Artykuł
Zażalenie w procesie cywilnym
Podczas postępowania sądowego często zdarza się, że sąd wydaje orzeczenia, które dla strony są niekorzystne, a które jednak nie kończą postępowania w sprawie i dotyczą kwestii incydentalnych i wpadkowych. W takiej sytuacji środkiem zaskarżenia jest zażalenie. Warto poznać tryb i zasady posługiwania się nim, jako że nie jest to zbytnio skomplikowane, a reakcja w odpowiednim momencie może nam zapewnić nie tylko doraźny sukces (np. uzyskanie zwolnienia od kosztów), ale także dobrą pozycję przed ostatecznym zakończeniem procesu.
Stan prawny na 12 sierpnia 2008 r.
Adam Malinowski - radca prawny
Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji
Zaskarżeniu za pomocą zażalenia podlegają jedynie niektóre postanowienia sądów powszechnych, tak więc wobec postanowienia sądu polubownego zażalenie nie przysługuje. Zażalenie jest środkiem odwoławczym od postanowień nierozstrzygających co do istoty sprawy, lecz w kwestiach procesowych (formalnych). Najpierw zajmiemy się uregulowanym w art. 394 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 z późn. zm.) zażaleniem na orzeczenia sądu I instancji. Wnoszone jest ono do sądu wyższej instancji od postanowień kończących postępowanie w sprawie i od innych postanowień, jeśli przepis szczególny tak stanowi, a także zarządzeń sądu i przewodniczącego szczegółowo oznaczonych. Do wniesienia zażalenia uprawniona jest nie tylko strona (uczestnik) postępowania, prokurator, organizacja społeczna i interwenient uboczny jak w przypadku apelacji, lecz również osoby trzecie, których praw dotyczyć może zażalenie (świadkowie, biegli), a które to osoby nie są podmiotami postępowania.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
