Wyrok SN z dnia 4 lutego 2014 r., sygn. II UK 294/13

Przynależność pracodawcy do określonej gałęzi przemysłu ma znaczenie istotne i nie można dowolnie, z naruszeniem postanowień rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wiązać konkretnych stanowisk pracy z branżami, do których nie zostały przypisane w tym akcie prawnym). Usystematyzowanie prac o znacznej szkodliwości i uciążliwości do oddzielnych działów oraz poszczególnych stanowisk w ramach gałęzi gospodarki nie jest przypadkowe i należy przyjąć, że konkretne stanowisko narażone jest na ekspozycję na czynniki szkodliwe w stopniu mniejszym lub większym w zależności od tego, w którym dziale przemysłu jest umiejscowione. W określeniu rodzaju pracy uzasadniającej prawo do świadczeń na zasadach rozporządzenia chodzi wyłącznie o rodzaj pracy określony w § 4-15 rozporządzenia oraz wykonywanie jej na stanowisku przypisanym do działu przemysłu umieszczonego w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Gudowska (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Zbigniew Hajn

SSN Zbigniew Korzeniowski

w sprawie z wniosku H. W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o prawo do emerytury, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 lutego 2014 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 7 listopada 2012 r.,

1. oddala skargę kasacyjną

2. przyznaje adwokatowi, J. M. - Spółka Adwokacka od Sądu Apelacyjnego kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 listopada 2012 r. Sąd Apelacyjny, Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację H. W. od wyroku Sądu Okręgowego, Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w T. z dnia 7 marca 2012 r., oddalającego jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z dnia 25 listopada 2011 r. w przedmiocie odmowy ustalenia prawa do emerytury. Zakreślając przedmiot sporu jako spełnianie przesłanki osiągnięcia w dniu 1 stycznia 1999 r. wymaganego w przepisach dotychczasowych okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach wynoszącego 15 lat (art. 184 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.; dalej "ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych"), Sąd pierwszej instancji ustalił, że skarżący pracował w jednym zakładzie pracy - B. Przedsiębiorstwie Instalacji Przemysłowych B. od 1967 do 1994 r. Po ukończeniu szkoły przyzakładowej uzyskał wykształcenie w zawodzie montera instalacji sanitarnych. W dniu 15 czerwca 1970 r. rozpoczął staż na stanowisku montera wewnętrznych instalacji sanitarnych i gazowych. Po zakończeniu stażu powierzano mu stanowiska montera o specjalizacjach według poszczególnych angaży - wewnętrznych instalacji sanitarnych i gazowych, centralnego ogrzewania, wodno-kanalizacyjnego, instalacji przemysłowych, centralnego ogrzewania, wewnętrznych instalacji sanitarnych i ogrzewczych, wewnętrznych instalacji sanitarnych i ogrzewczych-spawacza, ogrzewania, wewnętrznych instalacji sanitarnych i ogrzewczych, centralnego ogrzewania oraz izolacji.