Postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2024 r., sygn. II USK 59/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania J. S.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w Warszawie
‎o wysokość zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 stycznia 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
‎z dnia 20 września 2022 r., sygn. akt III AUa 47/22,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. zasądza od J. S. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Warszawie tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych z ustawowymi odsetkami za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia zobowiązanemu orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 20 września 2022 r. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z 29 listopada 2021 r. w ten sposób, że oddalił odwołanie J. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Warszawie z 21 marca 2019 r., na podstawie której został on uznany za dłużnika organu rentowego z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy.

Odwołujący się J. S. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, zaskarżając orzeczenie w całości i opierając skargę na zarzutach: 1) nierozpoznania istoty sprawy przez Sąd Apelacyjny, wyrażającego się w niewyjaśnieniu okoliczności faktycznych i prawnych stanowiących podstawę złożonego przez skarżącego odwołania, na skutek arbitralnego przyjęcia, że w niniejszej sprawie nie ma możliwości kwestionowania ustaleń leżących u podstaw decyzji z 12 stycznia 2018 r.; 2) naruszenia art. 477 § 1 k.p.c., przez jego błędne zastosowanie w sprawie i oddalenie odwołania w sytuacji, gdy w sprawie zachodzą podstawy do jego uwzględnienia, na co powołał się Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie orzekający w pierwszej instancji; 3) naruszenia art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 12 ust. 1 a contrario ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2022 r., poz. 1009), przez jego niezastosowanie i przyjęcie, że mimo, iż J. S. w spornym okresie nie prowadził działalności, co zostało wykazane w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz wypadkowemu.