Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. I GSK 96/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 719/11 w sprawie ze skargi P. Spółki jawnej z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz P. Spółki jawnej z siedzibą w B. 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 719/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uwzględnił skargę P. Spółki jawnej z siedzibą w B., uchylając decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] grudnia 2010 r. i stwierdzając, że decyzja ta nie podlega wykonaniu w całości.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

Dnia 26 maja 2009 r. P. Sp. j. złożyła do Naczelnika Urzędu Celnego w P. wniosek o zwrot podatku akcyzowego w wysokości [...] zł z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej (do Austrii) bioestru RME. Przemieszczenie wyrobu akcyzowego odbyło się na podstawie uproszczonych dokumentów towarzyszących (UDT) sporządzonych 26 maja 2009 r. i międzynarodowych listów przewozowych CMR sporządzonych także 26 maja 2009 r. Następnie Spółka doręczyła korektę wniosku, w której wskazała kwotę [...] zł.

Naczelnik Urzędu Celnego, powołując się na art. 82 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), odmówił zwrotu podatku akcyzowego. Organ uznał, iż sprzedająca Spółce bioestr O. Sp. z o.o. z siedzibą w P. nie była podatnikiem podatku akcyzowego. Organ wskazał także, iż przedmiotowy wniosek należy uznać za złożony w dniu doręczenia wniosku organowi, a nie w dniu nadania wniosku w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego, wobec czego wniosek Spółki został uznany przez ten organ za złożony po faktycznym rozpoczęciu dostaw wewnatrzwspólnotowych. Tym samym organ pierwszej instancji stwierdził, że Spółka nie spełnia podstawowych warunków pozytywnego załatwienia wniosku w całości.