Postanowienie SN z dnia 11 kwietnia 2024 r., sygn. I CSK 1049/23

11 kwietnia 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Roman Trzaskowski

na posiedzeniu niejawnym 11 kwietnia 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa R. O. i J. O.
‎przeciwko Bank w W. Oddział w Polsce
‎o ustalenie,
‎na skutek skargi kasacyjnej Bank w W. Oddział w Polsce
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
‎z 17 listopada 2022 r., I ACa 305/22,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2022 r. Sąd Apelacyjny w Szczecinie oddalił apelację pozwanego Banku od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 23 grudnia 2021 r., ustalającego, że bliżej oznaczona umowa kredytu zawarta między stronami jest nieważna.

W skardze kasacyjnej, w uzasadnieniu wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, pozwany wskazał przyczyny kasacyjne określone w art. 398⁹ § 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Jego zdaniem w sprawie istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości i wywołujących rozbieżności w orzecznictwie, tj. art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 Dyrektywy 93/13, art. 65 k.c., art. 354 k.c., art. 358 § 2 k.c., art. 385¹ k.c., art. 69 ust. 3 Prawa bankowego oraz art. 189 k.p.c.

W ocenie skarżącego w sprawie wystąpiło również istotne zagadnienie prawne, wyrażające się w pytaniu, czy w przypadku uznania w wyniku kontroli incydentalnej obecnych w umowie o kredyt denominowany kursem waluty obcej klauzul spreadowych nieokreślających głównego przedmiotu umowy, za niedozwolone (nieuczciwe) warunki umowne, prawidłowym jest uznanie umowy za nieważną w całości, skoro klauzule ryzyka walutowego, określające - zgodnie z jednolitym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - główny przedmiot tej umowy, nie stanowią niedozwolonych (nieuczciwych) warunków umownych.