Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 13 lutego 2014 r., sygn. II FSK 643/12

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, polegającego na zakupie towaru u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia WSA del. Barbara Rennert, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 792/11 w sprawie ze skargi A. K. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości dochodu za 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od A. K. i J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 430 (czterysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 793/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną przez J. K. oraz A. K. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 31 marca 2011 r., w przedmiocie określenia wysokości osiągniętego dochodu w 2004 r. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że J. K. w badanym okresie, prowadząc działalność gospodarczą zawyżył koszty uzyskania przychodów o należności w kwocie 36.903,50 złotych, wynikające z faktur VAT sygnowanych przez spółkę R., dotyczących nabycia oleju napędowego. Organ pierwszej instancji ocenił, że powyższe faktury stwierdzają zdarzenia gospodarcze, które nie zostały dokonane między podmiotami wskazanymi na fakturach, a tym samym nie mogą stanowić elementu legalnego obrotu prawnego. Spółka R. nie posiadała bowiem oleju napędowego wobec powyższego nie mogła również dokonać jego dalszej odsprzedaży. Ewidencjonując nierzetelne, tj. nieodzwierciedlające rzeczywistych zdarzeń gospodarczych faktury VAT skarżący naruszył - w ocenie organu podatkowego - art. 22 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., powoływanej dalej w skrócie: jako u.p.d.o.f.) oraz § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Organ podatkowy uznał też, że księgi podatkowe podatnika są nierzetelne. Na okoliczność badania rzetelności ksiąg sporządzono protokół o którym mowa w art. 193 § 4 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm., powoływanej dalej w skrócie jako Ordynacji podatkowej). W konsekwencji decyzją z dnia 3 listopada 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. określił podatnikom dochód za rok 2004 w wysokości 63.096,43 zł.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00