Wyrok NSA z dnia 26 sierpnia 2008 r., sygn. II FSK 1565/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędzia del. NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż - Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. B. i W. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Bd 410/07 w sprawie ze skargi D. B. i W. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 21 marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. B. i W. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 450 (słownie: czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Bd 410/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę W. i D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 21 marca 2007 r. nr ... w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2001.

W uzasadnieniu orzeczenia Wojewódzki Sąd Administracyjny przytoczył stan sprawy, stanowiący podstawę faktyczną rozstrzygnięcia.

Decyzją z dnia 21 marca 2007 r., Nr ... Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w T. z dnia 22 stycznia 2007 r., Nr ... określającą małżonkom D. i W. B. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 2001 w wysokości 2.988 zł.

Organy podatkowe stwierdziły, że podatnik zawyżył, naruszając art. 22 ust. 8 w zw. z art. 22 i ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.f.), koszty uzyskania przychodów o kwotę 41.401,60 zł wskutek błędnie zastosowanej stawki amortyzacyjnej w stosunku do lokali użytkowych (pawilonów handlowych). Podatnik stosował 10 % stawkę amortyzacyjną, natomiast według organów podatkowych właściwa stawka to 2,5%. Zakwestionowano odpisy amortyzacyjne od dwóch obiektów tj.: pawilonu handlowego przyjętego do użytkowania w październiku 1997 r. (poz. 3 w ewidencji środków trwałych) oraz pawilonu przyjętego do użytkowania w czerwcu 2001 r. (poz. 4 ww. ewidencji). W ocenie organów podatkowych przedmiotowe. obiekty należą do grupy 1, podgrupy 10, rodzaju 103 - "budynki handlowo - usługowe, samodzielne sklepy i butiki". Podatnik uważał, iż budynki te , z uwagi na ich kubaturę, to kioski towarowe. Podnosił ponadto, że pawilony te powstały w wyniku modernizacji i ulepszenia pawilonu, który był wpisany pod numerem 1 w ewidencji środków trwałych i w związku z tym miał prawo do stosowania indywidualnej stawki. Organ odwoławczy nie podzielił tych zarzutów wskazując na to, że w pozwoleniach na budowę, wydawanych osobno dla każdego z obiektów określano je jako pawilony handlowe, a nie kioski towarowe. Ponadto część jednego z pawilonów ma charakter mieszkalny. Nie było też w tym przypadku modernizacji czy ulepszenia pierwszego pawilonu, bo skarżący dokonał jego rozbudowy, w wyniku której powstały 3 odrębne obiekty.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżący wnieśli o uchylenie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej, zarzucając, iż została wydana z naruszeniem: art. 22 i ust. 1, art. 22 h ust. 2 oraz art. 22 g ust. 17 u.p.d.o.f. poprzez błędne ustalenie stawki amortyzacji, co skutkowało błędnym ustaleniem zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2001, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 142, poz. 1317 ze zm.) w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) w zw. z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 142, poz. 1316 ze zm.). Do skargi strona załączyła w dniu 1 marca 2007 r. plik dokumentów, w tym m.in. pismo Urzędu Statystycznego z Łodzi z dnia 27 lipca 2006 r. ....