Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. II FSK 3829/14

Fiskus powinien badać, dlaczego podatnik stara się o umorzenie zaległości, a nie twierdzić, że ulga i tak nie poprawiłaby jego sytuacji finansowej.

Gazeta Prawna nr 15/2017

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 września 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 1072/13 w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 26 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 26 lipca 2013 r. nr [...].

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 września 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 1072/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę W.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 26 lipca 2013 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej. Jako podstawę prawną orzeczenia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej jako: "p.p.s.a."

Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy.

Decyzją z dnia 24 kwietnia 2013 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w S. odmówił W.S. (dalej również jako "Skarżący") umorzenia zaległości z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia w 2006 r. nieruchomości powołując się na brak szczególnych i wyjątkowych okoliczności, które uzasadniałyby umorzenie zaległości podatkowej oraz opłaty prolongacyjnej.