Postanowienie NSA z dnia 22 czerwca 2012 r., sygn. I FZ 120/12

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Sylwester Marciniak po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach zawarte w wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 312/10 w zakresie przyznania wynagrodzenia doradcy podatkowego za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi M.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2004 r. postanawia: 1. zmienić pkt II wyroku w ten sposób, że przyznać od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz doradcy podatkowego P.Z. kwotę 2 928,00 (dwa tysiące dziewięćset dwadzieścia osiem) złotych, w tym 528 (pięćset dwadzieścia osiem) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej z urzędu; 2. oddalić wniosek o zasądzenie na rzecz skarżącej strony kosztów postępowania zażaleniowego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Ke 312/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, oddalił skargę M.P. (dalej: "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 kwietnia 2010 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2004 r. (pkt 1) oraz przyznał od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz doradcy podatkowego P.Z. kwotę 732 zł, w tym 132 zł podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (pkt 2).

W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd I instancji stwierdził, że przyznanie doradcy podatkowemu wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zostało przez Sąd zmiarkowane. Sąd I instancji wyjaśnił, że na podstawie art. 250 P.p.s.a. za udzieloną stronie niezbędną pomoc prawną pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu przysługuje odpowiednie wynagrodzenie. Sąd orzekając o wynagrodzeniu pełnomocnika ocenia od strony merytorycznej rzetelność udzielonej pomocy prawnej, przede wszystkim biorąc pod uwagę czy czynności procesowe przez niego dokonane odpowiadają wymaganiom formalnym. W postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 czerwca 2010r. sygn. akt II FZ 143/10 (dostępne na www.cbois.nsa.gov.pl) wyjaśniono, że mimo literalnej wykładni art. 250 P.p.s.a., przepis ten nie nakłada na sąd obowiązku uwzględnienia każdego wniosku pełnomocnika o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wniosek o przyznanie pełnomocnikowi wynagrodzenia podlega ocenie sądu także pod kątem jakości usług świadczonych w ramach pomocy prawnej. Przyznane wynagrodzenie obciąża Skarb Państwa, a sąd dysponując w tym zakresie środkami publicznymi odpowiada za "zasadność i legalność ich wydatkowania". (por. B. Dauter w: S. Babiarz i inni, "Koszty postępowania w sprawach administracyjnych i sądowoadministracyjnych", Wyd. LexisNexis 2007, s. 317). W związku z tym wynagrodzenie może być przyznane jedynie w sytuacji, gdy pomoc prawna świadczona jest przez pełnomocnika w sposób profesjonalny.