Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 25 kwietnia 2024 r. Maersk A/S i Mapfre España Compañía de Seguros y Reaseguros SA przeciwko Allianz Seguros y Reaseguros SA i MACS Maritime Carrier Shipping GmbH & Co., sygn. połączone od C-345/22 do C-347/22

Artykuł 25 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowychnależy interpretować w ten sposób, że:możliwość powołania się na klauzulę prorogacyjną wobec posiadacza konosamentu będącego osobą trzecią, w którym to konosamencie została zamieszczona ta klauzula, nie jest regulowana przez prawo państwa członkowskiego, w którym znajdują się sąd lub sądy wskazane w tej klauzuli. Na wspomnianą klauzulę można się powołać wobec tej osoby trzeciej, jeżeli poprzez nabycie tego konosamentu wstąpiła ona w całość praw i obowiązków jednej z pierwotnych stron umowy, co należy ocenić zgodnie z prawem krajowym znajdującym zastosowanie co do istoty sprawy, ustalonym na podstawie przepisów prawa międzynarodowego prywatnego państwa członkowskiego, w którym znajduje się sąd rozpoznający sprawę.Artykuł 25 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012należy interpretować w ten sposób, że:stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym osoba trzecia względem umowy przewozu towarów zawartej między przewoźnikiem a załadowcą, która to osoba trzecia nabywa konosament stanowiący dowód tej umowy i w ten sposób staje się posiadaczem tego konosamentu będącym osobą trzecią, wstępuje w całość praw i obowiązków tego załadowcy, z wyjątkiem praw i obowiązków wynikających z klauzuli prorogacyjnej zamieszczonej we wspomnianym konosamencie, gdyż na klauzulę tę można się powołać wobec tej osoby trzeciej wyłącznie wtedy, gdy ta osoba trzecia wynegocjowała ją indywidualnie i odrębnie.