Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 28 lutego 2023 r., sygn. II SA/Bd 904/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Leszek Tyliński Sędziowie Sędzia WSA Anna Klotz (spr.) Sędzia WSA Renata Owczarzak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 lutego 2023 r. sprawy ze skargi N. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2022 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy Ł. z dnia [...] maja 2022 r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej N. K. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wójt Gminy Ł. decyzją z dnia [...] maja 2022 r. Nr [...], działając na podstawie art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1, 4, art. 61 ust. 1, art. 63 ust. 2 i art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503), dalej jako "u.p.z.p." oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.) - dalej jako: "k.p.a.", po rozpatrzeniu wniosku N. sp. z o.o. w K. z dnia [...] marca 2022 r. odmówił wnioskodawcy ustalenia warunków zabudowy dla zmiany zagospodarowania terenu polegającej na budowie instalacji fotowoltaicznej na terenie części działki nr [...] obręb ewidencyjny B., ze względu na niespełnienie art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W ocenie organu, planowana zmiana zagospodarowania terenu należy do tzw. innych inwestycji w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 u.p.z.p. i stosownie do art. 59 ust. 1 tejże ustawy - wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Organ po analizie wniosku oraz ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Ł. uchwalonego uchwałą Nr [...] Rady Gminy w Ł. z dnia [...] września 2014 r. stwierdził, że nie zachodzi obowiązek na podstawie art. 62 ust. 2 u.p.z.p., sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru objętego wnioskiem. Organ powołał się na art. 61 ust. 1 u.p.z.p. W celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w sposób określony w przepisach art. 61 ust. 5a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. wyznaczył wokół terenu objętego wnioskiem inwestora obszar analizowany. Analiza terenu wykazała, że w sąsiedztwie terenu wnioskowanego istnieje wyłącznie zabudowa zagrodowa. Organ powołał się na art. 61 ust. 3 u.p.z.p. który stanowi, że przepisów art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej, a także instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. Zdaniem organu, lokalizacja urządzeń, o których mowa w art. 10 ust. 2a u.p.z.p. nie jest zwolniona na podstawie art. 61 ust. 3 u.p.z.p. od wymogów ustanowionych w art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.z.p. Realizacja urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW na obszarze gminy, zarówno na podstawie planu miejscowego, jak też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, może odbyć się tylko na obszarach wskazanych w studiach. Stanowisko organ poparł wyrokiem NSA z dnia 9 grudnia 2020 r. sygn. akt II OSK 3705/19 oraz poglądami doktryny: M. Szyrski, Rola samorządu terytorialnego w rozwoju odnawialnych źródeł energii, Wolters Kluwer, Warszawa 2017, s. 116-117; H. Izdebski, J. Zachariasz, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W ocenie organu, treść art. 10 ust. 2a i art. 15 ust. 3 pkt 3a u.p.z.p., świadczy, że wolą ustawodawcy jest by inwestycje, w ramach których planuje się rozmieszczenie urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW były realizowane na podstawie ustaleń planu miejscowego. Nie wyklucza to oczywiście możliwości ubiegania się o decyzję o warunkach zabudowy takiej inwestycji, ale wówczas wymagane jest spełnienie wymogów art. 61 ust. 1 pkt 1-5 u.p.z.p. Stanowisko organ poparł m.in. wyroki NSA II OSK 794/16, II OSK 2727/17, II OSK 2758/16. Organ wyjaśnił, że treść art. 10a ust. 2a u.p.z.p. została zmieniona zgodnie z art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 17 września 2021 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 1873). Organ podał aktualne brzmienie art. 10 ust. 2a u.p.z.p.: "Jeżeli na obszarze gminy przewiduje się wyznaczenie obszarów, na których rozmieszczone będą urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy zainstalowanej większej niż 500 kW, a także ich stref ochronnych związanych z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu, w studium ustala się ich rozmieszczenie, z wyłączeniem: 1) wolnostojących urządzeń fotowoltaicznych, o mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 1000 kW zlokalizowanych na gruntach rolnych stanowiących użytki rolne klas V, VI, Vlz i nieużytki - w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne; 2) urządzeń innych niż wolnostojące". Organ stwierdził, że wnioskowaną inwestycją jest budowa wolnostojących urządzeń fotowoltaicznych, o mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 1000 kW, jednakże zlokalizowanych częściowo na gruntach rolnych stanowiących użytki rolne klas IV. Nie ma tu zastosowania art. 61 ust. 3 u.p.z.p., a inwestycję należy zakwalifikować jako zabudowę produkcyjną, więc inną niż ta, o której mowa w art. 61 ust. 3 u.p.z.p. Zdaniem organu, w obszarze analizowanym nie istnieje zabudowa umożliwiająca stwierdzenie kontynuacji funkcji oraz ustalenie parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu dla inwestycji, a zatem inwestycja ta nie spełnia wymogów z art. 61 ust. 1 u.p.z.p. Z uwagi na powyższe organ odmówił wydania decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji objętej wnioskiem.