Odpowiedź Ministra Edukacji na interpelację nr 1250 w sprawie nowych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich

Treść interpelacji:

W dniu 15.02.2024 r. wchodzą w życie znowelizowane przepisy ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich. Nowe regulacje nakładają na pracodawców z szeroko rozumianej branży edukacyjnej szereg nowych obowiązków. Dyrektorzy placówek edukacyjnych zgłaszają liczne problemy interpretacyjne związane z wykonywaniem tychże obowiązków.

Art. 21 ust. 1 tejże ustawy zobowiązuje pracodawców do wykonania szeregu czynności sprawdzających wobec osób mających świadczyć pracę lub być dopuszczonymi do działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem lub opieką nad małoletnimi. Problemów interpretacyjnych nastręcza już samo pojęcie pracy lub działalności związanej z edukacją i opieką. Wątpliwości dotyczą zwłaszcza personelu administracji i obsługi w placówkach edukacyjnych. W doktrynie funkcjonuje zarówno pogląd, że rygorom weryfikacyjnym podlega cały personel placówki, bez względu na zakres obowiązków i stopień kontaktu z małoletnimi (Ochrona danych osobowych w zatrudnieniu, pod red. D. Doerre-Kolasy, C. H. Beck, Warszawa 2020, s. 164.), jak i stanowisko przeciwne, że przepis należy stosować wąsko, wobec tych tylko osób, których kontakty z małoletnimi wynikają z zakresu ich obowiązków, jak np. pomoce nauczyciela. Zwolennicy tego stanowiska wskazują na art. 24 tejże ustawy, przewidujący karę za nadużycie uprawnień do weryfikacji.

Art. 21 ust. 4 wprowadza, dla obywateli innych państw, obowiązek przedłożenia pracodawcy informacji z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwanej do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi. Analogiczny obowiązek, dostarczenia informacji z rejestru karnego państwa obcego, na obywateli polskich, którzy w okresie ostatnich 20 lat zamieszkiwali za granicą, nakłada art. 21 ust. 5. Dokumenty takie powinny być, zgodnie z ustawą z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim, przetłumaczone na język polski. Nie jest jasne, kto i w jakim trybie powinien uzyskać przekład dokumentu i ponieść jego koszty. Nie jest też jasne, czy dokumenty takie posiadają jakieś okresy ważności, czy też należy je uzyskiwać, ponosząc odpowiednie koszty, każdorazowo, w związku np. z zawieraniem kolejnych umów na czas określony, umów cywilnoprawnych etc.