Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2023 r., sygn. II GSK 302/20

Prawo geologiczne i górnicze

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia del. WSA Krzysztof Sobieralski Protokolant Anna Ważbińska-Dudzińska po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej H.W., M.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 września 2019 r. sygn. akt III SA/Gl 593/19 w sprawie ze skargi H.W., M.W. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia 1 kwietnia 2019 r. nr PR.543.11.2019 w przedmiocie ustalenia opłaty podwyższonej za wydobywanie kopaliny bez wymaganej koncesji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 2 września 2019 r., sygn. akt III SA/Gl 593/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę H.W. i M.W. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z 1 kwietnia 2019 r. w przedmiocie opłaty podwyższonej za wydobycie kopaliny bez koncesji.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

W wyniku oględzin działki nr [...], położonej w miejscowości [...], gm. [...], powiat [...], woj. [...], pracownicy Okręgowego Urzędu Górniczego w Warszawie stwierdzili, że w wyniku prowadzonej eksploatacji powstało wyrobisko stokowe o pow. ok. 600 m2 wzdłuż górnych krawędzi i głębokości do ok. 5 m. Kąt nachylenia skarp osiągał w górnej części 70-80 stopni, poniżej kształtował się wg naturalnego usypu. Materiał odspojony stanowiły głównie piaski drobno- i średnioziarniste, w stropie pylaste. Humus o średniej miąższości ok. 0,3 m został zdjęty i zwałowany wokół górnych krawędzi wyrobiska. W trakcie oględzin pracownik organu pierwszej instancji posiadający uprawnienia geodezyjne wykonał obmiar wyrobiska oraz przekształconego terenu przy użyciu odbiornika GPS metodą pozycjonowania satelitarnego.

W toku postępowania właściciel działki wyjaśnił, że w czerwcu 2016 r. rozpoczęto wykonanie drogi wewnętrznej, mającej zapewnić dojazd do budowanych stawów hodowlanych, czego efektem jest wyrobisko, którego istnienie stwierdzono w trakcie kontroli. H.W. i M.W. (dalej "skarżący") wskazali również, że nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie wydobywania kopalin. Dojazd do działek objętych inwestycją miał się odbywać drogą leśną, stanowiącą własność Lasów Państwowych, jednakże leśniczy w latach 2004-2005 uniemożliwił przejazd, co zmusiło ich do zakupu w 2006 r. działki ewidencyjnej nr [...]. Zgodnie z oświadczeniem sprzedającego działka ta służyła jako droga dojazdowa do działek, na których budowane były stawy. Znajdowało się na niej wzniesienie, na którym w chwili zakupu były już duże wykopy piasku. Od 2008 roku pogłębiali przejazd, a uzyskany materiał wykorzystali do niwelacji innych swoich nieruchomości, w decyzjach uzyskanych na budowę stawów nie było wytycznych, co zrobić z uzyskaną ziemią, jednakże dane te były ujęte w projekcie budowlanym i operacie wodnoprawnym, zgodnie z którymi ziemia ta przeznaczona zostać miała na wyrównanie działek Inwestora. Wykonując przejazd wewnętrzny na czas budowy, dostosowali się do ww. zapisu, od żadnego z organów nie uzyskali informacji, że potrzebne jest uzyskanie koncesji lub opłacenie jakichkolwiek dodatkowych opłat administracyjnych. Z pozyskanego ze Starostwa Powiatowego w Sochaczewie fragmentu mapy wraz z opisem taksacyjnym z uproszczonego planu urządzenia lasu w miejscowości [...] (aktualny na stan 23 sierpnia 1996 r.), obejmującego teren działki ewid. nr [...] (obecnie podzieloną na działki ewid. nr [...] i [...]), wynikało, że teren działki ewid. nr [...], w części objętej eksploatacją, w większości porastał las sosnowy. Powyższe potwierdziły zdjęcia archiwalne uzyskane z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz zdjęcia dostępne w portalu [...], z których wynikało, że wycinka części lasu na działce ewid. nr [...] nastąpiła w okresie od 8 maja 2011 r. do 9 października 2013 r.