Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Gd 840/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędzia NSA Sławomir Kozik Asesor WSA Jakub Chojnacki po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi T. M. i J. M. na uchwałę Rady Gminy Luzino z dnia 30 maja 2023 r., nr XXXIX/578/2023 w sprawie uchwalenia zmiany fragmentu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębu geodezyjnego Kębłowo (wsie Kębłowo i Kochanowo) gmina Luzino 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. zasądza od Rady Gminy Luzino solidarnie na rzecz skarżących T. M. i J. M. kwotę 797 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

T. M. i J. M. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Gminy Luzino z dnia 30 maja 2023 r., nr XXXIX/578/2023, w sprawie uchwalenia zmiany fragmentu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębu geodezyjnego Kębłowo (wsie Kębłowo i Kochanowo) gmina Luzino.

Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości, zarzucając jej naruszenie:

- art. 17 ust. 13 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez zignorowanie obowiązku ponowienia uzgodnień w zakresie wprowadzonych istotnych zmian do projektu zaskarżonej uchwały, co stanowi istotne naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego oraz istotne naruszenie trybu ich sporządzania i co za tym idzie powoduje nieważność zaskarżonej uchwały; zdaniem skarżących zakres dokonanych zmian winien wiązać się z ponowieniem uzgodnień, gdyż dotyczyły one podstawowych kwestii związanych z możliwością kształtowania zabudowy, tj. linii zabudowy, wysokości zabudowy, rodzaju stosowanej zieleni, emisji hałasu, rozwiązań komunikacyjnych, powierzchni zabudowy itd.;

- art. 1 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez zignorowanie istniejących uwarunkowań zabudowy funkcjonującej na terenie K., ładu przestrzennego, a także istniejących już uciążliwości dla skarżących oraz innych mieszkańców wsi K. związanych z funkcjonującymi już halami przemysłowymi, a mimo tego wyznaczenie zaskarżoną uchwałą terenu zabudowy usługowej oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów w celu rozbudowy wskazanego wyżej zakładu, co stanowi naruszenie normy art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, skutkującą nieważnością zaskarżonej uchwały;

- art. 64 ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zw. z art. 140 kodeksu cywilnego w zw. z art. 6 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez ich niezastosowanie oraz naruszenie konstytucyjnej zasady ochrony prawa własności, polegające na pozbawieniu skarżących właścicieli nieruchomości możliwości pełnego korzystania z przysługującego im prawa własności, a co za tym idzie naruszenie art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, skutkujące nieważnością zaskarżonej uchwały;