Wyrok SN z dnia 16 stycznia 2024 r., sygn. I PUNPP 2/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Józef Iwulski
‎SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z powództwa I. Ż.
‎przeciwko S. Spółce Akcyjnej w B.
‎o rekompensatę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 16 stycznia 2024 r.,
‎skargi powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy w Katowicach
‎z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. akt IX Pa 317/19,

1. stwierdza niezgodność z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy w Katowicach z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. akt IX Pa 317/19,

2. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.350 zł (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania wywołanych wniesioną skargą z ustawowymi odsetkami za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia pozwanej orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bytomiu wyrokiem z dnia 4 lutego 2019 r. zasądził od pozwanej S. SA w B. na rzecz powódki I. G. kwotę 10.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 marca 2018 r. tytułem świadczenia rekompensacyjnego z tytułu utraty prawa do bezpłatnego węgla oraz orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była małżonką emeryta, który w trakcie zatrudnienia w jednej z kopalń wchodzących w skład pozwanej Spółki, będąc już emerytem, pobierał aż do śmierci deputat węglowy. Od chwili śmierci męża, tj. od 1986 r. powódka ma ustalone prawo do renty rodzinnej na stałe i rentę tę pobiera. Będąc wdową zawarła ponowny związek małżeński. Jej drugi mąż zmarł w dniu 8 stycznia 2010 r.

W ocenie Sądu pierwszej instancji powództwo zasługiwało na uwzględnienie, gdyż powódka jest osobą uprawnioną w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 12 października 2017 r. o świadczeniu rekompensacyjnym z tytułu utraty prawa do bezpłatnego węgla (Dz.U. z 2017 r., poz. 1971, dalej jako ustawa z 2017 r.) do otrzymania rekompensaty z tytułu utraty prawa do bezpłatnego węgla jako wdowa po zmarłym emerycie, posiadająca prawo do renty rodzinnej. Wbrew twierdzeniom pozwanej wskutek ponownego zamążpójścia powódka nie utraciła statusu wdowy w świetle ustawy z 2017 r., która nie zawierała definicji wdowy ani też nie utraciła statusu wdowy na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. prawo o aktach stanu cywilnego. Powódka jest wdową po zmarłym mężu (emerycie) czego nie zmieniał fakt, że w odniesieniu do kolejnego małżeństwa miała status osoby zamężnej. Sąd Rejonowy zwrócił uwagę, że stan cywilny danej osoby określa się w odniesieniu do konkretnego małżeństwa.