Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia po chorobie - Wyrok SN z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. I PSKP 37/23

Brak zgłoszenia gotowości do pracy przez pracownika po ustaniu przyczyny niezdolności do pracy umożliwia pracodawcy zastosowanie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p. w celu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Renata Żywicka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa J. L. ‎przeciwko P. Spółce Akcyjnej w K. ‎o przywrócenie do pracy, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 stycznia 2024 r., ‎skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie ‎z dnia 21 października 2021 r., sygn. akt VII Pa 4/21,

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od J. L. na rzecz P. Spółki Akcyjnej w K. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) wraz z odsetkami wynikającymi z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 października 2021 r., w sprawie VII Pa 4/21 Sąd Okręgowy w Krakowie z powództwa J. L. przeciwko P. Spółce Akcyjnej w K. o przywrócenie do pracy oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z 1 października 2020 r., sygn. akt IV P 332/18/N oraz orzekł o kosztach procesu.

Wyrokiem z 1 października 2020 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie oddalił powództwo J. L. o przywrócenie do pracy wniesione przeciwko P. S.A. w K. oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd Rejonowy za bezsporne przyjął, że powód został zatrudniony u pozwanej w czerwcu 1990 r. na podstawie umowy na czas nieokreślony, ostatnio na stanowisku inżyniera Software/Hardware. W 2014 r. pozwana wypowiedziała powodowi stosunek pracy z dniem 31 października 2014 r. Prawomocnym wyrokiem z 20 kwietnia 2017 r., IV P 1344/14/N Sąd Rejonowy dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie przywrócił powoda do pracy u pozwanej na poprzednich warunkach. Powód zgłosił gotowość do pracy u pracodawcy, który skierował go na badania lekarskie. Powód nie uzyskał zaświadczenia stwierdzającego zdolność do pracy, z uwagi na przeciwwskazanie do pracy na wysokości. J. L. złożył pozew o nakazanie stronie pozwanej skierowania powoda na badanie lekarskie z pominięciem wskazania w skierowaniu wymogu pracy na wysokości. Postępowanie w tej sprawie toczy się przed Sądem Okręgowym w Krakowie pod sygn. akt VII P 8/18. W dniu 28 lutego 2018 r. pozwana doręczyła powodowi pismo zawierające oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p. Sąd Rejonowy ustalił, że od 29 maja 2017 r. do 27 listopada 2017 r. powód był niezdolny do pracy z powodu choroby (od 29 maja 2017 r. do 12 czerwca 2017 r. otrzymał wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy, a od 13 czerwca 2017 r. do 27 listopada 2017 r. zasiłek chorobowy). 27 listopada 2017 r. wyczerpał okres zasiłkowy. W dniu 13 listopada 2017 r. powód złożył wniosek o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego. Prawomocną decyzją z 2 lutego 2018 r. ZUS Oddział w Krakowie odmówił powodowi prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, gdyż komisja lekarska ZUS orzeczeniem z 25 stycznia 2018 r. stwierdziła, że powód nie jest niezdolny do pracy oraz że brak jest okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego. Sąd Rejonowy ustalił ponadto, że powód stawił się w zakładzie pracy w styczniu 2018 r. i wyraził gotowość podjęcia pracy. Pracodawca nie dopuścił powoda do pracy. Następnie powód stawił się w zakładzie pracy 19 lutego 2018 r. celem przedłożenia zaświadczenia lekarskiego o niezdolności do pracy wystawionego 15 lutego 2018 r. przez lekarza psychiatrę, w którym stwierdzono, że „powód jest niezdolny do pracy od 28 listopada 2017 r. z powodu konieczności leczenia w tut. Poradni z powodu zaburzeń nerwicowych. Dalej niezdolny do pracy”. W rubryce „cel wydania zaświadczenia” wskazano „zakład pracy”. Sąd Rejonowy ustalił też, że powód pozostaje w długotrwałym leczeniu z powodu zaburzeń afektywnych, diagnozowanych jako nawracające zaburzenia depresyjne przez lekarzy leczących oraz jako zaburzenia dystymiczne lub nerwicowe zaburzenia depresyjne przez lekarzy orzeczników ZUS. W dniu 28 lutego 2018 r. ustała przyczyna nieobecności powoda w związku ze schorzeniem, które było podstawą wydania zaświadczenia o niezdolności do pracy z 15 lutego 2018 r.