Wyrok NSA z dnia 13 września 2013 r., sygn. II FSK 2672/11

Z art. 7 ust. 2 i ust. 5 u.p.d.o.p. (w brzmieniu obowiązującym w 2002 r.) wynika definicja straty podatkowej. Pojęcie to nie jest równoważne ani nawet podobne do pojęcia zobowiązania podatkowego. Zatem art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania do określania straty. Prawo do wydania decyzji określającej wysokość straty nie jest ograniczone żadnym przepisem, co prowadzi do wniosku, że prawo organów podatkowych do określenia straty nie podlega ograniczeniom wynikającym z rozdziału 8 zatytułowanego "Przedawnienie". Jedyne ograniczenia czasowe to te jakie wynikają ze stosowania art. 24 Ordynacji podatkowej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska- Nowacka, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. sp. z o.o. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 321/11 w sprawie ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 3 lutego 2011 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. sp. z o.o. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 28 lipca 2011 r. oddalił skargę K. Sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej: Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 3 lutego 2011 r. w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r.

2. Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. decyzją z dnia 6 listopada 2008 r. określił Spółce wysokość straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. w kwocie 321.026,41 zł. W wyniku rozpoznania odwołania od powyższej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w G. postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2010 r. zwrócił sprawę organowi pierwszej instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego poprzez zmianę wydanej decyzji, z uwagi na fakt, że strata została określona w wysokości wyższej od poniesionej. Po ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 13 października 2010 r. określił Spółce wysokość straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. w kwocie 0,00 zł. W uzasadnieniu organ wskazał, że powodem dokonania innego rozliczenia niż wykazał podatnik w zeznaniu CIT-8 było stwierdzenie: zawyżenia przychodów o kwotę 1.024.480 zł, wynikającą z faktur VAT wystawionych przez Spółkę dla S. sp. z o.o., G. sp. z o.o., J., dokumentujących sprzedaż usług, które faktycznie nie zostały przez nią wykonane; zaniżenie przychodów o kwotę 409.367,49 zł; zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o łączną kwotę 729.077,42 zł, z czego: a) 707.000 zł - wydatki udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez K. Sp. z o. o. oraz firmę H. za usługi i prace, które nie zostały przez te podmioty faktycznie wykonane, b) 22.077,42 zł - koszty nie wynikające z ewidencji księgowej.