Wyrok SN z dnia 9 września 2010 r., sygn. I CSK 535/09

Ocena, czy wyrok sądu polubownego jest sprzeczny z podstawowymi zasadami porządku prawnego odnosi się do jego treści, a nie prawidłowości postępowania przed tym sądem, czy obsady składu tego sądu. Do uchylenia wyroku sądu polubownego na podstawie klauzuli porządku prawnego może dojść w przypadku stwierdzenia, że objęte jego treścią skutki nie są zgodne z określoną normą zaliczaną do podstawowych zasad porządku prawnego obowiązującego w Polsce. Do zasad tych należą nie tylko normy konstytucyjne, ale i naczelne normy w poszczególnych dziedzinach prawa.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)

SSN Krzysztof Strzelczyk

SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

Protokolant Anna Matura

w sprawie ze skargi „U.” Spółki z o.o.  w K. przy uczestnictwie Zdzisława M. o uchylenie wyroku sądu polubownego, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 9 września 2010 r., skargi kasacyjnej uczestnika postęp. z dnia 18 marca 2009 r.,

oddala skargę kasacyjną i zasądza od Zdzisława M. na rzecz „U.” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 2 700 zł (dwa tysiące siedemset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2006 r. Sąd Arbitrażowy przy Krajowej Izbie Gospodarczej w W. ustalił, że na podstawie porozumienia z dnia 22 lipca 2002 r. Zdzisławowi M. przysługują prawa i obowiązki dzierżawcy nieruchomości położonej w K. przy ulicy S., która stanowi własność U. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., począwszy od 15 października 1990 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2008 r. oddalił skargę U. o uchylenie tego wyroku Sądu Arbitrażowego, stwierdzając że zarzuty dotyczące nieważności bądź bezskuteczności zapisu na sąd polubowny oraz powagi rzeczy osądzonej były nieuzasadnione. Zarzut braku bezstronności arbitrów podniesiony został dopiero w postępowaniu ze skargi, a zatem jako spóźniony, stosownie do art. 1208 § 1 k.p.c., nie mógł być skuteczną podstawą zaskarżenia, niezależnie od tego, że nie zasługiwał na podzielenie. Powołanie się na naruszenie podstawowych zasad porządku prawnego w Rzeczypospolitej Polskiej nie konkretyzowało jakie zasady zostały naruszone. Uzupełnienie tego zarzutu przez wskazanie, że chodzi o zasady demokratycznego państwa prawnego, sprawiedliwości społecznej, ochrony prywatnej własności, nie dość, że spóźnione, to i merytorycznie niezasadne, nie uwzględniało bowiem zasady swobody kształtowania treści umów zawieranych przez strony.