego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży samochodu, który po wykupie z leasingu był przeznaczony do majątku prywatnego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 13 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży samochodu, który po wykupie z leasingu był przeznaczony do majątku prywatnego.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 stycznia 2024 r. (data wpływu 16 stycznia 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Planuje wykupić samochód osobowy z leasingu. Leasing jest na firmę, jednak Wnioskodawca nie planuje wprowadzić pojazdu do środków trwałych, chciałby użytkować wykupiony z leasingu samochód w działalności jako prywatny, a tym samym odliczać 20% KUP oraz 50% VAT z faktur kosztowych.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

 1. Wnioskodawca użytkuje samochód na podstawie leasingu operacyjnego.

 2. Z comiesięcznych faktur leasingowych Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę 50 % podatku naliczonego. Podatek należny nie będzie pomniejszony o 50 % podatku naliczonego z ostatniej faktury z tytułu wykupu samochodu.

 3. Koszty eksploatacyjne z jakich Wnioskodawca odlicza 50% kwoty podatku VAT to:

- paliwo i płyny eksploatacyjne,

- wymagany serwis,

- sezonowa wymiana opon,

- zakupy części,

- bieżąca pielęgnacja, tj. myjnia itp.

 4. W okresie użytkowania samochodu Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywać zakupu części składowych, które powodowałby trwały wzrost wartości samochodu.

 5. Wnioskodawca nie dokonał i nie będzie dokonywać zakupu części siadowych. Samochód zostanie sprzedany w takiej konfiguracji i wyposażeniu w jakim został zakupiony.

 6. Ostatnia faktura z tytułu zakupu samochodu zostanie wystawiona na firmę, lecz faktura ta nie będzie rozliczona w kosztach działalności, a tym samym samochód nie zostanie wprowadzony do majątku firmy jako środek trwały. Zostanie przekazany na cele prywatne Wnioskodawcy.

 7. Sprzedaż nastąpi z majątku prywatnego.

 8. Samochód nie zostanie wprowadzony do majątku firmy jako środek trwały, lecz będzie przekazany na cele prywatne. Jednakże samochód ten Wnioskodawca będzie wykorzystywał później przez krótki okres w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, co da mu prawo do odliczenia 50 % kwoty podatku VAT z kosztów eksploatacyjnych i 20% odliczenia w koszty.

Pytanie

Czy w tej sytuacji sprzedaż samochodu będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT ?

Pana stanowisko w sprawie

Wykorzystując samochód osobowy wykupiony z leasingu, nie wprowadzony jako środek trwały, a wykorzystany jako prywatny z możliwością odliczenia z faktur kosztowych 50 % VAT przy sprzedaży Wnioskodawca powinien naliczyć podatek VAT - jeśli sprzedaż nastąpi w okresie 6 lat.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy w stosunku do tej konkretnej czynności.

W myśl art. 709¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”:

Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Natomiast zgodnie z art. 709¹⁶ Kodeksu cywilnego:

Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.

Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz.

W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi. Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu, także przed upływem okresu na jaki umowa obowiązuje, jest odrębną czynnością – dostawą towaru – niezwiązaną z samą umową leasingu.

Jak wynika z opisu sprawy, prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Planuje Pan wykupić samochód osobowy z leasingu. Leasing jest na firmę, jednak Pan nie planuje wprowadzić pojazdu do środków trwałych, chciałby Pan użytkować wykupiony z leasingu samochód w działalności jako prywatny, a tym samym odliczać 20% KUP oraz 50% VAT z faktur kosztowych. Użytkuje Pan samochód na podstawie leasingu operacyjnego.

Przysługiwało Panu co miesięczne prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę 50 % podatku naliczonego. Podatek należny nie będzie pomniejszony o 50 % podatki naliczonego z ostatniej faktury z tytułu wykupu samochodu. Koszty eksploatacyjne z jakich Pan odlicza 50% kwoty podatku VAT to: paliwo i płyny eksploatacyjne, wymagany serwis, sezonowa wymiana opon, zakupy części, bieżąca pielęgnacja, tj. myjnia itp.

W okresie użytkowania samochodu nie dokonywał Pan i nie będzie Pan dokonywać zakupu części składowych, które powodowałby trwały wzrost wartości samochodu. Nie dokonał Pan i nie będzie Pan dokonywać zakupu części składowych. Samochód zostanie sprzedany w takiej konfiguracji i wyposażeniu w jakim został zakupiony. Ostatnia faktura z tytułu zakupu samochodu zostanie wystawiona na firmę, lecz faktura ta nie będzie rozliczona w kosztach działalności, a tym samym samochód nie zostanie wprowadzony do majątku firmy jako środek trwały. Zostanie przekazany na Pana cele prywatne. Sprzedaż nastąpi z majątku prywatnego. Samochód nie zostanie wprowadzony do majątku firmy jako środek trwały, lecz będzie przekazany na cele prywatne. Jednakże samochód ten będzie Pan wykorzystywał później przez krótki okres w prowadzonej przez Pana działalności, co da Panu prawo do odliczenia 50 % kwoty podatku VAT z kosztów eksploatacyjnych i 20% odliczenia w koszty.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy sprzedaż samochodu w powyższych okolicznościach będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne do określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z okoliczności sprawy wykupiony przez Pana samochód po zakończeniu umowy leasingu nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie dokonano odliczenia podatku naliczonego w związku z wykupem pojazdu. Wykup samochodu nastąpił na cele prywatne i jego sprzedaż następuje z majątku prywatnego. Samochód po wykupieniu wykorzystywany będzie zarówno na cele prywatne, jak i do prowadzenia działalności gospodarczej. Po wykupie samochodu z leasingu przez krótki okres użytkowania prawo do odliczenia podatku VAT przysługiwało Panu od bieżących wydatków, związanych z kosztami poniesionymi na paliwo i płyny eksploatacyjne, wymagany serwis, sezonowa wymiana opon, zakupy części, bieżąca pielęgnacja, tj. myjnia itp. W okresie użytkowania nie kupował Pan i nie będzie Pan kupował żadnych części składowych powodujących trwały wzrost wartości samochodu. Samochód zostanie sprzedany w takiej konfiguracji i wyposażeniu w jakim został zakupiony.

Mając na uwadze przedstawione przepisy oraz opis sprawy należy wskazać, że w odniesieniu do planowanej sprzedaży fakt odliczenia bieżących kosztów związanych z eksploatacją przedmiotowego samochodu w działalności gospodarczej, tj. zakup paliwa, płynów eksploatacyjnych, wymagany serwis, sezonowa wymiana opon, zakupy części, bieżąca pielęgnacja, tj. myjnia itp., które zostały zużyte w związku z użytkowaniem pojazdu w działalności mieszanej nie będzie miał wpływu na opodatkowanie sprzedaży ww. pojazdu podatkiem VAT. W związku ze sprzedażą pojazdu nie będzie Pan działał w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż przedmiotowego samochodu nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, lecz w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem w przedstawionych okolicznościach sprawy sprzedaż przedmiotowego samochodu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.