Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 kwietnia 2022 r., sygn. II SA/Lu 108/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza, Asesor sądowy Marcin Małek Protokolant Specjalista Agnieszka Wojtas po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi M. O. na uchwałę Rady Gminy Dębowa Kłoda z dnia 31 marca 2021 r. nr XXVII/175/21 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla północnej części obrębów Pachole i Lubiczyn, położonych w Gminie Dębowa Kłoda I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Gminy Dębowa Kłoda na rzecz skarżącej M. O. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

M. O. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na uchwałę Rady Gminy Dębowa Kłoda NR XXVIl/175/21 z dnia 31 marca 2021 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla północnej części obrębów Pachole i Lubiczyn, położonych w Gminie Dębowa Kłoda. W ocenie skarżącej przyjęta została ona z naruszeniem prawa materialnego a mianowicie:

1) art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez brak należytego uwzględnienia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla północnej części obrębów Pachole i Lubiczyn, położonych w gminie Dębowa Kłoda prawa własności przysługującego skarżącej;

2) art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w związku z przekroczeniem granic przysługującego gminie władztwa planistycznego poprzez sprzeczne z zasadą proporcjonalności ograniczenie prawa własności Skarżącej w wyniku nieuzasadnionego uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania uniemożliwiającego realizację planowanej prze Skarżącą inwestycji;

3) art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 32 Konstytucji RP w związku z naruszeniem granic przysługującego gminie władztwa planistycznego poprzez uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dotyczącego wyłącznie działki Skarżącej co w istocie uniemożliwiło jej realizację planowanej inwestycji przy jednoczesnym nieobjęciu postanowieniami działek sąsiednich czego konsekwencję stanowiło nieuzasadnione różnicowanie sytuacji prawnej Skarżącej i właścicieli działek sąsiednich oraz nałożenie na skarżącą ograniczeń w zabudowie uniemożliwiających realizację planowanej przez nią inwestycji przy braku takich ograniczeń w stosunku do właścicieli działek sąsiednich;