Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 2024 r., sygn. I USK 109/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romuald Dalewski

w sprawie z odwołania L. L.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Rybniku
‎o zwrot nienależnie wypłaconego świadczenia,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 stycznia 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
‎z dnia 8 listopada 2022 r., sygn. akt III AUa 1278/22,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2) zasądza od L.L. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rybniku kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, wraz z odsetkami o których mowa w art. 98 § 1¹ k.p.c., tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z 17 lutego 2022 r., stwierdził, że L. L. pobrał nienależnie świadczenia za okres od 1 stycznia 2020 r., do 30 listopada 2021 r., w łącznej kwocie 85.798,92 zł z tytułu nienależnie pobranej emerytury oraz dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego przy braku rozwiązanego stosunku pracy i zobowiązał ubezpieczonego do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń.

Ubezpieczony w odwołaniu od powyższej decyzji domagał się jej zmiany przez uznaniem że pobrane przez niego świadczenia nie stanowią świadczenia nienależnie pobranego, oraz że nie jest zobowiązany do ich zwrotu.

Wyrokiem z 8 czerwca 2022 r., Sąd Okręgowy w Rybniku w pkt 1 uwzględnił odwołanie, w pkt 2 orzekł w zakresie kosztów procesu.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że ubezpieczony rozwiązał stosunek pracy ze spółką górniczą 30 listopada 2020 r. Organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury górniczej, poczynając od1 grudnia 2020 r. Od 2014 r., ubezpieczony prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Ubezpieczony został ujawniony w rejestrze Komisji Nadzoru Finansowego (KNF) jako agent pośrednika kredytu hipotecznego, którym była E. Sp. z o.o. w W.. Ubezpieczony w tej spółce był zatrudniony na podstawie umowy zawartej na czas nieokreślony w wymiarze 1/64 etatu i z wynagrodzeniem w wysokości 1/64 minimalnego wynagrodzenia za pracę. Zawarcie tej umowy o pracę było podyktowane wymogami KNF, i miało na celu jedynie umożliwienie ubezpieczonemu prowadzenia działalności jako agenta pracodawcy. Dzięki tej umowie o pracę, klienci nie musieli załatwiać kredytów w bankach, lecz obie sprawy (zakup nieruchomości i kredyt hipoteczny) mogli załatwić u ubezpieczonego.