Interpretacja indywidualna z dnia 26 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.747.2023.2.MF

Dotyczy ustalenia czy: - nadwyżka z produkcji energii wypłacana przez dostawcę energii na konto wspólnoty, będzie przychodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi; - środki te wykorzystane na cele utrzymania budynku lub zasilenie funduszu remontowego, powinny być obarczone podatkiem CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 grudnia 2023 roku za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy:

- nadwyżka z produkcji energii wypłacana przez dostawcę energii na konto wspólnoty, będzie przychodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;

- środki te wykorzystane na cele utrzymania budynku lub zasilenie funduszu remontowego, powinny być obarczone podatkiem CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 2 lutego 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wspólnota mieszkaniowa planuje założyć instalację fotowoltaiczną na dachu budynku, którego większość powierzchni jest wykorzystywana przez lokale mieszkalne.

Instalacja będzie zakładana na zasadach prosumenta lokatorskiego. Panele fotowoltaiczne będą miały moc nieprzekraczającą 50kw (a więc będzie stanowiła mikroinstalację w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1436 ze zm., dalej: „OZE”)).

Wspólnota mieszkaniowa będzie prosumentem, o którym mowa w art. 2 pkt 27a OZE. „Nadwyżka z produkcji energii wypłacana przez dostawcę energii”, o której piszemy we wniosku, to kwota środków stanowiących depozyt prosumencki, która jest przekazywana na wskazany rachunek Wspólnoty, stosownie do art. 4 ust. 11 pkt 1 ustawy o OZE.

W budynku wspólnoty, na dachu którego będzie założona instalacja fotowoltaiczna, znajdują się również lokale niemieszkalne, lecz zdecydowaną większość stanowią lokale mieszkalne. Środki, przekazane na konto Wspólnoty przez dostawcę energii zostaną przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Pytania

1. Czy nadwyżka z produkcji energii wypłacana przez dostawcę energii na konto wspólnoty, będzie przychodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi?

2. Czy środki te wykorzystane na cele utrzymania budynku lub zasilenie funduszu remontowego, powinny być obarczone podatkiem CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nadwyżki wpłacone na konto wspólnoty powinny być traktowane jako przychody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i powinny być zwolnione zpodatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1048).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy:

W myśl art. 3 ust. 2 i 3 ww. ustawy:

Wspólnoty mieszkaniowe, jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegają więc regułom podatkowym wynikającym z tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Z art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika z kolei, że:

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Z kolei na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Natomiast z treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że:

Ustalony w powyższy sposób dochód (art. 7 ust. 2 ustawy o CIT) może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku, czyli innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT:

Zatem, z powyższej regulacji wynika, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

- dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,

- dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie.

Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów. W celu dokonania prawidłowej wykładni powyższego przepisu należy odwołać się do definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi i zasobów mieszkaniowych. Powołana ustawa nie zawiera definicji „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Należy się zatem odwołać do reguł wykładni językowej.

Wskazać należy, że pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak, więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Jak wynika z przedstawionej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych, zasoby mieszkaniowe to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Tym samym z wykładni językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych ze zgromadzonymi pomieszczeniami mieszkalnymi.

Przez „zasoby mieszkaniowe” należy zatem rozumieć:

 1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, loggie, garaże;

 2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe;

 3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci);

 4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).

Gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje natomiast zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Związane z wymienionymi budowlami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto należy zauważyć, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu. Dochody zwolnione z podatku dochodowego mogą pochodzić wyłącznie z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Tym samym, ze zwolnienia nie będą korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Państwa wątpliwości budzi kwestia, ustalenia czy:

- nadwyżka z produkcji energii wypłacana przez dostawcę energii na konto wspólnoty, będzie przychodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;

- środki wykorzystane na cele utrzymania budynku lub zasilenie funduszu remontowego, powinny być obarczone podatkiem CIT.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wspólnota mieszkaniowa będzie prosumentem, o którym mowa w art. 2 pkt 27a OZE. „Nadwyżka z produkcji energii wypłacana przez dostawcę energii”, o której piszemy we wniosku, to kwota środków stanowiących depozyt prosumencki, która jest przekazywana na wskazany rachunek Wspólnoty, stosownie do art. 4 ust. 11 pkt 1 ustawy o OZE. W budynku Wspólnoty, na dachu którego będzie założona instalacja fotowoltaiczna, znajdują się również lokale niemieszkalne, lecz zdecydowaną większość stanowią lokale mieszkalne. Środki, przekazane na konto Wspólnoty przez dostawcę energii zostaną przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, że nadwyżka z produkcji energii wypłacana przez dostawcę energii na konto Wspólnoty stanowić będzie dochód uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przypadającej na lokale mieszkalne i skoro Wnioskodawca przeznaczy tę nadwyżkę na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych (tj. na cele utrzymania budynku lub zasilenie funduszu remontowego), to będzie korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT. Natomiast ww. nadwyżka w części przypadającej na lokale użytkowe nie będzie pochodzić z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i w tej części nie będzie korzystać ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy nadwyżka z produkcji energii wypłacana przez dostawcę energii na konto wspólnoty, będzie przychodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz czy środki te wykorzystane na cele utrzymania budynku lub zasilenie funduszu remontowego, powinny być obarczone podatkiem CIT, w części dotyczącej nadwyżki przypadającej na:

·lokale mieszkalne, w związku ze spełnieniem obu kumulatywnych warunków wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT – jest prawidłowe;

·lokale użytkowe – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).