Interpretacja indywidualna z dnia 30.11.2020, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.746.2020.1.AKR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.746.2020.1.AKR

Opodatkowanie polskiej emerytury otrzymywanej przez rezydenta Finlandii

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Polski przez rezydenta Finlandii jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Polski przez rezydenta Finlandii.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od ponad trzydziestu lat Wnioskodawca mieszka i pracował w Finlandii. Od ponad 10 lat jest obywatelem tego kraju oraz jego rezydentem fiskalnym. Za okres studiów (1971-1976), studiów doktoranckich (1976-1980) i pracy (1976, 1980-1989) w Polsce przysługuje Wnioskodawcy emerytura wypłacana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawca informuje, że w okresie zatrudnienia w charakterze nauczyciela akademickiego a później pracownika naukowo-badawczego w państwowych instytutach badawczych miał status pracownika państwowego. Wnioskodawca wniosek o emeryturę złożył na początku bieżącego roku w instytucji fińskiej, która zgodnie z przepisami Rozporządzenia UE nr . przesłała jego część dotyczącą okresów nauki i zatrudnienia w Polsce do Wydziału Realizacji Umów Międzynarodowych Oddziału ZUS w (zwanym dalej RUM). Jest to oddział koordynujący wykonywanie przepisów Unii Europejskiej o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy krajami skandynawskimi a Polską. Przepisy Rozporządzenia UE nr . są w przypadku Wnioskodawcy podstawą prawną obliczania Jego emerytury jako osoby migrującej w ramach Wspólnoty. Z decyzji otrzymanej z RUM Wnioskodawca powziął informację, że od wypłacanej emerytury będzie pobierana zaliczka na poczet podatku dochodowego płaconego w Polsce. W związku z tym Wnioskodawca przesłał do RUM wniosek o niepobieranie zaliczki na poczet podatku dochodowego powołując się na przepisy art. 4. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (zwanej dalej Konwencją) zawartej w Helsinkach w dniu 8 czerwca 2009 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 37, poz. 205) i ratyfikowanej przez Polskę w dniu 24 września 2009 r. (Dz. U. z 2009 r., Nr 202, poz. 1548) w związku z zaświadczeniem o rezydencji fiskalnej wydanym przez Fińską Administrację Podatkową. Wnioskodawca postąpił zresztą dokładnie tak samo jak w podobnych przypadkach, gdy pracował w latach 2004-2018 na kilku państwowych uniwersytetach i politechnikach polskich w charakterze profesora odwiedzającego. Kwestury tych uczelni nie miały żadnych wątpliwości co do praw Wnioskodawcy i po przedstawieniu zaświadczenia o rezydencji fiskalnej nie pobierały zaliczki na poczet podatku dochodowego. RUM odrzucił wniosek Wnioskodawcy powołując się na przepisy art. 17 ww. Konwencji. Zdaniem Wnioskodawcy, przy powołaniu się na przepisy art. 17 ww. Konwencji należy w Jego przypadku stosować również przepisy art. 18. ust. 2 tej Konwencji, czego zresztą literalnie wymaga sam art. 17 ww. Konwencji, a czego RUM nie uwzględnił, czyli nie wykonał obowiązujących w Polsce postanowień Konwencji, a więc postąpił niezgodnie z obowiązującym prawem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: