Wyrok NSA z dnia 8 października 2018 r., sygn. II OSK 291/17

Ewidencja ludności

Dnia 8 października 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. NSA Jerzy Solarski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 8 października 2018 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 października 2016 r. sygn. akt III SA/Gd 179/16 w sprawie ze skargi M. A. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: "WSA") wyrokiem z dnia 13 października 2016 r. sygn. III SA/Gd 179/16, oddalił skargę M. A., (dalej: "Skarżący"), reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego - matkę A. A., na decyzję Wojewody Pomorskiego (dalej: "Wojewoda") z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.

W uzasadnieniu przedstawiono następującą argumentację faktyczną i prawną: decyzją z dnia [...] września 2015 r. nr [...], Prezydent Miasta Gdańska na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 388 ze zm., dalej: "ustawa"), orzekł o wymeldowaniu małoletniego M. A. z pobytu stałego z lokalu przy ul. [..] nr [...] w G.. Wskazał, że z wnioskiem o wymeldowanie wystąpili właściciele - ojciec i dziadek Skarżącego podając, że wymieniony nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu od listopada 2012 r. Spór między stronami dotyczył okoliczności opuszczenia lokalu. W przeciwieństwie do wnioskodawców A. A. utrzymywała, że powodem opuszczenia lokalu był brak dostępu do wody i prądu, a także przemoc stosowana wobec niej i małoletnich dzieci przez męża - współwłaściciela domu. Przed opuszczeniem lokalu podjęła środki prawne przeciwko stosowanej przemocy, zawiadamiając właściwe organy. Wyjaśniła, że w lokalu został wymieniony zamek i nie mogła się do niego dostać w celu zabrania pozostawionych tam rzeczy. Nie wystąpiła do sądu powszechnego z pozwem o ochronę naruszonego posiadania, ponieważ termin na złożenie takiego pozwu już minął. Zatem nie wykorzystała do końca wszelkich środków prawnych zmierzających do przezwyciężenia przeszkód w swobodnym korzystaniu z lokalu, uzyskania kluczy i powrotu do mieszkania. Według organu zaniechanie działań podjęcia środków prawnych w celu obrony swoich praw powoduje, że brak jest podstaw do utrzymania fikcji meldunkowej; wskazany lokal przestał być miejscem koncentracji interesów życiowych A. A. i Skarżącego .