Wyrok NSA z dnia 26 marca 2013 r., sygn. II FSK 1445/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia del. WSA Lidia Ciechomska-Florek (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 947/10 w sprawie ze skargi T. U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności płatnika z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach) na rzecz doradcy podatkowego W. N. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wraz z należnym podatkiem VAT.

Uzasadnienie

T. U. (dalej jako płatnik), pismem z 26 kwietnia 2011 r., wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 947/10. Wyrokiem tym Sąd pierwszej instancji oddalił skargę płatnika na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 28 listopada 2008 r. w przedmiocie przedawnienia odpowiedzialności płatnika za pobraną a nie wpłaconą zaliczkę w podatku dochodowym od osób fizycznych. Jako podstawę rozstrzygnięcia Sąd powołał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej jako "p.p.s.a".). Zakwestionowany wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. orzekł o odpowiedzialności podatkowej płatnika za pobraną a nie wpłaconą zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonanych wypłat wynagrodzeń w miesiącu styczniu 2000 r. Określając wysokość zobowiązania z tego tytułu wskazał, że płatnik złożył do Urzędu Skarbowego w C. deklarację podatkową na zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy od łącznej kwoty wpłat dokonanych w ww. miesiącu. Z zadeklarowanej kwoty wpłat płatnik nie przekazał na rachunek urzędu w ustawowym terminie kwoty 1185,20 zł. Organ pierwszej instancji w uzasadnieniu przytoczył treść art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej jako "u.p.d.o.f") i art. 47 § 4 Ordynacji podatkowej (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Organ wyjaśnił, że wysokość nie wpłaconej w terminie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych stanowi zaległość podatkową, od której zgodnie z art. 53 § 3 Ordynacji podatkowej odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe. Organ podatkowy powołał się na art. 53 § 4 i art. 55 § 1 Ordynacji podatkowej oraz wzór naliczania odsetek za zwłokę zawarty w § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165, poz. 1373).