Wyrok NSA z dnia 24 lipca 2020 r., sygn. I GSK 482/18

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2020 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 września 2017 r. sygn. akt III SA/Po 321/17 w sprawie ze skargi A. K. na decyzje Dyrektora W. Oddziału Regionalnego ARiMR w P. z dnia [...] stycznia 2017 r. : nr [...]; nr [...] w przedmiocie płatności rolnych 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżone decyzje; 3. zasądza od Dyrektora W. Oddziału Regionalnego ARiMR w P. na rzecz A. K. 1540 (słownie: tysiąc pięćset czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 9 września 2017 r., sygn. akt III SA/Po 321/17 oddalił skargi A. K. (dalej: skarżący) na decyzje Dyrektora W. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. (dalej: Dyrektor ARiMR) z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] i nr [...]w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2015 i odmowy przyznania płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami za rok 2015.

Sąd I instancji rozstrzygał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] stycznia 2017 r. Dyrektor ARiMR utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w W. z [...] lipca 2016 r. o odmowie przyznania płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami (ONW) na rok 2015.

Ponadto Dyrektor ARiMR decyzją z dnia [...] stycznia 2017 r. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w W. z [...] lipca 2016 r. o odmowie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2015.

Organ II instancji uznał, że skarżący wraz z 51 osobami fizycznymi oraz A. Spółdzielczą stworzył sztuczne warunki w celu uzyskania maksymalnych korzyści majątkowych, których A. nie otrzymałaby w normalnych warunkach. Organ ARiMR zauważył, że pomimo tego, iż jednostka ta oraz 52 osoby fizyczne są formalnie gospodarstwami samodzielnymi, to jest mającymi formalnie określonego zarządcę, własny numer ewidencyjny, konto, na które przelewane były środki, to jednak są gospodarstwami ściśle powiązanymi ze sobą. Wszystkie wydarzenia mające miejsce w 2015 roku, a więc wydzielenie ziemi przez A., zawarcie jednego dnia umów sprzedaży oraz dzierżawy, utworzenie i przystąpienie do spółdzielni AG H., stanowiły próbę prawnego dostosowania wzajemnych relacji pomiędzy wszystkimi wskazanymi podmiotami po to, aby uzyskać maksymalne wnioskowane dofinansowanie.