Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 5 maja 2023 r., sygn. I FSK 2346/18

1. Przy ocenie zarzutów naruszenia prawa materialnego zawartych w skardze kasacyjnej, sąd bierze pod uwagę ogół okoliczności faktycznych danej sprawy, a nie jedynie formalny przebieg transakcji. 

2. Brak wylegitymowania kontrahenta, brak umów pisemnych, nadmierna ufność we współpracy oraz brak szczególnej ostrożności przy transakcjach podwyższonego ryzyka, mogą skutkować odrzuceniem skargi kasacyjnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Dominik Mączyński, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Zarządcy Masy Sanacyjnej N. sp. z o.o. w restrukturyzacji z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 1917/17 w sprawie ze skargi N. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 28 marca 2017 r. nr 1401-IOV-4.4103.12.2017.ACz w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od czerwca 2012 r. do marca 2013 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 9 maja 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 1917/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę N. sp. z o.o. (obecnie Zarządca masy sanacyjnej N. sp. z o.o. w restrukturyzacji, dalej "spółka" lub "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 28 marca 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od czerwca 2012 r. do marca 2013 r.

Sąd pierwszej instancji podzielił w pełni ocenę organów podatkowych obu instancji co do tego, że skarżąca w badanym okresie dokonała nieuprawnionego odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez W. sp. z o.o. (dalej "W. sp. z o.o."), W.1 sp. z o.o., L. sp. z o.o., S. (dalej "S.") oraz B. sp. z o.o. tytułem dostawy prętów żebrowanych. Zdaniem sądu faktury wystawione przez ww. podmioty (z wyjątkiem dwóch faktur pochodzących od S. i jednej od B. sp. z o.o.) nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych dokonanych pomiędzy wskazanym w ich treści sprzedawcą a nabywcą. Pomimo zatem, że w rzeczywistości doszło do nabycia przez skarżącą towaru w postaci prętów żebrowanych, ich dostawcami nie byli wystawcy spornych faktur, czego w ustalonym stanie faktycznym spółka miała pełną świadomość. Tym samym zasadne było pozbawienie spółki na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4) lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. poz. 1054, ze zm.), dalej "ustawa o VAT", prawa do odliczenia podatku naliczonego w tych fakturach wykazanego.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00