Wyrok NSA z dnia 10 maja 2019 r., sygn. I GSK 382/17

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kowalik-Grzanka (spr.) Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek Sędzia del. WSA Izabella Janson Protokolant Magdalena Chewińska po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "A." Sp. z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 1263/16 w sprawie ze skargi "A." Sp. z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2. uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...]; 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. na rzecz "A." Sp. z o.o. w S. kwotę 1.230 (słownie: tysiąc dwieście trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 19 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 1263/16 oddalił skargę "A" Sp. z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

"A" Sp. z o.o. z siedzibą w S. (zwana dalej: skarżącą lub spółką) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywała wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów o kodzie CN 3811 oraz prowadziła ich dystrybucję na terytorium Polski. Produkty te stosowane są m.in. w celu zapobiegania korozji silnika, ułatwiania rozruchu silnika, czyszczenia układów wtryskowych czy też usuwania osadu i wilgoci z układów paliwowych.

Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego dodatków lub domieszek do paliw klasyfikowanych do kodu CN 3811 w kwocie 2 818,00 zł. Wraz z wnioskiem złożono korektę deklaracji. Wskazała, że błędnie rozliczyła podatek akcyzowy stosując stawkę wskazaną w art. 89 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r., nr 3, poz. 11 ze zm., dalej: u.p.a.), a więc właściwą dla pozostałych paliw silnikowych (1.822 zł /1000 litrów). Tymczasem podczas obliczania kwoty podatku akcyzowego od tych wyrobów właściwe jest stosowanie stawki podatkowej przewidzianej dla paliwa silnikowego, do którego produkty te mają być dodawane. Przyczyną nieprawidłowego rozliczenia podatku akcyzowego była niezgodność polskiej regulacji prawnej w zakresie podatku akcyzowego z prawem unijnym. Określając właściwą stawkę podatku akcyzowego należy zastosować bezpośrednio art. 2 ust. 3 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE. L. 2003. 283. 51 dalej: dyrektywa energetyczna), pomijając art. 89 ust. 1 pkt 14 u.p.a. Przedstawione stanowisko Spółka wsparła przywołując postanowienie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 5 lutego 2015 r. C-275/14.