Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 31 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDWB.4010.148.2023.2.KKM

Czy ponoszone koszty wizyt uczniów/studentów w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy stanowią koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy ponoszone koszty wizyt uczniów/studentów w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy stanowią koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 16 stycznia 2024 r. (wpływ tego samego dnia) oraz pismem z 29 stycznia 2024 r. (wpływ tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest producentem i dystrybutorem optycznych soczewek okularowych będących wyrobami medycznymi. Wnioskodawca ma siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski. Klientami Wnioskodawcy są firmy prowadzące salony optyczne, sieci salonów optycznych i hurtownie optyczne. Soczewki okularowe stanowią dla Wnioskodawcy towary handlowe (soczewki nabywane od innych producentów/dystrybutorów w celu ich dalszej odsprzedaży) bądź produkty (soczewki wytwarzane samodzielnie przez Wnioskodawcę). W ofercie Wnioskodawcy znajdują się również urządzenia optyczne oraz specjalistyczne oprogramowanie/aplikacje, prowadzi on również działalność szkoleniową, m. in. dla optometrystów.

Wnioskodawca współpracuje z placówkami szkolnymi, takimi jak technika i uczelnie wyższe, zapraszając do swojego zakładu produkcyjnego (dalej jako „LAB”) uczniów/studentów z tych placówek.

Przykładami takich placówek szkolnych są:

- (…), 

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…).

Wizyty uczniów/studentów w LAB realizować mają równolegle kilka celów zakładanych przez Wnioskodawcę, tj.:

 a) mają na celu zapoznanie uczniów/studentów z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę, zakresem produktów i towarów znajdujących się w jego ofercie handlowej, jakością tych produktów i towarów oraz z ich specyfiką, procesami produkcyjnymi oraz stosowanymi przy produkcji maszynami i urządzeniami;

 b) mają promować Wnioskodawcę i jego towary/produkty wśród uczniów/studentów, których duża część będzie w przyszłości zatrudniona w salonach optycznych lub będzie posiadać własne salony optyczne - uczniowie/studenci mogą stać się klientami Wnioskodawcy lub personelem zatrudnionym u klientów Wnioskodawcy;

 c) mają promować Wnioskodawcę wśród uczniów/studentów jako przyszłego potencjalnego pracodawcę;

 d) mają charakter edukacyjny dla uczniów/studentów, umożliwiając im kontakt z wysokiej klasy specjalistami zatrudnianymi przez Wnioskodawcę;

 e) mają promować towary i produkty będące w ofercie handlowej Wnioskodawcy wśród osób odwiedzających LAB jako obecnych, potencjalnych nabywców towarów/produktów (wśród uczniów/studentów są osoby, które same potrzebują okularów korekcyjnych).

Grupy uczniów/studentów liczą od kilku do kilkudziesięciu osób, często pochodzą z odległych lokalizacji (miast). Wnioskodawca zapewnia przejazd z miejscowości, w której znajduje się dana szkoła/uczelnia do swojego LAB - zwykle jest to przewóz wynajętym autokarem/busem.

Wizyta w LAB odbywa się pod nadzorem wyznaczonych przez Wnioskodawcę pracowników, którzy prezentują uczniom/studentom maszyny i urządzenia oraz objaśniają procesy produkcyjne i obowiązujące w procesie produkcyjnym zasady. Zwiedzanie LAB wraz z dodatkowymi szkoleniami trwa zazwyczaj około 5 godzin, grupa przemieszcza się od stanowiska do stanowiska, poznając cały proces produkcyjny, zaznajamiając się z obsługą poszczególnych urządzeń/maszyn i słuchając krótkich wykładów oraz zadając pytania. Grupa zapoznaje się tym samym z produktami Wnioskodawcy.

W niektórych przypadkach Wnioskodawca pokrywa uczniom/studentom koszty noclegu, gdy powrót tego samego dnia byłby dla nich zbyt uciążliwy. W takich przypadkach po zakończeniu zajęć mają oni czas wolny, kolację organizują sobie zazwyczaj już we własnym zakresie, natomiast śniadanie kolejnego dnia wliczone jest zwykle w cenę pokoju hotelowego. Po śniadaniu następuje wyjazd powrotny, również organizowany i finansowany przez Wnioskodawcę.

Wizyty uczniów/studentów z (…) i okolic nie wymagają ani noclegu ani zapewnienia uczniom/studentom posiłku (obiadu).

Uczestnicy otrzymują od Wnioskodawcy zazwyczaj drobne gadżety reklamowe, przeważnie z logotypem Wnioskodawcy, takie jak notesy, długopisy, breloczki, smycze, źrenicówki (specjalne linijki do mierzenia oprawek oraz rozstawu źrenic) i inne.

Wszystkie ponoszone przez Wnioskodawcę koszty dotyczące wizyt uczniów/studentów dokumentowane są fakturami.

Uzupełnienia wniosku

Oprócz wymienionych we wniosku o interpretację takich gadżetów jak: notesy, długopisy, breloczki, smycze, źrenicówki (specjalne linijki do mierzenia oprawek oraz rozstawu źrenic) do tej pory przekazywane były jeszcze torby materiałowe, butelki na wodę, kalendarze, kubki termiczne, głośniczki.

Ponieważ pytanie dotyczy również zdarzenia przyszłego, nie jest możliwe wyczerpujące wymienienie innych gadżetów, jakie mogą być w przyszłości przekazywane uczestnikom, Spółka zakłada, że mogą to być także przekładki, odblaski, gumki, ołówki, maskotki. Z założenia mają być to gadżety o niewielkiej wartości, nie przekraczającej przy obecnych cenach kilkunastu-kilkudziesięciu złotych (z uwzględnieniem podwyższenia tej wartości w przypadku istotnej inflacji).

Wszystkie te gadżety oznaczone są logo Spółki albo znakami towarowymi jej towarów handlowych/produktów.

Spółka wyjaśniła, że:

a) koszty przejazdu uczniów/studentów do/z zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy:

- są to koszty ponoszone w celu uzyskania przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości klientami Spółki, ponadto sami mogą na własne potrzeby nabywać towary/produkty z oferty handlowej Wnioskodawcy, dostępne w zakładach optycznych);

- są to koszty ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości pracownikami Wnioskodawcy albo pracownikami jego klientów prowadzących salony optyczne i mieć wpływ na wybór marek towarów dostępnych w danym salonie);

- wizyta uczniów/studentów prawdopodobnie by się nie odbyła, gdyby musieli sfinansować przejazd we własnym zakresie.

b) koszty noclegu uczniów/studentów z odległych od zakładu produkcyjnego miejscowości:

- są to koszty ponoszone w celu uzyskania przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości klientami Spółki, ponadto sami mogą na własne potrzeby nabywać towary/produkty z oferty handlowej Wnioskodawcy, dostępne w zakładach optycznych);

- są to koszty ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości pracownikami Wnioskodawcy albo pracownikami jego klientów prowadzących salony optyczne i mieć wpływ na wybór marek towarów dostępnych w danym salonie);

- wizyta uczniów/studentów prawdopodobnie by się nie odbyła, gdyby musieli sfinansować nocleg we własnym zakresie.

c) koszty wyżywienia uczniów/studentów wymagających zapewniania im noclegu (obiad):

- są to koszty ponoszone w celu uzyskania przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości klientami Spółki, ponadto sami mogą na własne potrzeby nabywać towary/produkty z oferty handlowej Wnioskodawcy, dostępne w zakładach optycznych);

- są to koszty ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości pracownikami Wnioskodawcy albo pracownikami jego klientów prowadzących salony optyczne i mieć wpływ na wybór marek towarów dostępnych w danym salonie);

- wizyta uczniów/studentów prawdopodobnie by się nie odbyła, gdyby musieli sfinansować nocleg i pełne wyżywienie we własnym zakresie.

d) koszty drobnych gadżetów reklamowych przekazywanych uczniom/studentom:

- są to koszty ponoszone w celu uzyskania przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości klientami Spółki, ponadto sami mogą na własne potrzeby nabywać towary/produkty z oferty handlowej Wnioskodawcy, dostępne w zakładach optycznych);

- są to koszty ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości pracownikami Wnioskodawcy albo pracownikami jego klientów prowadzących salony optyczne i mieć wpływ na wybór marek towarów dostępnych w danym salonie);

- koszty te odnoszą też efekt marketingowy, gadżety reklamowe oznaczone logo Spółki bądź logo marek jej towarów/produktów są nośnikiem reklamy i służą zwiększaniu rozpoznawalności tych znaków towarowych, co może przekładać się na obroty Spółki, jak każda reklama.

Pytania

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty wizyt uczniów/studentów w jego zakładzie produkcyjnym stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy koszty uzyskania przychodów stanowią:

a) koszty przejazdu uczniów/studentów do/z zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy;

b) koszty noclegu uczniów/studentów z odległych od zakładu produkcyjnego miejscowości;

c) koszty wyżywienia uczniów/studentów wymagających zapewniania im noclegu (obiad);

d) koszty drobnych gadżetów reklamowych przekazywanych uczniom/studentom?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wszystkie ponoszone przez niego koszty wizyt uczniów/studentów, opisane w niniejszym wniosku, stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle orzecznictwa sądów administracyjnych i linii interpretacyjnej organów podatkowych - ukształtowanych przez wiele lat obowiązywania w/w przepisu - przyjmuje się, że aby koszt poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, koszt ten musi spełniać następujące warunki:

- koszt musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);

- koszt musi zostać poniesiony w sposób definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie powinna być podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

- koszt musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

- koszt musi być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub powinien móc mieć wpływ na wielkość osiągniętych przez podatnika przychodów;

- koszt musi zostać właściwie udokumentowany;

- koszt nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jeśli więc dany koszt nie znajduje się w katalogu negatywnym z art. 16 updop, podatnik który go poniósł ma prawo do rozpoznania tego kosztu jako kosztu podatkowego, o ile ponosząc go mógł rozsądnie i racjonalnie (działając w warunkach rynkowych, podejmując decyzje oparte na ekonomicznych i biznesowych przesłankach) oczekiwać, że przyczyni się to do powstania przychodu podatkowego (bezpośrednio bądź w sposób pośredni), redukcji kosztów, wyeliminowania nieopłacalnych przedsięwzięć czy też w inny sposób zapobieżenia ekonomicznej stracie/nieefektywności lub umocnienia pozycji podatnika na konkurencyjnym rynku.

Jednocześnie kosztów uzyskania przychodów nie powinny stanowić wydatki, których poniesienie jest związane ze szkodami (zdarzeniami) zawinionymi przez podatnika, w tym wynikającymi z jego niestaranności lub postępowania niezgodnie z prawem. W takich przypadkach doszłoby bowiem do swoistego przerzucenia części odpowiedzialności z tego tytułu na Skarb Państwa, poprzez zmniejszenie zobowiązania podatkowego.

Odnosząc się do przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym ponoszone przez niego koszty wizyt uczniów/studentów stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, ponieważ:

- są to koszty ponoszone przez Wnioskodawcę, a poniesienie ich ma charakter definitywny;

- koszty te pozostają w ścisłym związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą;

- są to koszty ponoszone w celu uzyskania przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości klientami Wnioskodawcy, ponadto sami mogą na własne potrzeby nabywać towary/produkty z oferty handlowej Wnioskodawcy, dostępne w zakładach optycznych);

- są to koszty ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów (uczniowie/studenci mogą stać się w przyszłości pracownikami Wnioskodawcy albo pracownikami jego klientów prowadzących salony optyczne i mieć wpływ na wybór marek towarów dostępnych w danym salonie);

- nie są to koszty wymienione w katalogu negatywnym, określonym w art. 16 ustawy;

- koszty te są należycie udokumentowane fakturami.

Ponoszenie tych kosztów wpływa zdaniem Wnioskodawcy zarówno na zachowanie i zabezpieczenie źródła jego przychodów, jak i na samo uzyskiwanie przychodów z prowadzonej działalności, ponieważ prowadzi do promocji marek handlowych/znaków towarowych Wnioskodawcy oraz produktów/towarów będących w jego ofercie handlowej, przez co wpływa na ich sprzedaż, zarówno obecną, jak i przyszłą. Działania te wpływają również na rozpoznawalność firmy Wnioskodawcy w branży optycznej i umacniają pozycję Wnioskodawcy na konkurencyjnym rynku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Należy przy tym zauważyć, że definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu.

Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje.

I tak na przykład, w przypadku upominków o niewielkiej wartości (np. długopisy, kubki, notesy, kalendarze, koszulki itp.) należy stwierdzić, że co do zasady, drobne gadżety nie mają charakteru reprezentacyjnego – ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się do budowy wizerunku firmy i to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania.

Reklama z kolei to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót, jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których jest skierowana, okoliczności wręczania prezentów, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy Spółka ma możliwość zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wydatki poniesione na:

- koszty przejazdu uczniów/studentów do/z zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy;

- koszty noclegu uczniów/studentów z odległych od zakładu produkcyjnego miejscowości;

- koszty wyżywienia uczniów/studentów wymagających zapewniania im noclegu (obiad);

- koszty drobnych gadżetów reklamowych przekazywanych uczniom/studentom.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest producentem i dystrybutorem optycznych soczewek okularowych będących wyrobami medycznymi. Wnioskodawca współpracuje z placówkami szkolnymi, takimi jak technika i uczelnie wyższe, zapraszając do swojego zakładu produkcyjnego uczniów/studentów z tych placówek.

Wizyty uczniów/studentów w zakładzie produkcyjnym realizować mają równolegle kilka celów zakładanych przez Wnioskodawcę, tj.:

 a) mają na celu zapoznanie uczniów/studentów z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę, zakresem produktów i towarów znajdujących się w jego ofercie handlowej, jakością tych produktów i towarów oraz z ich specyfiką, procesami produkcyjnymi oraz stosowanymi przy produkcji maszynami i urządzeniami;

 b) mają promować Wnioskodawcę i jego towary/produkty wśród uczniów/studentów, których duża część będzie w przyszłości zatrudniona w salonach optycznych lub będzie posiadać własne salony optyczne - uczniowie/studenci mogą stać się klientami Wnioskodawcy lub personelem zatrudnionym u klientów Wnioskodawcy;

 c) mają promować Wnioskodawcę wśród uczniów/studentów jako przyszłego potencjalnego pracodawcę;

 d) mają charakter edukacyjny dla uczniów/studentów, umożliwiając im kontakt z wysokiej klasy specjalistami zatrudnianymi przez Wnioskodawcę;

 e) mają promować towary i produkty będące w ofercie handlowej Wnioskodawcy wśród osób odwiedzających zakład produkcyjny jako obecnych, potencjalnych nabywców towarów/produktów (wśród uczniów/studentów są osoby, które same potrzebują okularów korekcyjnych).

Wizyty uczniów/studentów prawdopodobnie nie odbyłyby się, gdyby musieli sfinansować przejazd, nocleg i pełne wyżywienie we własnym zakresie.

Koszty gadżetów odnoszą też z kolei efekt marketingowy, gadżety reklamowe oznaczone logo Spółki bądź logo marek jej towarów/produktów są nośnikiem reklamy i służą zwiększaniu rozpoznawalności tych znaków towarowych, co może przekładać się na obroty Spółki, jak każda reklama.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi przez Spółkę wydatkami związanymi z realizacją wizyt uczniów/studentów a prowadzoną działalnością gospodarczą (osiąganiem przychodów).

Nie sposób również uznać, że wydatki te stanowią koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Tym samym opisane we wniosku wydatki z tytułu:

- przejazdu uczniów/studentów do/z zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy;

- noclegu uczniów/studentów z odległych od zakładu produkcyjnego miejscowości;

- wyżywienia uczniów/studentów wymagających zapewniania im noclegu (obiad);

- drobnych gadżetów reklamowych przekazywanych uczniom/studentom (tj. opisanych we wniosku notesów, długopisów, breloczków, smyczy, źrenicówek, toreb materiałowych, butelek na wodę, kalendarzy, kubków termicznych, głośniczków, przekładek, odblasków, gumek, ołówków, maskotek),

mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

 - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00