Wyrok WSA w Kielcach z dnia 21 czerwca 2007 r., sygn. II SA/Ke 244/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Protokolant Referent stażysta Małgorzata Rymarz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi D. R. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]znak: [...]Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] Nr [...] orzekającą o odmowie wymeldowania W. D. z pobytu stałego w lokalu przy ul. O. w K.

W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, iż postępowanie przed organem I instancji wszczęto na wniosek D.R. W jego wyniku Prezydent Miasta K uznał, iż nie zachodzą przesłanki nakazujące wymeldowanie osoby w trybie administracyjnym i decyzją z dnia [...] orzekł o odmowie wymeldowania W. D. z pobytu stałego w w/w lokalu.

Odwołanie od decyzji organu I instancji wniosła D.R.

Decyzją z dnia [...] Wojewoda uznając odwołanie za niezasadne utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, iż ustawa z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006r. nr 139, poz. 993 ze zm.) normuje prowadzenie ewidencji ludności, rejestrując dane o miejscu pobytu osób, co oznacza wyłącznie rejestrację stanu faktycznego w zakresie pobytu osób i służy wyłącznie celom ewidencyjnym. Natomiast stosownie do przepisu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania. Rozwiązanie przyjęte w cyt. przepisie ma charakter wyjątkowy, stanowiąc zarazem odstępstwo od ogólnej reguły działania organów prowadzących ewidencję ludności wyłącznie na wniosek osób wykonujących własny obowiązek meldunkowy. Zebrany w postępowaniu administracyjnym materiał dowodowy potwierdził fakt przebywania W. D. w spornym lokalu. Okoliczność ta została przyznana przez jej syna - W. D. na rozprawie administracyjnej w dniu 7.11.2006r., jak również W. D., przesłuchaną w trybie art. 50 § 3 k.p.a. Przesłuchanie W. D. w miejscu jej pobytu pozwoliło organom na ocenę, iż w spornym lokalu znajdują się jej rzeczy osobiste i tam też koncentruje się jej życie osobiste.