Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2024 r., sygn. III OSK 1654/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Piotr Korzeniowski sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 marca 2022 r. sygn. akt III SA/Gl 1043/21 w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach z dnia 1 lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 1 marca 2022 r., sygn. akt III SA/Gl 1043/21, po rozpoznaniu skargi M. L. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach z dnia 1 lipca 2021 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji w Katowicach z dnia 27 maja 2021 r., nr [...].

Jak wskazał Sąd pierwszej instancji wnioskiem z dnia 16 listopada 2018 r. M. L. (dalej: "skarżąca") wystąpiła do Komendanta Miejskiego Policji w Katowicach o ponowne ustalenie i wypłacenie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy wraz z ustawowymi odsetkami w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji, z uwzględnieniem treści orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15.

Komendant Miejski Policji w Katowicach decyzją z dnia 27 maja 2021 r. odmówił stronie ponownego ustalenia i wypłaty wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz dodatkowy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji. W uzasadnieniu argumentował, że skarżąca została zwolniona ze służby z dniem 20 lutego 2017 r., dlatego też w sprawie zastosowanie ma art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu wówczas obowiązującym, co wynika z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 1610) – dalej: "ustawa o szczególnych rozwiązaniach".

Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem skarżąca wniosła odwołanie.