Postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2023 r., sygn. II PSK 60/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki

w sprawie z powództwa K. J.
‎przeciwko P. S.A. w W.
‎o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 grudnia 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
‎z dnia 31 stycznia 2023 r., sygn. akt III APa 47/21,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie XXI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (XXI P 333/19) wyrokiem z 6 maja 2021 r. oddalił powództwo w całości i zasądził od K.J. na rzecz P. S.A. w W. kwotę 3.420,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanego zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych w kwocie 50.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 25 września 2019 r. do dnia zapłaty oraz o zobowiązanie pozwanego do zaprzestania naruszania dóbr osobistych i do usunięcia skutków tego naruszenia przez przesłanie na adres powoda oświadczenia, podpisanego przez osoby uprawnione do reprezentacji pracodawcy, napisane czcionką Times New Roman, rozmiar 12, interlinia 1,5 pkt, o następującej treści: „Spółka P. S.A. przeprasza pana radcę prawnego K. J. za naruszenie jego dóbr osobistych w postaci czci i dobrego imienia poprzez treści oraz stwierdzenia zawarte w osnowie pisma z dnia 3 grudnia 2018 roku zatytułowanego «polecenie służbowe», które to treści bezzasadnie i bezpodstawnie przypisywały Panu radcy prawnemu K. J. postępowanie, które nie miało miejsca. Użyte stwierdzenia były nieprawdziwe i przez to godziły w dobre imię i cześć oraz wiarygodność Pana radcy prawnego K. J., z którego to powodu Spółka P. S.A. wyraża ubolewanie”. Oświadczenie miało być przedstawione w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie.

Sąd pierwszej instancji ustalił m.in., że powód jest radcą prawnym i u pozwanego pracodawcy był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy od 2 stycznia 2007 r. Zajmował się on obsługą prawną spółki w szerokim tego słowa znaczeniu (reprezentacja procesowa, sprawy egzekucyjne), jak również obsługą korporacyjną spółki związaną z pośrednictwem finansowym, sprawami compliance. W kwietniu 2017 r. doszło w spółce do zmiany zarządu. Nie zmieniło to sytuacji prawnej powoda, który w dalszym ciągu wykonywał powierzone mu zadania, sporządzał opinie prawne, uczestniczył w niezbędnym zakresie w spotkaniach zarządu. W dniu 27 listopada 2018 r. K. J. przeprowadził szkolenie w D. z zakresu compliance. W jego trakcie powód wyraził pogląd, że za błędy odpowiedzialność ponoszą liderzy i kierownicy. Opisał również okoliczności kontroli skarbowej w zakresie podatku VAT oraz umowy, co do której stwierdził, że podatek nie jest odprowadzany. W dniu 3 grudnia 2018 r. M. C. i G. J. reprezentujący pracodawcę zwrócili się z poleceniem służbowym do powoda o wyjaśnienie okoliczności przebiegu zdarzenia, do jakiego doszło podczas wspominanego szkolenia. Powód otrzymał termin złożenia odpowiedzi do 3 grudnia 2018 r., jednakże jej nie złożył. W IV kwartale 2018 r. oraz w I kwartale 2019 r. powód nie przeprowadził przewidzianych harmonogramem szkoleń z zakresu compliance. Nie zrealizował również w całości założonych programowo celów kwartalnych. Prezes zarządu przyznał premię powodowi pomimo niezrealizowania powierzonych mu zadań w całości. W dniu 1 marca 2019 r. powód wypowiedział umowę o pracę. Stosunek pracy powoda ustał z dniem 30 czerwca 2019 r.