Interpretacja indywidualna z dnia 24 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.826.2023.1.MC

Amortyzacja budynku według klasyfikacji środków trwałych pod symbolem 103.

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

-nieprawidłowe – w części, w jakiej opiera Pan swoje stanowisko na stwierdzeniu, że w Pana sprawie istotne jest rzeczywiste wykorzystanie środka trwałego, nie wyłącznie jego formalna klasyfikacja w dokumentach,

-prawidłowe – w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 23 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 21 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowo-detalicznej zgodnie z PKD: 47.52.Z oraz 55.20.Z – czyli wynajem obiektu noclegowego turystycznego i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania.

Zwraca się Pan z prośbą o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej amortyzacji budynku o funkcji mieszkalnej stanowiącego środek trwały w Pana działalności gospodarczej.

Budynek ten zakupił Pan dnia 26 lutego 2019 r. (w załączeniu przesyła Pan wypis aktu notarialnego nr (…)), jest zlokalizowany w (…) przy placu (…). Przyjęcie środka trwałego do użytkowania w firmie nastąpiło dnia 01.03.2019 r. – numer KŚT 103. W momencie zakupu tego budynku była prowadzona w nim działalność handlowo-usługowa, którą Pan z kolei kontynuował. Budynek został przebudowany w roku 2013 r. z lokali mieszkalnych na lokale użytkowe z funkcją usługowo-handlową oraz zakwaterowania krótkoterminowego. W momencie wejścia przepisów od dnia 1 stycznia 2023 r. sytuacja podatkowa tego budynku jest nie do końca klarowna, biorąc pod uwagę przepis podatkowy art. 22c pkt 2. W związku z tymi zmianami zapisu podatkowego skorzystał Pan z pomocy infolinii Krajowej Informacji Skarbowej i uzyskał Pan informację: aby mógł Pan amortyzować cały budynek, musi on widnieć w rejestrze Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) i mieć przypisaną funkcję budynku handlowo-usługowego. W związku z tym podjął Pan działania polegające na zmianie funkcji tego budynku z mieszkalnego na budynek z funkcją usługowo-handlową. W związku z tym udał się Pan do Urzędu Miasta w (…) i otrzymał ostateczną decyzję nr (…) dnia (…) o możliwości zmiany sposobu użytkowania lokali mieszkalnych na I, II piętrze i poddaszu w tym budynku na lokale zakwaterowania turystycznego (załącza Pan decyzję jako dowód przekwalifikowania funkcji budynku). W dalszym postępowaniu przekwalifikowania funkcji budynku przy placu (…) w rejestrze PKOB nie ulegnie zmianie, ponieważ wg Wydziału Geodezji i Gospodarki Nieruchomościami Urząd Miasta w (…) w dalszym ciągu ten budynek będzie miał funkcję budynku mieszkalnego, ponieważ jest tam zakwaterowanie turystyczne.

Chciałby Pan zrozumieć, czy może Pan kontynuować odpisy amortyzacji tego budynku, biorąc pod uwagę jego faktyczne wykorzystywanie w działalności gospodarczej, który jest wpisany w rejestrze PKOB jako budynek mieszkalny, jednakże w rzeczywistości budynek ten jest wykorzystywany do prowadzenia działalności handlowo-usługowej.

Pytania

1.Czy budynek formalnie klasyfikowany w dokumentacji jako mieszkalny, ale faktycznie wykorzystywany jest w pełni do działalności handlowo-usługowej, może być traktowany jako środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy w dalszym ciągu, czyli od stycznia 2023 r. można kontynuować odpis amortyzacji tego budynku, biorąc pod uwagę jego rzeczywiste wykorzystanie w działalności gospodarczej, a nie formalną klasyfikację jako obiekt mieszkalny?

3.Czy do celów podatkowych istotniejsze jest faktyczne wykorzystanie budynku, a nie jego formalna klasyfikacja w dokumentach w kontekście dokonywania odpisów amortyzacyjnych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie biorąc pod uwagę, że budynek, mimo że jest klasyfikowany w dokumentacji jako obiekt mieszkalny, jest faktycznie i w pełni wykorzystywany do celów prowadzenia działalności handlowo-usługowej powinien być traktowany jako środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej w kontekście przepisów o amortyzacji zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – środki trwałe używane wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej podlegają amortyzacji. Skoro budynek w rzeczywistości służy wyłącznie celom gospodarczym, wydaje się, że spełnia kryteria środka trwałego używanego w działalności gospodarczej, a zatem powinien podlegać amortyzacji.

Dodatkowo w świetle zasady rzeczywistości gospodarczej, która jest jednym z fundamentalnych założeń polskiego prawa podatkowego, ważniejsze od formalnej klasyfikacji budynku jest jego faktyczne wykorzystanie. Przeznaczenie budynku na cele działalności handlowo-usługowej świadczy o jego gospodarczym charakterze i funkcji, co uzasadnia dokonanie odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym, stanowisko to opiera się na przekonaniu, że do celów podatkowych istotne jest rzeczywiste wykorzystanie środka trwałego, nie wyłącznie jego formalna klasyfikacja w dokumentach, w Pana przypadku uprawnia do dalszej kontynuacji dokonywania odpisów amortyzacji tego budynku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest:

-nieprawidłowe – w części, w jakiej opiera Pan swoje stanowisko na stwierdzeniu, że w Pana sprawie istotne jest rzeczywiste wykorzystanie środka trwałego, nie wyłącznie jego formalna klasyfikacja w dokumentach,

-prawidłowe – w pozostałej części.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały, musi:

·stanowić własność lub współwłasność podatnika,

·zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

·być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

·przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

·być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważam jednak, że na podstawie art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto w myśl art. 22n ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przepisów tych wynika wprost, że podatnicy nie mogą ujmować w ewidencji oraz zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytych lub wytworzonych budynków i lokali mieszkalnych.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowo-detalicznej oraz w zakresie wynajmu obiektu noclegowego turystycznego i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. W lutym 2019 r. zakupił Pan budynek o funkcji mieszkalnej stanowiący środek trwały w Pana działalności gospodarczej. Przyjęcie środka trwałego do użytkowania w firmie nastąpiło dnia 01.03.2019 r. pod numerem KŚT 103. W momencie zakupu tego budynku była prowadzona w nim działalność handlowo-usługowa, którą Pan z kolei kontynuował. Budynek został przebudowany w roku 2013 r. z lokali mieszkalnych na lokale użytkowe z funkcją usługowo-handlową oraz zakwaterowania krótkoterminowego. Podjął Pan działania polegające na zmianie funkcji tego budynku z mieszkalnego na budynek z funkcją usługowo-handlową. W związku z tym udał się Pan do Urzędu Miasta i otrzymał ostateczną decyzję o możliwości zmiany sposobu użytkowania lokali mieszkalnych na I, II piętrze i poddaszu w tym budynku na lokale zakwaterowania turystycznego. Natomiast w rejestrze PKOB funkcja budynku nie ulegnie zmianie – budynek będzie miał funkcję budynku mieszkalnego, ponieważ jest tam zakwaterowanie turystyczne.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wykaz stawek amortyzacyjnych, do którego odnosi się ww. przepis, bazuje bowiem na symbolach KŚT.

W związku z tym właściwą podstawą do klasyfikacji składników majątku do celów podatkowych jest Klasyfikacja Środków Trwałych.

Zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały bowiem unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (t. j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1864 ). Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.

W związku z tym, przedmiotem interpretacji nie może być ocena prawidłowości dokonanej przez Pana klasyfikacji budynku wskazanego we wniosku do KŚT pod symbolem 103. Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny. Jeżeli zatem opisany we wniosku budynek wskazany przez Pana jako niemieszkalny został błędnie sklasyfikowany, powinien Pan wystąpić do Urzędu Statystycznego o wskazanie właściwego dla tego budynku symbolu KŚT.

Skoro zatem wskazany we wniosku budynek zakwalifikował Pan wg KŚT pod symbolem 103 jako budynek handlowo-usługowy oraz:

-stanowi on Pana własność lub współwłasność,

-został przez Pana nabyty,

-jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

-przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok,

-jest wykorzystywany przez Pana na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,

to tym samym spełnia on definicję środka trwałego zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też nadal ma Pan możliwość od stycznia 2023 r. zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tego budynku.

Reasumując – budynek, który klasyfikuje Pan wg KŚT pod symbolem 103, faktycznie wykorzystywany w pełni do Pana działalności handlowo-usługowej, może być traktowany jako środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dalszym ciągu, czyli od stycznia 2023 r. może Pan kontynuować odpisy amortyzacyjne tego budynku. Do celów podatkowych w kontekście dokonywania odpisów amortyzacyjnych istotna jest klasyfikacja KŚT tego budynku. Nie można natomiast zgodzić się, że do celów podatkowych istotne jest rzeczywiste wykorzystanie środka trwałego, nie wyłącznie jego formalna klasyfikacja w dokumentach.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna jest wydana przy założeniu, że poprawnie zakwalifikował Pan obiekt majątku do odpowiedniego klasyfikowania KŚT. Interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości tej klasyfikacji (zasady formalnego przyporządkowania do grupowania statystycznego nie są przepisami prawa podatkowego).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).