Czy ponoszone przez Spółkę Opłaty Licencyjne dotyczące Licencji podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Spółka, dokonując ich wypłaty, jest (i będzie) zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła od tych wypłat na pod¬stawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę Opłaty Licencyjne dotyczące Licencji podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Spółka, dokonując ich wypłaty, jest (i będzie) zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Uwagi ogólne

Wnioskodawca jest spółką kapitałową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych („podatek CIT”) i polskim rezydentem podatkowym, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),  (Spółka podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą świadcząc wielobranżowe usługi inżynierskie dla różnych sektorów przemysłu na rynku europejskim – w obszarze instalacji przemysłowych (…).

Jedynym (100%) udziałowcem Spółki jest norweska spółka A, posiadająca siedzibę w Norwegii („Licencjodawca”). Licencjodawca jest norweskim rezydentem podatkowym – podlega w Norwegii opodatkowaniu norweskim podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Jednocześnie Licencjodawca nie posiada siedziby ani zarządu na terytorium Polski – spółka jest podatnikiem podatku CIT, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podlegającym obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Polski.

Spółka oraz Licencjodawca należą do międzynarodowej, pochodzącej z Norwegii grupy kapitałowej (grupy podmiotów powiązanych kapitałowo) B („Grupa B”).

Spółka wskazuje dane identyfikujące norweskie podmioty zagraniczne wskazane we Wniosku.

- A

Numer identyfikacyjny: (…)

Rodzaj numeru: numer rejestracyjny i numer identyfikacyjny dla celów podatkowych

Kraj wydający numer: Norwegia

- C

Numer identyfikacyjny: (…)

Rodzaj numeru: numer rejestracyjny i numer identyfikacyjny dla celów podatkowych

Kraj wydający numer: Norwegia

Oprogramowanie

Licencjodawca nabył oprogramowanie klasy (…) („Oprogramowanie”) – zawarł umowy z dostawcą oprogramowania, na mocy których jest uprawniony do korzystania z Oprogramowania na podstawie udzielonej przez dostawcę licencji. Oprogramowanie jest systemem klasy (…) – oprogramowaniem służącym do kompleksowego zarządzania przedsiębiorstwem.

Dostawcą Oprogramowania jest zewnętrzna (nienależąca do Grupy B) norweska spółka C, posiadająca siedzibę w Norwegii („Dostawca”). Dostawca jest również norweskim rezydentem podatkowym – podlega w Norwegii opodatkowaniu norweskim podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (Dostawca nie posiada siedziby ani zarządu na terytorium Polski).

Oprogramowanie jest wdrażane u wybranych podmiotów należących do Grupy B, w celu ujednolicenia sposobów zarządzania ich działalnością, w tym prowadzenia odpowiednich ewidencji i raportowania w zakresie prowadzonej działalności przez te podmioty.

Licencja

Na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Licencjodawcą a Spółką („Porozumienie”), Spółka nabyła od Licencjodawcy niewyłączną licencję (sublicencję) na korzystanie z oprogramowania („Licencja”).

Spółka nabyła Licencję w celu korzystania z Oprogramowania jako jego użytkownik, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w ramach Grupy B. Spółka będzie wykorzystywać Oprogramowanie na własny użytek, do zarządzania prowadzonym przedsiębiorstwem.

Na podstawie nabytej Licencji Spółka jest uprawniona do korzystania z Oprogramowania na terytorium Polski, przez okres wskazany w Porozumieniu, na następujących zasadach i warunkach.

Spółka jest uprawniona do zwielokrotnienia, zainstalowania i skonfigurowania Oprogramowania w ramach swojej własnej infrastruktury informatycznej, a następnie jego uruchomienia, przechowywania i korzystania z niego.

W zakresie pól eksploatacji Oprogramowania nie dysponuje natomiast prawem do rozpowszechniania (w tym użyczania lub najmowania) Oprogramowania ani jego kopii. W szczególności Spółka nie może dalej odsprzedać Oprogramowania. Spółka nie dysponuje również prawem do wprowadzania zmian w kodzie Oprogramowania (poza zmianami dokonanymi w celu dostosowania Oprogramowania do potrzeb Spółki i jego wdrożenia w Spółce, opisanymi poniżej).

Spółka jest uprawniona do dostosowania Oprogramowania w zakresie, w jakim jest to konieczne i niezbędne do osiągnięcia pełnej kompatybilności i zgodności zastosowania Oprogramowania z polskim system prawnym – tak, aby Spółka mogła faktycznie korzystać z Oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem.

Na tej podstawie Spółka jest w szczególności uprawniona do odpowiedniej konfiguracji i parametryzacji Oprogramowania czy jego modyfikacji w celu zaimplementowania w nim dodatkowych funkcjonalności, takich jak weryfikacja tzw. „białej listy” na potrzeby podatku VAT, importowanie kursów walut z tabeli NBP, wypełnianie obowiązków deklaracyjnych np. w zakresie JPK (JPK_V7M).

Dostosowanie Oprogramowania w powyższym zakresie zostanie wykonane na zlecenie Spółki przez D – polski, zewnętrzny (nienależący do Grupy B) podmiot współpracujący z Dostawcą. Zgodę na wykonanie dostosowania przez ten konkretny podmiot wyraził Licencjodawca w Porozumieniu.

Poza powyższymi zmianami, które są niezbędne w celu dostosowania Oprogramowania do wymogów polskiego systemu prawnego (niezbędne do umożliwienia faktycznego korzystania z Oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem), na podstawie zawartego Porozumienia Spółka nie ma prawa do wprowadzania żadnych innych modyfikacji w Oprogramowaniu.

W zakresie nabytej Licencji Spółka nie ma również prawa do udzielania jakichkolwiek sublicencji na rzecz osób trzecich. Spółka nie może też upoważnić żadnej innej osoby do korzystania z Oprogramowania w tym znaczeniu, że nie może go udostępnić innemu podmiotowi, aby ten wykorzystywał Oprogramowanie jako swój system (…). Ponadto, w ramach udzielonej Licencji nie zostają na Spółkę przeniesione jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do Oprogramowania.

Przedmiotem nabywanych licencji nie jest przeniesienie praw, czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych do Oprogramowania w celu umożliwienia czerpania korzyści majątkowych, a jedynie udostępnienie prawa do korzystania z Oprogramowania dla własnych potrzeb Spółki.

Opłaty licencyjne

Poza jednorazową opłatą licencyjną za korzystanie z Oprogramowania w okresie wykonywania prac adaptacyjnych w celu dostosowania Oprogramowania do potrzeb Spółki i jego wdrożenia w Spółce, po wdrożeniu Spółka będzie dokonywać na rzecz Licencjodawcy cykliczne (miesięczne) płatności za korzystanie z Oprogramowania. Wysokość tych cyklicznych opłat będzie zależna od ilości użytkowników Spółki, którzy będą korzystać z Oprogramowania – będą mieli do niego dostęp. (Łącznie, opłaty jednorazowe i cykliczne, dalej jako: „Opłaty Licencyjne”).

Liczba kont użytkowników Oprogramowania, udostępnianych Spółce przez Licencjodawcę w danym miesiącu, będzie na bieżąco ustalana między spółkami w okresie obowiązywania Porozumienia.

Pozostałe uwagi

Spółka dysponuje i będzie dysponowała certyfikatem rezydencji potwierdzającym norweską rezydencję podatkową Licencjodawcy w okresie wypłacania Opłat Licencyjnych.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka, jako płatnik, nabrała wątpliwości odnośnie do obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. „podatku u źródła”), o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT („podatek u źródła”), od Opłat Licencyjnych wypłacanych Licencjodawcy.

Pytanie

Czy ponoszone przez Spółkę Opłaty Licencyjne dotyczące Licencji podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Spółka, dokonując ich wypłaty, jest (i będzie) zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła od tych wypłat na pod­stawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy ponoszone przez Spółkę Opłaty Licencyjne, jako dotyczące tzw. „licencji użytkownika końcowego” (end-user license), nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji Spółka, dokonując ich wypłaty nie jest (i nie będzie) zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Uwagi ogólne

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy o CIT „podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

W ust. 3 tego artykułu wymieniono dochody (przychody), które w szczególności uważa się za osiągane na terytorium Polski, a wśród nich dochody (przychody) z „tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia” (pkt 5). Natomiast w ust. 5 wskazano, że „za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4”.

Zgodnie z ust. 21 ust. 1 ustawy o CIT „podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

(...)

- ustala się w wysokości 20% przychodów; (...)”.

Na podstawie art. 26 ust. 1 zd. 1 ustawy o CIT „osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e”.

Przepisy Prawa Autorskiego

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 – „Prawo Autorskie”) „umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej »licencją«, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione”.

W art. 50 Prawa Autorskiego wskazano, że „odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:

1) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;

2) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;

3) w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2 – publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym”.

W odniesieniu do programów komputerowych, będących samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich, art. 74 ust. 4 Prawa Autorskiego wskazuje, że „autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii”.

Natomiast zgodnie z art. 75 ust. 2 Prawa Autorskiego „nie wymaga zezwolenia uprawnionego:

1) sporządzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z programu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może być używana równocześnie z programem komputerowym;

2) obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputerowego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę posiadającą prawo korzystania z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli, będąc do tych czynności upoważniona, dokonuje ona tego w trakcie wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu komputerowego;

3) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego z innymi programami komputerowymi, o ile zostaną spełnione następujące warunki:

a) czynności te dokonywane są przez licencjobiorcę lub inną osobę uprawnioną do korzystania z egzemplarza programu komputerowego bądź przez inną osobę działającą na ich rzecz,

b) informacje niezbędne do osiągnięcia współdziałania nie były uprzednio łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a,

c) czynności te odnoszą się do tych części oryginalnego programu komputerowego, które są niezbędne do osiągnięcia współdziałania”.

Licencja użytkownika końcowego

Artykuł 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT reguluje opodatkowanie uzyskiwanych w Polsce przez nierezydentów, tj. podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, m.in. przychodów uzyskiwanych z praw autorskich i praw pokrewnych, a więc tzw. „należności licencyjnych”. Przykładem takich należności licencyjnych są opłaty uzyskiwane z tytułu korzystania z utworu (prawa do rozporządzania utworem) w zakresie uzgodnionych pól eksploatacji, zgodnie z przytoczonym powyżej art. 50 czy (w odniesieniu do programów komputerowych) art. 74 ust. 4 Prawa Autorskiego.

O opłatach będących należnościami licencyjnymi w powyższym rozumieniu można zatem mówić wtedy, gdy osoba posiadająca prawa do programu komputerowego (np. jego autor) ceduje część tych praw w drodze udzielonej licencji na osobę trzecią w celu eksploatacji handlowej oprogramowania – gdy np. autor upoważnia osobę trzecią do zmodyfikowania oprogramowania w celu jego dalszego rozpowszechniania (w takiej zmodyfikowanej wersji) i osiągania z tego tytułu przychodów.

Jednocześnie, na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego – np. w Komentarzu do Modelu Konwencji OECD („Komentarz”) – przyjmuje się, że takimi należnościami licencyjnymi (opodatkowanymi podatkiem u źródła) nie są opłaty za korzystanie z oprogramowania w oparciu o „licencję użytkownika końcowego” (end-user license). Chodzi tutaj o tego rodzaju licencję, która przyznaje uprawnienia pozwalające jedynie na faktyczne korzystanie z tego oprogramowania, zgodnie z jego przeznaczeniem (np. w zakresie wskazanym w przywołanym art. 75 ust. 2 Prawa Autorskiego).

Przykładowo, w Komentarzu wskazano, że „w transakcjach innego typu prawa nabyte związane z prawami autorskimi ograniczone są do praw niezbędnych w celu uruchomienia programu przez użytkownika, na przykład wówczas gdy odbiorca uzyskuje ograniczone prawa do powielania programu. Sytuacja taka występuje często w transakcjach nabycia egzemplarza programu. Prawa przekazywane w takim przypadku są ściśle związane z charakterem programów komputerowych. Prawa te umożliwiają użytkownikom kopiowanie programu, na przykład na twardy dysk lub do celów archiwalnych. (...) skopiowanie programu na twardy dysk lub do pamięci operacyjnej komputera bądź sporządzenie kopii archiwalnej jest niezbędnym krokiem do korzystania z programu. Zatem prawa związane z czynnościami kopiowania, jeśli jedynie umożliwiają użytkownikowi faktyczne korzystanie z programu, należy pominąć przy analizie charakteru transakcji do celów podatkowych. Płatności w transakcjach tego typu traktowane są jako dochód z działalności handlowej zgodnie z artykułem 7” („Modelowa konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku: wersja skrócona 2010”, przeł. K. Bany, Warszawa 2011, akapit 14 komentarza do art. 12).

Z powyższego wynika, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, niepozwalające na wykorzystywanie tego programu komercyjnie (jego rozpowszechnianie czy sublicencjonowanie), nie stanowią podstawy do traktowania naliczanych opłat jako należności licencyjnych w rozumieniu Modelu Konwencji OECD. Takie opłaty są zbliżone bardziej do opłat za nabycie egzemplarza produktu do wykorzystania na własny użytek – programu, który można jedynie zainstalować (wgrać), skonfigurować, uruchomić (odtworzyć) czy zarchiwizować (zrobić kopię zapasową).

W konsekwencji dochód uzyskiwany w postaci takich opłat licencyjnych nie powinien na gruncie Modelu Konwencji OECD podlegać opodatkowaniu w oparciu o art. 12 („Należności licencyjne”), tylko na podstawie art. 7 („Zyski przedsiębiorstw”).

Natomiast w świetle polskiej ustawy o CIT tego rodzaju opłaty nie powinny być traktowane jako przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych z art. 21 ust. 1 pkt 1 – nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie tego przepisu. Przedmiotem licencji end-user nie są bowiem prawa autorskie lub prawa pokrewne, do których odwołuje się ten przepis, tylko uprawienie do używania egzemplarza utworu (faktycznego korzystania z niego, zgodnie z jego przeznaczeniem).

Sytuacja Spółki

W ocenie Wnioskodawcy przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Licencja, z tytułu której Spółka ponosi Opłaty Licencyjne na rzecz Licencjodawcy, stanowi licencję użytkownika końcowego, o której mowa powyżej.

Jak wskazano, Spółka nabyła Licencję o charakterze niewyłączonym, w celu korzystania z Oprogramowania jako jego użytkownik, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Spółka będzie wykorzystywać Oprogramowanie na własny użytek do zarządzania prowadzonym przedsiębiorstwem.

W związku z tym – i w wyłącznie tym celu Spółka – jest uprawniona do zwielokrotnienia, zainstalowania i skonfigurowania Oprogramowania w ramach swojej własnej infrastruktury informatycznej, a następnie jego uruchomienia, przechowywania i korzystania z niego.

Spółka ma wprawdzie prawo do zmodyfikowania Oprogramowania, ale wyłącznie w takim zakresie, w jakim jest to konieczne i niezbędne do osiągnięcia pełnej kompatybilności i zgodności zastosowania Oprogramowania z polskim system prawnym. Tylko w ten sposób Spółka może zacząć faktycznie korzystać z Oprogramowania – dostosowując je do specyficznych wymogów wynikających z obowiązujących polskich przepisów (np. w zakresie „białej listy” czy raportowania JPK na gruncie podatku VAT).

Zakres i cel powyższych zmian został wskazany w Porozumieniu, na podstawie którego Licencjodawca udzielił Spółce Licencji – podobnie jak i konkretny podmiot, który wykona dostosowanie Oprogramowania na zlecenie Spółki.

Potwierdza to, że dostosowanie Oprogramowania w tym zakresie ma charakter jego odpowiedniego skonfigurowania, parametryzacji i wdrożenia, umożliwiających Spółce faktyczne korzystanie z Oprogramowania. Można to porównać do instalacji i skonfigurowania pod własne potrzeby oprogramowania zakupionego w sklepie, przy pomocy opcji dostępnych w „Ustawieniach” takiego programu. W przypadku tak złożonego programu jak Oprogramowanie – tj. systemu klasy (…) – taka konfiguracja jest odpowiednio bardziej złożona, niemniej służy ona temu samemu: dostosowaniu danego programu do potrzeb użytkownika, w zakresie w jakim przyzwala na to twórca oprogramowania (w analizowanym przypadku: Licencjodawca).

Należy przy tym podkreślić, że przedmiotowe dostosowanie Oprogramowania może zostać dokonane wyłącznie w celu i w zakresie, w jakim jest to niezbędne, aby Spółka mogła faktycznie korzystać z tego programu – aby odpowiadało ono potrzebom Spółki wynikającym z otoczenia prawnego, w którym funkcjonuje. Brak zapewnienia w wyniku takiego dostosowania kompatybilności i zgodności Oprogramowania z polskim system prawnym oznaczałby, że Spółka nie może z niego faktycznie korzystać.

Jednocześnie Spółka nie dysponuje prawem do wprowadzania zmian w Oprogramowaniu w żadnym innym zakresie. Co więcej, Spółka nie dysponuje również prawem do rozpowszechniania (w tym użyczania lub najmowania) Oprogramowania ani jego kopii. Na podstawie udzielonej Licencji Spółka nie może np. wprowadzić zmian w Oprogramowaniu i rozpocząć jego dalszego rozpowszechniania, jako sprzedaży nowego (ulepszonego) produktu rynkowego.

Jak też wskazano, Spółka nie ma też prawa do udzielania jakichkolwiek sublicencji na rzecz osób trzecich; Spółka nie może też upoważnić żadnej innej osoby do korzystania z Oprogramowania w tym znaczeniu, że nie może go udostępnić innemu podmiotowi, aby ten wykorzystywał Oprogramowanie jako swój system (…). Ponadto, w ramach udzielonej Licencji nie zostają na Spółkę przeniesione jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do Oprogramowania.

Przedmiotem nabywanych licencji nie jest przeniesienie praw, czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych do Oprogramowania w celu umożliwienia czerpania korzyści majątkowych, a jedynie udostępnienie prawa do korzystania z Oprogramowania dla własnych potrzeb Spółki.

Zakres udzielonej przez Licencjodawcę Licencji nie pozwala zatem Spółce na jakiekolwiek wykorzystywanie tego programu komercyjnie (jego rozpowszechnianie czy sublicencjonowanie). Na Spółkę nie scedowano żadnych praw, które pozwalałby jej na eksploatację handlową Oprogramowania – np. prawo do zmodyfikowania Oprogramowania w dowolnym zakresie i następnie jego sprzedaż pod nową nazwą.

Na charakter Licencji, jako licencji umożliwiającej Spółce wyłącznie faktyczne korzystanie z Oprogramowania, wskazuje również sposób kalkulowania Opłat Licencyjnych. Wysokość cyklicznych opłat będzie zależna od ilości użytkowników Spółki, którzy będą korzystać z Oprogramowania – będą mieli do niego dostęp. Wysokość tych opłat nie będzie zatem zależała od np. sprzedaży Oprogramowania na rzecz innych podmiotów – gdyż Spółka nie ma prawa do takiego rozpowszechniania Oprogramowania na podstawie Licencji.

Podsumowanie

Mając na względzie wskazane powyżej okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy Licencja nabyta przez Spółkę od Licencjodawcy ma charakter licencji użytkownika końcowego (end-user license). Wobec tego opłaty ponoszone z tytułu tej Licencji nie powinny być traktowane jako „należności licencyjne” – przychody z tytułu praw autorskich i praw pokrewnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

A zatem, zgodnie z pytaniem i stanowiskiem przedstawionym przez Wnioskodawcę we wniosku, ponoszone przez Spółkę Opłaty Licencyjne, jako dotyczące tzw. „licencji użytkownika końcowego” (end-user license), nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji Spółka, dokonując ich wypłaty nie jest (i nie będzie) zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Brak opodatkowania podatkiem u źródła opłat za korzystanie z oprogramowania w oparciu o licencję użytkownika końcowego potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo:

- w interpretacji indywidualnej z 18 września 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.354.2023. 2.END,

- w interpretacji indywidualnej z 8 sierpnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.347.2023.1.AZ,

- w interpretacji indywidualnej z 10 lipca 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.310.2023.1.KW,

- w interpretacji indywidualnej z 1 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.184.2023.1.END,

- w interpretacji indywidualnej z 19 kwietnia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.86.2023.1.MZA,

- w interpretacji indywidualnej z 22 marca 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.119.2023.1.MR1,

- w interpretacji indywidualnej z 20 lutego 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.69.2023.1.MR1,

- w interpretacji indywidualnej z 18 stycznia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.271.2022.1.KS.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez niego powyżej stanowisko i rozumienie treści przepisów jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.