Przejście pracownika na emeryturę - obowiązki pracodawcy (cz. II)*

Udowodnienie okresów składkowych i nieskładkowych przypadających przed wejściem w życie reformy systemu ubezpieczeń społecznych oraz systemu emerytalno-rentowego (a więc przed 1 stycznia 1999 r.), jak również osiąganych wtedy wynagrodzeń prawie zawsze wymaga dostarczenia do ZUS określonego dokumentu poświadczającego te okoliczności. W związku z tym konieczne stało się nałożenie określonych obowiązków w tym zakresie również na pracodawców, którzy muszą je wykonać w stosunku do swoich obecnych lub byłych pracowników zamierzających przejść na emeryturę. Zgodnie z art. 125 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (j.t. Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn.zm.) pracodawca jest zobowiązany do współdziałania z pracownikiem w gromadzeniu dokumentacji niezbędnej do przyznania emerytury, a także do wydawania pracownikowi lub organowi rentowemu zaświadczeń niezbędnych do ustalenia prawa do tego świadczenia oraz jego wysokości.

Natomiast przebieg całego okresu ubezpieczenia przebytego przez pracownika od 1 stycznia 1999 r., pozwalającego organowi ZUS na ustalenie prawa do emerytury i jej wysokości, powinien znajdować się w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Przypadające od tej daty okresy ubezpieczenia, okresy pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów kodeksu pracy, okresy pobierania zasiłku chorobowego i opiekuńczego oraz świadczenia rehabilitacyjnego, a także dane dotyczące wysokości wynagrodzenia oraz wysokości odprowadzonych składek na ubezpieczenie społeczne w tych okresach są rejestrowane na koncie ubezpieczonego i na tej podstawie uwzględniane przez ZUS. W praktyce może się okazać, że przynajmniej za początkowe lata funkcjonowania nowego systemu ubezpieczeń społecznych dane rejestrowane na koncie ubezpieczonego mogą być niekompletne.