Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2016 r., sygn. III SA/Wa 977/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Sędziowie sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska (sprawozdawca), Protokolant p.o. referenta stażysty Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2016 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2009 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, w części dotyczącej listopada i grudnia 2009r. 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz P. P. kwotę 149 zł (słownie sto czterdzieści dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z [...] września 2012r. wszczęto wobec Skarżącego P.P. postępowanie kontrolne, po przeprowadzeniu którego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. wydał decyzję z [...] grudnia 2014r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2009r. W motywach organ wskazał, że Skarżący prowadził w przedmiotowym okresie działalność w zakresie świadczenia usług solariów pod adresem ul. [...] oraz ul. [...]w L.. Ze względu na to, że Skarżący nie odbierał kierowanej do niego korespondencji ani nie zgłaszał się w wyznaczonych dniach we wskazanych przez organ I instancji miejscach, zarówno zawiadomienie o zamiarze wszczęcia postępowania kontrolnego jak i postanowienie o wszczęciu postępowania kontrolnego zostały uznane za doręczone w trybie art. 150 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.; dalej: "O.p."). Skarżący w toku postępowania kontrolnego, mimo wezwań organu I instancji nie okazał żadnej dokumentacji podatkowej, co uniemożliwiło pracownikom organu sporządzenie protokołu badania ksiąg podatkowych. W związku z powyższym, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej stwierdził naruszenie art. 86 § 1 O.p., art. 112 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT") oraz § 23 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798). Tym samym brak było ksiąg podatkowych mogących na podstawie art. 193 § 1 O.p. korzystać z domniemania autentyczności i wiarygodności. Organ I instancji odstąpił od szacowania podstawy opodatkowania, gdyż jego zdaniem materiał dowodowy w postaci obrotów ze sprzedaży wykazanych w deklaracjach umożliwił ustalenie danych niezbędnych do określenia podstawy opodatkowania. W związku z nieprzedłożeniem przez Skarżącego jakiejkolwiek dokumentacji źródłowej, w tym m.in. faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej stwierdził, iż w okresie objętym postępowaniem Skarżącemu nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym, w rozliczeniu Skarżącego za poszczególne miesiące 2009r. organ I instancji uwzględnił kwoty podatku należnego wynikające ze złożonych deklaracji VAT-7 z pominięciem wykazanych w nich kwot podatku naliczonego.