Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. II SAB/Po 184/23

Dnia 4 kwietnia 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska – Tylewicz (spr.) Asesor WSA Arkadiusz Skomra po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 kwietnia 2024 roku sprawy ze skargi J. K. na bezczynność Wojewody w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy I. zobowiązuje Wojewodę do załatwienia wniosku skarżącego z dnia 2 lutego 2023 r. w terminie 30 dni od otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, II. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, III. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, IV. oddala skargę w pozostałym zakresie V. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego kwotę 497 zł (czterysta dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

J. K. reprezentowany przez pełnomocnika wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Wojewody w przedmiocie udzielenie jednolitego zezwolenia na pobyt i pracę na terenie RP zarzucając naruszenie przepisów prawa:

1. Art. 45 i art. 77 ust. 2 Konstytucji

2. Art. 112 a ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2023 poz. 519, dalej u.o.c.) w związku z art. 5 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim (Dz.U.UE.L 2011.343.1),

3. art. 7,8,12,35 § 1 w związku z art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 2021 poz. 735 ze zm. dalej k.p.a.) w związku z przepisami Ustawy o cudzoziemcach.

Skarżący wniósł o stwierdzenie bezczynności, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wyznaczenie Wojewodzie 7 dniowego terminu do wydania decyzji od uprawomocnienia wyroku i zwrotu akt, przyznanie skarżącemu sumy pieniężnej w wysokości [...] zł oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania.

Motywując skargę wskazano, że w dniu 2 lutego 2023 r. skarżący w delegaturze WUW w P., złożył wniosek o udzielenie zezwolenia jednolitego na pobyt i pracę . Od tego czasu Wojewoda przez 10 miesięcy, nie podjął żadnych czynności w sprawie, ograniczając się jedynie do pozostawienia ponaglenia bez rozpoznania. Po przesłaniu wskazanego pisma, z dnia 1 września 2023 r., sprawa ponownie spoczywa, a w sprawie nie są podejmowane żadne czynności. W ocenie skarżącego postępowanie organu jest lekceważące względem cudzoziemców. Zaniechania Wojewody powodują niestabilność sytuacji osobistej wnioskodawcy i niepewność co do jego dalszej pracy i pobytu w Polsce, co organ ignoruje. Wszczynając postępowanie w sprawie organ wskazał jedynie, że na podstawie art. 100c i 100 d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy bieg terminów do załatwienia sprawy został zawieszony. Od tego czasu Organ pozostaje w bezczynności naruszając prawa wnioskodawcy wynikające chociażby z Konstytucji czy norm k.p.a. W ocenie skarżącego powołane art. 100c i 100d nie mają zastosowania wobec obywateli innych krajów niż Ukrainy. Wobec tego Wojewoda nie może powoływać się na ww. przepisy i usprawiedliwiać nimi zwłoki w rozpoznaniu wniosku skarżącego. Stanowisko Wojewody stanowi również naruszenie art. 45 i 77 ust. 2 Konstytucji oraz art. 5 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim (Dz.U.UE.L 2011.343.1).