Interpretacja indywidualna z dnia 12 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.79.2024.1.MF

Dotyczy ustalenia, czy przedstawiona w stanie faktycznym opłata motywacyjna będzie stanowiła dla (…) pośredni koszt uzyskania przychodu, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia, tj. w dniu na który został on ujęty w księgach rachunkowych Spółki na podstawie dowodu księgowego, bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy przedstawiona w stanie faktycznym opłata motywacyjna będzie stanowiła dla (…) pośredni koszt uzyskania przychodu, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia, tj. w dniu na który został on ujęty w księgach rachunkowych Spółki na podstawie dowodu księgowego, bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka (dalej: „Wnioskodawca”) podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów. Spółka prowadzi działalność koncentrującą się na (…). Sprzedaż wyrobów na rzecz klientów krajowych oraz zagranicznych dokonywana jest z reguły na podstawie długoterminowych umów ramowych o współpracę oraz otrzymanych zamówień.

W bieżącym roku finansowym Spółka uzyskała nominację do realizacji długoterminowego kontraktu na dostawę wyrobów do Kontrahenta oraz nowego odbiorcy z grupy do której należy Kontrahent. Na etapie ubiegania się o nominację, w wyniku negocjacji Spółka zobowiązała się również do uiszczenia opłaty motywacyjnej, co zostało następnie formalnie potwierdzone podpisaniem dodatkowej umowy. Długoterminowy kontrakt nie jest określony ścisłymi, dokładnymi ramami czasowymi, zawiera planowane ilości sprzedaży wyrobów. Spółka uwzględniła opłatę motywacyjną w bazie kosztowej, stanowiącej podstawę do ustalenia jednostkowej ceny sprzedaży wyrobu dla przedmiotowego kontraktu.

Dodatkowa umowa, o której mowa powyżej, zawarta z dotychczasowym wieloletnim odbiorcą swoich wyrobów (Kontrahent) dotyczy płatności związanej z planem biznesowym: (…) zobowiązała się do uiszczenia jednorazowej opłaty („opłata motywacyjna”) w zamian za utrzymanie statusu Spółki jako dostawcy dla obowiązujących umów oraz możliwość występowania o przyznanie statusu dostawcy dla nowych projektów. Opłata ma charakter bezzwrotny.

Opłata motywacyjna została poniesiona niezależnie od pozostałych obowiązków wynikających z odrębnych Umów na dostawy oraz późniejszych rozliczeń związanych z ich realizacją.

Dla celów rachunkowych (…) planuje rozliczać uiszczoną opłatę motywacyjną proporcjonalnie do ilości sprzedanych wyrobów. W wyniku przeprowadzonej kalkulacji Spółka ustaliła, że pokrycie kosztu opłaty w postaci przychodu ze sprzedaży zostanie uzyskane w pierwszych przewidywanych latach trwania projektu tj. w latach 2025-2031 i w tym okresie planowane jest rozliczenie kosztu opłaty proporcjonalnie do ilości sprzedanych wyrobów (tj. koszt opłaty ujęty w cenie jednostkowej razy ilość sprzedanych wyrobów). Z uwagi na nieznane dokładnie ramy czasowe projektu ustalenie proporcji w odniesieniu do czasu trwania projektu jest niemożliwe. Rynki na których działa (…) charakteryzują się wysoką konkurencją o pozyskanie klienta. Zawarcie umowy na dostawy daje możliwość uzyskania stabilnego przychodu na przestrzeni kilku lat. Ze strony klientów wprowadzane są różne modele biznesowe związane z zachętą do podjęcia, utrzymaniem lub rozszerzeniem współpracy w stosunku do dostawców. Jedną z nich jest uiszczenie opłaty motywacyjnej. Brak uiszczenia takiej opłaty mógłby skutkować utratą kontrahenta, który podjąłby współpracę z innym dostawcą.

Zawarta umowa, na podstawie której Spółka wypłaca kontrahentowi tzw. opłatę motywacyjną, wynika ze swobody zawierania umów i może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Uiszczenie przez Spółkę opłaty motywacyjnej pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i ma na celu osiągnięcie przychodów ze źródła przychodów oraz zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów.

Pytanie

Czy przedstawiona w stanie faktycznym opłata motywacyjna będzie stanowiła dla (…) pośredni koszt uzyskania przychodu, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia, tj. w dniu na który został on ujęty w księgach rachunkowych Spółki na podstawie dowodu księgowego, bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w stanie faktycznym opłata motywacyjna wynikająca z dodatkowo zawartej umowy z kontrahentem stanowi pośredni koszt uzyskania przychodu, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia tj. w dniu na który został on ujęty w księgach rachunkowych Spółki na podstawie dowodu księgowego, bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczania źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W dalszych ustępach artykułu 15-go Ustawodawca wprowadził podział kosztów na:

- koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, czyli koszty których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód);

- koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Od rodzaju powiązania kosztów z przychodami uzależniony został w ustawie o CIT moment potrącenia kosztów podatkowych:

 1) Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

 2) Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Opłata wynikająca z umowy dodatkowej poniesiona na rzecz kontrahenta w zamian za potwierdzenie statusu Spółki jako dostawcy dla obowiązujących umów oraz możliwość występowania o przyznanie statusu dostawcy dla nowych projektów nie została wykluczona z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ustawy o CIT.

Wydatek w formie opłaty motywacyjnej został niewątpliwie poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Uiszczenie opłaty motywacyjnej było warunkiem kontynuowania współpracy z kontrahentem oraz wzmocniło pozycję konkurencyjną Spółki. Utrzymanie klienta oraz możliwość pozyskiwania kolejnych zamówień pozwala na uzyskanie przychodu zarówno w okresie bieżącym jak i w kolejnych latach. Umowy na dostawy zawierane są na kilka lat, co daje Spółce szansę na stabilne przychody w długim okresie. Nieuiszczenie opłaty mogłoby spowodować rezygnację kontrahenta z dalszej współpracy ze Spółką. Prawdopodobieństwo ponownego nawiązania współpracy byłoby bardzo znikome z uwagi na konkurencję panującą na rynku. Dodać należy, że Kontrahent jest jednym z kilku klientów Spółki w ramach grupy przedsiębiorstw (nie powiązanych ze Spółką). Zakończenie współpracy z jednym kontrahentem mogłoby mieć trudne do przewidzenia skutki we współpracy z pozostałymi przedsiębiorstwami z grupy. Biorąc również pod uwagę posiadany przez Spółkę na moment podpisania dodatkowej umowy, potwierdzony status dostawcy na okres kilku kolejnych lat, zdaniem Spółki opłata motywacyjna dzięki której status ten pozostanie niezmieniony bezsprzecznie spełnia warunek celowości poniesienia kosztów: osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Planowane przychody ze sprzedaży zrekompensują Spółce poniesiony koszt opłaty.

Opłata poniesiona przez Spółkę ma charakter definitywny, zgodnie z umową nie podlega zwrotowi z jakiegokolwiek powodu. Została udokumentowana w formie podpisanej przez strony umowy dodatkowej. Kontrahent nie wystawił Spółce faktury, ani innego dowodu poza podpisaną umową dodatkową.

Mając na uwadze wprowadzony w ustawie o CIT podział na bezpośrednie i inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, w ocenie Spółki, wydatek w formie opłaty motywacyjnej uiszczony na rzecz kontrahenta na podstawie umowy dodatkowej zakwalifikowany powinien być jako tzw. koszt pośredni. Opłata motywacyjna jest wydatkiem o charakterze jednorazowym, nie przypisanym do konkretnego roku podatkowego lub do konkretnych lat podatkowych, nie jest powiązana bezpośrednio z określonym przychodem, który można by w pewny sposób wskazać. Wniesienie opłaty nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony kontrahenta, umożliwia pozostanie przez Spółkę aktywnym dostawcą na podstawie już obowiązujących umów oraz możliwość przedstawiania nowych ofert. Ponieważ wydatku w formie opłaty motywacyjnej nie da się przypisać do konkretnych lat podatkowych, nie można jej również odnieść do poszczególnych lat ani częściowo ani proporcjonalnie, należy uznać ją za koszt pośredni, rozpoznawany jednorazowo w dacie poniesienia. Uzyskanie w bieżącym roku nominacji do realizacji długoterminowego kontraktu na dostawę wyrobów do kontrahenta oraz nowego odbiorcy z grupy do której należy kontrahent pozostaje bezsprzecznie w związku z uiszczoną opłatą, w taki sam sposób powiązane z opłatą są również pozostałe umowy na dostawę które Spółka posiadała na moment podpisania dodatkowej umowy odnośnie wymaganej opłaty, dla których na mocy tej dodatkowej umowy Spółka pozostała aktywnym dostawcą. Uiszczona opłata motywacyjna dotyczy możliwości realizacji zarówno umowy do której Spółka została nominowana jak i umów kontynuowanych. Dla żadnej z tych umów nie zostały ustalone dokładne ramy czasowe.

Fakt uwzględnienia uiszczonej opłaty w bazie kosztowej, stanowiącej podstawę do ustalenia jednostkowej ceny sprzedaży wyrobu w projekcie do którego Spółka została nominowana jako dostawca (w następstwie podpisanej umowy dodatkowej) nie zobowiązuje Spółki do współmiernego z uzyskanymi przychodami odnoszenia w koszty uzyskania przychodu uiszczonej opłaty, tj. odnoszenia w koszty proporcjonalnie do ilości sprzedanych wyrobów (koszt uiszczonej opłaty ujęty w cenie jednostkowej razy ilość sprzedanych wyrobów). Racjonalnie działający przedsiębiorca dąży do uzyskania przychodu rekompensującego wszystkie poniesione koszty zarówno bezpośrednio jak i pośrednio powiązane z przychodami. Przyjęty dla celów bilansowych proporcjonalny sposób rozliczenia uiszczonej opłaty motywacyjnej może być odmienny od przyjętego dla celów podatkowych momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (jednorazowo w dacie uiszczenia opłaty).

Podsumowując w ocenie Spółki, opłata motywacyjna ponoszona przez Spółkę na podstawie umowy dodatkowej na rzecz kontrahenta związana jest z osiąganymi przez (…) przychodami, a koszt poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczania źródła przychodów. Koszt ten stanowi dla Spółki pośredni koszt uzyskania przychodów, potrącalny jednorazowo w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który został on ujęty w księgach rachunkowych Spółki na podstawie dowodu księgowego (noty wystawionej na podst. umowy dodatkowej), bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie m.in. w:

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2015 r., sygn. akt II FSK 1980/13, II FSK 198013_Wyrok NSA_2015.rtf;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.605.2019.1.AP, 0111-KDIB2-1.4010.605. 2019.1.AP_z dn. 022020.pdf;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 listopada 2023 r. Znak: 0111-KDWB.4010.82.2023.3.BB, 0111-KDWB.4010. 82.2023.3.BB.pdf.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Należy również zaznaczyć, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy o CIT:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że (…) zobowiązała się do uiszczenia jednorazowej opłaty motywacyjnej w zamian za utrzymanie statusu Spółki jako dostawcy dla obowiązujących umów oraz możliwość występowania o przyznanie statusu dostawcy dla nowych projektów. Rynki na których działa (…) charakteryzują się wysoką konkurencją o pozyskanie klienta. Zawarcie umowy na dostawy daje możliwość uzyskania stabilnego przychodu na przestrzeni kilku lat. Ze strony klientów wprowadzane są różne modele biznesowe związane z zachętą do podjęcia, utrzymaniem lub rozszerzeniem współpracy w stosunku do dostawców. Jedną z nich jest uiszczenie opłaty motywacyjnej. Brak uiszczenia takiej opłaty mógłby skutkować utratą kontrahenta, który podjąłby współpracę z innym dostawcą.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przedmiotowy wydatek spełnia przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT – wskazany wydatek pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Spółki. Ponadto z wniosku wynika, iż zawarta umowa na podstawie której Spółka wypłaca kontrahentowi tzw. opłatę motywacyjną wynika ze swobody zawierania umów i może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Zatem jednorazowa opłata motywacyjna uiszczona przez Wnioskodawcę w zamian za utrzymanie statusu Spółki jako dostawcy dla obowiązujących umów oraz możliwość występowania o przyznanie Wnioskodawcy statusu dostawcy dla nowych projektów, będzie mogła stanowić koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, o ile w istocie opisane we wniosku czynności mogły być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Należy przy tym zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Przedmiotem Państwa wątpliwości pozostaje również kwestia ustalenia momentu ujęcia opłaty motywacyjnej w kosztach uzyskania przychodów.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodów powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone. Należy jednocześnie zaznaczyć, że prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z osiągniętym przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

W art. 15 ust. 4b ww. ustawy wskazano, że:

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

W świetle powyższych wyjaśnień należy więc stwierdzić, że związek poniesionego wydatku w postaci opłaty motywacyjnej uiszczonej na rzecz kontrahenta na podstawie umowy dodatkowej z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie ma charakteru bezpośredniego. Tym samym, należy się z Państwem zgodzić, że wydatek ten stanowi koszt pośrednio związany z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Skoro bowiem (…) zobowiązała się do uiszczenia jednorazowej opłaty motywacyjnej w zamian za utrzymanie statusu Spółki jako dostawcy dla obowiązujących umów oraz możliwość występowania o przyznanie statusu dostawcy dla nowych projektów, to oznacza to że poniesiona opłata warunkuje zawarcie umowy, czyli należy ją powiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia. Dotyczy ona nie tyle samego trwania Projektu, lecz możliwości jego realizacji. Stąd opłata ta będzie wydatkiem jednorazowym, związanym z zawarciem kontraktu. Tym samym opłatę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia, bez względu na sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych, tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym czy też nie.

Podkreślić należy, uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych, że art. 15 ust. 4e ustawy o CIT odnosi się do pojęcia kosztu zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a więc pojęcia kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej.

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (zob. wyroki NSA: z 9 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r., sygn. akt II FSK 414/10). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawie o CIT.

Ponadto, zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r., sygn. akt U 2/90).

Ustawodawca definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu, jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośrednie koszty uzyskania przychodów podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponadto, należy zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem. W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ww. ustawą można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy opłata motywacyjna będzie stanowiła dla (…) pośredni koszt uzyskania przychodu, potrącalny jednorazowo w momencie jego poniesienia, tj. w dniu na który został on ujęty w księgach rachunkowych Spółki na podstawie dowodu księgowego, bez konieczności rozliczania tego kosztu w czasie, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).