Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 25 kwietnia 2024 r. S.Ö. i in. przeciwko Stadt Duisburg i in., sygn. połączone od C-684/22 do C-686/22

Artykuł 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, iż nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego przewidującemu, że w wypadku dobrowolnego nabycia obywatelstwa państwa trzeciego obywatelstwo tego państwa członkowskiego traci się z mocy prawa, co skutkuje, w odniesieniu do osób niebędących obywatelami innego państwa członkowskiego, utratą obywatelstwa Unii, chyba że osoby te uzyskają zezwolenie właściwych organów krajowych, w następstwie indywidualnej oceny sytuacji rzeczonych osób, uwzględniającej wyważenie wchodzących w grę interesów publicznych i prywatnych, na zachowanie swojego obywatelstwa przed nabyciem obywatelstwa państwa trzeciego. Jednakże zgodność z prawem Unii jest uzależniona po pierwsze od tego, czy osoby te miały rzeczywisty dostęp, w rozsądnym terminie, do przewidzianego w tym uregulowaniu postępowania w sprawie zachowania obywatelstwa i czy zostały należycie poinformowane w przedmiocie tego postępowania, a po drugie – czy wspomniane postępowanie obejmuje dokonanie przez właściwe organy oceny proporcjonalności skutków utraty tego obywatelstwa w świetle prawa Unii. W przeciwnym razie organy te, jak również sądy, które będą rozpoznawać ewentualne skargi, muszą mieć możliwość dokonania takiej oceny incydentalnie, w momencie składania przez zainteresowane osoby wniosku o wydanie dokumentu podróży lub innego dokumentu poświadczającego ich obywatelstwo bądź, w stosownym wypadku, w trakcie postępowania w sprawie stwierdzenia utraty obywatelstwa, ponieważ rzeczone organy i sądy powinny być w stanie, w stosownym wypadku, umożliwić odzyskanie ex tunc tego obywatelstwa.