Interpretacja indywidualna z dnia 30.05.2012, sygn. IPPB4/415-254/12-2/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB4/415-254/12-2/MP

Odszkodowanie wypłacane Wnioskodawcy za nieruchomość prywatną wywłaszczoną na rzecz Skarbu Państwa wypłacone na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu. Tym samym wypłata odszkodowania nie rodzi skutków podatkowych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20.03.2012 r. (data wpływu 23.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 13 października 2011 roku Wnioskodawca otrzymał z depozytu sądowego kwotę 310.317,00 zł. tytułem połowy odszkodowania za nabycie przez Skarb Państwa prawa własności nieruchomości o powierzchni 795 m² i 75 o powierzchni 167 m².

Nabycie ww. nieruchomości przez Skarb Państwa oraz ustalenie wysokości odszkodowania za wywłaszczenie wyżej opisanych nieruchomości nastąpiło na mocy decyzji Wojewody z dnia 31 marca 2011 roku - dalej jako Decyzja. Decyzja została wydana na podstawie art. 15 ust. 2 i 3, art. 16 ust. 1, art. 18, art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 721 ze zm.), w związku z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 220, poz. 1601 ze zm.) oraz w związku z art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958), art. 112 ust. 2 i 3, 119 ust. 1, art. 121 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261 poz. 2603 ze zm.) w związku z art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.). Na mocy Decyzji Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad ze względu na nieuregulowany stan prawny wywłaszczanej nieruchomości w chwili wydawania Decyzji został zobowiązany do złożenia ustalonej kwoty odszkodowania do depozytu sądowego na okres 10 lat.